ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Το «όχι» των Ισραηλινών στρατιωτών

Associated Press

Δεν μπορούν άλλο το ρόλο του τρομοκράτη κατακτητή...

«Κύριε Αριέλ Σαρόν,

Εμείς, Ισραηλινοί πολίτες που εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας ως έφεδροι, μάχιμοι, και αξιωματικοί, βετεράνοι της Σαγιερέτ Ματκάλ, επιλέξαμε να τεθούμε επικεφαλής του στρατοπέδου μας, όπως μας δίδαξαν. Επειδή ανησυχούμε για το μέλλον του Ισραήλ ως Εβραϊκού, Σιωνιστικού και Δημοκρατικού Κράτους, και επειδή φοβόμαστε για τον ηθικό του χαρακτήρα, διακηρύττουμε ότι:

Δε θα συμμετέχουμε, πλέον, στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Δε θα συμμετέχουμε, πλέον, στην αποστέρηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από εκατομμύρια Παλαιστινίους. Δε θα υπηρετούμε, πλέον, ως ασπίδα στη σταυροφορία των εποικισμών. Δε θα διαφθείρουμε τον ηθικό μας χαρακτήρα σε αποστολές καταπίεσης. Δε θα αρνούμαστε, πλέον, τις ευθύνες μας ως στρατιώτες των Ισραηλινών ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ Δυνάμεων.

Φοβόμαστε για τη μοίρα των παιδιών αυτής της χώρας που υπόκεινται διαρκώς σε ένα κακό που δεν είναι απαραίτητο, ένα κακό στο οποίο εμείς συμβάλλαμε. Εχουμε, εδώ και πολύ καιρό, ξεπεράσει το όριο αυτών που μάχονται για την προστασία τους. Είμαστε, πλέον, στα όρια εκείνων που μάχονται για να κατακτήσουν έναν άλλο λαό.

Δεν πρέπει να περάσουμε αυτό το όριο!

Υπογραμμίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε το Ισραήλ και τους πολίτες του».

Την ώρα που ο ισραηλινός στρατός παραμένει εντός των παλαιστινιακών εδαφών, πραγματοποιεί αιματηρές εισβολές και ταπεινώνει, με τη χειρότερη μορφή κατοχής, έναν ολόκληρο λαό, η παραπάνω επιστολή έφτανε την Κυριακή το βράδυ στο γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Ηταν υπογεγραμμένη από 13 μέλη, απλούς στρατιώτες αλλά και αξιωματικούς, της θρυλικής επίλεκτης μονάδας κομάντο της «Τσαχάλ» (το προσωνύμιο του ισραηλινού στρατού) Σαγιερέτ Ματκάλ.

Είναι η μονάδα της οποίας ηγήθηκαν κατά καιρούς πολύ γνωστά ονόματα, σήμερα, όπως ο Εχούντ Μπάρακ, πρώην πρωθυπουργός, ή ο Ντάνι Γιατόμ, νυν βουλευτής του Εργατικού Κόμματος και πρώην επικεφαλής της περίφημης «Μοσάντ». Η επιστολή συγκλόνισε την ισραηλινή κοινή γνώμη, η οποία δεν είχε, ακόμη, συνέλθει από το σοκ που προκάλεσε, τον Σεπτέμβρη, η ανάλογη διακήρυξη 27 πιλότων και αξιωματικών της αεροπορίας.

Η άρνηση Ισραηλινών στρατιωτών να εκτελέσουν εντολές που θεωρούν ότι παραβιάζουν τα όρια της προστασίας του Ισραήλ (εντολές που βρίσκονται υπό «μαύρη σημαία»), όπως ορίζει ο κανονισμός της «Τσαχάλ», δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Σποραδικά περιστατικά είχαν καταγραφεί κατά το παρελθόν. Ομως, από τον Ιανουάριο του 2002, οπότε και δημοσιεύτηκε η πρώτη ανοιχτή επιστολή 50 εφέδρων, η άρνηση στους κόλπους του ισραηλινού στρατεύματος έχει λάβει διαστάσεις κύματος. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, εκατοντάδες έφεδροι έχουν αρνηθεί να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και έχουν πληρώσει το τίμημα της απόφασής τους με διαδοχικές φυλακίσεις και στρατοδικεία. Στο πλευρό τους, πλέον, βρίσκονται και αρκετοί απόφοιτοι λυκείου, οι οποίοι αρνούνται να καταταγούν «σε ένα στρατό κατοχής» και τιμωρούνται επίσης με στρατοδικείο.

Παρ' όλα αυτά, οι επιστολές των πιλότων και των κομάντο της «Σαγιερέτ Ματκάλ» ήταν αυτές που κλυδώνισαν συθέμελα την ισραηλινή κοινωνία, δεδομένου ότι θεωρούνται οι «ήρωες» του στρατεύματος. Αλλωστε, πρόκειται για άνδρες που συνήθως κάνουν στρατιωτική καριέρα. Και μόνο το γεγονός ότι επέλεξαν να την εγκαταλείψουν, δίνει ακόμη περισσότερο βάρος στην άρνησή τους. Ισως γι' αυτό και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν στους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους του Ισραήλ ήταν πολύ μεγαλύτερες και απαιτούν την παραδειγματική τους τιμωρία.

Ενώ η ισραηλινή κοινή γνώμη, υπό καθεστώς τρόμου, προσπαθεί να κατανοήσει το «όχι» των ηρώων της, οι ίδιοι, αντιμέτωποι με τα στρατοδικεία και τον πιθανότατο μετέπειτα κοινωνικό αποκλεισμό, ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι σε μια πολιτική που, όπως υποστηρίζουν, καταστρέφει και τον παλαιστινιακό αλλά και τον ισραηλινό λαό.

Ε. ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ - ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ - ΚΟΥΒΑ

Διεργασίες διαμόρφωσης συσχετισμών

ΡΩΜΗ - ΚΑΡΑΚΑΣ.-

Οι διεργασίες στην αμερικανική υποήπειρο, ποικίλες και πολλαπλών επιπέδων... σηματοδοτούν αλλαγή πλεύσης και κυρίως προσπάθεια άμυνας έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών.

Εξέχουσα σημασία έχουν οι κινήσεις των δύο μεγάλων της Νοτίου Αμερικής. Της Βραζιλίας και της Αργεντινής, που σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» έκαναν ένα ακόμη βήμα για να εντείνουν τη συνεργασία τους στην εξωτερική πολιτική και στις εμπορικές σχέσεις: Βραζιλία και Αργεντινή συγκροτούν μια «άνευ προηγουμένου συμμαχία, με στόχο να μοιραστούν μια έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας». Ετσι θα συμμετάσχει εκπρόσωπος της Αργεντινής στις εργασίες του Συμβουλίου Ασφαλείας, μέλος του οποίου θα είναι για τα δύο επόμενα χρόνια η Βραζιλία. Στη συνέχεια, όταν θα έρθει η σειρά της Αργεντινής, θα κάνει το ίδιο ένας εκπρόσωπος της Βραζιλίας.

Η συνεργασία αυτή είναι προϊόν διαδοχικών συναντήσεων των δύο Προέδρων, του Λούλα και του Νέστορ Κίρσνερ, και ανακοινώθηκε επισήμως την περασμένη Τετάρτη, κάνοντας τους δύο να μιλούν για «ιστορική» συμφωνία, ένα πρώτο βήμα για μια κοινή διπλωματική δράση. Της συμφωνίας προηγήθηκε η ενιαία στάση στη σύνοδο του Κανκούν και η εγκατάλειψη εκ μέρους της Αργεντινής της πολιτικής πλήρους ταύτισης με την Ουάσιγκτον, ευθυγραμμιζόμενη με τη Βραζιλία. Τέλος, η άρνηση της Αργεντινής να συμμορφωθεί με τις προτάσεις του ΔΝΤ να ακολουθήσει πολιτική λιτότητας ώστε να επιταχυνθεί η διευθέτηση παλαιών εκκρεμοτήτων.

Στο μεταξύ, άλλη μία πρόταση για όλη τη Νότια Αμερική βρίσκεται στο τραπέζι. Αυτή του Προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες, ώστε να ενωθούν οι μεγάλες κρατικές πετρελαϊκές επιχειρήσεις ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, με στόχο την ανάπτυξη κοινής πολιτικής τιμών και στρατηγικής παραγωγής.

Προς το παρόν ο Ούγο Τσάβες συναντήθηκε με τον Κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο, που πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη αυθημερόν και αιφνιδιαστικά. Οχι τυχαία, αφού και οι δύο χώρες βρίσκονται στο στόχαστρο των ΗΠΑ και οι εξελίξεις βάσει των σχεδίων της Ουάσιγκτον ορισμένες φορές είναι κοινές... ειδικά μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ.

«Δεν ήταν τα Ηνωμένα Εθνη που αποφάσισαν να επέμβουν στο Ιράκ, αλλά ένα ισχυρό κράτος. Κύριος στόχος, πρέπει να το πούμε με κάθε τιμιότητα, ήταν η κατάκτηση μιας πρώτης ανάγκης ύλης που λέγεται πετρέλαιο», δήλωσε ο Φιντέλ Κάστρο στην κρατική τηλεόραση VTV και πρόσθεσε: «Μίλησαν για όπλα μαζικής καταστροφής, ενώ αυτοί οι ίδιοι είναι που έχουν τα όπλα μαζικής καταστροφής. Ναι, είναι αυτοί που διαθέτουν όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής. Μετέχουν στο κλαμπ των χωρών που διαθέτουν τέτοιου είδους όπλα και μάλιστα χωρίς κανέναν περιορισμό για την κατοχή τους».

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους της «νέας τάξης»

Η κατοχή του Ιράκ κι οι νέες... ιμπεριαλιστικές περιπέτειες, μαζί με τη νέα καμπάνια άγριας καταστολής και τα ποικίλα Γκουαντάναμο, συνδυάζονται με τη συνέχιση και την κλιμάκωση των διώξεων όσων αντιστέκονται στις κυρίαρχες δυνάμεις του - κατά ηγετών που αντιτάχθηκαν σ' αυτόν, ανθρώπων που αντιμάχονται τις επεμβάσεις του.

Παραμένει επιτακτική ανάγκη η έκφραση αλληλεγγύης, με αφορμή τις γιορτινές μέρες. Για όσους θα ήθελαν να στείλουν ευχετήριες κάρτες, παραθέτουμε τις διευθύνσεις: