Eurokinissi

«Αυτή την ώρα επιβάλλεται η άμεση αποζημίωση των πληγέντων, καθώς και η αποκατάσταση των ζημιών με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υποτροπιάσουν σε ένα μελλοντικό σεισμό και παράλληλα να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την αντισεισμική θωράκιση της περιοχής».

Αυτό τόνισε χτες από τη σεισμόπληκτη περιοχή της Ηλείας, ο Κώστας Καζάκος, βουλευτής του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του, συνοδευόμενος από κλιμάκιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηλείας του ΚΚΕ.

Πρώτοι σταθμοί στην περιοδεία του, τα Λεχαινά και η Ανδραβίδα, όπου ήταν και το επίκεντρο του σεισμού. Στις συζητήσεις που είχε με τις τοπικές αρχές, ενημερώθηκε για τις σοβαρές ζημιές που έχουν γίνει σε πολλά σπίτια και στις οικοσκευές, στις υποδομές των δήμων καθώς και στα εμπορικά καταστήματα και στις βιοτεχνίες.

Ωστόσο, το πιο σοβαρό πρόβλημα που δείχνει και τη γύμνια της αντισεισμικής θωράκισης στην περιοχή και στη χώρα γενικότερα, είναι το γεγονός πως 8 στα 40 σχολεία της Ηλείας, δηλαδή το 20%, μετά το χτύπημα του σεισμού, κρίθηκαν ακατάλληλα για να λειτουργήσουν και ορισμένα από αυτά μάλιστα και κατεδαφιστέα! Οπως τόνισε χαρακτηριστικά ο λυκειάρχης του σχολείου στα Λεχαινά, το σχολείο έχει υποστεί σοβαρές ζημιές και για την ώρα είναι ακατάλληλο για οποιαδήποτε χρήση.

Eurokinissi

Στις εργατικές κατοικίες, στη συνοικία της Αγίας Αννας, οι οποίες παραδόθηκαν από την Εργατική Κατοικία το 1988, οι δικαιούχοι των σπιτιών αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την τοιχοποιία αλλά και τη στατικότητα του κτιρίου.

Οπως κατήγγειλαν, «μετά από επιμονή μας ήρθαν δύο μηχανικοί οι οποίοι διαπίστωσαν πως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στα κτίρια αλλά δε μας είπαν αν μπορούμε να μείνουμε με ασφάλεια στα σπίτια μας. Δε μας διαβεβαίωσαν για τίποτα και μας είπαν να αποφασίσουμε εμείς αν θέλουμε να παραμείνουμε ή όχι. Τι έλεγχος είναι αυτός;».

Η κ. Αρβανίτη που ο σεισμός τη βρήκε στο σπίτι με την οικογένειά της, τόνισε: «Δε φτάνει που περάσαμε τέτοια τρομάρα όπου χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, έτριζε το σπίτι και κουνιόταν ολόκληρο, πέφτανε τα σερβίτσια, τα βάζα, τα κάδρα, η τηλεόραση, οι ντουλάπες και δεν προλάβαμε να φύγουμε, τώρα δε μας λέει κανείς αν μπορούμε να μείνουμε...».

Eurokinissi

«Ολοι μας έχουμε πάθει ζημιές, άλλος μικρές, άλλος μεγάλες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν όλα τα κτίρια που στεγαζόμαστε έχουν πειραχτεί ενώ πολλά εμπορεύματα έχουν καταστραφεί. Ιδιαίτερα οι τζαμάδες, αυτοί που διαθέτουν υαλικά, χρώματα, ηλεκτρικές συσκευές, έχουν πάθει ζημιές δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Η καταγραφή των ζημιών, σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, μπορεί να είναι πιο γρήγορη αλλά οι αποζημιώσεις δε φαίνονται στον ορίζοντα, ενώ φαίνεται πως θα απορριφθούν πολλοί. Σύμφωνα με εγκύκλιο που στάλθηκε για τους όρους της αποζημίωσης, για παράδειγμα αυτοί που δε διαθέτουν τις ανάλογες προθήκες όπου θα έπρεπε να τοποθετήσουν τα εμπορεύματά τους, δε δικαιούνται αποζημίωσης. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο από τη στιγμή που οι πυρόπληκτοι αγρότες αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία των πελατών μας».

Στο «τζαμάδικο» του Μανώλη Κουλούρη η καταστροφή ήταν σχεδόν ολοκληρωτική. «Η ζημιά ξεπερνά τα 100.000 ευρώ. Δεν έμεινε σχεδόν τίποτα όρθιο. Μια θάλασσα από γυαλί βρήκα όταν μπήκα μέσα, μετά το σεισμό. Ακόμα και αυτά που ήταν στερεωμένα στις θήκες τους με φελιζόλ, από την πίεση που ασκήθηκε έσπασαν. Ευτυχώς που ο σεισμός έγινε σε μη εργάσιμη μέρα αλλιώς μπορεί να θρηνούσαμε και θύματα» μας είπε.

Το κλιμάκιο του ΚΚΕ μιλά με καταστηματάρχη στην Ανδραβίδα

Τελευταίος σταθμός της περιοδείας αποτέλεσε ο Πύργος όπου και δόθηκε συνέντευξη Τύπου. Εκεί ο Κ. Καζάκος επισήμανε πως «μετά τις φωτιές, το νομό χτύπησαν και οι σεισμοί. Είναι εκτεταμένες οι ζημιές παρά το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι εμφανείς» και πρόσθεσε:

«Αναδεικνύεται ένα πρόβλημα που έχει σχέση με τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στο λαό και στην ποιότητα της ζωής του. Αντί να θωρακίσουν τη χώρα από τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, με τη βοήθεια της επιστήμης, βλέπουμε, ότι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, το κράτος είναι ανέτοιμο να το αντιμετωπίσει. Και το αντιμετωπίζει πρόχειρα, με μπαλώματα. Κάνει κάποιες επισκευές, κάποιες αναστυλώσεις, ξαναγίνεται σεισμός ξαναχαλάνε και συνεχίζεται αυτό το πανηγύρι. Και αυτό γιατί δεν έχει θωρακιστεί η χώρα αντισεισμικά εδώ και πολλές δεκαετίες όπως θα έπρεπε».

Σε ό,τι αφορά τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, δε δίνουμε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Αλλωστε η εμπειρία από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης προς τους πυρόπληκτους, πέρα από το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς, είναι διδακτική. Οπως μας είπαν και οι ίδιοι οι πληγέντες, αν είναι να γίνει ό,τι και με τους πυρόπληκτους, ζήτω που καήκαμε!».

Τις σημαντικές καταστροφές που έχει υποστεί το κτίριο του Νοσοκομείου «Αγ. Ανδρέας» στην Πάτρα, διαπίστωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, κατά τη διάρκεια περιοδείας χτες, κλιμακίου του Κόμματος. Οι ζημιές μεγάλες, γεγονός που κάνει ακόμα και τους εργαζόμενους να φοβούνται να μπουν στο κτίριο λόγω των καταστροφών όσο και του επικείμενου μετασεισμού. Χαρακτηριστικό είναι πως από τους 300 ασθενείς που έχει τη δυνατότητα να νοσηλεύσει, προχτές παρέμειναν μόλις 35, ενώ χτες το πρωί ήταν 60.

Αμέσως μετά την περιοδεία στους χώρους του νοσοκομείου, ο Αντ. Σκυλλάκος συναντήθηκε με μέλη της Διοίκησης του νοσοκομείου. Εκεί, ο διοικητής, παραδέχτηκε πως ήδη υπήρχε πρόβλημα στο κτίριο, τονίζοντας μάλιστα πως είχε αναθέσει την υπόθεση στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Επίσης, υπογράμμισε πως περιμένει ακόμα δύο εκθέσεις ειδικών από το υπουργείο για να δουν τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Παράλληλα, άφησε να εννοηθεί πως υπάρχει, μέχρι στιγμής, διχογνωμία των ειδικών που έχουν ελέγξει το κτίριο, στο αν η επικινδυνότητα υπάρχει μόνο σε ό,τι αφορά την τοιχοποιία ή σε όλο τον φέροντα οργανισμό.

Πάντως, ως πρώτη λύση, φέρεται πως εξετάζεται η μεταφορά κάποιων κλινικών στο «409» Νοσοκομείο ή ακόμα και στο Αίγιο, μέχρι να επισκευαστούν οι ζημιές.

Το 30,2% των σχολείων είναι κατασκευασμένα πριν από το 1959, δηλαδή χωρίς αντισεισμικό κανονισμό (φωτ. από το γυμνάσιο των Λεχαινών)

Κοινός τόπος των δηλώσεων τόσο του Βασίλη Τόγια, αντιπροέδρου της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), όσο και της Εύης Γεωργιάδου, χημικού μηχανικού, ερευνήτριας του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ) και γραμματέα του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. Εκείνο που επισημαίνεται είναι ότι η έλλειψη πλαισίου, που να διασφαλίζει την προστασία εργαζομένων και κατοίκων, αναδεικνύει τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος.

«Για ακόμη μια φορά», επισημαίνει ο Β. Τόγιας, «ο τελευταίος σεισμός της Ανδραβίδας ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα των σχολικών κτιρίων της χώρας μας. Ενα μεγάλο μέρος των σχολείων λειτουργεί με αυθαίρετες, επικίνδυνες παρεμβάσεις στα σχολικά κτίρια, ενώ η διπλοβάρδια ταλαιπωρεί χιλιάδες γονείς και παιδιά.

Από το 2001 εξαγγέλθηκε προσεισμικός έλεγχος όλων των σχολικών κτιρίων. Το πρόγραμμα αυτό, ενώ χρόνια τώρα είναι ακόμα σε εξέλιξη, χωρίς να υπάρχει καμιά επίσημη ενημέρωση απ' τους αρμόδιους φορείς, εφτά χρόνια μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί. Είναι ενδεικτικό ότι μετά το σεισμό της Πάρνηθας το 1999, 429 σχολικές μονάδες απ' τις 2.465 κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση και 4.500 σχολικά κτίρια πανελλαδικά είναι κτισμένα πριν από το 1959, δηλαδή χωρίς κανένα αντισεισμικό κανονισμό (το 1958, θεσμοθετήθηκε ο πρώτος αντισεισμικός κανονισμός). Το 10,7% των σχολείων έχουν ηλικία 31 - 40 ετών, το 15,1% από 21 - 30 ετών, 30,2% είναι πριν το 1959, ενώ μόνο το 20,9% είναι χτισμένο την τελευταία δεκαετία. Η αποκατάσταση των ζημιών, μετά από κάθε σεισμό, τα επαναφέρει στην ...προ του σεισμού κατάσταση, χωρίς καμιά επιπλέον ενίσχυση του κτιρίου, με ενδεχόμενο σε επικείμενο σεισμό να έχουμε τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα.

Δε φτάνουν τα κροκοδείλια δάκρυα και οι εξαγγελίες. Απαιτούνται να δοθούν όλες οι εκθέσεις προσεισμικού ελέγχου στα σχολεία, να ολοκληρωθεί άμεσα ο προσεισμικός έλεγχος, να εξασφαλιστούν τα αναγκαία κονδύλια για την επισκευή των σχολείων, να εκδοθούν πιστοποιητικά καταλληλότητας και να θεσπιστεί μητρώο επισκευών και συντήρησης για όλα τα σχολεία».

Η Ε. Γεωργιάδου, με τη δήλωσή της, σημειώνει: «Η ασφάλεια ενός εργασιακού χώρου από ένα σεισμό δεν περιορίζεται στη στατική επάρκεια του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται. Σχετίζεται με πολλούς άλλους παράγοντες, όπως τον κίνδυνο πυρκαγιάς ή και έκρηξης με εναρκτήριο γεγονός τη σεισμική δόνηση, διαρροής κάποιας επικίνδυνης ουσίας, τραυματισμού από πτώσεις ή μετακινήσεις υλικών και εξοπλισμού κ.ά. Πολύ σημαντικό είναι επίσης το ζήτημα του πιθανού κινδύνου πρόκλησης ενός ατυχήματος μεγάλης έκτασης σε περίπτωση ενός σεισμού μεγάλου μεγέθους, με επιπτώσεις σε εργαζόμενους και κατοίκους σε περιοχές όπου λειτουργούν εγκαταστάσεις που διαχειρίζονται μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων ουσιών.

Σήμερα, η έλλειψη ενός τέτοιου πλαισίου, που να διασφαλίζει την προστασία εργαζομένων και κατοίκων, αναδεικνύει τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος. Ο χωροταξικός σχεδιασμός, η ασφαλής λειτουργία εγκαταστάσεων, η προετοιμασία για την αντιμετώπιση των σχετικών κινδύνων, δεν είναι ανεξάρτητες μεταβλητές. Οι όποιες επιλογές σχετίζονται με αυτές πραγματοποιούνται σήμερα με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, πρέπει να βγουν στην αντεπίθεση για μια άλλη οικονομία, όπου κριτήριο δε θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά η ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών τους. Να απαιτήσουν άμεσα τον έλεγχο όλων των εργασιακών χώρων για τη στατική επάρκεια και την ασφάλεια σε περίπτωση σεισμού, τον προσανατολισμό των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους στον έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης για την ουσιαστική εφαρμογή των κανονισμών ασφάλειας και την ουσιαστική αναβάθμιση των υποδομών υποστήριξης για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και τεχνολογικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης».