Χίλιες πεντακόσιες μικρές επιχειρήσεις προστέθηκαν στο εντεκάμηνο φέτος στο μακρύ κατάλογο αυτών που δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό και την πίεση από το μεγάλο κεφάλαιο, με αποτέλεσμα είτε να βάλουν οριστικά λουκέτο είτε να βρίσκονται σε διαδικασία δικαστικής αναγνώρισης για την πτώχευσή τους. Ταυτόχρονα τα κάθε είδους φέσια και «κανόνια» (ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές) γνωρίζουν και νέα έξαρση, γεγονός που αποδείχνει τους ασφυκτικούς ρυθμούς στους οποίους ζουν και κινούνται οι ΕΒΕ της χώρας. Τα στοιχεία αυτά που προέρχονται από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών και την εταιρία «Τειρεσίας» καταδείχνουν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της σκληρής πραγματικότητας, καθώς δεν περιλαμβάνουν ούτε τις πιστωτικές κάρτες ούτε τα διάφορα καταναλωτικά δάνεια που έχουν πλημμυρίσει τις συναλλαγές και με τα οποία τα εργαζόμενα νοικοκυριά προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναγγέλλονται από τις τράπεζες στην εταιρία «Τειρεσίας», για το εντεκάμηνο Γενάρης - Νοέμβρης 2002, προκύπτουν τα εξής:

• Λουκέτο με επίσημη δικαστική απόφαση έβαλαν 472 μικρές επιχειρήσεις, ενώ ακόμη 1.049 έχουν υποβάλει στα αρμόδια Πρωτοδικεία αίτηση πτώχευσης. Συνολικά 1.551 μικρές επιχειρήσεις τέθηκαν εκτός αγοράς, εξαιτίας του λεγόμενου ανταγωνισμού που δέχονται από τις μεγάλες επιχειρήσεις.
• Οι ακάλυπτες επιταγές, παρά τα σκληρά μέτρα που υποτίθεται έχουν πάρει οι τράπεζες, γνωρίζουν και νέα έξαρση. Η αξία τους (σε αποπληθωρισμένες τιμές 1998) έφτασαν σε 580,7 εκατ. ευρώ (από 454,4 στο εντεκάμηνο πέρσι) με αύξηση 27,8%. Σε αριθμό τεμαχίων οι ακάλυπτες επιταγές ήταν 62.819 (από 61.049 πέρσι), δηλαδή η αύξηση που προκύπτει είναι 2,9%, πολύ χαμηλότερη από την αύξηση της αξίας τους. Το γεγονός αυτό φανερώνει ότι κάποιοι επιτήδειοι βάρεσαν γερά «κανόνια» στην αγορά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις μικρές επιχειρήσεις.
• Οι συναλλαγματικές σαν μέσο πληρωμής περιορίζονται αισθητά και τη θέση τους παίρνουν οι πιστωτικές κάρτες και τα καταναλωτικά δάνεια. Ετσι σε αξία περιορίστηκαν στο 11μηνο φέτος σε 149,6 εκατ. ευρώ (από 165,7 πέρσι) με μείωση 9,8%.
• Τα συνολικά φέσια, από τις δυο αυτές κατηγορίες (συναλλαγματικές και επιταγές), παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση 17,8%. Σε αποπληθωρισμένες σταθερές τιμές 1998 φτάνουν σε 730,29 εκατ. ευρώ (από 620,16 πέρσι).

Νέα «κουβαρνταλίκια» στης συμφοράς... πάει να κάνει η διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ στους βαμβακοπαραγωγούς της Θεσσαλίας και ενδεχομένως και σε άλλες βαμβακοπαραγωγικές περιοχές της χώρας.

Χτες από μέλος της διοίκησης του ΟΠΕΚΕΠΕ έγινε τηλεφωνική ενημέρωση σε εκκοκκιστές της Θεσσαλίας πως από σήμερα τα 305 κιλά στρεμματικής απόδοσης γίνονται 312 κιλά για τους Νομούς Καρδίτσας και Τρικάλων και 320 κιλά για Λάρισα, Βόλο. Τους ειπώθηκε επίσης πως σήμερα θα σταλεί και η σχετική εγκύκλιος. Τα χτεσινά ήρθαν ως συνέχεια της έξαρσης φημολογίας των προηγούμενων ημερών, μέσω των κυβερνητικών μηχανισμών ότι θα αυξηθεί το όριο στρεμματικής απόδοσης στη Θεσσαλία μέχρι και και 350 κιλά. Το θέμα βέβαια είναι ότι ακόμα κι αν από σήμερα γίνουν πράξη το όσα γνωστοποιήθηκαν χτες προφορικώς από τη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα στο εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών; Το ερώτημα που τίθεται επίσης είναι: Αν τελικά αυξηθεί η επιλέξιμη παραγωγή κατά 7 ή 15 κιλά ακόμα, στους νομούς της Θεσσαλίας, θα λυθεί το πρόβλημα και δε θα υπάρξουν μη επιλέξιμα βαμβάκια; Και γιατί στη Θράκη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ ζητούσε τις προηγούμενες μέρες από τους βαμβακοπαραγωγούς να παραδώσουν τις καρτέλες τους, ασχέτως αν πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν λόγω της κακοκαιρίας να μαζέψουν το βαμβάκι από τα χωράφια τους, ενώ δεν μπορούσε να αποκλειστεί το γεγονός να τα μαζέψουν στο αμέσως επόμενο διάστημα; Μήπως τελικά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας προτιμάει να δώσει κάτι ψίχουλα κιλών επιλέξιμων βαμβακιών επιπλέον σε κάποιες περιοχές, τα οποία κόβει από άλλες περιοχές που έπαθαν μεγάλες ζημιές από την κακοκαιρία; Θεωρεί επίσης η κυβέρνηση ότι έτσι θα επιβάλει στους βαμβακοπαραγωγούς της χώρας την πολιτική του διαίρει και βασίλευε;!

Να χάσουν τα χρήματά τους κινδυνεύουν πολλοί μηλοπαραγωγοί της Αγιάς Λάρισας, καθώς μεγαλέμπορος στον οποίο έχουν παραδώσει το προϊόν τους έχει εξαφανιστεί! Ο μεγαλέμπορος - το όνομα του οποίου γνωρίζουμε, αλλά δεν το αναφέρουμε, επειδή ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί αν επίτηδες έχει εξαφανιστεί για να μην πληρώσει τους παραγωγούς ή απλώς έχουμε μια μικρή καθυστέρηση στην εξόφλησή τους - χρωστάει περί τα 800.000.000 δραχμές, καθώς υπολογίζεται ότι «αγόρασε» το 20%, περίπου, της συνολικής παραγωγής μήλων της Αγιάς, η οποία ανέρχεται στους 70.000-80.000 τόνους. Πληροφορίες, δε, αναφέρουν ότι αγόρασε μήλα ή και αχλάδια και από περιοχές της επαρχίας Τυρνάβου.

Για να πάρει τα μήλα των παραγωγών της Αγιάς τον περασμένο Σεπτέμβρη - και, μάλιστα, ό,τι καλύτερο υπήρχε σε ποιότητα - πρόσφερε, μεν, κάπως καλύτερη τιμή, αλλά έδωσε πολύ μικρό, έως μηδαμινό «καπάρο» και για τα υπόλοιπα χρήματα «έκοψε» επιταγές, πολλές από τις οποίες λήγουν αυτές τις μέρες κι άλλες αργότερα.

Κι ενώ ο ίδιος έχει μεταπωλήσει τα μήλα - τα ψυγεία που έχει στην Αγιά είναι άδεια - οι παραγωγοί δεν πληρώνονται στην ώρα τους. Οσοι τον αναζητούν δεν τον βρίσκουν - το μαγαζί του στην κεντρική αγορά της Αθήνας είναι κλειστό - κι έτσι η ανησυχία των μηλοπαραγωγών μεγαλώνει.

Και, βεβαίως, μπορεί το συγκεκριμένο πρόβλημα να λυθεί, αλλά η αιτία του κακού παραμένει και δεν είναι άλλη από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται διακίνηση των αγροτικών προϊόντων στη χώρα μας. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, οι έμποροι αγοράζουν τα προϊόντα χωρίς να πληρώνουν αμέσως τους παραγωγούς κι αυτό είναι που εκτρέφει φαινόμενα με «κανόνια» και «φέσια».

Την ανησυχία τους για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί εκφράζει ο Πέτρος Σίμος, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Μεταξοχωρίου Αγιάς και μέλος του ΔΣ της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, ο οποίος σε ανακοίνωσή του επισημαίνει: «Επειδή πλησιάζουν οι μέρες των γιορτών και οι υποχρεώσεις των παραγωγών τρέχουν (τράπεζες, φάρμακα κλπ.), ζητάμε την παρέμβαση της Πολιτείας στη διαλεύκανση του συγκεκριμένου θέματος.

Η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει τη σαπίλα του συστήματος που γεννά και εκτρέφει τέτοια φαινόμενα. Καιρός είναι να ακουστούν οι φωνές των παραγωγών, που χρόνια καταγγέλλουν τον αποικιοκρατικό τρόπο με τον οποίο γίνεται η διακίνηση των αγροτικών προϊόντων στην Αγιά.

Καλούμε τους παραγωγούς να δώσουν περισσότερα στοιχεία στους Αγροτικούς Συλλόγους για την καλύτερη υπεράσπιση των συμφερόντων τους».