«Ολα για το κεφάλαιο». Στο σύνθημα αυτό συμπυκνώνεται η οικονομική πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση της ΝΔ και το 2007. Δεν πρόκειται φυσικά για κάτι το καινούριο. Τόσο το πολιτικό της πρόγραμμα, όσο και η ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική των 2,5 χρόνων, έχουν δώσει σαφές δείγμα των προθέσεων και των προσανατολισμών της. Από την άλλη βέβαια, η αυξανόμενη όξυνση των λαϊκών προβλημάτων και η ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, ενόψει μάλιστα και της διεξαγωγής των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών τον ερχόμενο Οκτώβρη είχαν δημιουργήσει αυταπάτες, ότι η κυβέρνηση ίσως ενδώσει και ικανοποιήσει κάποια λαϊκά αιτήματα. Αυταπάτες, τις οποίες έσπευσε να διαλύσει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, στη συνάντηση που είχε με τον γραμματέα της ΝΔ Λ. Ζαγορίτη την προηγούμενη Τρίτη. Δύο βδομάδες πριν από την πρωθυπουργική ομιλία στη ΔΕΘ, όπου πρόκειται να παρουσιαστούν οι βασικοί άξονες της οικονομικής πολιτικής για το 2007, ο Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας περισσότερο ως εκπρόσωπος του ΣΕΒ, στις δηλώσεις που έκανε, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οπως ξέρετε έχουμε επιλέξει ένα διαφορετικό υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης, ένα διαφορετικό υπόδειγμα οικονομικής πολιτικής σε σχέση με το παρελθόν. Εχουμε δώσει έμφαση στις μεταρρυθμίσεις, στην επιχειρηματικότητα, στην εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Διότι, πιστεύουμε ότι μόνο μια δυναμική, εξωστρεφής και ανταγωνιστική οικονομία μπορεί να είναι ένα στέρεο υπόβαθρο για την ευημερία των Ελλήνων πολιτών». Με άλλα λόγια η ευημερία των Ελλήνων πολιτών, περνάει μέσα από την ικανοποίηση των αιτημάτων των επιχειρήσεων, αιτήματα στα οποία η κυβέρνηση δεν κάνει κανένα σκόντο. Η «ευημερία» λοιπόν είναι το συνακόλουθο των πολιτικών ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, συνολικά των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων που ακολουθεί και η κυβέρνηση της ΝΔ. Οπως άλλωστε και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Οσο για την ικανοποίηση των λαϊκών αιτημάτων που χλευαστικά και περιφρονητικά αποκαλούνται «παροχές», ο υπουργός Οικονομίας ήταν εξίσου αποκαλυπτικός στις δηλώσεις του. Κατά τον Γ. Αλογοσκούφη «δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε καμία περίπτωση στις κακές πρακτικές του παρελθόντος, που προσπάθειες χρόνων τινάζονταν στον αέρα στο όνομα μιας προεκλογικής πολιτικής». Με ταξική αλαζονεία, απέρριψε την ικανοποίηση κάθε λαϊκού αιτήματος, επιχειρώντας παράλληλα να εμφανίσει το κόμμα της ΝΔ και την κυβέρνησή του, σαν σκληρό και άτεγκτο υπερασπιστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας, ένα κόμμα που δείχνει να μην υπολογίζει το «πολιτικό κόστος», τη λαϊκή δηλαδή δυσαρέσκεια που προκαλεί η ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να έχουν καμιά αυταπάτη για το πού θα οδηγηθούν από τη συνέχιση των κυβερνητικών πολιτικών. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η οικονομική και κοινωνική θέση για εκατομμύρια εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους, μικροεπαγγελματίες θα επιδεινωθεί. Η ανάπτυξη των αγώνων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, προβάλλει ως η μοναδική διέξοδος για τον λαϊκό παράγοντα.

Οργή και αγανάκτηση επικρατεί στους σταφυλοπαραγωγούς του Ηρακλείου Κρήτης εξαιτίας των εξευτελιστικών τιμών που έχουν «πέσει» φέτος τα προϊόντα τους. Σε ανακοίνωσή του, ο Αγροτικός Σύλλογος Αρχανών επισημαίνει ότι οι εξοργιστικά εξευτελιστικές τιμές των πάσης φύσεως σταφυλιών, από οινοστάφυλα έως επιτραπέζια και σταφίδα, στην ουσία καθιστούν απαγορευτικό τον τρυγητό και οδηγούν στην εξαφάνιση την αμπελοκαλλιέργεια και τους καλλιεργητές, δίνοντας ταυτόχρονα εξοντωτικό χτύπημα συνολικά στην οικονομία του νομού. «Ως πότε θα μας ταλαιπωρεί η οικονομία της αγοράς; Τι λένε οι εμπνευστές της ΕΕ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Τίποτα. Ούτε λύση είναι να μην τρυγηθούν τα αμπέλια. Λύση είναι να παρέμβει το κράτος και να προστατέψει τον παραγωγό, ενάντια στις προσταγές της ΕΕ», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Αγροτικού Συλλόγου Αρχανών, στην οποία ακόμη τονίζεται:

«Ζητάμε κατάργηση του αντισταφιδικού κανονισμού, κατάργηση του πρόσφατου αντιοινικού κανονισμού, άμεσα μέτρα για την προστασία όλων των αμπελουργικών προϊόντων, να κηρυχτεί ο Νομός Ηρακλείου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να δοθούν τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και συγκομιδής των προϊόντων μας. Αλλά για όλα αυτά θα πρέπει οι ίδιοι οι παραγωγοί με τη στάση τους να αναγκάσουν την πολιτεία να σταθεί δίπλα τους. Και ο δρόμος είναι ένας: αγωνιστικές κινητοποιήσεις όμοιες και μεγαλύτερες από αυτές του παρελθόντος. Γιατί τότε παλεύαμε μόνο για καλύτερες τιμές, τώρα για την επιβίωσή μας»!