Το χαρτί των γερμανικών αποζημιώσεων παίζει η κυβέρνηση, με την αβάντα της ΝΔ, όχι βέβαια για την πραγματική διεκδίκησή τους - πράγμα που δεν έκαναν εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις του δικομματισμού - αλλά εντάσσοντας την όλη επιχείρηση στον αποπροσανατολισμό του λαού και στην όψιμη καλλιέργεια κλίματος κάλπικου πατριωτισμού.

Στην ίδια προσπάθεια εντάσσεται και ο κουρνιαχτός που σήκωσαν κυβέρνηση και αντιπολίτευση για το πρωτοσέλιδο του γερμανικού περιοδικού «FOCUS» που παρουσίαζε σε μοντάζ το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου να κάνει προκλητικές χειρονομίες, υπό τον τίτλο «Απατεώνες στην ευρωοικογένεια».

Πρώτος το χορό των εντυπώσεων σέρνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος. Σε συνέντευξη στο BBC, ισχυρίστηκε την Τετάρτη ότι «η Γερμανία στη ναζιστική περίοδο κατέστρεψε την ελληνική οικονομία, παίρνοντας ό,τι χρήματα και χρυσός υπήρχαν στην Τράπεζα της Ελλάδος χωρίς να τα επιστρέψει ποτέ και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στο μέλλον».

Εσπευσε ωστόσο αμέσως να διευκρινίσει ότι στην ουσία δεν τίθεται θέμα διεκδίκησης των αποζημιώσεων, λέγοντας: «Δεν λέω ότι αναγκαστικά πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα, αλλά πρέπει τουλάχιστον να πουν "ευχαριστώ" (...) δεν θα πρέπει να παραπονιούνται τόσο πολύ για κλοπές και ασάφειες στις οικονομικές συναλλαγές». Την ίδια ώρα, κυβερνητική πηγή σημείωνε «δεν θέλουμε ολομέτωπη επίθεση απέναντι στη Γερμανία».

Στο όλο θέμα αναφέρθηκε χτες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, ο οποίος προέτρεψε να «συνεκτιμούμε, για όλες τις απορίες μας, ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή ως προς τα οικονομικά μας, ως προς την αξιοπιστία της χώρας μας, ως προς την υπόσταση της χώρας μας».

Την Τετάρτη υπήρξε και συνάντηση του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου με τον Γερμανό πρέσβη Β. Σούλχταϊς με αφορμή το θόρυβο από δηλώσεις ορισμένων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της Γερμανίας, καθώς και από συγκεκριμένα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου σε βάρος της Ελλάδας.

Η γερμανική κυβέρνηση έσπευσε να κλείσει τη συζήτηση, δηλώνοντας διά του εκπροσώπου του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών Α. Πέσκε ότι «μια συζήτηση για το παρελθόν δεν βοηθά καθόλου στην επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας και δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κρίση».

Επικαλούμενος μάλιστα τις συμφωνίες του 1960, ο Γερμανός αξιωματούχος υποστήριξε: «Με βάση τη συμφωνία αποζημιώσεων του 1960, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατέβαλε αποζημίωση στην Ελλάδα ύψους 115 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων (περί τα 58,8 εκατ. ευρώ) για τη ζημία που προκλήθηκε από τον ναζισμό».

Σύμφωνα με τον ίδιο, έχουν αποζημιωθεί και οι Ελληνες που υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία υπό το ναζιστικό καθεστώς, ενώ παράλληλα η Γερμανία χορήγησε μετά το 1960 βοήθεια ύψους «περίπου 32 δισ. γερμανικών μάρκων (16,3 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο, για να υποστηρίξει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».

Την όλη επιχείρηση σιγοντάρει και η ΝΔ. Ο εκπρόσωπος Τύπου Π. Παναγιωτόπουλος σχολίασε για τα δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο ότι «σαν μια γροθιά όλοι οι Ελληνες και όλοι οι Ελληνίδες στεκόμαστε απέναντι σε τέτοιου είδους απαράδεκτα σχόλια σε βάρος της χώρας» και θύμισε τους «αγώνες του ελληνικού λαού εναντίον του φασισμού και του ναζισμού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Για το θέμα των αποζημιώσεων είπε ότι «είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, το έχουμε ξανασυζητήσει και θα έχετε τις θέσεις μας πάρα πολύ σύντομα».

Σε σχόλιο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν επανειλημμένα απορρίψει τις προτάσεις διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων που το ΚΚΕ εδώ και χρόνια συνεχώς καταθέτει στη Βουλή. Ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν να τις διεκδικήσουν προς όφελος του ελληνικού λαού. Τώρα, ο όψιμος πατριωτισμός που εκφράζουν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης από τη μια στόχο έχουν να κοροϊδέψουν το λαό και, από την άλλη, δείχνει την πρόθεση και αυτής της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το τεράστιο χρέος των γερμανικών κυβερνήσεων προς τον ελληνικό λαό με βάση τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας. Το χρησιμοποιούν ως χαρτί διαπραγμάτευσης στα παζάρια και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου εντός και εκτός της ΕΕ».