ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Μάη 2001
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
Ενα αλλιώτικο μάθημα για δασκάλους και μαθητές

Δάσκαλοι και μαθητές σ' ένα αλλιώτικο μάθημα για τον πόλεμο και την ειρήνη
Δάσκαλοι και μαθητές σ' ένα αλλιώτικο μάθημα για τον πόλεμο και την ειρήνη
«Ας ξυπνήσουμε, όσο είναι καιρός». «Σας ευχαριστούμε που δείξατε στα παιδιά, τι συμβαίνει γύρω τους»... Δυο φράσεις, δεκαπέντε λέξεις αυθόρμητες που βγήκαν από τα χείλη μαθητών και εκπαιδευτικών, μετά από μια «ξενάγηση» 30 λεπτών, σε μια έκθεση φωτογραφίας. Εκεί, στο Κερατσίνι, στην πλατεία Λαού στην έκθεση φωτογραφίας που ήταν αφιερωμένη «στα 10 χρόνια της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και πραγματοποιήθηκε από τις 18 - 20 Μάη.

Μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα, χώρεσαν τα εγκλήματα της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης. Μέσα, όμως σ' αυτά τα λίγα τετραγωνικά, χώρεσε η ειρήνη και η ζωή. Η ελπίδα και η δημιουργία. Η χαρά και το γέλιο. Το τριήμερο των αντιπολεμικών εκδηλώσεων στο Κερατσίνι, που διοργάνωσαν 23 μαζικοί φορείς της περιοχής, ήταν μια επιτυχημένη προσπάθεια για τη διατήρηση της μνήμης. Ηταν μια προσπάθεια που αφύπνισε τις συνειδήσεις και έδωσε το κίνητρο για την ενδυνάμωση του αγώνα και της αντίστασης. Αν βρισκόταν κάποιος λίγες ώρες, ανάμεσα στα παιδιά, την ώρα που αυτά περνούσαν μπροστά από τα ταμπλό με τις φωτογραφίες θα ήταν αρκετές για να γεμίσει αισιοδοξία, για να διαπιστώσει ότι οι νέοι άνθρωποι δεν γίνεται, και πολύ περισσότερο δε θέλουν, να μετατραπούν σε άβουλοι θεατές των γεγονότων...

Οσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται...

Και μετά ήρθε η ώρα της γραπτής απεικόνισης των συναισθημάτων και της οργής των μαθητών για τη «νέα τάξη»
Και μετά ήρθε η ώρα της γραπτής απεικόνισης των συναισθημάτων και της οργής των μαθητών για τη «νέα τάξη»
Το δάκτυλο «καρφωμένο» πάνω στο ταμπλό με τις φωτογραφίες. Φωτιά, πτώματα, μικροί δούλοι..., όπλα, αεροπλάνα, βόμβες, πόλεμος και φτώχεια οι τραγικοί «πρωταγωνιστές» στις εικόνες τις φρίκης. Τα βλέμματα των μικρών παιδιών χάνονται, κάποια απ' αυτά δεν αντέχουν στο θέαμα. Δαγκώνουν τα χείλη, κλείνουν τα μάτια, κοντοστέκονται... Η φρίκη του πολέμου «ζωντανή», «νεκρή», αποτυπωμένη πάνω στο φωτογραφικό χαρτί, «εγκλωβισμένη» μέσα από το φωτογραφικό φακό. Η παιδική αθωότητα θα μετατραπεί μετά από λίγα λεπτά σε πόνο και θλίψη, η οποία με τη σειρά της θα καταγραφεί σε μια κόλλα χαρτί. Ξάφνου, γίνεται οργή. «Οταν είδα τις φωτογραφίες αυτές ένιωσα ντροπιασμένη που ζω σ' αυτόν τον κόσμο», θα γράψει η Αργυρώ Τσαμτίρη, μαθήτρια της ΣΤ' τάξης του 22ου Δημοτικού Σχολείου. Μπορεί μια φωτογραφία, πράγματι να αντικαταστήσει χίλιες λέξεις, αλλά και μια πρόταση ενός 12χρόνου παιδιού μπορεί να αντικαταστήσει χίλιες φωτογραφίες...

Φωτογραφίες, συγκλονιστικές από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, εικόνες από τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού αλλά και φωτογραφίες που απεικόνιζαν τη φτώχεια και την πείνα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ομως δίπλα σ' αυτές τις φωτογραφίες ήταν αναρτημένες και κάποιες άλλες, αυτές που έδειχναν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Τον αγώνα του ελληνικού λαού, τον αγώνα των λαών ολόκληρης της ανθρωπότητας εναντίον αυτής της βαρβαρότητας.


Η θλίψη των παιδιών, έγινε οργή και μετά όρκος. «Εγώ πλέον δε θα ξεχάσω τι έκανε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. ΠΟΤΕ. NEVER», έγραψε η μικρή Αγγελική σε μια κολλά χαρτί. Ο Γιώργος Μπακολούκας, πιο καυστικός: «Στις φωτογραφίες με τα απανθρακωμένα παιδιά της Γιουγκοσλαβίας θα ήθελα στη θέση τους να ήταν ο Κλίντον και ο στρατός του». Η 14χρονη Χαρά έκανε ένα βήμα παραπέρα, έστειλε το δικό της μήνυμα: «Εμαθα, αγανάκτησα, αλλά μετά τη φρίκη νιώθω ήρεμη... όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει!». Ο Ανδρέας, δίνει τη δική του συμβουλή: «Αισθάνομαι μεγάλη απέχθεια σε κάθε τι που εκφράζει τον πόλεμο. Ολοι μας πιστεύω ότι θέλοντας και μη βάζουμε ένα τουβλάκι στο τείχος που χωρίζει τους λαούς, πρέπει να μένουμε μακριά από προκαταλήψεις για τον κάθε λαό και να μην πέφτουμε στην παγίδα του εθνικισμού»...

Τα παιδιά επηρεάστηκαν τόσο πολύ από το συγκλονιστικό θέαμα των φωτογραφιών, που την επόμενη μέρα οι μαθητές του 10ου Δημοτικού Σχολείου, ντύθηκαν με τοπικές ενδυμασίες των χωρών, στις οποίες τα παιδιά ήταν «πρωταγωνιστές» της φρίκης. «Είναι μια κίνηση για να δείξουμε τη συμπαράστασή μας έλεγαν. Για να δείξουμε ότι νιώθουμε τις δυσκολίες που περνούν»...

Τέλος, είναι αξιοσημείωτο, ότι οι μαθητές, συμμετείχαν με διάφορους τρόπους στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Πήραν μέρος στην ποδηλατοδρομία που έγινε την Κυριακή το πρωί και ήταν αφιερωμένη στην ειρήνη. Ζωγράφισαν για την ειρήνη. Εγραψαν μικρά και έξυπνα στιχάκια για την ειρήνη. Εκεί και τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες, που είχαν το δικό τους ταμπλό, στην πλατεία Λαού.

Και η λαϊκή συμμετοχή


Οι τριήμερες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις στο Κερατσίνι, ήταν εκδηλώσεις που πραγματικά τις «αγκάλιασε» ο λαό της περιοχής. Αξίζει μόνο να αναφέρουμε ότι στην Αντιπολεμική Επιτροπή συμμετέχουν ενεργά Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των δημοτικών σχολείων, γυμνασίων και λυκείων, σωματεία εργαζομένων του δήμου, του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, η Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων Κερατσινίου, Αντιστασιακές Οργανώσεις, γυναικείες οργανώσεις, εξωραϊστικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, η τοπική Επιτροπή Ειρήνης και πολύ άλλοι μαζικοί φορείς.

Οπως δήλωσε στο «Ρ», η πρόεδρος της επιτροπής Ειρήνης Κερατσινίου Ευδοκία Λειβαδά, «η επιτυχία των συγκεκριμένων εκδηλώσεων, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Εδώ και πέντε χρόνια, έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια συστηματικής ενημέρωσης στα σχολεία της περιοχής». Αρχικά, συνέχισε, η ίδια συμμετείχαν απλά στις εκδηλώσεις μας. Τον τελευταίο καιρό όμως παίρνουν ενεργά μέρος σ' αυτές. Καταθέτουν τις προτάσεις τους, οργανώνουν τη δική τους παρουσία. Βέβαια, κατέληξε «προσπαθούμε να βρισκόμαστε σε καθημερινή επαφή με τους μαθητές και τους δασκάλους, αλλά και όλους τους άλλους εκπροσώπους των μαζικών φορέων».



Και μετά η ώριμη απόφαση για την ειρήνη...

Ο προβληματισμός, η ανάγκη για συζήτηση, ανταλλαγή συναισθημάτων και σκέψεων δε σταμάτησε στην πλατεία Λαού. Οι μαθητές σχεδόν όλων των σχολείων που επισκέφτηκαν την έκθεση, με την επιστροφή τους στις αίθουσες και τα θρανία τους συνέχισαν τις συζητήσεις τους, μαζί με τους δασκάλους τους, έκαναν διάλογο και κατέγραψαν τα συμπεράσματά τους. Από την επόμενη κιόλας μέρα, οι μαθητές άρχισαν να «βομβαρδίζουν» με τις επιστολές τους, τους διοργανωτές. Κείμενα, συνολικού προβληματισμού, κείμενα αισιοδοξίας και διάθεσης για συλλογική προσπάθεια, προκειμένου να περιφρουρηθεί η ειρήνη...

Μάλιστα οι μικροί μαθητές, του 22ου δημοτικού σχολείο Κερατσινίου, θα αφιερώσουν τη γιορτή για τη λήξη της σχολικής περιόδου, στην ειρήνη. Μια απόφαση που πήρε σύσσωμη η μαθητική κοινότητα, μετά τις εκδηλώσεις της Αντιπολεμικής Επιτροπής.

Πολλά τα μηνύματα των μαθητών για τις εντυπώσεις τους από την έκθεση φωτογραφίας. Σε δυο σχολεία, οι σκέψεις συγκεντρώθηκαν και καταγράφηκαν. Μάλιστα, εκπρόσωποι των μαθητών πήραν το λόγο κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων και δημοσιοποίησαν αυτές τις σκέψεις μπροστά στο συγκεντρωμένο κόσμο. Απόψεις, ιδιαίτερα διδακτικές και ικανές να συγκλονίσουν.

Οι μαθητές...

Από το Ράλλειο Γυμνάσιο, οι μαθητές τονίζουν: «Είδαμε την έκθεση και για πρώτη φορά τόσο έντονα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Για μας πλέον ο πόλεμος έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα τα οποία καρφώθηκαν βαθιά στη μνήμη μας».

Για να μην ξεχάσουμε ποτέ, υπογραμμίζουν οι μαθητές, «τι έκανε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, για να έχουμε για πάντα μπροστά στα μάτια μας τις εικόνες των παιδιών που υποφέρουν, για να μη βγει από το μυαλό μας ότι αν δεν κάνουμε κάτι τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα».

Για ένα ερώτημα καυτό, αλλά και αναπάντητο, που κρέμεται από τα χείλη τους, κάνουν λόγο οι μαθητές του 2ο Γυμνάσιο Κερατσινίου και με ιδιαίτερη έμφαση τονίζουν: «Αφού όλοι είναι υπέρ της ειρήνης, τότε πώς γίνονται τόσοι πόλεμοι γύρω μας και δίπλα μας; Πώς γίνεται να ματώνουν οι άνθρωποι κάθε λίγο και λιγάκι, να ταΐζουν το θάνατο, να ακρωτηριάζονται σωματικά και ψυχικά για όλη τους τη ζωή να παραμορφώνονται και να αποσυνθέτονται, να καταστρέφουν πολιτισμούς και αξίες, να αυτοκαταστρέφονται δηλαδή;».

Πριν, λοιπόν, πάρουν μια απάντηση από «επίσημα» χείλη... Δίνουν τη δική τους ερμηνεία: «Δεν μπορούμε να δώσουμε λογική εξήγηση. Αυτές οι φωτογραφίες κατάργησαν τη λογική μας και μας έδωσαν γερή γροθιά στο στομάχι. Ισως έτσι θα έπρεπε. Αν δε συγκλονιστούμε και αν δεν ταρακουνηθούμε, κινδυνεύουμε να χαθούμε στο μακάριο ύπνο μας, σε μια κατάσταση αυτοϊκανοποίησης μέσα στο ύπουλο σύννεφο του καταναλωτισμού και της ευμάρειας, που διάφοροι ύποπτοι και καθόλου αθώοι μηχανισμοί μάς έχουν επιβάλει».

Γι' αυτούς, λοιπόν, τους μαθητές «η ειρήνη πλέον είναι ζήτημα καθημερινής πράξης. Από τούτη την ηλικία, απ' τα μικρά αθώα χρόνια μας οφείλουμε να μάθουμε -και να μας μάθουν- να λύνουμε μεταξύ μας τις διαφορές μας λογικά, με διαλλακτικότητα, με ανεκτικότητα, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς επιθετικότητα, χωρίς βία, χωρίς συγκρούσεις.

Να απαλλαγούμε απ' το σύνδρομο του ανταγωνισμού που σκοτώνει αισθήματα και αξίες. Να παγιώσουμε το σεβασμό και την αγάπη στον άνθρωπο».

Ο πόλεμος δεν είναι "βίντεο - γκέιμ" ή "πλέι - στέισον" δεν ξεπαστρεύει φιγούρες και σκιές όπως στα παιχνίδια. Είναι πόνος και οδύνη. Δε χρειάζονται λόγια. Εχουμε κουραστεί να τα ακούμε. Αυτή η φωτογραφική έκθεση που με τόσους κόπους στήθηκε απ' τους οργανωτές, ας μας ξυπνήσει. Οσο είναι καιρός»...

... και οι δάσκαλοί τους

Δίπλα στα μηνύματα των μαθητών, ήρθαν να προστεθούν και αυτά των δασκάλων τους. Των παιδαγωγών που αφουγκράζονται τους προβληματισμούς των μαθητών τους. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές των σχολείων του Κερατσινίου συνεργάζονται και παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις της Επιτροπής Ειρήνης. Λίγες μέρες πριν τις εκδηλώσεις και λίγες μέρες μετά απ' αυτές πλήθος ήταν τα κείμενα των εκπαιδευτικών προς τους διοργανωτές. Μερικά, μόνο απ' αυτά διαλέξαμε σήμερα και τα παρουσιάζουμε.

Ο Διευθυντής του 3ου Ενιαίου Λυκείου Κερατσινίου Θ. Κατσιώτης, τονίζει στο μήνυμά του: «Ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη προσφορά σας προς το λαό του Κερατσινίου και προς την ειρήνη.

Ευχαριστούμε για τις μοναδικές, συγκλονιστικές εμπειρίες που χαρίσατε στον κόσμο και ειδικότερα στα παιδιά της πόλης μας, με την επιτυχημένη έκθεση φωτογραφίας, με τις εκδηλώσεις σας, με την αέναη προσφορά σας στην υπόθεση της ειρήνης.

Τέτοιες προσπάθειες τιμούν τον άνθρωπο στη σημερινή καταναλωτική εποχή μας».

Ο Διευθυντής του 16ου Δημοτικού Σχολείου Κ. Πανταζής, επισημαίνει: «Στους δύσκολους καιρούς, που διανύουμε, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να συμβάλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, στη θεμελίωση και διασφάλιση του πολυτιμότερου κοινωνικού αγαθού, της ειρήνης.

Αντιδιαστέλλοντας την έννοια της ειρήνης, που βασίζεται στην ανθρώπινη κατανόηση και αλληλεγγύη με την προτεινόμενη στις μέρες μας "PAX AMERICANA" που βασίζεται στη δύναμη επιβολής και προωθεί τα συμφέροντα των ισχυροτέρων, πρέπει να ενθαρρύνεται και να προβάλλεται κάθε προσπάθεια που λειτουργεί σ' αυτό το πλαίσιο».

Η υποδιευθύντρια του 12ου Δημοτικού Σχολείου Μαρία Σπυράκη, μεταξύ άλλων, κάνει και τη δική της πρόταση: «Προτείνω να δημιουργήσουμε μια "Κίνηση Εκπαιδευτικών για την Ειρήνη" απ' όλα τα σχολεία του Δήμου μας, η οποία θα συνεργάζεται με την Επιτροπή Ειρήνης Κερατσινίου. Ετσι το κίνημα ειρήνης θα γίνει πιο ισχυρό και η φωνή του θα φτάνει πέρα από τα σύνορα της πατρίδας μας.

Είναι καιρός, λοιπόν, να βγούμε από την απραξία και να παλέψουμε μέσα από το φιλειρηνικό κίνημα, για πραγματική ειρήνη και φιλία με νικητές τους λαούς».

«Η Επιτροπή Ειρήνης Κερατσινίου κατάφερε με τη δραστηριότητά της να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ευαισθητοποιήσει ψυχές, να υψώσει γροθιά ενάντια στους πολεμοκάπηλους, στους δυνάστες των λαών», γράφουν τέλος οι δάσκαλοι του 20ού Δημοτικού Σχολείου


ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ