Στο 4ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριό της προχωρά το Σαββατοκύριακο η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας-Ιματισμού- Δέρματος, έχοντας να επιδείξει μια πλούσια και πολύμορφη δράση όλο το προηγούμενο διάστημα αλλά και την πλήρη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι οποίες είναι το βασικό στήριγμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Το Συνέδριο γίνεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τον κλάδο, εξαιτίας της οξυμένης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι σε δικαιώματα και κατακτήσεις μέχρι και στο ίδιο το δικαίωμα στην εργασία. Γι' αυτό και αποτελεί αναγκαιότητα μέσα από το Συνέδριο να βγει η Ομοσπονδία πιο ισχυρή, ενισχύοντας παράλληλα τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να συμβάλει στη συσπείρωση των αγωνιστικών δυνάμεων της εργατικής τάξης, στην αγωνιστική εναντίωση και αντιπαράθεση στις επιθέσεις της εργοδοσίας, της ΕΕ, της κυβέρνησης και των δυνάμεων που συμφωνούν και στηρίζουν αυτές τις πολιτικές.

Αλλωστε, όλο το προηγούμενο διάστημα η Ομοσπονδία επέλεξε τη γραμμή της ταξικής πάλης και όχι του συμβιβασμού, το δρόμο του αγώνα που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των εργατών και εργατριών που εκπροσωπεί, το δρόμο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτή τη γραμμή υπόσχεται ότι θα ακολουθήσει, για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα πατάει γερά στα πόδια του, που θα μπορεί να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και να συγκρούεται με τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Σ' αυτά τα πλαίσια η Ομοσπονδία οργάνωσε την πάλη των κλάδων και βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τη λογική της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας, που ακολουθεί η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ αλλά και αντίστοιχες δυνάμεις στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, το μπλοκ του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού που στηρίζει την αντεργατική πολιτική.

Απόδειξη των παραπάνω η πλούσια αγωνιστική παρουσία της Ομοσπονδίας σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ για το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, το 8ωρο, στα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια αλλά και στα μικρά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου.

Με αυτή την πολιτική υπόσχεται ότι θα προχωρήσει και το επόμενο διάστημα η Ομοσπονδία και κάνει σαφές στο πρόγραμμα δράσης ότι θα διεκδικήσει πλήρη σταθερή εργασία για όλους, αναδεικνύοντας ότι η εξασφάλιση του δικαιώματος εργασίας προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο εξουσίας και της οικονομίας. Σταθερό και το αίτημα για 5ήμερο-7ωρο-35ωρο με πλήρη μισθολογικά-ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά και η κατάργηση των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ, που με τις πλάτες ΝΔ και ΣΥΝ αλλά και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ προχώρησε στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, στη μερική απασχόληση, στα ΤΣΑ κλπ.

Μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που υπήρξε στα εισοδήματα των εργαζομένων η διοίκηση της Ομοσπονδίας προσπάθησε να υπογράψει συλλογική σύμβαση με πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις σημερινές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Μια διεκδίκηση που απαιτεί καλύτερη οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων του κλάδου, με αποφασιστικές ταξικές αντιπαραθέσεις με την εργοδοσία ώστε να χτυπηθεί η αδιαλλαξία της. Συγκεκριμένα, η Ομοσπονδία απαιτεί: Κατώτερο μισθό 1.233 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 47,70 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 820 ευρώ, εφάπαξ ενίσχυση 585 ευρώ για εισοδήματα κάτω των 11.738 ευρώ. Πάγωμα τιμών βασικών ειδών, κατάργηση έμμεσης φορολογίας στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, μείωση δημοτικών τελών, αφορολόγητο όριο για άγαμο 15.000 ευρώ και αύξηση της φορολογίας των μεγάλων περιουσιακών στοιχείων και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Διεκδικήσεις ακόμα που έχουν να κάνουν και με τη νεολαία, που πρώτη πληρώνει την εφαρμογή της αντιλαϊκής- αντεργατικής πολιτικής σε όλους τους τομείς, αλλά και την ιδιωτικοποίηση της Υγείας- Πρόνοιας και των δημόσιων οργανισμών.

Γι' αυτό η Ομοσπονδία κάνει σαφές ότι τα σωματεία της δύναμής της πρέπει να βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τους εργαζόμενους. Να μαζικοποιούν καθημερινά τα σωματεία με νέους εργαζόμενους στις γραμμές τους. Να εξηγούν ποιοι είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Ταυτόχρονα, να οξυνθεί παραπέρα η αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική και να αποκαλύπτει στους εργαζόμενους τους κυβερνητικούς ελιγμούς, τη συστηματική προπαγάνδα και προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων.

Στις κάλπες προσέρχονται από χτες το απόγευμα οι μεταλλεργάτες της περιοχής του Πειραιά, για να αναδείξουν νέα διοίκηση στο αγωνιστικό τους Συνδικάτο Μετάλλου. Παράλληλα, οι κυβερνητικοί εργοδοτικοί μηχανισμοί «εργάζονται πυρετωδώς» για να αποσπάσουν την ιστορική και αγωνιστική αυτή συνδικαλιστική οργάνωση από το δρόμο της ταξικής πάλης, από τα χέρια των μεταλλεργατών. Στο όργιο της άγριας ψηφοθηρίας, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και περιλαμβάνει από εκβιασμούς σε βάρος των εργατών μέχρι και ταξίματα για δουλιά, χτες ήρθε να προστεθεί και μια κατάπτυστη ...«καταγγελία», που εξέδωσε η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, δηλαδή οι συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, με εντολή Γ. Μίχα, προέδρου του Κέντρου και από την 1η Γενάρη 2003 νομάρχη Πειραιά.

Στο κείμενο αυτό, που αντί για οργή προκάλεσε το γέλιο ανάμεσα στους μεταλλεργάτες, σημειώνεται από τους συνδικαλιστές της πλειοψηφίας ότι έγιναν, λέει, ...«μάρτυρες ενός επικίνδυνου ανοσιουργήματος από μέλη της ΕΣΑΚ - Σ. Παραβίασαν καταστρέφοντας την είσοδο αίθουσας του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, απ' όπου μετέφεραν κομπιούτερ και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν την αίθουσα για τις αρχαιρεσίες τους»! Και ξεπερνώντας τα όρια της αυτογελοιοποίησης, κάνουν λόγο για ...«συμπεριφορές τελείως ασυμβίβαστες με βασικούς κανόνες δημοκρατίας και απάδουν των συνδικαλιστικών ηθών»!

Η αλήθεια είναι ότι η διοίκηση του Συνδικάτου Μετάλλου έχει ζητήσει από το ΕΚΠ εδώ και 15 μέρες την αίθουσα, χωρίς, ωστόσο, να λάβει απάντηση. Οπως μας είπε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Ιορδάνης Πουντίδης, «απόφαση του ΕΚΠ προβλέπει ότι το ΙΝΕ θα φιλοξενείται όταν οι αίθουσες που του έχουν παραχωρηθεί δε χρειάζονται για δραστηριότητες Σωματείων. Ακόμα, το ΙΝΕ στο Εργατικό Κέντρο εδώ και ένα χρόνο έχει κλείσει, έχει απολυθεί το προσωπικό και η αίθουσα μένει κλειδαμπαρωμένη. Το Συνδικάτο όλα αυτά τα χρόνια διενεργεί τις εκλογές του εδώ και όχι σε αίθουσες πολυτελών ξενοδοχείων. Ας φερθούν μια φορά επιτέλους με υπευθυνότητα. Η προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν συντεχνιακές αντιλήψεις, κομματικές περιχαρακώσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους, με σκοπό, στην πραγματικότητα, τη στήριξη της εργοδοσίας, θα πέσει στο κενό. Οι μεταλλεργάτες με το μαζικό τους "παρών" στις εκλογές και με την ψήφο τους θα δώσουν την κατάλληλη απάντηση».

Σταθερά τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση των πολιτικών «απασχόλησης», αναθέτοντας με διάφορους τρόπους, λειτουργίες και αρμοδιότητες των δημόσιων φορέων και οργανισμών στους παράγοντες της αγοράς.

Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση ψήφισε την τριχοτόμηση του ΟΑΕΔ και τη δημιουργία Ανώνυμων Εταιριών, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις προειδοποίησαν ότι αυτό ήταν το πρώτο σκαλοπάτι στην ιδιωτικοποίηση του ΟΑΕΔ, στην είσοδο των ιδιωτών σε έναν οργανισμό που λειτουργεί με τα χρήματα των εργαζομένων και πρεσβεύει την προστασία των ανέργων.

Τότε, πολλοί έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν υπερβολικούς. Τώρα, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός πως η κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδια για την ανάθεση σε ιδιωτικές εταιρίες λειτουργιών του ΟΑΕΔ, εννοείται με το αζημίωτο. Μάλιστα, σχεδιάζει να δώσει στους ιδιώτες κρίσιμες αρμοδιότητες, όπως οι έρευνες για το εργατικό δυναμικό και τις τάσεις απασχόλησης, την επαφή με τους ανέργους, αλλά και όλη την πληροφοριακή υποστήριξη της λειτουργίας του ΟΑΕΔ. Στην πραγματικότητα οι κρίσιμες αρμοδιότητες και τα εργαλεία που διαθέτει μια πολιτεία για τη βοήθεια προς τους ανέργους -αν πραγματικά θέλει να τους βοηθήσει- εκχωρούνται σε επιχειρήσεις. Με τον τρόπο αυτό οι επιχειρηματίες, ο ΣΕΒ, συνολικά οι δυνάμεις του κεφαλαίου, γίνονται τοποτηρητές σε έναν οργανισμό που υποτίθεται ότι θα πρέπει να είναι αρωγός των ανέργων.

Δεν είναι μόνο το οξύμωρο του πράγματος, να ανατίθεται η αντιμετώπιση της ανεργίας σε αυτούς που ευθύνονται για το πρόβλημα (κεφάλαιο, επιχειρήσεις), δεν είναι μόνο η κερδοσκοπία που προϋποθέτει αυτή η πολιτική, είναι πάνω απ' όλα η πρόκληση που εκτοξεύεται σε βάρος των χιλιάδων ανέργων.

Αλλά βεβαίως, αυτή είναι η φυσική κατάληξη μιας πολιτικής που καθαγίασε τα ιδιωτικά γραφεία εργασίας, που «νομιμοποιεί» την ενοικίαση εργαζομένων, δηλαδή το σύγχρονο δουλεμπόριο. Που χρόνια τώρα έχει αναθέσει την κατάρτιση και την εκπαίδευση ανέργων στα χέρια επιτήδειων κερδοσκόπων και προφεσόρων της «ευελιξίας».

Η κυβέρνηση «βάζει το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα». Η στόχευση έχει βάθος χρόνου και στόχων. Ο σημαντικότερος, η επίδραση πάνω στην προσωπικότητα των ανέργων, η διαμόρφωση ανθρώπων που δε θα πιστεύουν ότι έχουν δικαιώματα, που δε θα σκέπτονται να αντιδράσουν, αλλά που κάτω από το βάρος των δυσκολιών, όταν τους χαστουκίζουν θα γυρίζουν και το άλλο μάγουλο...