Το βιβλίο «Σου πήρα το τουφέκι σου...», του κομμουνιστή, πρώην δημάρχου του δήμου Αμπελοκήπων, Κώστα Σαπρανίδη, παρουσιάστηκε την Τρίτη 15 Οκτώβρη σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης.

Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ, και ο Οδυσσέας Μαάιτα, δημοτικός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη.

Τον πρόλογο του βιβλίου είχε υπογράψει λίγο πριν «φύγει» από τη ζωή ο σπουδαίος κομμουνιστής χαράκτης Γιώργος Φαρσακίδης.

Χαρακτηριστικά σημειώνει: «Το βιβλίο έχει στόχο την καταγραφή της Ιστορίας, όπως τη ζήσαμε εμείς κι όχι όπως θέλουν να τη διαστρεβλώνουν άλλοι. Συγκεντρώνει μαρτυρίες και βιώματα (...) με σκοπό να δείξει στη νέα γενιά πως ο Αγώνας και η Θυσία είναι στάση ζωής. Αυτή που ταιριάζει σ' αυτούς που οραματίζονται μια άλλη κοινωνία, μια "Μάνα Ιθάκη" μέσα στην οποία θα μπορέσει επιτέλους "ν' ανθρωπέψει ο άνθρωπος"».

Αναφερόμενος στον συγγραφέα του βιβλίου, ο Γιάννης Δελής είπε: «Ο Κώστας Σαπρανίδης με την εργατικότητα, την αγωνιστικότητα, το θάρρος και την επιμονή του αναδείχτηκε σε άξιο μέλος της μεγάλης οικογένειας των κομμουνιστών δημάρχων της εποχής του, αλλά και άξιος συνεχιστής της παράδοσης των παλιότερων κομμουνιστών δημάρχων, ειδικότερα για τον δήμο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, των θρυλικών Χρήστου Κανάκη και Χρήστου Ράπτη.

(...) Πιάνει το μολύβι και γράφει τη δική του προσωπική ιστορία από εκείνη, πάντα, την κοινή οπτική γωνία των χιλιάδων λαϊκών αγωνιστών και οικογενειών που βίωσαν τα γεγονότα των τελευταίων 75 χρόνων (...) Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο; Σε όλους τους φυσικούς και ταξικούς απογόνους εκείνων των αγωνιστών και πριν από όλους στους νέους, που όπως γράφει "τους κόβουν τα όνειρα και τον δρόμο για τη ζωή", ώστε να μπουν στον αγώνα και να πουν "Σου πήρα το τουφέκι σου" και συνεχίζουμε...».

«Πολλά πράγματα τότε και σήμερα είναι όμοια παρότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην ουσία της είναι πολύ διαφορετική», σημείωσε ο Οδυσσέας Μαάιτα και εξήγησε: «Στις ομοιότητες βλέπουμε τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, τη ρουσφετολογική σχέση του δήμου με το προσωπικό, τη δυσκολία των δήμων και τότε να ανταποκριθούν στις ανάγκες λόγω του μικρού αριθμού εργαζομένων. Ταυτόχρονα βλέπουμε την υποχρηματοδότηση, την μη απόδοση των ΚΑΠ, την τεράστια γραφειοκρατία για να γίνουν τα αυτονόητα όπως, για παράδειγμα, το να δοθεί ένα τμήμα ενός στρατοπέδου για να αξιοποιηθεί από τον δήμο για χώρους μάθησης και άθλησης. Τον ρόλο των μελετητικών γραφείων και των εργολάβων που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, την ίδια στιγμή που θα μπορούσαν όλα αυτά να γίνουν από προσωπικό του δήμου.

Και τότε όπως και τώρα οι δήμοι λειτουργούσαν και λειτουργούν σε ένα πλαίσιο στημένο για να υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών, είτε αυτών που δρουν στην τοπική κοινότητα είτε αυτών που έρχονται να "δουλέψουν" για την τοπική κοινότητα μέσα στα πλαίσια του δήμου».

Στη ζωή και στην ιστορική διαδρομή του Κώστα Σαπρανίδη στάθηκε ο Αρσένης Τσιριγώτης, εκ μέρους της ΤΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ιδιαίτερα συγκινημένος ο Κώστας Σαπρανίδης, εξηγώντας ότι σκοπός της γραφής του βιβλίου ήταν «η καταγραφή και η ανάδειξη του έργου και των ποιοτικών χαρακτηριστικών δράσης των δημάρχων και παρατάξεων, με την εμπειρία τους την προερχόμενη από την προσφορά τους στην Εθνική Αντίσταση και στον συνδικαλισμό, με την τεράστια διαφορά από τις άλλες παρατάξεις. Κοντολογίς, οι παρατάξεις μας λειτουργούσαν ως εκπρόσωποι των δημοτών απέναντι στην όποια κυβέρνηση, ενώ οι παρατάξεις των άλλων ως εκπρόσωποι της όποιας κυβέρνησης απέναντι στους δημότες...

Οι παρατάξεις μας, υπό την καθοδήγηση του Κόμματος, με συνεχείς διεκδικητικούς αγώνες, με τους δημότες στο προσκήνιο, αποσπούσαν λύσεις στα λιμνάζοντα επί χρόνια προβλήματα του δήμου (Εκπαίδευση, Πολιτισμός, Αθλητισμός, Υγεία, ελεύθεροι χώροι και πάει λέγοντας...).

Στην εισαγωγή του βιβλίου έγραψα ότι αν έγραφαν και οι άλλοι δήμαρχοί μας βιβλίο, ανάλογο βιβλίο θα έγραφαν, αφού όλοι είχαν ένα πλούσιο ανάλογο έργο, οπότε αυτό το βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό όλων. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα είναι χρήσιμο και για τους συνεχιστές μας της "Λαϊκής Συσπείρωσης"».

Το βιβλίο διατίθεται από τη «Σύγχρονη Εποχή» και τα γραφεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Κεντρικής Μακεδονίας.

Εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση και την υπεράσπιση της «περιστροφικής πλάκας» στο μηχανοστάσιο του Ρέντη, των τότε ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους), πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο κεντρικό εργοστάσιο της «Hellenic Train» στον Πειραιά.

Στις 13 Οκτώβρη 1944 ο ΕΛΑΣ και οι οπλισμένοι εργαζόμενοι στο μηχανοστάσιο των ΣΕΚ εμπόδισαν τους Γερμανούς να ανατινάξουν τον μηχανισμό που έβαζε και έβγαζε τις μηχανές στο μηχανοστάσιο, και να αφήσουν τη χώρα χωρίς σιδηρόδρομο.

Οι ομιλητές μίλησαν για τις μάχες που έδωσε εκείνη τη μέρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ για τη σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρείας («Πάουερ») και όλων των εργοστασίων, παρά την εντολή των Αγγλων «να μην πειραχτούν οι Γερμανοί όταν θα αποχωρούν από την Αθήνα και τον Πειραιά».

Αναφέρθηκαν στο ιστορικό της μάχης που έσωσε την «περιστροφική πλάκα», τονίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο του Αυστριακού κομμουνιστή Οττο Κλάους, υπολοχαγού του μηχανοστασίου, ο οποίος ήταν οργανωτικά συνδεδεμένος με την Οργάνωση του ΚΚΕ στο μηχανοστάσιο, καθώς και τον ρόλο του ΕΛΑΣ Ρέντη. Στάθηκαν στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη δεκαετία του '40 για το σήμερα και το αύριο, κυρίως στο ότι τίποτα δεν μένει στάσιμο, κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος όταν αφυπνίζονται οι λαοί, κατανοούν τη δύναμη τους, οργανώνονται και μάχονται.

Στη συνέχεια ανέπτυξαν αναλυτικά την κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης, καθώς οι δύο ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη γειτονιά γενικεύονται. Αναφέρθηκαν στη στάση που πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός, επισημαίνοντας την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, την επιστροφή όλων των τμημάτων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων σε διάφορες ιμπεριαλιστικές αποστολές, τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ενώσεις, με τον λαό κυρίαρχο στον τόπο μας. Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη στην πάλη του λαού της Παλαιστίνης, για το δίκιο του, και στους λαούς που ματώνουν εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.