Στις 13 Οκτώβρη 1944 ο ΕΛΑΣ και οι οπλισμένοι εργαζόμενοι στο μηχανοστάσιο των ΣΕΚ εμπόδισαν τους Γερμανούς να ανατινάξουν τον μηχανισμό που έβαζε και έβγαζε τις μηχανές στο μηχανοστάσιο, και να αφήσουν τη χώρα χωρίς σιδηρόδρομο.
Οι ομιλητές μίλησαν για τις μάχες που έδωσε εκείνη τη μέρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ για τη σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρείας («Πάουερ») και όλων των εργοστασίων, παρά την εντολή των Αγγλων «να μην πειραχτούν οι Γερμανοί όταν θα αποχωρούν από την Αθήνα και τον Πειραιά».
Αναφέρθηκαν στο ιστορικό της μάχης που έσωσε την «περιστροφική πλάκα», τονίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο του Αυστριακού κομμουνιστή Οττο Κλάους, υπολοχαγού του μηχανοστασίου, ο οποίος ήταν οργανωτικά συνδεδεμένος με την Οργάνωση του ΚΚΕ στο μηχανοστάσιο, καθώς και τον ρόλο του ΕΛΑΣ Ρέντη. Στάθηκαν στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη δεκαετία του '40 για το σήμερα και το αύριο, κυρίως στο ότι τίποτα δεν μένει στάσιμο, κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος όταν αφυπνίζονται οι λαοί, κατανοούν τη δύναμη τους, οργανώνονται και μάχονται.