ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΛΑΡΚΟ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ

Καθημερινή αναμέτρηση ακόμα και με το θάνατο

Ενας ακόμα εργάτης τραυματίστηκε χτες - ο δεύτερος μέσα σε οκτώ μέρες - αναδεικνύοντας πόσο χαμηλά αποτιμούν την ανθρώπινη ζωή το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του

Το δεύτερο εργατικό «ατύχημα» μέσα σε 8 μέρες καταγράφτηκε χτες στο κάτεργο της ΛΑΡΚΟ

Ξεχειλίζει η οργή και η αγανάκτηση ανάμεσα στους εργάτες της ΛΑΡΚΟ καθώς μία μόλις βδομάδα μετά το εργατικό «ατύχημα» που οδήγησε στην εντατική ένα συνάδελφό τους, πατέρα δύο παιδιών, ο οποίος νοσηλεύεται ακόμα σε σοβαρή κατάσταση, ένας ακόμα εργαζόμενος χτες το πρωί τραυματίστηκε σοβαρά μετά από υποχώρηση τμήματος σάπιου αγωγού στον οποίο δούλευε. Σαν χτες, το 1979, είχαν σκοτωθεί έξι άτομα από μια έκρηξη στο μηχανουργείο...

Ο Ιουλάν Σπάο, από τη Ρουμανία, περίπου 50 χρόνων, ενώ χτες το πρωί καθάριζε κάτω από ένα φίλτρο, εγκλωβίστηκε μετά την υποχώρηση τμήματος (λόγω του βάρους) του σάπιου αγωγού με διάμετρο περίπου 1,5 μέτρο. Ο εργάτης υπέστη θλάση στο θώρακα και εκδήλωσε αναπνευστικά προβλήματα καθώς μέσα από το συγκεκριμένο αγωγό περνάνε δηλητηριώδεις ουσίες που προέρχονται από την καύση πρώτων υλών (λιγνίτης, ξυλίτης, κάρβουνο, κτλ.). Ο εργαζόμενος δούλευε για την εργολαβική εταιρεία «ΜΕΣΚΑ», την ίδια εταιρεία - κάτεργο που απασχολούσε και τον Λεωνίδα Κάραλη, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη έπεσε από ύψος 20 μέτρων! Από το χτεσινό «ατύχημα» κινδύνευσαν έξι ακόμα εργαζόμενοι, ενώ ο κρότος ήταν τόσο ισχυρός που ακούστηκε μέχρι το χωριό της Λάρυμνας.

Εργαζόμενοι είχαν επισημάνει με έγγραφό τους στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ την ανάγκη να αντικατασταθεί ο συγκεκριμένος αγωγός, χωρίς να εισακουστούν. Οι κίνδυνοι «ατυχημάτων» για το μόνιμο και εργολαβικό προσωπικό αυξάνονται καθημερινά. Μόλις προχτές, τρεις εργαζόμενοι σε συνεργείο της «ΤΕΚΝΟΣΤΥΛ» αναγκάστηκαν ν' ανέβουν σε ύψος 30 περίπου μέτρων για να δουλέψουν στην τσίγκινη σκεπή του τμήματος χαλυβουργίας και οι επικίνδυνες εργασίες σταμάτησαν μόνο μετά από την επίμονη διαμαρτυρία συνδικαλιστών του ταξικού Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας. Την ίδια ώρα, η συμβιβασμένη πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ), σε πρόσφατη συνεδρίασή της χαρακτήρισε το «ατύχημα» της περασμένης Τετάρτης «ατυχές περιστατικό»!

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη ΛΑΡΚΟ δεν υπάρχει μόνιμα μέσα στο ίδιο το εργοστάσιο γιατρός εργασίας. Το χτεσινό ατύχημα καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας, καλώντας όλους τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ να δυναμώσουν τον ενωμένο ταξικό αγώνα τους ενάντια στην εργοδοσία και την αντεργατική πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ

Χέρι βοήθειας στα δουλεμπορικά σχέδια της κυβέρνησης

Επανέφερε χτες την επαίσχυντη πρόταση Ανωμερίτη για την ίδρυση Οργανισμού Απασχόλησης Ελλήνων Ναυτικών

Πρόταση νόμου για τη δημιουργία Οργανισμού Απασχόλησης Ελλήνων Ναυτικών (ΟΑΕΝ) κατέθεσε χτες στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς επαίσχυντο κείμενο που είχε συντάξει ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ Γ. Ανωμερίτης τον Ιούνη του 2003 και είχε παρουσιάσει ως νομοσχέδιο ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων. Η χτεσινή πρόταση νόμου προβλέπει την κατάργηση του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ), με συνέπεια την κατάργηση της ίδιας της Διεθνούς Σύμβασης 9, που αποτελεί τη βάση της σύστασης του ΓΕΝΕ και προστατεύει τους ναυτεργάτες από το δουλεμπόριο. Επίσης προβλέπει την κατάργηση και του Ειδικού Λογαριασμού Οικογενειακών Επιδομάτων Ναυτικών (ΕΛΟΕΝ), ενώ τα αποθεματικά του, δηλαδή τον ιδρώτα και το αίμα των ναυτεργατών, θέλει να τα διαχειρίζονται οι εφοπλιστές και οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι θα διαφεντεύουν τον ΟΑΕΝ!

Η κατάπτυστη πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ έρχεται να διευκολύνει το «έργο» της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία αυτή την περίοδο προωθεί τη δημιουργία του «Ινστιτούτου Ναυτικής Κατάρτισης» που θα αποτελεί Ανώνυμη Εταιρεία (ΙΝΚΑΕ). Με το Ινστιτούτο ανατρέπεται επίσης η Διεθνής Σύμβαση 9, που απαγορεύει έμμεσα ή άμεσα να παρεμβαίνει ιδιώτης με σκοπό το κέρδος για την εύρεση εργασίας σε ναυτεργάτες. Επίσης δίνει την ευκαιρία σε ιδιώτες να ιδρύουν, να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις, να συγκροτούν δίκτυα συνεργασίας στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και να εκδίδουν «κουρελόχαρτα» ως ναυτικά πιστοποιητικά, καταστρατηγώντας έτσι και άλλες διεθνείς συμβάσεις, την εθνική νομοθεσία και τα συγκροτημένα δικαιώματα των ναυτεργατών και νομιμοποιώντας και διευρύνοντας το ντόπιο και διεθνές δουλεμπορικό κύκλωμα.

Την ακόμα πιο ενεργό συμμετοχή της σ' αυτήν την έφοδο κυβέρνησης - ΠΑΣΟΚ - εφοπλιστών σε βάρος των εργατών της θάλασσας δηλώνει ξεδιάντροπα και η νόθα πλειοψηφία ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΑΠ στην Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), η οποία αποφάσισε να ορίσει αντιπρόσωπο για το Ινστιτούτο Ναυτικής Κατάρτισης, δηλαδή συνδικαλιστή που θα συμμετέχει σε Ανώνυμη Εταιρεία! Η απόφαση καταγγέλθηκε με τον πιο έντονο τρόπο από τα ταξικά συνδικάτα ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, από τα οποία διαμηνύθηκε, μέσω των εκπροσώπων τους στην Εκτελεστική της ΠΝΟ, ότι η μάχη για την αγωνιστική συσπείρωση των ναυτεργατών και το συντονισμό τους με τους υπόλοιπους εργαζόμενους για την απόκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής και των βαστάζων της θα ενταθεί.

Υπάρχει ένοχος!

Ο Θανάσης Καρβέλας είναι ένας 48χρονος εργάτης στην καθαριότητα του Δήμου της Αθήνας. Δουλεύει επί 18 χρόνια στην αποκομιδή των σκουπιδιών. Στις 19 Οκτώβρη του 2002, την ώρα της βάρδιας του, ένα δοχείο με τοξικό περιεχόμενο πετάχτηκε μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια ενός κάδου απορριμμάτων μέσα στο απορριμματοφόρο, σε κάποια συνοικία της Αθήνας. Το δοχείο έσπασε με δύναμη και το τοξικό υγρό έπεσε στο πρόσωπο του εργάτη. Παρά την άμεση μεταφορά του στο νοσοκομείο από τους συναδέλφους του, η ζημιά στο οπτικό νεύρο ήταν μη αναστρέψιμη. Εχασε το αριστερό του μάτι. Ακολούθησε η καταγγελία στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας και η αγωγή για αποζημίωση προς το Δήμο. Ο εισαγγελέας παρέπεμψε τελικά σε δίκη τους τότε διευθυντή, τμηματάρχη και επιστάτη του τμήματος καθαριότητας.

Η δίκη έγινε χτες στην Αθήνα, με τον εργάτη να μην έχει καν δικηγόρο. Η κατάληξή της ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη: για το καμένο από τα τοξικά μάτι του εργάτη δε φταίει κανένας! Το δικαστήριο έκρινε αθώους τους τρεις κατηγορούμενους, αφού δεν αναγνώρισε καμιά - ποινική τουλάχιστον - ευθύνη σε βάρος τους. Οι ίδιοι ισχυρίστηκαν ότι δεν είναι υπεύθυνοι για την καθορισμό των αναγκαίων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας (όπως θα έπρεπε να είναι και η χρήση προστατευτικών μέσων στην αποκομιδή των σκουπιδιών), αρμοδιότητα η οποία ανήκει στον τεχνικό Ασφαλείας. Οταν αναζητήθηκε ο αρμόδιος τεχνικός, αποκαλύφθηκε ότι δεν υπάρχει στην υπηρεσία καθαριότητας του δήμου, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο, όπως ειπώθηκε, προβλέπεται από Προεδρικό Διάταγμα του 1996 για κάθε επιχείρηση άνω των 50 εργαζομένων.

Ποιανού ευθύνη είναι η έλλειψη τεχνικού Ασφαλείας; Μα φυσικά του εργοδότη, όπως αποφάνθηκαν σύσσωμοι μάρτυρες και δικαστές στη δίκη. Και ποιος είναι ο εργοδότης στη συγκεκριμένη περίπτωση; Μα φυσικά η εκάστοτε δημοτική αρχή, που ήταν και παραμένει εκλεγμένη με τη στήριξη της ΝΔ. Ο εργάτης, λόγω του μόνιμου πλέον προβλήματος στην όραση, μετατέθηκε αμέσως μετά το «ατύχημα» σε άλλη υπηρεσία της καθαριότητας, στη «σκούπα». Σήμερα, τέσσερα ακριβώς χρόνια μετά, τεχνικός Ασφαλείας δεν έχει προσληφθεί στην υπηρεσία καθαριότητας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά καταγγελίες εργαζομένων κάνουν λόγο για άθλιες συνθήκες εργασίας που πάνε από το κακό στο χειρότερο. Για να μην αναφερθεί κανείς στην άρνηση της κυβέρνησης να εντάξει τους εργάτες των δήμων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Στους δήμους - επιχειρήσεις όλης της χώρας, με πρώτο αυτόν της Αθήνας, οι δημοτικές αρχές ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, σε τίποτα δε διαφέρουν από τους στυγνούς εργοδότες σε κάθε άλλη επιχείρηση. Με την ίδια αγριότητα εφαρμόζουν την αντεργατική νομοθεσία που συνομολόγησαν με την τωρινή και την προηγούμενη κυβέρνηση. Οπως με την ίδια εχθρότητα αντιμετωπίζουν τον εργαζόμενο, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του. Μέχρι να τους καθίσουν οι εργάτες στο «σκαμνί». Οχι σ' αυτό της Δικαιοσύνης, που κάνει τα στραβά μάτια για τον πραγματικό ένοχο. Αλλά σ' εκείνο το «σκαμνί», όπου δεν αναγνωρίζεται κανένα ελαφρυντικό στην πολιτική που αντιμετωπίζει τον εργάτη σαν αναλώσιμο υλικό, «κουρδισμένο» να παράγει υπεραξία, έστω κι αν χρειαστεί να χάσει το φως από το ένα μάτι του...

Περ. Κ.