ΠΑΡΙΣΙ.-

Προσωρινή άρση των οδοφραγμάτων αποφάσισε η πλειοψηφία των οδηγών φορτηγών, μετά από τις μαραθώνιες συνομιλίες που είχε την Τρίτη το βράδυ με τον υπουργό Μεταφορών Ζαν Κλοντ Γκισό. Μερίδα των διαδηλωτών, όμως, διαφώνησε με τις βασικές αρχές, στις οποίες κατέληξαν οι συνομιλητές στο υπουργείο Μεταφορών και αρνήθηκε να εγκαταλείψει τα μπλόκα.

Απελευθερώθηκαν, σταδιακά, μέχρι αργά χθες το βράδυ, οι περισσότεροι αυτοκινητόδρομοι και το σύνολο, σχεδόν, των συνοριακών περασμάτων της Γαλλίας, καθώς τα δύο από τα τρία κύρια συνδικάτα των οδηγών φορτηγών κατέληξαν σε μια αρχική συμφωνία με τον υπουργό Μεταφορών, Ζαν Κλοντ Γκισό. «Εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα», χαρακτήρισαν τη μαραθώνια συνάντηση, που είχαν με τον Γκισό, οι ηγέτες των συνδικάτων της CFDT και της CGT, Ζοέλ Λε Κοκ και Αλέν Ρενό, αντίστοιχα. Και οι δύο κάλεσαν τα μέλη των συνδικάτων τους να εγκαταλείψουν τα οδοφράγματα, τονίζοντας ότι η απόφαση αυτή είναι «προσωρινή», μέχρις ότου ολοκληρωθεί ο νέος κύκλος συναντήσεων, στις αρχές της επόμενης βδομάδας, οπότε και παραπέμφθηκαν προς διαπραγμάτευση τα περισσότερα αιτήματά τους.

Συγκεκριμένα, όπως έγινε γνωστό, οι εκπρόσωποι των οδηγών φορτηγών και ο υπουργός Μεταφορών συμφώνησαν να δημιουργηθεί μια εθνική επιτροπή ελέγχου, που θα έχει παραρτήματα στην κάθε γαλλική περιφέρεια, η οποία θα επιβλέπει τον τρόπο εφαρμογής του 35ωρου στον κλάδο, με στόχο να μην προκληθεί πλήρης απορύθμιση του εβδομαδιαίου ωραρίου των οδηγών. Επίσης, καταλήχτηκε ότι στις 8 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων με την εργοδοσία, παρόντος του υπουργού, στην οποία θα συζητηθεί το θέμα των μισθών, της καταβολής παραπάνω αμοιβής για τη νυχτερινή εργασία, αλλά και ο τρόπος υπολογισμού του εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Οι οδηγοί φορτηγών ζητούν να πληρώνονται διπλάσια τις βραδινές ώρες, να μη μειωθούν οι μισθοί τους με την εφαρμογή του 35ωρου και να προσμετρούνται σε αυτές τις 35 ώρες και οι ώρες, που δεν είναι «καθαρή οδήγηση», αλλά καταναλώνονται σε διατυπώσεις, τελωνεία και άλλες τυπικές αναγκαίες διαδικασίες.

Τόσο ο Λε Κοκ, όσο και ο Ρενό προειδοποίησαν ότι τα οδοφράγματα θα ξαναστηθούν σε όλους τους δρόμους, σε περίπτωση που δε μείνουν ικανοποιημένοι από τη συνάντηση της 8ης Φεβρουαρίου, στην οποία, όπως τόνισαν, προσέρχονται στη βάση «των δεσμεύσεων που έκανε ο υπουργός». Από την άλλη πλευρά, ο Ροζέρ Πολέτι, επικεφαλής του συνδικάτου της Φορς Ουβριέρ (FO) στον κλάδο, δεν έκρυβε την απογοήτευσή του για τα αποτελέσματα της συνάντησης με τον Γκισό. Ο Πολέτι εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι τα βασικά αιτήματα των απεργών, που παραπέμφθηκαν προς επίλυση στη συνάντηση της 8ης Φεβρουαρίου, δε θα ικανοποιηθούν. Χαρακτηρίζοντας «προδοσία» τη στάση που τήρησαν οι CFDT και CGT, κάλεσε τα μέλη του δικού του συνδικάτου να μην αποχωρήσουν από τα οδοφράγματα.

Υποτονικά ήταν, χθες, τα δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου, σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, με αφορμή την πρώτη μέρα επίσημης εφαρμογής του 35ωρου, τουλάχιστον, στις επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 20 εργαζομένους. Στις περισσότερες εφημερίδες, υπήρχε εκτενής αναφορά στη συχνότητα με την οποία τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που απέργησαν για 24 ώρες την Τρίτη, λειτούργησαν, τελικά, και κυριαρχούσε το συμπέρασμα ότι μάλλον δεν επρόκειτο για απεργία διαμαρτυρίας, αλλά απεργία ανησυχίας, όπως είχε εκτιμήσει και η υπουργός Εργασίας Μαρτίν Ομπρί.

ΛΟΝΔΙΝΟ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.- Την 8η Ιανουαρίου του 1999, περίπου στις 6.45 το πρωί, οι κάτοικοι του Ντελάγουερ των Ηνωμένων Πολιτειών άκουσαν ένα υπερηχητικό αεροσκάφος να σπάει το φράγμα του ήχου από πάνω τους. Τοίχοι κτιρίων ταρακουνήθηκαν, τζάμια έσπασαν, οργισμένοι πολίτες κάλεσαν την αστυνομία απαιτώντας εξηγήσεις. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος δεν εντοπίστηκε από «κανένα ραντάρ στην πολιτεία». Ούτε καν η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, η USAF, που έχει ραντάρ στη βάση του Ντόβερ, «δεν εντόπισε» το αεροσκάφος.

Το γεγονός δεν είναι μεμονωμένο. Μια πρόχειρη έρευνα αποκαλύπτει μια σειρά τέτοιων «ανεξήγητων» γεγονότων τη δεκαετία του 1990, από τη Φλόριδα ως τη Νεμπράσκα, από το Κολοράντο ως την Καλιφόρνια. Κοινό χαρακτηριστικό τους: Ενα ισχυρότατο και «ανεξήγητο» μπουμ. Τα αεροσκάφη - φαντάσματα αποφεύγουν τις πυκνοκατοικημένες περιοχές, κι έτσι τα συμβάντα φθάνουν συνήθως μέχρι τις τοπικές εφημερίδες. Και πολύ λίγα τέτοια δημοσιεύματα μπορούν να βρεθούν σε μια «πρόχειρη» έρευνα, δηλαδή ένα μικρό ποσοστό των συμβάντων.

Ο Μπιλ Σουίτμαν του βρετανικού περιοδικού «Jane's» βγάζει ωστόσο δύο συμπεράσματα. Πρώτον, ένα υπερηχητικό αεροσκάφος επιχειρεί πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεύτερον, η αμερικανική αεροπορία και οι άλλες υπηρεσίες είτε «δεν μπορούν να εντοπίσουν» αυτό το αεροσκάφος, πράγμα απίθανο, ή «παραπλανούν» το κοινό, διότι πρόκειται για κάποιο από τα μυστικά, «μαύρα προγράμματα» («black projects»).

Το τελευταίο ενδεχόμενο, λέει ο δημοσιογράφος, τεκμηριώνεται από την ύπαρξη στοιχείων περί μιας «τεράστιας» υπερδομής, που μπορεί να περιγραφεί ως «σκιώδης στρατός» και λειτουργεί παράλληλα με τα προγράμματα που ανακοινώνει το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας. Το 1995, δύο κυβερνητικές επιτροπές συστήθηκαν για να αξιολογήσουν αυτό το «σύστημα» και ανέφεραν ότι είναι «ιδιαίτερα πολύπλοκο, τρομακτικά ακριβό (σ.σ. αν και το πόσο ακριβό είναι δεν αποκαλύπτεται), ότι παραπλανά συστηματικά το κοινό και ότι ευνοεί τη μυστικοπάθεια». Το υπουργείο Αμυνας, ωστόσο, αρνήθηκε κάθε πρόταση «αναμόρφωσης» του εν λόγω «συστήματος».

Η κυβέρνηση Κλίντον στην τελευταία της χρονιά εξακολουθεί να ξοδεύει ένα δίχως ιστορικό προηγούμενο ποσό σε «μαύρα» προγράμματα, δηλαδή έργα τόσο «απόρρητα» που δεν ανακοινώνονται ούτε καν στους βουλευτές και τους γερουσιαστές, αλλά μόνο σε αρμόδιες «επιτροπές». Στον προϋπολογισμό του Οικονομικού Ετους 2001, η USAF θα ξοδέψει 4,96 δισ. δολάρια για απόρρητα προγράμματα «έρευνας και ανάπτυξης». Με άλλα λόγια, το 39% του συνολικού ποσού έρευνας και ανάπτυξης της αεροπορίας είναι «άκρως απόρρητο».

Στο παρελθόν, τα «μαύρα προγράμματα» απέδωσαν «προϊόντα» όπως το «αόρατο» βομβαρδιστικό F-117 και το στρατηγικό βομβαρδιστικό Β-2. Η ύπαρξη των αεροσκαφών δεν είναι πλέον μυστική, αλλά το πώς φτιάχτηκαν είναι. Το 1995, εξετάζονταν 150 «μαύρα» προγράμματα από το υπουργείο Αμυνας. Πολλά από αυτά δεν «καρποφορούν», αν και ξοδεύονται πολλά δισ. δολάρια. Παράδειγμα είναι το A/F X, ένα επιθετικό αεροσκάφος «Στελθ» μεγάλου βεληνεκούς, που επισήμως «ακυρώθηκε» το 1993.

Οι κολοσσοί της αμερικανικής αεροπορικής/πολεμικής βιομηχανίας πρωτοστατούν, φυσικά, σε αυτά τα «μαύρα» προγράμματα. Από την «Boeing» και την «Lockheed Martin» ως την «McDonell Douglas» και από την «Northrop» ως την «Rockwell», όλοι «επωφελούνται» από τις προσπάθειες ανάπτυξης υπερ-όπλων, όπως το διαβόητο «διαστημικό πολεμικό», ένα πρόγραμμα που χρονολογείται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Σύμφωνα με το «Jane's», αυτό που μάλλον αναστάτωσε τους κατοίκους του Ντελάγουερ πέρσι ενδέχεται να είναι κάτι που ένας κορυφαίος μηχανολόγος μηχανικός αποκαλεί το «επόμενο "Στελθ"». Ενα αόρατο αεροσκάφος, που θα δίνει «στρατηγικό πλεονέκτημα» στην αμερικανική αεροπορία. Ενα αμερικανικό έντυπο έλαβε πρόσφατα τη φωτογραφία ενός «άγνωστου» αεροπλάνου, η ύπαρξη του οποίου δεν επιβεβαιώνεται από κανέναν επίσημο, ενώ υπάρχουν αναφορές αυτοπτών για ένα αεροπλάνο «χωρίς διακριτικά».

Το γεγονός είναι ότι στον μυστικοπαθή κόσμο του αμερικανικού στρατού, ελάχιστοι γνωρίζουν τι συμβαίνει με τα «μαύρα προγράμματα» από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Αν μη τι άλλο, το «σύστημα» αυτό ξέρει να κρατά καλά τα μυστικά του...

ΜΑΔΡΙΤΗ.-

Σκοπός της τριπλής εκλογικής συμφωνίας, μεταξύ του «Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Ισπανίας» (PSOE) και της «Ενωμένης Αριστεράς» (IU) - όπου συμμετέχει και το ΚΚ της Ισπανίας - ενόψει των διπλών εκλογών της 12ης Μαρτίου, είναι ένας και μοναδικός: η επικράτησή τους επί των υποψηφίων του «Λαϊκού Κόμματος» (PP) του πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Τουλάχιστον όπως ανακοινώθηκε από τον ηγέτη της IU Αλόνσο Πουέρτα, χθες στην ισπανική πρωτεύουσα.

Η συμφωνία αυτή προβλέπει μια κοινή προγραμματική διακήρυξη μεταξύ των κομμάτων για την υποστήριξη από τους βουλευτές της IU της υποψηφιότητας του σοσιαλιστή υποψηφίου για την πρωθυπουργία Χοακίν Αλμούνια, και την κάθοδο κοινών υποψηφίων στις εκλογές για τη Γερουσία, οι οποίες θα συμπέσουν με τις βουλευτικές, διευκρίνισε ο Πουέρτα. Η τριπλή συμφωνία επιτεύχθηκε δέκα ημέρες αφότου ο Αλμούνια κάλεσε την IU να συνασπιστεί με το PSOE, πρώτη δύναμη της αντιπολίτευσης, για να προσπαθήσουν να σχηματίσουν μετά τη 12η Μαρτίου μια «κυβέρνηση προόδου» σοσιαλιστών και κομμουνιστών, σύμφωνα με το γαλλικό μοντέλο και τελικά η IU επικύρωσε τη συμφωνία αφού εξασφάλισε την κάθοδο κοινών υποψηφίων της Aριστεράς για τη Γερουσία.