Κατά 5% ακριβότερο θα πληρώνουμε από αύριο 1 Ιούλη, το ηλεκτρικό ρεύμα. Η σχετική απόφαση και αίτηση του ΔΣ της ΔΕΗ, που όπως κατ' αποκλειστικότητα αποκάλυψε ο «Ρ» στις 13 Ιούνη, διαβιβάστηκε στον υπουργό Ανάπτυξης, ο οποίος χτες την ενέκρινε με έναρξη της εφαρμογής από την 1/7/2001. Η ανατίμηση αυτή, είναι η δεύτερη μέσα σε 10 μήνες. Η πρώτη, ύψους 3%, επιβλήθηκε πέρυσι το Σεπτέμβρη και σε συνδυασμό με τη νέα αύξηση, η τιμή των τιμολογίων της ΔΕΗ, αθροιστικά, αυξάνεται κατά 8,2%. Οι αυξήσεις, επιμερίζονται ως εξής: 3,5% για τις πρώτες 800 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο, και 5% για τις υπόλοιπες. Οι ομολογουμένως νέες τσουχτερές αυξήσεις, οι οποίες επιβάλλονται προκειμένου η ΔΕΗ ως ανώνυμος εταιρία πλέον να βελτιώσει τα οικονομικά της αποτελέσματα, ώστε να καταστεί πιο δελεαστική για το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενόψει της ιδιωτικοποίησής της, αφορούν όλες τις χρήσεις, πλην της ΠΕΣΙΝΕ και της ΛΑΡΚΟ, που πληρώνουν με 8,9 δραχμές την κιλοβατώρα.

Στο μεταξύ, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), σύμφωνα με χτεσινή της ανακοίνωση, αποκαλύπτει ότι οι αυξήσεις, του 5% θα πρέπει να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο, ώστε να φτάσουν στο 6,1% και ανάλογα με την πορεία της ΔΕΗ να επανεξεταστούν προς τα πάνω! Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Ανάπτυξης, με τη δική του ανακοίνωση, σημειώνει ότι οι αυξήσεις «προσαρμόζονται μόνο στα όρια του πληθωρισμού κατά 3,5% για όλες τις οικιακές και βιομηχανικές καταναλώσεις. Για την κατανάλωση ενέργειας στα μεγάλα νοικοκυριά, πάνω από 800 κιλοβατώρες το τετράμηνο, οι τιμές θα είναι αυξημένες κατά 1,5% επιπλέον, ώστε να υπάρξουν κίνητρα της συγκράτησης της υπερβολικής κατανάλωσης ιδιαίτερα κατά τη θερινή περίοδο»! Τώρα, το πώς μία αύξηση τέτοιου μεγέθους χαρακτηρίζεται κίνητρο, πιθανά, μόνο ο συντάκτης της ανακοίνωσης να το καταλαβαίνει...

Το επίσημο επιχείρημα της ΔΕΗ για τις νέες αυξήσεις, στηρίζεται στο γεγονός ότι υπήρξε αύξηση των τιμών των υγρών καυσίμων και του φυσικού αερίου από το περσινό αντίστοιχο διάστημα, αλλά και οι αυξημένες ανάγκες για εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Ετσι, τα νέα τιμολόγια διαμορφώνονται ως εξής: για τις πρώτες 800 κιλοβατώρες (kwh) η τιμή θα είναι 21,82 δρχ/kwh. Οι επόμενες 800 kwh θα πληρώνονται 27,81 δρχ/kwh, οι επόμενες 400 kwh θα πληρώνονται με 34,13 δρχ/kwh και οι υπόλοιπες με 45,22 δρχ/kwh.

Καμιά ανησυχία δεν εμπνέει στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Λ. Παπαδήμο η υπερχρέωση των νοικοκυριών της χώρας στο τραπεζικό κεφάλαιο. Ετσι δεν προτίθεται να λάβει κάποιο μέτρο για το ζήτημα, καθώς ακόμα και αν συνέτρεχε τέτοιος λόγος, ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας, μετά την ένταξη στην ΟΝΕ, περιορίζεται στην απλή «εποπτεία» των τραπεζών. Αυτό προκύπτει σαφώς από τα λεγόμενα του Λ. Παπαδήμου σε δημοσιογράφους μετά την ενημερωτική συνάντηση που είχε χτες στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Για την ιστορία ν' αναφέρουμε ότι τα χρέη των εργατικών νοικοκυριών στις τράπεζες, για διάφορες μορφές δανεισμού, τα τελευταία χρόνια αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για τις περιπτώσεις προσωπικών και καταναλωτικών δανείων, ενώ τα χρέη το 1996 ήταν 548 δισεκατομμύρια δραχμές, στο τέλος του 2000 είχαν εκτιναχτεί στο 1,8 τρισεκατομμύρια.

Κατά τ' άλλα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας:

• Κατέβασε τον πήχη της αναμενόμενης αύξησης του ΑΕΠ για το 2001 «ελαφρά χαμηλότερα από 4,5%».
• Για τον πληθωρισμό παραδέχτηκε πως «ενδεχομένως να σημειώσει μια ελαφρά επιτάχυνση», προσθέτοντας πως «κατά το τελευταίο τρίμηνο του έτους και στη διάρκεια του 2002 θα προσεγγίσει το 3%».
• Εκτίμησε πως «δεν υπάρχουν λόγοι ανησυχίας που συνδέονται σε αυτή τη φάση με την υπερχρέωση των νοικοκυριών ή τις επιπτώσεις της ταχείας αύξησης των πιστώσεων για τις τράπεζες», καθώς «παρά την ταχεία αύξηση των πιστώσεων, ειδικότερα της καταναλωτικής πίστης, ο δανεισμός των ελληνικών νοικοκυριών σε σχέση με το ΑΕΠ είναι σε χαμηλά επίπεδα, συγκρινόμενος με τα αντίστοιχα επίπεδα σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ». Ομολόγησε ότι η ΤτΕ δεν είναι δυνατόν να επιβάλει περιορισμούς στις τράπεζες, καθώς από την αρχή του έτους εφαρμόζεται στη χώρα μας η «κοινή ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική», προσθέτοντας ότι «δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν μέσα ελέγχου της νομισματικής ή πιστωτικής επέκτασης σαν και αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν».