«Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου σε βάρος των εργασιακών, μορφωτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας», επισημαίνει η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ και αναφέρει χαρακτηριστικά: Τη μετατροπή του εκπαιδευτικού σε υπάλληλο και προπαγανδιστή των «αξιών» και των «ιδανικών» του κεφαλαίου, την τριχοτόμηση του ενιαίου προγράμματος του σχολείου, την αντικατάσταση της μόρφωσης με τη ληξιπρόθεσμη κατάρτιση, την παράδοση της πανεπιστημιακής έρευνας στις πολυεθνικές, τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, το εξανέμισμα των μισθών, την καταστρατήγηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τους «τρομονόμους».

Σχετικά με τις πλειοψηφίες στην ΟΛΜΕ (Συνεργασία - Παρεμβάσεις - ΠΑΣΚ) και στη ΔΟΕ (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ ή ΠΑΣΚ - Παρεμβάσεις), υπογραμμίζει ότι με όποια σύνθεση κι αν εμφανίζονται κάθε φορά, «κινούνται σε ένα συγκεκριμένο άξονα που αποτυπώνεται στις αποφάσεις τους: Συμφωνία (άμεση ή έμμεση) με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που τσακίζουν τα δικαιώματα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, και την πολιτική των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που τις προωθούν. Γιατί και η σιωπή ή η απόκρυψη, δρόμος που ακολουθούν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί, είναι συγκάλυψη και συμφωνία. Απεργίες - "τουφεκιές", χωρίς πρόγραμμα και συνέχεια, που αποδυναμώνουν αντί να συσπειρώνουν, που προεξοφλούν ήττα και σπέρνουν απογοήτευση. Διεκδίκηση αιτημάτων αποσπασματικών, που δε θίγουν τον πυρήνα, την ουσία των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Αντίθετα, αποτελούν συνέχεια των διαφόρων "κοινωνικών διαλόγων" - απάτης και αποπροσανατολισμού - στους οποίους συμμετέχουν ανελλιπώς, ανεξάρτητα αν κάποιες φορές, και για να κρατήσουν τα προσχήματα, αναγκάζονται να αποχωρήσουν. Καλλιέργεια του συντεχνιασμού, της "ιδιαιτερότητας" του εκπαιδευτικού, της εχθροπάθειας απέναντι σε άλλους εργαζόμενους. Προβολή της "ενότητας πάνω στο πρόβλημα", για να συγκαλύπτονται οι αιτίες που το δημιουργούν και να παραμένει πάντα πρόβλημα. Σύγκρουση με τη γραμμή της ταξικής ενότητας, τις δυνάμεις του ανυπότακτου συνδικαλισμού, μόνιμη αντι-ΠΑΜΕ τακτική».

Οσο για τη 48ωρη απεργία για τις 10 και 11 Νοέμβρη, αποτελεί μέρος της επιδίωξής τους «να ρίξουν μια τουφεκιά, να υλοποιήσουν το "αγωνιστικό" τους καθήκον και μετά... "τα κεφάλια μέσα". Θέλουν μικρή συμμετοχή στην απεργία για να επικαλεστούν ακριβώς αυτό το λόγο και "να τα μαζέψουν". Η ΟΛΜΕ αποφάσισε για τη συνέχεια: Γενικές Συνελεύσεις... τέλος Γενάρη».

Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στις πλειοψηφίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ. Και καταλήγει: «Παραμερίστε τους. Πάρτε μαζικά μέρος στην απεργία και στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, υιοθετώντας το ταξικό πλαίσιο αιτημάτων που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και έρχεται σε σύγκρουση με τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Ο αγώνας για τη μόρφωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το μισθό και το μεροκάματο, τη δουλιά, την υγεία και τα άλλα μας δικαιώματα που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό του ανταγωνισμού των πολυεθνικών συμφερόντων. Η αναγέννηση της Παιδείας δεν είναι θέμα μόνο εκπαιδευτικών, αλλά ριζικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών».