Βουρ, λοιπόν, και απάνω στις χαμηλές συχνότητες! Λέτε να γλίτωναν αυτές; Μετά τους λιγνίτες, τις μεταφορές, τη βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, την παιδεία, την υγεία... βουρ και στον αέρα! Αλώστε τα πάντα. Μην αναλογίζεστε το αίμα που θα χυθεί. Θυμηθείτε τους χρυσοθήρες, τους κυνηγούς κεφαλών, τους αποικιοκράτες. Αυτοί δεν είχαν ενδοιασμούς! Πώς λέτε ότι χτίστηκε αυτός ο υπέροχος καπιταλιστικός κόσμος; Με επιδρομές χτίστηκε, με καταλήψεις χώρων, με εκβιασμούς, με αλισβερίσι... Το κέρδος είναι μεγάλο, θα πέσουν κεφάλια! Δεν υπάρχουν κανόνες στο άπλωμα της κουτάλας. Οποιος φτάσει πρώτος στην κορυφή του βουνού, απλώνει μπουγάδα. Στήνει το οικόσημό του. Πολιτογραφείται αλπινιστής!
Μέχρι να βρεθεί και να δοθεί η πρέπουσα λύση, παρακαλώ, εμείς να κρατήσουμε τα προσχήματα. Να μιλάμε, διαφωνώντας, τάχα, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα στην πληροφόρηση, για τον πλουραλισμό στις ειδήσεις, για πράσινα άλογα... Πρέπει να ξεγελάσουμε τις παρδαλές κατσίκες, να τις αποπροσανατολίσουμε. Δεν είναι καιροί τώρα να μπούνε ιδιοκτησιακά ζητήματα. Εμείς θα χάσουμε, άμα αρχίσουμε τέτοιες κουβέντες. Γιατί θα αρχίσει να μπάζει το μαγαζί. Θα ανοίξουν ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, η «δύναμις του Μέσου στη δημιουργία κοινωνικής συνείδησης». Και σε ποιον ανήκει αυτό το δικαίωμα και με ποιους κανόνες ασκείται. Ποιος μπορεί να εκμεταλλεύεται κοινόχρηστα αγαθά και με ποιους όρους, και άντε να βρεις άκρη...
Ας γεμίσουμε, λοιπόν, τον αέρα, τον δημόσιο αέρα, το κοινό αυτό αγαθό, με ψέματα. Ας ψάλουμε σε όλους τους τόνους και με όλους τους ήχους, το γνωστό φασιστικό - και αποπροσανατολιστικό - τροπάριο, «εμείς ταΐζουμε κόσμο, τρώνε ψωμί οικογένειες από εμάς»! Ας κάνουμε τη νύχτα μέρα. Δικά μας τα ερτζιανά - δική μας και η αλήθεια. Δική μας και η κυβέρνηση, φυσικά. Διαιτητής ανάμεσά μας είναι, δεν πρόκειται να υπερασπιστεί το δημόσιο. Εχει παραιτηθεί από αυτή την υποχρέωση! Ενέδωσε. Σε εμάς θα μοιράσει τις ρακέτες για να παίζουμε το λαό τένις. Μας τον παραχώρησε και αυτόν μαζί με τις συχνότητες. Και εμείς ελεύθεροι από κρατικούς (δημόσιους) ελέγχους, με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, θα τον βαράμε από εδώ, θα τον βαράμε από εκεί, μέχρι να λιώσει και να του πιούμε το ζουμί (και το αίμα). Εκτός αν αυτός... Οχι αυτόν δε θέλω να το σκέφτομαι!
Μια αποκαλυπτική περιπλάνηση
Πόσα μπορεί κανείς να ανακαλύψει περιπλανώμενος στο διαδίκτυο! Ενα από αυτά είναι η σημερινή κατάσταση της γυναίκας, με αριθμούς και στοιχεία που την αφορούν. Για το θέμα αυτό αλλά και την πραγματικότητα που διαπιστώνεται μέσα από τα στοιχεία (αντίθετα από τους μύθους που πλασάρονται αυτές τις μέρες από τα ΜΜΕ) μας μιλά ο αναλυτής συστημάτων Παναγιώτης Καραβασίλης, ποιητής, που ερευνά συστηματικά στο διαδίκτυο και «ψάχνει» τα γυναικεία ζητήματα.
«Στο περιθώριο της Ιστορίας έχει βάλει τη γυναίκα, το υποκριτικό καπιταλιστικό σύστημα», μας λέει χαρακτηριστικά ο Π. Καραβασίλης. «Μέσα από τα ΜΜΕ και τους σκουπιδότοπους της τηλεπικοινωνίας της διαμόρφωσε το πρότυπο της "ιδανικής γυναίκας", τη βομβάρδισε με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, λουστράροντας την "απελευθέρωσή" της. Και αφού της "χάρισε" ό,τι είχε το σύστημα παραγωγής, της έδωσε τη χαριστική βολή - της έκλεψε την ελπίδα»...
Πώς;
Βασιζόμενος σε στοιχεία που βρήκε στο διαδίκτυο και προέρχονται από πηγές όπως το υπουργείο Παιδείας, η Γιουροστάτ, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, η ΕΣΥΕ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία), ο ΟΑΕΔ αλλά και στοιχεία που ανακοινώθηκαν στο Ιατρικό Φόρουμ για την υγεία, ο συνομιλητής μας διαπιστώνει: «Ο πρόσκαιρος "παράδεισος" καταπατήθηκε για το κέρδος. Η κοινωνική πολιτική των σύγχρονων "φεουδαρχών" προώθησε αποτελεσματικά και μέσα στην Ελλάδα της ΕΕ την έλλειψη κοινωνικών "αγαθών" για τη γυναίκα...
Ετσι, περάσαμε από τους μύθους στην πραγματικότητα:
Πώς διαμορφώνεται όμως η θέση της εργαζόμενης γυναίκας στην Ευρώπη;
Σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, στην ΕΕ οι εργαζόμενες στις χειρωνακτικές εργασίες αμείβονται με το 80% των αποδοχών των αντρών (στοιχεία του 1995). Στο τομέα της πληροφορικής, οι παραδοσιακές διατρήτριες εκπαραθυρώνονται κυριολεκτικά μαζικά από το χώρο της παραγωγής ή ενσωματώνονται βίαια σε νέες μορφές παραγωγής παρά τη θέλησή τους (περίπου το 31%).
Με τις νέες τεχνολογίες αλλάζουν εργασιακές θέσεις. Στη Γερμανία λχ οι γυναίκες κερδίζουν κατά 1/3 λιγότερα από άντρες συναδέλφους τους. Μόνο το 10% καλύπτουν θέσεις πανεπιστημιακές, ενώ στον επιχειρησιακό κλάδο είναι γυναίκες μόνο το 2%, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.
Στο Βραδεμβούργο, ένας στους δύο δικαιούχους του επιδόματος κοινωνικής πρόνοιας είναι γυναίκα. Η εικόνα, που διαμορφώνεται σήμερα στην πρώην Ανατολική Γερμανία, δείχνει: Υπερσύγχρονα εργοστάσια προηγμένης τεχνολογίας, με ελάχιστες θέσεις εργασίας για γυναίκες (μόνο 14%). Οι νέες τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα της πληροφορικής σφραγίζουν την απώλεια των παλιών θέσεων, χωρίς να δημιουργούν νέες θέσεις για τις γυναίκες.
Η ανεργία το 1999 ήταν επίσημα στην Ελλάδα συνολικά 11% (478.500) και το 2000 11,7%. Οι 289,8 χιλιάδες ήταν γυναίκες ή 16,5% του εργατικού δυναμικού. Οι 188,8 χιλιάδες ήταν άντρες (7% του εργατικού δυναμικού). Οι άνεργες γυναίκες αυξήθηκαν το 2000 κατά 43.000. Τον ίδιο χρόνο το ποσοστό τους ανέβηκε σε 17,9%. Αυτές ήταν τα μεγάλα θύματα της ανεργίας. Η πρόσφατη έρευνα της Γιουροστάτ αποκάλυψε ότι 2.150.000 Ελληνες ζουν με μηνιαίο εισόδημα λιγότερο από 91.000 δραχμές. Απ' αυτούς το 62% είναι γυναίκες...
Σε ερώτηση για τη σχέση των γυναικών με το διαδίκτυο ο Παναγιώτης Καραβασίλης απαντά:
«Στην Ελλάδα οι περισσότερες Ελληνίδες που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ηλικίας 26-35 χρονών, άγαμες και ζουν στην Αθήνα. Πρόσβαση στο Ιντερνετ έχουν κατά 60% άντρες και 40% γυναίκες.
Οσον αφορά τον υπόλοιπο κόσμο; Μια έρευνα που έγινε από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζιόρτζια των ΗΠΑ έδειξε πως στην Αμερική η αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών χρηστών είναι 65:35. Στην Ευρώπη: 75% άνδρες και 25% γυναίκες. Ομως, σ' όλο τον κόσμο αναπτύσσεται μια νέα μορφή σκλαβιάς για τις γυναίκες μέσα από το Ιντερνετ: Περισσότερες από πέντε εκατομμύρια γυναίκες απ' όλο τον κόσμο απασχολούνται στη βιομηχανία του SEX. H φτώχεια ρίχνει στο δρόμο γυναίκες κυρίως από την Αφρική και την Ασία αλλά και από τις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες (Ρωσίδες, Λετονές, Ουκρανές, Βουλγάρες, Αλβανές, Τσέχες, Ρουμάνες). Το όνειρο μιας «καλύτερης ζωής» τις φέρνει στη Δύση...
Σκλάβες ενός συστήματος και μέσα από το διαδίκτυο, όπου τη θέση της εργασίας έχει πάρει ο πόλεμος των ηλεκτρονικών μαφιών. Η ηλεκτρονική πορνεία, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης ή της ενοικίασης του σώματος του άλλου, έστω και με τη συγκατάθεσή του, δεν ανήκει στα ανθρώπινα δικαιώματα. Πιο τρομακτική είναι η γυναικεία - παιδική πορνεία που αναπτύσσεται στην Ταϊλάνδη, στο Μάλι, στις Φιλιππίνες κ.α. Από τις υπηρεσίες που προσφέρουν, οι ίδιες οι μικρές δεν κερδίζουν τίποτε. Ολα τα χρήματα πηγαίνουν στα αφεντικά της βιομηχανίας του σεξ. Χρησιμοποιούνται τα κοριτσάκια για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό στα "κάτεργα των αθλίων" της παγκοσμιοποίησης».
«Η κατάργηση της διπλής καταπίεσης ανδρών και γυναικών, αποτελεί τμήμα του συνολικού κοινωνικού προβλήματος», καταλήγει ο Π. Καραβασίλης, «είναι ένα πρόβλημα που θα βρει την οριστική λύση όταν θα πάψουν οι κοινωνικές αντιθέσεις και η σύγχρονη, διευρυνόμενη βαρβαρότητα. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λύση του είναι η διαρκής πάλη για την ανατροπή των ανισοτήτων που προκαλεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα αιώνες τώρα. Μ' αυτή την πάλη των γυναικών οικοδομείται και για τους άντρες το άλλο μισό του ουρανού της αλληλεγγύης και της ισότητας των δύο φύλων... Γιατί, όπως είπε και ο Λένιν, "οι εργαζόμενες γυναίκες αποτελούν τη μεγάλη εφεδρεία της εργατικής τάξης. Αυτή αντιπροσωπεύει πάνω από το μισό του πληθυσμού της Γης..."».