Αυτό δε θέλω να το σκέφτομαι! | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Αυτό δε θέλω να το σκέφτομαι!

Εδωσε ποτέ ο λαός εντολή στον Μάξουελ να αποδείξει επιστημονικά πως υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα; Τα οποία ηλεκτρομαγνητικά κύματα παράγονται από παλλόμενα ηλεκτρικά δίπολα; Και πως αυτά τα περίφημα κύματα τρέχουν με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο; Και πως όλος αυτός ο σατανικός μαγνητισμός, αυτή η σατανική λειτουργία στη φύση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, προς όφελος, φυσικά, του ιδιοκτήτη αυτών των κερδοφόρων (απ' όλες τις πλευρές) Μέσων; Οχι, βέβαια, δεν έδωσε. Πώς, λοιπόν, τότε, έχει την απαίτηση αυτός ο εκβιαστής, ο λαός, να τα θεωρεί δικά του και να διατηρεί αυτός το δικαίωμα της διάθεσης; Τα ερτζιανά κύματα δεν ανήκουν σε αυτόν, ο καθένας το ξέρει. Ανήκουν στους ιδιώτες. Οπως ανήκει και το έδαφος και το υπέδαφος και η θάλασσα και τα ψάρια στους ιδιώτες... Ούτε λόγος, βέβαια, για το νέο αεροδρόμιο. Αυτό, πια, είναι ο ύμνος στην ελευθερία! Η Ωδή στη Χαρά της ελεύθερης οικονομίας!

Βουρ, λοιπόν, και απάνω στις χαμηλές συχνότητες! Λέτε να γλίτωναν αυτές; Μετά τους λιγνίτες, τις μεταφορές, τη βιομηχανία, την αγροτική παραγωγή, την παιδεία, την υγεία... βουρ και στον αέρα! Αλώστε τα πάντα. Μην αναλογίζεστε το αίμα που θα χυθεί. Θυμηθείτε τους χρυσοθήρες, τους κυνηγούς κεφαλών, τους αποικιοκράτες. Αυτοί δεν είχαν ενδοιασμούς! Πώς λέτε ότι χτίστηκε αυτός ο υπέροχος καπιταλιστικός κόσμος; Με επιδρομές χτίστηκε, με καταλήψεις χώρων, με εκβιασμούς, με αλισβερίσι... Το κέρδος είναι μεγάλο, θα πέσουν κεφάλια! Δεν υπάρχουν κανόνες στο άπλωμα της κουτάλας. Οποιος φτάσει πρώτος στην κορυφή του βουνού, απλώνει μπουγάδα. Στήνει το οικόσημό του. Πολιτογραφείται αλπινιστής!

Τι είπατε; Δημιουργήθηκε συνωστισμός; Ε, καλά, δε χάθηκε ο κόσμος. Θα στριμωχτείτε λιγάκι, οι καλοί χωράνε όλοι! Και τέλος, πάντων, υπάρχουν και οι μπράβοι. Είπαμε, για επιδρομή πρόκειται, δεν ήρθαμε σε πάρτι! Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει τα όπλα, η μονομαχία θα γίνει οπωσδήποτε! Και στις μονομαχίες, φυσικό είναι να μην μπαίνουν κανόνες. Το αιτούμενο είναι η εξόντωση του αντιπάλου. Το άρπαγμα της πίτας. Η μονοκρατορία στην αγορά. Αφήστε την κυβέρνηση καλύτερα, αυτή ξέρει. Θα μοιράσει δίκαια το αλεύρι. Θα ορίσει κανόνες, θα θεσμοθετήσει όργανα κρίσης, θα προκηρύξει διαγωνισμούς. Θα γίνουν όλα όπως τα απαιτεί η Δημοκρατία! Οπως τα απαιτεί η συμπαιγνία!

Μέχρι να βρεθεί και να δοθεί η πρέπουσα λύση, παρακαλώ, εμείς να κρατήσουμε τα προσχήματα. Να μιλάμε, διαφωνώντας, τάχα, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα στην πληροφόρηση, για τον πλουραλισμό στις ειδήσεις, για πράσινα άλογα... Πρέπει να ξεγελάσουμε τις παρδαλές κατσίκες, να τις αποπροσανατολίσουμε. Δεν είναι καιροί τώρα να μπούνε ιδιοκτησιακά ζητήματα. Εμείς θα χάσουμε, άμα αρχίσουμε τέτοιες κουβέντες. Γιατί θα αρχίσει να μπάζει το μαγαζί. Θα ανοίξουν ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, η «δύναμις του Μέσου στη δημιουργία κοινωνικής συνείδησης». Και σε ποιον ανήκει αυτό το δικαίωμα και με ποιους κανόνες ασκείται. Ποιος μπορεί να εκμεταλλεύεται κοινόχρηστα αγαθά και με ποιους όρους, και άντε να βρεις άκρη...

Είναι, τώρα, καιροί για τέτοιες κουβέντες; Συμφέρει, λέτε, κανέναν να αποκαλυφθούμε πως η αγωνία μας είναι το κέρδος από τη διαφήμιση και γενικότερα..; Πως επιζητούμε το Μέσον για να παρεμβαίνουμε στις αγορές και στις πωλήσεις; Πως επιθυμούμε να βγαίνουμε στον αέρα, γιατί θέλουμε να εκβιάζουμε το κράτος, για να παίρνουμε τις μεγάλες αναθέσεις; Πως επιθυμούμε, διακαώς να διαμορφώσουνε την πολιτική ζωή και να συμμορφώνουμε τους πολιτικούς; Πως, τέλος πάντων, είναι πολλά, πολυποίκιλα και πολύμορφα τα συμφέροντα που σχετίζονται με το μαγνητισμό και τις μαγνητικές συχνότητες; Δεν καταλαβαίνετε πως τέτοιες κουβέντες θα μας εμπλέξουν σε περιπέτειες; Θα ανοίξουμε τους ασκούς του Αιόλου; Θα ελευθερώσουμε ανεξέλεγκτες φυσικές δυνάμεις. Κοινωνικούς σεισμούς, ίσως...

Ας γεμίσουμε, λοιπόν, τον αέρα, τον δημόσιο αέρα, το κοινό αυτό αγαθό, με ψέματα. Ας ψάλουμε σε όλους τους τόνους και με όλους τους ήχους, το γνωστό φασιστικό - και αποπροσανατολιστικό - τροπάριο, «εμείς ταΐζουμε κόσμο, τρώνε ψωμί οικογένειες από εμάς»! Ας κάνουμε τη νύχτα μέρα. Δικά μας τα ερτζιανά - δική μας και η αλήθεια. Δική μας και η κυβέρνηση, φυσικά. Διαιτητής ανάμεσά μας είναι, δεν πρόκειται να υπερασπιστεί το δημόσιο. Εχει παραιτηθεί από αυτή την υποχρέωση! Ενέδωσε. Σε εμάς θα μοιράσει τις ρακέτες για να παίζουμε το λαό τένις. Μας τον παραχώρησε και αυτόν μαζί με τις συχνότητες. Και εμείς ελεύθεροι από κρατικούς (δημόσιους) ελέγχους, με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, θα τον βαράμε από εδώ, θα τον βαράμε από εκεί, μέχρι να λιώσει και να του πιούμε το ζουμί (και το αίμα). Εκτός αν αυτός... Οχι αυτόν δε θέλω να το σκέφτομαι!

Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ