Ο Στ. Μανούσος, εκπρόσωπος της «Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» και μέλος του ΔΣ της Ενωσης των διοικητικών υπαλλήλων της ΟΑ, τονίζει ότι το αεροδρόμιο Σπάτων πρέπει να λειτουργήσει για την εξυπηρέτηση του Ελληνα πολίτη, κάτω από τις εξής προϋποθέσεις: Πρώτη και κυρίαρχη, να γίνει 100% κρατικό, με την ΥΠΑ αποκλειστικά αρμόδια για τη λειτουργία του. Δεύτερη προϋπόθεση είναι η επαναφορά του ομίλου εταιριών της ΟΑ 100% στο κράτος, με τον εθνικό αερομεταφορέα να έχει την αποκλειστική ευθύνη για τις πτήσεις εσωτερικού και την επίγεια εξυπηρέτηση. Και οι αερομεταφορές να ενταχθούν σε ένα δημόσιο και ενιαίο φορέα μεταφορών.

Βέβαια, για να προκύψουν τέτοιες λύσεις και για το αεροδρόμιο Σπάτων και την ΥΠΑ και την ΟΑ, υπογραμμίζει ο Στ. Μανούσος, θα πρέπει να επικρατήσει μια άλλη, εντελώς αντίθετη από τη σημερινή, πολιτική για την ανάπτυξη της χώρας.

Η ΕΣΚ, σημειώνει ο Στ. Μανούσος, καλεί σε συσπείρωση όλους τους εργαζόμενους στο χώρο του αεροδρομίου, με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που θέλει τις πολυεθνικές να θησαυρίζουν και τους εργαζόμενους πολυαπασχολήσιμους, με μισθούς πείνας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ασφάλιση. Στην προσπάθεια αυτή, θα πρέπει να έρθουν σε κόντρα και με την ηγεσία του κυβερνητικού συνδικαλισμού και των συνοδοιπόρων του (ΝΔ, ΣΥΝ) σε ΟΣΠΑ και ΟΣΥΠΑ, που φέρουν βαριά ευθύνη, τόσο για την κατάσταση των εργαζομένων στο αεροδρόμιο, καθώς επί της ουσίας αποτέλεσαν τον ιμάντα μεταφοράς της κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα (εργασιακά, ιδιοκτησιακά κλπ.).

Καταλήγοντας, ο Στ. Μανούσος υπογραμμίζει: «Ο μόνος δρόμος που δίνει διέξοδο στους εργαζόμενους είναι ο δρόμος της συσπείρωσης, ο δρόμος του μετώπου από τα κάτω. Μόνο έτσι, σε συνεργασία με τις ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος (ΠΑΜΕ), μπορεί να ανατραπεί αυτή η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική και μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, τόσο σε συνδικαλιστικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο και να μπουν οι βάσεις για μια άλλη πολιτική που θα εξυπηρετεί: Τις ανάγκες του Ελληνα πολίτη για γρήγορες, φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, αλλά και γενικότερα τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι των συμφερόντων των μονοπωλίων».