Με ελάχιστα χρήματα, χωρίς ανανέωση της προγραμματικής του σύμβασης με το ΥΠΠΟ, το Φεστιβάλ «Μανώλης Καλομοίρης» συνεχίζει - για ενδέκατη χρονιά - τη διαδρομή του. Στο νησί του Πυθαγόρα, τη Σάμο (23/7 - 19/8), θα φιλοξενηθούν κλασική, σύγχρονη, παραδοσιακή και έντεχνη ελληνική μουσική, θέατρο και χορός.

Οπως αναφέρει η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Ελενα Μουζάλα «το φεστιβάλ "Μανώλης Καλομοίρης" χρειάζεται το ενεργό ενδιαφέρον όλων για να σταθεί στο ύψος του και να συνεχίζει να προσφέρει ποιοτικές εκδηλώσεις στους κατοίκους και επισκέπτες της Σάμου και των γύρω νησιών... Στόχος ενός τέτοιου Φεστιβάλ, αφιερωμένου στον εθνικό συνθέτη Μανώλη Καλομοίρη, είναι κυρίως η προβολή του έργου του, αλλά γενικότερα, της λόγιας ελληνικής και ξένης μουσικής».

Οι εκδηλώσεις ξεκινούν στις 23/7 με τις Μαρία Φαραντούρη και Λυδία Κονιόρδου, σε «Μύθους Γυναικών». Ακολουθεί «Ο Ζορμπάς» του Μίκη Θεοδωράκη από το μπαλέτο της Οπερας της Σόφιας. Χορογραφία: Lorca Massine (25/7, Πυθαγόρειο). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα: Συναυλία του κουιντέτου πνευστών Melos Brass (30/7, Καρλόβασι). Συναυλία Θάνου Μικρούτσικου (1/8, Καρλόβασι). «Αρμονία σε δύο φωνές και ένα πιάνο» με τις σοπράνο Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη και Ινές Ζήκου και τον πιανίστα Φρίξο - Διονύσιο Μόρτζο (3/8, Βαθύ). Μουσική δωματίου με το τρίο «Paderewski» (9/8, Καρλόβασι). Ρεσιτάλ πιάνου της Ελενας Μουζάλα (18/8, Βαθύ). Οι εκδηλώσεις ολοκληρώνονται με το παιδικό θέατρο της Κάρμεν Ρουγγέρη και το έργο «Οι τρεις σωματοφύλακες» (19/8, Πυθαγόρειο).

Παράλληλα, θα πραγματοποιηθεί συναυλία έντεχνου τραγουδιού, με τους Ευανθία Ρεμπούτσικα και Παναγιώτη Καλατζόπουλο (18/7, Ράχες Ικαρίας). Συναυλία παραδοσιακής μουσικής Σάμου, με τη μουσική σχολή «Αρμονία» (29/7, Καρλόβασι). Τζαζ, με τον Γιώργο Τσώλη (4/8, Πυθαγόρειο). Συναυλία έντεχνου τραγουδιού με τους: Σωκράτη Μάλαμα και Αλκίνοο Ιωαννίδη (7/8, Πυθαγόρειο), ρεμπέτικη μουσική με την Σωτηρία Λεονάρδου (16/8, Ορμος Μαραθόκαμπου, 18/8, Φούρνοι).

«Οι Κυκλάδες της χαρακτικής», τιτλοφορείται η έκθεση, που φιλοξενείται (έως 8/8) στην Ερμούπολη της Σύρου (αίθουσα Εμμανουήλ Ροΐδη στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου). Διοργανώνεται από την Ενωση Ελλήνων Χαρακτών, σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ερμούπολης και το χώρο τέχνης «William James». Τα χαρακτικά έργα που παρουσιάζονται έχουν δημιουργηθεί από τα μέλη της Ενωσης για τη συγκεκριμένη θεματική. Το ενδιαφέρον της έκθεσης είναι ο πλουραλισμός των εκφραστικών μέσων και η διαφορετική τεχνική αντίληψη που έχουν οι καλλιτέχνες για την τέχνη τους. Ετσι, στα έργα τους, το κοινό τους σημείο, που είναι η χαρακτική, γίνεται και το σημείο διαφοράς τους.

Παρουσιάζονται δημιουργίες, που «παίζουν» με τις τεχνικές και την αισθητική. Συνυπάρχουν καλλιτέχνες διαφορετικής ηλικίας, αλλά και διαφορετικής αντίληψης ως προς τη χαρακτική. Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Γουρζής παρουσιάζει χαλκογραφίες με θέμα την Ανδρο. Μέσα από την τεχνική σύντηξης του μαύρου - άσπρου αναδύεται στο έργο του το φως. Η Μαρία Γκορίτσα αλλάζει οπτική γωνία. Γι' αυτήν Κυκλάδες είναι, πάνω απ' όλα οι άνθρωποι που τις κατοικούν. Η καλλιτέχνης επιλέγει για θέμα της, τις γυναικείες φορεσιές των Κυκλάδων: Γυναίκες της Ανδρου, της Πάρου, της Σαντορίνης.... Στις ξυλογραφίες της, δεν καταγράφει μόνο φορεσιές, αλλά χαράζει ανθρώπινους τύπους.

Ο Νίκος Δεσεκόπουλος παρατηρεί το τοπίο των Κυκλάδων σαν φωτογράφος. Το έργο του είναι ρεαλιστικό, αλλά εστιάζει με τέτοιον τρόπο, ώστε να φανερωθούν στοιχεία μιας βιωμένης πραγματικότητας. Δεν ενδιαφέρεται για μια πανοραμική αντίληψη του χώρου, αλλά αποκρυπτογραφεί το χώρο και συγκεκριμένα σημεία του. Η Αρια Κομιανού δε χαράζει τοπία. Συνήθως τα έργα της επικεντρώνονται στα σύμβολα. Η γραφή της σημαντικής μας χαράκτριας, στις δημιουργίες της με θέμα τη Σαντορίνη, είναι σχηματική. Η απλοποίηση της φόρμας είναι κι εδώ το ζητούμενο. Στη Σαντορίνη εντυπωσιάζει η λιτότητα στη χάραξη. Η καλλιτέχνης παρομοιάζει το τοπίο του κυκλαδίτικου νησιού, με αυτό της Μάνης. Το μόνο που τα διαφοροποιεί, είναι το γκρίζο της Μάνης και το άσπρο της Σαντορίνης. Αυτό το άσπρο επιδιώκει να βγει στο χαρακτικό. Η Α. Κομιανού εξομολογείται ότι η Σαντορίνη της δημιουργεί φόβο και γοητεία μαζί. Αυτήν την ιδιαίτερη τραγικότητα του τοπίου θέλησε να συλλάβει στα χαρακτικά της. Τέλος, οι λιθογραφίες της Αμαρυλλίδος Σινιόσογλου ξεφεύγουν από την κλασική νατουραλιστική παράδοση στην απεικόνιση του χώρου των Κυκλάδων. Σκοτεινά σοκάκια και εσωτερικά υποβάλλουν τον θεατή.

«Εδώ η ψυχή πικρότερο αγροικά της εγκατάλειψης τον πόνο, εδώ βλέπει τι έχασε, τι έχει, τι της πρέπει». Σ' αυτή τη φράση ενός Βολιμιάτη αντανακλάται η πλήρης εγκατάλειψη από όλους τους εκάστοτε κυβερνητικούς «θεούς και δαίμονες» των ορεινών χωριών της Ζακύνθου, όπως η Βολίμα. Τη φράση αυτή επαληθεύει «Η Φωνή της Βολίμας» (εφημερίδα του Συλλόγου Βολιμιατών Ζακύνθου) με πολλά από τα περιεχόμενα του φύλλου 71.

Από την πρώτη σελίδα του φύλλου 71 εκφράζεται η «φωνή» του πόνου για το χαμό ενός ακόμα νέου Βολιμιάτη από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Μάστιγα, με «υψηλά ποσοστά» στη νεολαία της Ζακύνθου, ενώ υψηλά είναι και τα ποσοστά αναλφαβητισμού της, όπως αναφέρει (σελίδα 3) κείμενο για τους «χουλιγκάνους» λαθροκυνηγούς και εμπρηστές των ζακυνθινών βουνών. Μεταξύ άλλων, η εφημερίδα, για πολλοστή φορά, καταγγέλλει την εγκατάλειψη του φημισμένου, διεθνώς, «Ναυαγίου», στην πανέμορφη, ομώνυμη παραλία και κάνει έκκληση για κατεπείγοντα μέτρα προστασίας του. Στη σελίδα 9 παρατίθεται κείμενο του δημοσιογράφου Αρη Καρρέρ, για αποκατάσταση των εγκαταλειμμένων κτιρίων της Βιβλιοθήκης και της Κινηματογραφικής Λέσχης Ζακύνθου, με παράθεση και ολόκληρης της σχετικής Ερώτησης του ΚΚΕ προς τον υπουργό Πολιτισμού (κατατέθηκε στη Βουλή στις 30/1/2007).

Το φύλλο, όμως, έχει και ενδιαφέροντα πολιτιστικά θέματα, μεταξύ των οποίων τα εξής: Η πρωτοχρονιάτικη πίτα - μουσική εκδήλωση του συλλόγου. Η έκθεση τριών νέων Ζακυνθινών ζωγράφων. Οι παρουσιάσεις βιβλίων σχετικών με τη Ζάκυνθο. Και τα κείμενα για τον Ούγκω Φώσκολο και τον Διονύσιο Σολωμό.