Ο Στ. Κωνσταντάς

Οσο για τους εργαζόμενους, τους ΕΒΕ, αυτοί θα συνεχίσουν να στύβονται σαν λεμονόκουπες προς όφελος του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Οπως συμβαίνει με όλους τους ΕΒΕ, έτσι και με τους βιοτέχνες της κατεργασίας ξύλου. Πώς ήταν δυνατό αυτοί να αποτελέσουν εξαίρεση του κανόνα;

Μεταξύ των άλλων προβλημάτων (φορολογικό, ασφαλιστικό, κλπ.) έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη μείωση του τζίρου. Ειδικότερα: η οικοδομική δραστηριότητα πανελλαδικά είναι μειωμένη, χρόνο με το χρόνο μειώνεται όλο και περισσότερο. Από τις κατασκευές των κουφωμάτων οι ξυλουργοί, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, έχασαν τα εξωτερικά κουφώματα, τα οποία γίνονται από αλουμίνιο. Τα τελευταία χρόνια έχασαν και τις κύριες πόρτες των διαμερισμάτων, οι οποίες γίνονται μεταλλικές, οι λεγόμενες θωρακισμένες. Ετσι, οι ξυλουργικές εργασίες έχασαν περίπου το 50% των δραστηριοτήτων τους.

Τους επιπλοποιούς τους έχει χτυπήσει πολύ ο ανταγωνισμός με τα εισαγόμενα έπιπλα από χώρες της ΕΕ και τρίτες χώρες. Τα τελευταία χρόνια χρόνια χρησιμοποιείται αντί ξύλου καπλαμάς, απομίμηση ευγενούς ξυλείας, χάρτινος ή πλαστικός, ο οποίος επικολλάται με ειδικά μηχανήματα που λίγοι στον κλάδο τα κατέχουν. Ο καταναλωτής βέβαια δεν το γνωρίζει.

Η Ομοσπονδία μας προσέφυγε στον υπουργείο Ανάπτυξης και ζήτησε στο καρτελάκι που αναγράφεται η τιμή να αναγράφεται και από τι υλικό είναι κατασκευασμένο το συγκεκριμένο έπιπλο. Το υπουργείο αρχικά είδε θετικά το θέμα. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν έχει γίνει τίποτε, παρόλο που έχουν περάσει δύο χρόνια περίπου.

Η 9η Απρίλη είναι πολύ κοντά, ο λαός αλλά και οι ΕΒΕ πρέπει να δούνε το συμφέρον τους και να ψηφίσουν το κόμμα εκείνο που υποστηρίζει τα συμφέροντά τους μέσα και έξω από τη Βουλή. Το κόμμα του λαού, το κόμμα των εργαζομένων, το ΚΚΕ.

Ο Π. Τάτσης

Το επάγγελμα του εγκαταστάτη ηλεκτρολόγου είναι ένας δυναμικός κλάδος στη βιοτεχνία της χώρας μας. Αν και τον έχουν κατατάξει στην παροχή υπηρεσιών, για μας παραμένει βιοτεχνικό επάγγελμα με σημαντική πρόσθετη αξία. Ο ηλεκτρολόγος εγκαταστάτης έδωσε εξετάσεις και πέτυχε στον εξηλεκτρισμό της χώρας μετά τη δεκαετία του 1950, έργο που αναγνωρίζεται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Προσφέραμε εγκαταστάσεις με αντοχή στο χρόνο, προσαρμοσμένες στις νέες τεχνολογίες που παρουσιάστηκαν κατά καιρούς, με βοήθεια σοβαρή από τις λειτουργούσες τη δεκαετία του 1950 1.070 τεχνικές σχολές, που λειτούργησαν σαν εργαστήρια νέων τεχνιτών με σοβαρή ειδίκευση στην ειδικότητά μας. Σοβαρή αντίθεση με τη σημερινή πραγματικότητα όπου υπάρχει μεγάλο κενό εκπαίδευσης στο χώρο μας, σε συνδυασμό με τη νέα τεχνολογία και τεχνογνωσία που είμαστε αναγκασμένοι να προσφέρουμε στις νέες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις που πολλά έχουν αλλάξει.

Ο κλάδος μας, δεκαετίες τώρα, μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, τις Γενικές Συνελεύσεις, τα συνέδρια, ιδίως μεταπολεμικά, διεκδίκησε τεκμηριωμένα σωστές λύσεις για τα επαγγελματικά μας πράγματα και την ανάπτυξη του κλάδου σε σωστή κατεύθυνση για τους επαγγελματίες ηλεκτρολόγους, αλλά και για την προστασία και ασφάλεια του καταναλωτή, μια που η λειψή γνώση εγκυμονεί κινδύνους για τη χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας και με την εξάπλωσή της σ' όλες τις δραστηριότητες της ζωής μας.

Αντί, όμως, να υπάρξει ανταπόκριση σ' αυτά τα αιτήματα από την πολιτεία, δεκαετίες τώρα μας άφησε στην τύχη μας χωρίς στήριξη σε βασικούς τομείς του επαγγέλματος, έτσι ώστε σήμερα να γίνονται συζητήσεις, συνελεύσεις, συνέδρια, για την αντιμετώπιση σοβαρών κενών που δημιουργήθηκαν με τις νέες τεχνολογίες, αλλά και την υποαπασχόληση και τη σημαντική ανεργία, που αυτά είναι βήματα προς τα πίσω. Αν και το ηλεκτρολογικό έργο έχει μεγαλώσει, κάποιοι μας παίρνουν δουλιές και δεν είναι άγνωστοι. Είναι τα κάθε λογής πλοκάμια του κεφαλαίου με στηρίγματα πολιτικά.

Τα βασικότερα σημεία της κρίσης στον κλάδο είναι: η συγκέντρωση εργασιών σε λίγα χέρια, η κρίση της οικοδομής, οι τεχνολογικές εξελίξεις, το φορολογικό και η επαγγελματική στέγη, η λαθρεγκατάσταση και ο παραεπαγγελματισμός, ο έλεγχος ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων (δειγματοληπτικός), η δομή του κλάδου - ανταγωνισμός.

Αν και κατά καιρούς πήραμε σοβαρές πρωτοβουλίες στήριξης του επαγγέλματος από μόνοι μας, με κατεύθυνση τη συνεταιριστικοποίηση παραγωγής και προμηθειών στην παραγωγή, το εγχείρημα απέτυχε, με οδυνηρές για το συνδικαλιστικό κίνημα συνέπειες, με ευθύνη της πολιτείας στις προμήθειες με καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, ακόμα επιμένουμε στηριζόμενοι και μόνο στη δική μας επιμονή, με σοβαρά προβλήματα και ανησυχία για την παραπέρα πορεία, μια που το πολυεθνικό κεφάλαιο ελέγχει μεγάλο κομμάτι της παραγωγής ηλεκτρολογικού υλικού. Ειδικά ως προς αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι τέσσερις εταιρίες κατέχουν το 97,1% των συνολικών πωλήσεων.