Στο μονόδρομο του ευρωπαϊκού προσανατολισμού προς την ΟΝΕ επιχειρείται η πιο βίαιη ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, καθώς και η διεύρυνση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων με όλες τις ολέθριες συνέπειες για την ομαλή λειτουργία των ασφαλιστικών φορέων και η υποβάθμιση των παροχών σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους.

Ο κύριος πρωθυπουργός φαίνεται ότι είναι άριστος «κλειδαράς», αφού με το κλείδωμα της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ ταυτόχρονα κλείδωσε στη φυλακή και τα απαράγραπτα ανθρώπινα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα του λαού μας.

Αλλωστε, οι πρόσφατες παρεμβάσεις του ΟΟΣΑ και του ΕΚΟΦΙΝ για συνέχιση της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής και την άμεση υλοποίηση του δεύτερου ασφαλιστικού πακέτου, που ισοπεδώνουν κυριολεκτικά ό,τι απέμεινε όρθιο, με την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια για άντρες και γυναίκες, τη ριζική αλλαγή υπολογισμού της σύνταξης, στη βάση του μέσου όρου του συντάξιμου μισθού σε όλο το συντάξιμο βίο, υποβαθμίζουν δραστικά τις συντάξεις.

Βέβαια, αυτές οι αντικοινωνικές - αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης έχουν ήδη καταγραφεί και στη Συμφωνία του Αμστερνταμ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας και προοιωνίζονται την πιο σκληρή δοκιμασία εργαζομένων και συνταξιούχων στη μετά την ΟΝΕ περίοδο, γι' αυτό σκόπιμα η κυβέρνηση καθυστερεί να φέρει το δεύτερο ασφαλιστικό πακέτο, γιατί το πολιτικό κόστος ενόψει εκλογών είναι πάρα πολύ βαρύ, καθώς σηματοδοτεί την ουσιαστική αποστασιοποίηση του κράτους από τη θεσμοθετημένη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης στη βάση διμερούς συμμετοχής στα ταμεία αυτοαπασχολουμένων και τριμερούς συμμετοχής στο ΙΚΑ.

Ετσι, με γοργά βήματα προχωρούν στην εφαρμογή της πλήρους, 100%, ανταποδοτικότητας με την παράδοση των συντάξεων στις κερδοσκοπικές εταιρίες και της υγείας του λαού μας στην εμπορευματοποίηση μέσα από τη λειτουργία των κρατικών νοσοκομείων ως ανώνυμων εταιριών με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και όχι βέβαια κοινωνικά.

Προς αυτή την κατεύθυνση, είναι κατάδηλο το γεγονός ότι ο νεοσύστατος ασφαλιστικός φορέας μας ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) παρουσιάζει μια σαφή δύσκολη πορεία λειτουργίας, καθώς η βελόνα έχει αγγίξει το κόκκινο σημείο όταν:

• Το διαθέσιμο αποθεματικό του Ταμείου μας στην κεντρική τράπεζα, από 107 δισ.δρχ. που ήταν προ δύο μηνών, κατέβηκε στα 44 δισ. από εκροές για την πληρωμή συντάξεων.
• Ο κλάδος σύνταξης παρουσιάζει έλλειμμα 20 δισ.
• Ο προϋπολογισμός 2000 μετά την περικοπή των κονδυλίων της συμμετοχής του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση αφήνει στο σύνολό του έλλειμμα 7,8 δισ.
• Το μέσο ετήσιο ασφάλιστρο είναι πολύ μικρότερο από τη μέση ετήσια δαπάνη σύνταξης.
• Η κρατική επιχορήγηση κάθε χρόνο μειώνεται. Η κυριότερη αιτία της φθίνουσας πορείας του κλάδου σύνταξης είναι η μη καταβολή από το κράτος των όσων έχει υποχρέωση, βάσει του νόμου 2084/92 (άρθ. 22 - 35), να αποδώσει στο Ταμείο μας, που είναι τα εξής: έτος 1995 4,9 δισ., 1996 14,9 δισ., 1997 16,7 δισ., 1998 13,6 δισ., σύνολο, δηλαδή, 50,1 δισ. δρχ.
• Η απαίτησή μας για το εννιάμηνο του 1999 είναι 19 δισ. και έχουμε είσπραξη μόνο 4 δισ.

Γι' αυτό ακριβώς, καλούμε την κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στο φορέα μας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη ομαλή λειτουργία του, χωρίς κραδασμούς για την καταβολή των συντάξεων και τον προγραμματισμό προς την κατεύθυνση αναβάθμισης των παροχών, όπως διατυπώνεται στο νόμο 2676 περί ενοποίησης.

Στο σημείο αυτό, θέλουμε να επισημάνουμε τις ευθύνες του συνδικαλιστικού και επιμελητηριακού χώρου των εν ενεργεία συναδέλφων μας, που, από τους χώρους αυτούς, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, με δικούς τους εκλέκτορες, εκλέγουν την αιρετή διοίκηση του ΤΕΒΕ, να τεθούν στην πρωτοπορία των αγώνων, γιατί στη φάση αυτή το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό αποτελεί κορυφαίο πρόβλημα άμεσης προτεραιότητας.

Επιτέλους, η κυβέρνηση να πει την αλήθεια μπροστά στον ελληνικό λαό, ποιες ριζικές αλλαγές στοχεύει στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και όχι να περιμένει την υφαρπαγή την ψήφου του λαού.