Αποκαλυπτικά είναι τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών που δίνονται κάθε μήνα στη δημοσιότητα και αφορούν στα συσσωρευμένα «φέσια» και τα «λουκέτα» που μπαίνουν στα μαγαζιά και τις βιοτεχνίες. Δείκτες που κυριολεκτικά καταδεικνύουν την ασφυξία των επαγγελματιών, των βιοτεχνών και των εμπόρων, εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας που επικρατεί στην αγορά, αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής που βάζει στο γύψο τα λαϊκά εισοδήματα, αυτά που αποτελούν την κύρια πηγή εισροής χρήματος στα ταμεία των μαγαζιών.

Είναι φανερό ότι όσο οι εργαζόμενοι αδυνατούν να διαθέσουν ρευστό στην κατανάλωση και κάνουν αγορές με γραμμάτια που στη συνέχεια δεν μπορούν να αποπληρώσουν, στα μαγαζιά δεν μπαίνει ρευστό, με αποτέλεσμα οι έμποροι να αδυνατούν να εκπληρώσουν με τη σειρά τους τις δικές τους υποχρεώσεις. Ετσι, συσσωρεύονται τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια στα μαγαζιά και οι επιταγές σφραγίζονται από τις τράπεζες αφού οι έμποροι και οι βιοτέχνες δεν μπορούν να τις καλύψουν. Την ίδια στιγμή οι οικονομικές υποχρεώσεις των μικρών επιχειρήσεων αυξάνονται και καθημερινά πολλοί έρχονται αντιμέτωποι με την απόγνωση και την προοπτική του «λουκέτου». Εκατοντάδες επιχειρήσεις οικογενειακές ή αυτοαπασχολούμενων βάζουν κάθε χρόνο «λουκέτο» μην αντέχοντας τα ασήκωτα οικονομικά βάρη και τις συνέπειες του άγριου ανταγωνισμού που επιβάλλουν οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια. Και πολύ περισσότεροι είναι εκείνοι που κρατάνε την επιχείρησή τους με νύχια και με δόντια, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τα παρακάτω στοιχεία που δημοσιεύονται από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών αποκαλύπτουν ένα μόλις μέρος αυτής της πραγματικότητα. Και λέμε ένα μέρος, γιατί στους επίσημους αριθμούς των επιχειρήσεων που κήρυξαν πτώχευση ή μπήκαν στην επίσημη διαδικασία πτώχευσης υποβάλλοντας σχετική αίτηση, πρέπει να προστεθούν και πολλοί άλλοι ΕΒΕ που έβαλαν «λουκέτο» στην επιχείρησή τους χωρίς να ακολουθήσουν αυτή την οδό, οπότε δεν καταγράφτηκε επίσημα. Επιπλέον, απλήρωτα δεν είναι μόνο τα γραμμάτια που πέρασαν στην τράπεζα για να εισπραχθούν με νομικές διαδικασίες. Απλήρωτα γραμμάτια βρίσκονται συσσωρευμένα στα μαγαζιά καθώς οι έμποροι ελπίζουν να τα εισπράξουν κάποια στιγμή από τους πελάτες τους, έστω και καθυστερημένα.

Σύμφωνα, λοιπόν, μόνο με βάση τα επίσημα στοιχεία που δίνονται στη δημοσιότητα, για το διάστημα από το Γενάρη του 1996 μέχρι και το Δεκέμβρη του 1999, δηλαδή μέσα σε τέσσερα χρόνια:

• Τα «φέσια», δηλαδή, οι απλήρωτες συναλλαγματικές και οι επιταγές που σφραγίστηκαν ως ακάλυπτες, αντιστοιχούσαν συνολικά στο ποσό των 1,4 τρισ. δρχ. Πιο συγκεκριμένα, οι απλήρωτες συναλλαγματικές αντιστοιχούσαν σε 382,4 δισ. δρχ., ενώ οι ακάλυπτες επιταγές σε 992 δισ. δρχ. Θα πρέπει, δε, να σημειώσουμε ότι το γεγονός πως στην πορεία του χρόνου κάποιες από τις ακάλυπτες επιταγές ή τις απλήρωτες συναλλαγματικές πληρώθηκαν με νομικές διαδικασίες, δεν αναιρεί το ότι κάθε απλήρωτη συναλλαγματική και κάθε επιταγή που σφραγίζεται είναι ένα νέο ποσό που έρχεται να προστεθεί στα υπάρχοντα ελλείμματα της αγοράς. Δηλαδή, δεν αναιρεί το ότι συνολικά στα παραπάνω ποσά καταμετρήθηκε επίσημα η αδυναμία καταναλωτών και εμπόρων να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
• Οι μικροί επιχειρηματίες που οδηγήθηκαν σε πτώχευση εξαιτίας των ασήκωτων βαρών που δημιουργεί η πολιτική μονόπλευρης λιτότητας για τα λαϊκά εισοδήματα, η φορολογική αφαίμαξη και ο «ελεύθερος ανταγωνισμός» από τις αλυσίδες των μεγαλοκαταστημάτων, ήταν συνολικά σ' αυτή την τετραετία 16.612 επισήμως. Δηλαδή, κατά μέσο όρο 19 ΕΒΕ την ημέρα ξεπερνούσαν τα όρια της αντοχής τους προκειμένου να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους. Αναλυτικότερα, υποβλήθηκαν 12.332 αιτήσεις πτώχευσης και κηρύχτηκαν 4.280 πτωχεύσεις.