Στα λόγια του πρωθυπουργού, μετά την αφαίρεση όλου αυτού του "μεγαλεπήβολου" στόμφου, μπορεί να διακριθεί η συνύφανση μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Πράγματι, για μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, τόσο στην Ελλάδα, όσο και συνολικά στην Ευρώπη, η υπόθεση της ευρωενωσιακής ενοποίησης συνιστά το Α και το Ω των επιδιώξεών τους, με πρωταρχική σημασία για τα συμφέροντά τους. Οι πολυεθνικές, το μεγάλο κεφάλαιο της ΕΕ, επιδιώκουν μέσα από μια σειρά κανονιστικές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της Γηραιάς Ηπείρου (που προωθούνται σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο) να καταστήσουν την ΕΕ ένα ισχυρό ιμπεριαλιστικό κέντρο, τόσο ισχυρό, όσο απαιτείται για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αυτός είναι ο "μεγαλεπήβολος" στόχος, από τον οποίο εμφορείται ο κ. Σημίτης, οι σοσιαλδημοκράτες και οι νεοφιλελεύθεροι πολιτευτές του μεγάλου κεφαλαίου στην ΕΕ. Θέλουν μια ενοποιημένη Ευρώπη, ώστε σε οικονομικό πεδίο, και στα πλαίσια του νεοαποικισμού της "νέας τάξης", να είναι το ΕΥΡΩ που θα πάρει το πάνω χέρι από το δολάριο στον κόσμο της συναλλαγής και της καταμέτρησης της υπεραξίας που ιδιοποιούνται οι κηφήνες. Θέλουν μια ενοποιημένη Ευρώπη, ώστε σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο και στα πλαίσια της "νέας" κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας, να είναι η δική τους ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας) και οι Βρυξέλλες, που θα υπαγορεύουν τους πολιτικο-στρατιωτικούς κανόνες της εκμετάλλευσης των λαών και του ολέθρου στον πλανήτη, έχοντας κερδίσει αναβαθμισμένο ρόλο έναντι του Λευκού Οίκου και επιπλέον "γαλόνια" στη σκακιέρα του χάρτη των σφαιρών επιρροής.

Θέλουν, με δυο λόγια, μια όσο γίνεται αντιδραστικότερη Ευρώπη. Και μόνο τέτοια μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια της καπιταλιστικής ασυδοσίας.

***

Ο ελληνικός λαός και όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να γνωρίζουν πως, είτε η ΕΕ κερδίσει, είτε χάσει στον εξελισσόμενο ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο, στην πλευρά των μόνιμα χαμένων θα είναι τα λαϊκά στρώματα. Οι Ελληνες εργαζόμενοι, εφόσον η Ελλάδα μπει στην ΟΝΕ, θα "κερδίσουν" το εξής άθροισμα: Εκμετάλλευση "για να μπούμε" στην ΟΝΕ, συν την εκμετάλλευση "για να μην βγούμε" από την ΟΝΕ... Την ίδια ώρα, οι κεφαλαιούχοι αυξάνουν και θα συνεχίσουν να αυξάνουν τα θησαυροφυλάκιά τους.

***

• Οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες αυξάνουν τα κέρδη τους με ετήσιους ρυθμούς πενταπλάσιους και δεκαπλάσιους, αντίστοιχα, από το ύψος του πληθωρισμού, όταν οι εργαζόμενοι βλέπουν την εισοδηματική τους κατάσταση να έχει κατρακυλήσει στα επίπεδα του 1982!
• Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν κατά μέσο όρο και κάθε χρόνο φόρους αυξημένους κατά 20%, ώστε να "πιαστούν" τα κριτήρια σύγκλισης, όταν οι Ελληνες Κροίσοι έχουν πιάσει, ήδη, τα κριτήρια ...σύγκλισης με τους ξένους ομολόγους τους και φιγουράρουν στον κατάλογο με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.
• Οι εργαζόμενοι βλέπουν τον οδοστρωτήρα της ΟΝΕ να ισοπεδώνει το 8ωρο και το σύνολο των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών τους δικαιωμάτων, ενώ οι κεφαλαιοκράτες "κερδίζουν" όλο και περισσότερο χρόνο για να συμμετέχουν σε ..."φιλανθρωπίες" και "ελεημοσύνες".
• Οι άνεργοι βλέπουν τις ουρές όπου είναι στοιβαγμένοι να μεγαλώνουν, ενώ εκείνοι που εισπράττουν τις επιδοτήσεις κατά της ανεργίας είναι τα αφεντικά!
• Ο λαός παρακολουθεί το ξεκοκάλισμα της δημόσιας περιουσίας, που παραδίδεται σκανδαλωδώς στους ντόπιους και ξένους μεγαλοκαρχαρίες και, ταυτόχρονα, αυτούς τους μεγαλοκαρχαρίες να μη "χορταίνουν" με τίποτα, ζητώντας όλο και περισσότερα.

Κατά τα άλλα, οι θυσίες είναι "δίκαια κατανεμημένες", σύμφωνα με τον πρωθυπουργό... Και μόνο αυτές οι αναφορές του Κ. Σημίτη πιστοποιούν τη μόνη αλήθεια: Οση "δικαιοσύνη" υπάρχει σήμερα, που είμαστε εκτός ΟΝΕ, άλλη τόση θα υπάρχει και αύριο, που ενδεχομένως θα είμαστε "εντός" ΟΝΕ.

***

Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά. Η πλευρά του ανυπότακτου, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που πρέπει να ενοποιήσει τις δυνάμεις του, να συνενώσει τους εργαζόμενους και, επικεφαλής ενός λαϊκού μετώπου πάλης, μπορεί να ανατρέψει τη "μεγαλεπήβολη" πολιτική που επιδιώκει την εξόντωση του λαού. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση στον κ. Σημίτη σε τούτο τον "πόλεμο" μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που προϋποθέτει την "προσαρμογή" της Ελλάδας μέσα από τη μετατροπή του λαού της σε "ευρω-φΟΝΕύσιμο" υλικό.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι Ελληνες εργαζόμενοι, εφόσον η Ελλάδα μπει στην ΟΝΕ, θα "κερδίσουν" το εξής άθροισμα: Εκμετάλλευση "για να μπούμε" στην ΟΝΕ, συν την εκμετάλλευση "για να μην βγούμε" από την ΟΝΕ... Οση "δικαιοσύνη" υπάρχει σήμερα, που είμαστε εκτός ΟΝΕ, άλλη τόση θα υπάρχει και αύριο, που ενδεχομένως θα είμαστε "εντός" ΟΝΕ

- Πέρα από τα δεκάδες καταστήματα και μικροβιοτεχνίες, που καθημερινά βάζουν λουκέτο, άλλο ένα στοιχείο δείχνει την κρίση που υπάρχει στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Αυτό των ακάλυπτων διαταγών πληρωμής, που, μόνο στο πρώτο 8μηνο του '98, ο αριθμός τους έφτασε τις 4.500. Βλέπετε να υπάρχει ελπίδα για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης;

- Το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη δεν είναι, δυστυχώς, μόνο τοπικό φαινόμενο. Κι ούτε η πολύπλευρη κρίση, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, αφορά μόνο τους επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους.

Αν εξαιρέσουμε την ολιγαρχία του πλούτου και τους παρατρεχάμενούς τους, οι υπόλοιποι - εργάτες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, αγρότες, επιστήμονες, γυναίκες και νέοι - βιώνουμε την κρίση που περνάει η χώρα μας, σαν αποτέλεσμα των εξαρτήσεών της από τα ξένα κέντρα, τις συνέπειες των συνθηκών, που υπέγραψαν και ψήφισαν όλα τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου. Με δύο λόγια, πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της ενσωμάτωσής μας στην ΕΕ. Επομένως, όλοι εμείς που θιγόμαστε από αυτήν την κατάσταση θα πρέπεινα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή της σαν βασική προϋπόθεση.

- Η σύσκεψη που πραγματοποιεί η ΟΒΣΘ την Κυριακή και στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι απ' όλο το χώρο των ΕΒΕ, σε πανελλαδική κλίμακα, αναμένεται να συμβάλει στην κατεύθυνση διεξόδου από την κρίση;

- Δυστυχώς, όχι. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις - ΔΑΚΜΕ, ΠΑΣΚΕΒΕ και ΑΣΚΜΜΕ - που συμπράξανε στη ΓΣΕΒΕΕ, στην ΟΒΣΘ και αλλού, για να βάλουν τη ΔΗΚΕΒΕ στη γωνία, από χρόνια δούλεψαν για την αλλαγή του χαρακτήρα αυτών των συσκέψεων.

Θα προτιμούσαν να μη γίνονταν καθόλου. Επειδή, όμως, δεν πέρασαν τα σχέδιά τους, φρόντισαν να αλλάξουν το χαρακτήρα τους. Από αγωνιστικές εκδηλώσεις τις μετέτρεψαν σε κοσμικό γεγονός - σε ένα είδος δημοσίων σχέσεων, όπου γίνεται μια απλή αναφορά στα προβλήματα, δίχως να αναφέρονται ποτέ οι αιτίες της κρίσης, ξοδεύοντας το χρόνο με χαιρετισμούς των επισήμων, αφήνοντας άλαλους τους εκπροσώπους των Ομοσπονδιών. Ψήφισμα δεν αναμένεται να εκδοθεί. Ενα δελτίο Τύπου θα μοιραστεί προκαταβολικά στον Τύπο και οι αναγνώστες, ή τηλεθεατές, θα απορούν, αν όλη αυτή η φιέστα εκφράζει το SOS αυτών που αφανίζονται καθημερινά. Ο ηγετικός πυρήνας της ΓΣΕΒΕΕ και της ΟΒΣΘ (ΔΑΚΜΕ) θα τα καταφέρει να κερδίσουν η συναίνεση και ο "κοινωνικός διάλογος" και όχι οι κινητοποιήσεις. Εξάλλου, και όποιες κινητοποιήσεις προαναγγελθούν, είναι προκαταβολικά καταδικασμένες σε αποτυχία, γιατί η μεθόδευσή τους σταμπάρεται από τους ευρωπαϊστές των ΔΑΚΜΕ, ΠΑΣΚΕΒΕ και ΑΣΚΜΜΕ, οι οποίες φέρνουν και την ευθύνη της κατάστασης, στην οποία βρίσκεται σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ.

- Τι χαρακτήρα πιστεύετε πως θα έπρεπε να πάρει και τι στόχους να θέσει αυτή η σύσκεψη;

- Αγωνιστικό, διεκδικητικό. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει οι ΕΒΕ να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις μας. Καμία μεμονωμένη προσπάθεια δε μας σώζει. Πρέπει να πιστέψουμε ότι αποτελούμε τεράστια δύναμη, εφόσον παλέψουμε οργανωμένα, ενωμένα και με σωστό στόχο, ενάντια στις αιτίες της κρίσης μας. Χρειάζεται να στείλουμε στα σπίτια τους τους συνδικαλιστικο-πατέρες, τους θιασώτες του "κοινωνικού διαλόγου" και της συναίνεσης.

Α. Α.