- Πέρα από τα δεκάδες καταστήματα και μικροβιοτεχνίες, που καθημερινά βάζουν λουκέτο, άλλο ένα στοιχείο δείχνει την κρίση που υπάρχει στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Αυτό των ακάλυπτων διαταγών πληρωμής, που, μόνο στο πρώτο 8μηνο του '98, ο αριθμός τους έφτασε τις 4.500. Βλέπετε να υπάρχει ελπίδα για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης;

- Το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη δεν είναι, δυστυχώς, μόνο τοπικό φαινόμενο. Κι ούτε η πολύπλευρη κρίση, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, αφορά μόνο τους επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους.

Αν εξαιρέσουμε την ολιγαρχία του πλούτου και τους παρατρεχάμενούς τους, οι υπόλοιποι - εργάτες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, αγρότες, επιστήμονες, γυναίκες και νέοι - βιώνουμε την κρίση που περνάει η χώρα μας, σαν αποτέλεσμα των εξαρτήσεών της από τα ξένα κέντρα, τις συνέπειες των συνθηκών, που υπέγραψαν και ψήφισαν όλα τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου. Με δύο λόγια, πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της ενσωμάτωσής μας στην ΕΕ. Επομένως, όλοι εμείς που θιγόμαστε από αυτήν την κατάσταση θα πρέπεινα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή της σαν βασική προϋπόθεση.

- Η σύσκεψη που πραγματοποιεί η ΟΒΣΘ την Κυριακή και στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι απ' όλο το χώρο των ΕΒΕ, σε πανελλαδική κλίμακα, αναμένεται να συμβάλει στην κατεύθυνση διεξόδου από την κρίση;

- Δυστυχώς, όχι. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις - ΔΑΚΜΕ, ΠΑΣΚΕΒΕ και ΑΣΚΜΜΕ - που συμπράξανε στη ΓΣΕΒΕΕ, στην ΟΒΣΘ και αλλού, για να βάλουν τη ΔΗΚΕΒΕ στη γωνία, από χρόνια δούλεψαν για την αλλαγή του χαρακτήρα αυτών των συσκέψεων.

Θα προτιμούσαν να μη γίνονταν καθόλου. Επειδή, όμως, δεν πέρασαν τα σχέδιά τους, φρόντισαν να αλλάξουν το χαρακτήρα τους. Από αγωνιστικές εκδηλώσεις τις μετέτρεψαν σε κοσμικό γεγονός - σε ένα είδος δημοσίων σχέσεων, όπου γίνεται μια απλή αναφορά στα προβλήματα, δίχως να αναφέρονται ποτέ οι αιτίες της κρίσης, ξοδεύοντας το χρόνο με χαιρετισμούς των επισήμων, αφήνοντας άλαλους τους εκπροσώπους των Ομοσπονδιών. Ψήφισμα δεν αναμένεται να εκδοθεί. Ενα δελτίο Τύπου θα μοιραστεί προκαταβολικά στον Τύπο και οι αναγνώστες, ή τηλεθεατές, θα απορούν, αν όλη αυτή η φιέστα εκφράζει το SOS αυτών που αφανίζονται καθημερινά. Ο ηγετικός πυρήνας της ΓΣΕΒΕΕ και της ΟΒΣΘ (ΔΑΚΜΕ) θα τα καταφέρει να κερδίσουν η συναίνεση και ο "κοινωνικός διάλογος" και όχι οι κινητοποιήσεις. Εξάλλου, και όποιες κινητοποιήσεις προαναγγελθούν, είναι προκαταβολικά καταδικασμένες σε αποτυχία, γιατί η μεθόδευσή τους σταμπάρεται από τους ευρωπαϊστές των ΔΑΚΜΕ, ΠΑΣΚΕΒΕ και ΑΣΚΜΜΕ, οι οποίες φέρνουν και την ευθύνη της κατάστασης, στην οποία βρίσκεται σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ.

- Τι χαρακτήρα πιστεύετε πως θα έπρεπε να πάρει και τι στόχους να θέσει αυτή η σύσκεψη;

- Αγωνιστικό, διεκδικητικό. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει οι ΕΒΕ να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις μας. Καμία μεμονωμένη προσπάθεια δε μας σώζει. Πρέπει να πιστέψουμε ότι αποτελούμε τεράστια δύναμη, εφόσον παλέψουμε οργανωμένα, ενωμένα και με σωστό στόχο, ενάντια στις αιτίες της κρίσης μας. Χρειάζεται να στείλουμε στα σπίτια τους τους συνδικαλιστικο-πατέρες, τους θιασώτες του "κοινωνικού διαλόγου" και της συναίνεσης.

Α. Α.