Είναι φυσικό ότι τα γεγονότα θα σε διαψεύδουν και επίσης, αν δε σου μένει άλλη δυνατότητα για την πολιτική σου επιβίωση, από το να επιμένεις να προσπαθείς να "σπρώξεις τα δύο πόδια...", θα πέφτεις πλέον σε τραγελαφικές καταστάσεις, γέννημα των αντιφάσεων της πολιτικής σου. Βέβαια, ακόμα και οι τραγελαφικές καταστάσεις είναι χρήσιμες "στους απελπισμένους", που, όμως, διατηρούν την εξουσία στα χέρια τους, αφού, όταν προκύπτουν τα διάφορα απίθανα, έχουν τα μέσα να τα χρησιμοποιήσουν, για να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να κατορθώσουν τον τελικό αποπροσανατολισμό και να τη "βγάλουν καθαρή".
****
Φυσικά, όταν η υπόθεση κριθεί ασφυκτικά μόνο κάτω από τη λογική του νομικού πλαισίου της χώρας, τότε τι άλλο από ποινικές ευθύνες θα προκύψουν; Και μάλιστα, στα πλαίσια μόνο του γράμματος του νόμου, θα προκύψουν και απίθανες καταστάσεις, όπως δίωξη για τον άνθρωπο, που ο κόσμος όλος είδε μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης να βασανίζεται, ή δίωξη στην ηλικιωμένη γυναίκα, που αρνήθηκε να αφήσει έναν ηγέτη κάμποσων εκατομμυρίων Κούρδων έξω από την πόρτα της στο δρόμο... Βέβαια, αυτό ζητήθηκε από τη Δικαιοσύνη να κάνει και αυτό έκανε. Είναι άλλο πράγμα, αν και από αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτονται οι σοβαρές πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης. Μια τέτοια ανάγνωση των στοιχείων, αποδείξεων και ενδείξεων δεν είναι βασικά δουλιά των εισαγγελέων. Αν, για παράδειγμα, η κυβέρνηση είχε απ' αρχής ανοιχτά και χωρίς "χειρισμούς" - τσιριμόνιες συλλάβει τον Οτσαλάν και στο φως της ημέρας παραδώσει στην Τουρκία, τότε σχεδόν καμία ποινική ευθύνη δε θα προέκυπτε, τουλάχιστον για τα πολιτικά πρόσωπα. Οπως και να είχε το ζήτημα, κανένας δε θα ασχολιόταν με ποινικές ευθύνες. Θα ήταν φανερά πολιτικά υπόλογοι για το γεγονός της παράδοσης.
****
Εκεί, βέβαια, που συμφέρει την κυβέρνηση, τότε θυμάται την άλλη λογική της πολιτικής και την περιορισμένη "οπτική γωνία, από την οποία είναι υποχρεωμένη να βλέπει τα πράγματα η εισαγγελική αρχή" και τότε ανακαλύπτεται το αυτονόητο ότι "η υπόθεση μετά την είσοδο του Α. Οτσαλάν στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε πολιτικά για λόγους που αφορούν την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, αλλά και τη λειτουργία του κράτους...". Συμφωνούμε απόλυτα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε αυτή του τη διατύπωση, μόνο, που, όπως θα καταλαβαίνει, σώζει, έτσι, ίσως τους τέως υπουργούς από τις ποινικές ευθύνες, αλλά φορτώνει στο σύνολο της κυβέρνησης την πολιτική που οδήγησε στην παράδοση. Δε γίνεται με κανένα τρόπο, να κρατάει το "σκύλο χορτάτο", όταν του έφαγε πιο μπροστά "ολάκερη την πίτα"...
****
Τέτοια και άλλα πολλά πολιτικά ερωτήματα προκύπτουν και είναι περιττό να απασχολούν την κοινή γνώμη με αλλότρια, γιατί η απάντηση σε όλες αυτού του τύπου τις απορίες είναι μόνο μία και μονότονη: Εκαναν το χατίρι στις ΗΠΑ και την ΕΕ και τώρα, όπως είναι φυσικό, ενώ "έχουν τον πόνο τους" με την κοινή γνώμη, τους πιέζουν τα μεγάλα αφεντικά, αφού "έδωσαν δάκτυλο να δώσουν και το χέρι...".
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Η πολιτική της υποταγής στις ΗΠΑ και την ΕΕ παρέδωσε ουσιαστικά τον Οτσαλάν στους δημίους του, αλλά ταυτόχρονα κάτι τέτοιο δεν ήταν έτοιμη να το σηκώσει χωρίς "καπνό παραλλαγής" η κοινή γνώμη. Επειδή ο "καπνός" φυσιέται εύκολα, ουσιαστικά για κάθε πλευρά της υπόθεσης "πιάνονται στα πράσα", όπως κάποιες δεσποινίδες που σπρώχνουν προς τα κάτω απελπισμένα και υποκριτικά τις κοντές στενές τους φούστες, που, όμως, συνειδητά πλήρωσαν και επέλεξαν για να φορέσουν...
- Πώς εκτιμάτε το συλλαλητήριο, που έγινε την περασμένη Δευτέρα στην πόλη σας, από την άποψη του περιεχομένου, που προσπάθησαν να προσδώσουν σ' αυτό οι ομιλητές;
- Η εκδήλωση στο Πάρκο Φαλήρου αποδείχτηκε από κάθε άποψη κατώτερη των προσδοκιών και σαν επιστέγασμα σφραγίστηκε με την αφαίρεση του λόγου από τον παρευρισκόμενο βουλευτή του κόμματός μας Σταύρο Παναγιώτου, με διάφορα προσχήματα. Οι ομιλίες των διαφόρων στελεχών της πρασινογάλαζης παράταξης των ευρωφανατικών και το ψήφισμα που διατυπώθηκε, χωρίς να ακουστούν όλες οι βασικές θέσεις και προτάσεις, αποτυπώνουν καθαρά τη φοβία και τη δειλία, μπροστά στον κίνδυνο να αποκαλυφτούν οι αιτίες της κρίσης και οι πραγματικοί υπεύθυνοι, καθώς και η αναγκαία πολιτική διεξόδου από την κρίση.
- Τι εντύπωση προκάλεσε στον κόσμο ο αποκλεισμός από το βήμα του κομμουνιστή βουλευτή και ποιοι ευθύνονται γι' αυτό;
- Ο αποκλεισμός αυτός προκάλεσε αλγεινή εντύπωση και σχολιάστηκε και στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, όχι κολακευτικά για τους οργανωτές. Εμείς καταγγέλλουμε τους υπόλοιπους ομιλητές και ειδικά το νέο δήμαρχο της πόλης, που πήρε πάνω του την όλη προετοιμασία της εκδήλωσης και την αφαίρεση του λόγου από τον Στ. Παναγιώτου, που, αν μη τι άλλο, προωθεί συστηματικά και παραγωγικά τα θέματα του νομού και ειδικά το θέμα των πετρελαίων. Ευθύνη έχουν, επίσης, και οι παρευρισκόμενοι συνάδελφοί του, των άλλων κομμάτων.
- Για να δοθεί πραγματική διέξοδος στα προβλήματα της αποβιομηχάνισης και υπανάπτυξης της Καβάλας, σε ποιες κύριες κατευθύνσεις νομίζετε ότι πρέπει να κινηθούν οι ενέργειες των υπευθύνων και ο αγώνας των κατοίκων;- Πρώτα απ' όλα, χρειάζεται να ξεφύγουμε από την πολιτική της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, πολιτική της ΕΕ και των πολυεθνικών. Χρειάζεται ρήξη μ' αυτήν την πολιτική. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να προχωρήσει σε επενδύσεις παραγωγικού χαρακτήρα που έχει ανάγκη ο τόπος. Το κυρίαρχο θέμα είναι αυτό των πετρελαίων. Η στοιχειώδης απαίτηση πρέπει να είναι να παρέμβει η κυβέρνηση για την ανάκληση της απόφασης για απόλυση των εργαζομένων στα πετρέλαια και επαναπασχόληση όλων των απολυμένων. Η παρέμβαση του κράτους πρέπει, επίσης, να εκδηλωθεί για την επαναλειτουργία της ΕΤΒΑ με όλους τους απολυμένους και τη διάσωση της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων και των άλλων επιχειρήσεων που κινδυνεύουν. Απαιτείται μια άλλη πολιτική για πραγματική ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων. Ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει να πιέζει προς αυτήν την κατεύθυνση.
- Ποια είναι τα άμεσα προβλήματα και οι κινητοποιήσεις που χρειάζεται να γίνουν;
- Θα επανέλθω πάλι στο θέμα των πετρελαίων, δεδομένου ότι σε ένα εικοσαήμερο αρχίζει κανονικά η αποσυναρμολόγηση και απομάκρυνση των εγκαταστάσεων. Θα ήθελα, επίσης, να τονίσω ότι η καταφανής αναντιστοιχία της στάσης των υπευθύνων με τα δραματικά προβλήματα και τις υπαρκτές αγωνιστικές διαθέσεις, δείχνει ότι δε βρισκόμαστε μπροστά στο ελπιδοφόρο ξεκίνημα για το οποίο εργαστήκαμε, αλλά μπροστά σε εκδηλώσεις αντιπερισπασμού. Οι εργαζόμενοι και οι οργανώσεις τους πρέπει να πάρουν τις τύχες της περιοχής στα χέρια τους και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους για τις πραγματικές λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.
Στ. Μ.