ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

"Δυο πόδια σε ένα παπούτσι...", ποτέ δε χωρέσανε, όσο και αν προσπάθησαν κάποιοι, απ' όταν βγήκε η παροιμία, ή, μάλλον, απ' όταν βγήκαν τα παπούτσια... Μια τέτοια καταδικασμένη προσπάθεια φαίνεται να κάνει σήμερα η κυβέρνηση, αλλά και οι συνοδοιπόροι της στην ουσία της πολιτικής. Οσο και αν "ιδροκοπούν", είναι αδύνατον να χωρέσουν ταυτόχρονα στον πολιτικό λόγο η καλή διαγωγή στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ίδια ώρα η αξιοπρεπής, αν μη τι άλλο, παρουσία μπροστά στην ελληνική κοινή γνώμη. Δε γίνεται, να βεβαιώνεις με όλους τους τόνους τα μεγάλα αφεντικά της Νέας Τάξης πως "αποστολή εξετελέσθη" και, ταυτόχρονα, να ψάχνεις τρόπους, να πεις "άλλα" στην ελληνική κοινή γνώμη.

Είναι φυσικό ότι τα γεγονότα θα σε διαψεύδουν και επίσης, αν δε σου μένει άλλη δυνατότητα για την πολιτική σου επιβίωση, από το να επιμένεις να προσπαθείς να "σπρώξεις τα δύο πόδια...", θα πέφτεις πλέον σε τραγελαφικές καταστάσεις, γέννημα των αντιφάσεων της πολιτικής σου. Βέβαια, ακόμα και οι τραγελαφικές καταστάσεις είναι χρήσιμες "στους απελπισμένους", που, όμως, διατηρούν την εξουσία στα χέρια τους, αφού, όταν προκύπτουν τα διάφορα απίθανα, έχουν τα μέσα να τα χρησιμοποιήσουν, για να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να κατορθώσουν τον τελικό αποπροσανατολισμό και να τη "βγάλουν καθαρή".

****

Για παράδειγμα, αν καταφέρουν να "κρατήσουν καθυστέρηση" με το αν προκύπτουν ή όχι ποινικές ευθύνες και σε ποιους, ακόμα και αν "τιμωρηθούν" κάποιοι, τότε πάνε σε δεύτερη μοίρα οι πολιτικές ευθύνες, που είναι και οι μόνες πραγματικές, μέχρι να ξεχαστούν εντελώς και να ...αλλάξει το ρεύμα. Χώρια ότι η πολλή συζήτηση για τις ποινικές ευθύνες διαμορφώνει πλέον καινούρια πραγματικότητα και μακροπρόθεσμα βοηθά στη συνολική μετακίνηση της κοινής γνώμης σε συντηρητικότερες θέσεις.

Φυσικά, όταν η υπόθεση κριθεί ασφυκτικά μόνο κάτω από τη λογική του νομικού πλαισίου της χώρας, τότε τι άλλο από ποινικές ευθύνες θα προκύψουν; Και μάλιστα, στα πλαίσια μόνο του γράμματος του νόμου, θα προκύψουν και απίθανες καταστάσεις, όπως δίωξη για τον άνθρωπο, που ο κόσμος όλος είδε μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης να βασανίζεται, ή δίωξη στην ηλικιωμένη γυναίκα, που αρνήθηκε να αφήσει έναν ηγέτη κάμποσων εκατομμυρίων Κούρδων έξω από την πόρτα της στο δρόμο... Βέβαια, αυτό ζητήθηκε από τη Δικαιοσύνη να κάνει και αυτό έκανε. Είναι άλλο πράγμα, αν και από αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτονται οι σοβαρές πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης. Μια τέτοια ανάγνωση των στοιχείων, αποδείξεων και ενδείξεων δεν είναι βασικά δουλιά των εισαγγελέων. Αν, για παράδειγμα, η κυβέρνηση είχε απ' αρχής ανοιχτά και χωρίς "χειρισμούς" - τσιριμόνιες συλλάβει τον Οτσαλάν και στο φως της ημέρας παραδώσει στην Τουρκία, τότε σχεδόν καμία ποινική ευθύνη δε θα προέκυπτε, τουλάχιστον για τα πολιτικά πρόσωπα. Οπως και να είχε το ζήτημα, κανένας δε θα ασχολιόταν με ποινικές ευθύνες. Θα ήταν φανερά πολιτικά υπόλογοι για το γεγονός της παράδοσης.

****

Εδώ βρίσκεται και η ουσία της υπόθεσης. Η πολιτική της υποταγής στις ΗΠΑ και την ΕΕ παρέδωσε ουσιαστικά τον Οτσαλάν στους δημίους του, αλλά ταυτόχρονα κάτι τέτοιο δεν ήταν έτοιμη να το σηκώσει χωρίς "καπνό παραλλαγής" η κοινή γνώμη. Επειδή ο "καπνός" φυσιέται εύκολα, ουσιαστικά για κάθε πλευρά της υπόθεσης "πιάνονται στα πράσα" και συλλαμβάνονται, όπως κάποιες δεσποινίδες που σπρώχνουν προς τα κάτω απελπισμένα και υποκριτικά τις κοντές στενές τους φούστες, που, όμως, συνειδητά πλήρωσαν και επέλεξαν για να φορέσουν...

Εκεί, βέβαια, που συμφέρει την κυβέρνηση, τότε θυμάται την άλλη λογική της πολιτικής και την περιορισμένη "οπτική γωνία, από την οποία είναι υποχρεωμένη να βλέπει τα πράγματα η εισαγγελική αρχή" και τότε ανακαλύπτεται το αυτονόητο ότι "η υπόθεση μετά την είσοδο του Α. Οτσαλάν στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε πολιτικά για λόγους που αφορούν την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, αλλά και τη λειτουργία του κράτους...". Συμφωνούμε απόλυτα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε αυτή του τη διατύπωση, μόνο, που, όπως θα καταλαβαίνει, σώζει, έτσι, ίσως τους τέως υπουργούς από τις ποινικές ευθύνες, αλλά φορτώνει στο σύνολο της κυβέρνησης την πολιτική που οδήγησε στην παράδοση. Δε γίνεται με κανένα τρόπο, να κρατάει το "σκύλο χορτάτο", όταν του έφαγε πιο μπροστά "ολάκερη την πίτα"...

****

Πραγματικά, επειδή οι ευθύνες είναι πολιτικές, τα ερωτήματα που προκύπτουν δεν είναι ούτε ποινικά ούτε άξιων ή ανάξιων χειρισμών υπουργών και υπαλλήλων. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Τίνος το χατίρι έκαναν και αρνήθηκαν να δώσουν πολιτικό άσυλο σε έναν διωγμένο αγωνιστή ηγέτη, που ήρθε και τους παραδόθηκε "εν λευκώ" για να τον προστατεύσουν; Ποιον εξυπηρετούσαν με αυτά τα απίθανα "σχέδια" των διαδρομών, που οδηγούσαν αντικειμενικά στην Κένυα δηλαδή στη "φωλιά των λεόντων"; Σε ποιον περνούσαν εξετάσεις με μια στάση "μη μ' αγγίζεις" μπροστά στον ηγέτη των Κούρδων; Γιατί επέλεξαν τέτοιες πρακτικές, που πραγματικά έσπρωχναν τον Οτσαλάν στην ξένη "αγκαλιά"; Ποιον ευχαριστούν τώρα, που ψελλίζουν χαμηλά στο εσωτερικό, βροντερά, όμως, στο εξωτερικό τις οριοθετήσεις τους περί "τρομοκρατίας"; Γιατί συμμετέχουν σε έκτακτες "μυστικές" συνόδους, όπου συζητιέται η δίωξη του ΡΚΚ;

Τέτοια και άλλα πολλά πολιτικά ερωτήματα προκύπτουν και είναι περιττό να απασχολούν την κοινή γνώμη με αλλότρια, γιατί η απάντηση σε όλες αυτού του τύπου τις απορίες είναι μόνο μία και μονότονη: Εκαναν το χατίρι στις ΗΠΑ και την ΕΕ και τώρα, όπως είναι φυσικό, ενώ "έχουν τον πόνο τους" με την κοινή γνώμη, τους πιέζουν τα μεγάλα αφεντικά, αφού "έδωσαν δάκτυλο να δώσουν και το χέρι...".

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Η πολιτική της υποταγής στις ΗΠΑ και την ΕΕ παρέδωσε ουσιαστικά τον Οτσαλάν στους δημίους του, αλλά ταυτόχρονα κάτι τέτοιο δεν ήταν έτοιμη να το σηκώσει χωρίς "καπνό παραλλαγής" η κοινή γνώμη. Επειδή ο "καπνός" φυσιέται εύκολα, ουσιαστικά για κάθε πλευρά της υπόθεσης "πιάνονται στα πράσα", όπως κάποιες δεσποινίδες που σπρώχνουν προς τα κάτω απελπισμένα και υποκριτικά τις κοντές στενές τους φούστες, που, όμως, συνειδητά πλήρωσαν και επέλεξαν για να φορέσουν...