Αβυσος το μυαλό ορισμένων ανθρώπων. Την ώρα που το σύστημα τους λέει ότι σε κάθε εκδοχή του θα είναι όλο και πιο βάρβαρο, αυτοί ζητάνε προτάσεις για προοδευτική κοινωνικά δίκαιη φορολογία, εντός του συστήματος.

Είπαμε, η ήττα είναι κακός σύμβουλος, αλλά μην κάνεις τη δική σου ήττα πρόταση για τους άλλους. Ας κλάψουν οι ηττημένοι στη γωνιά τους. Οι άλλοι προχωράνε.

Διακρίνουμε μια «διαφοροποίηση» στην κεντροαριστερά; Η «ΑΥΓΗ» βλέπει βαρβαρότητα στο ΔΝΤ, η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ανάσα από την ΕΕ. Αν αλλάζανε μεταξύ τους τίτλους πάλι για τον καλό και κακό καπιταλιστή θα μίλαγαν. Ενα παιχνίδι με τις λέξεις, που όμως το αποτέλεσμά του έχει πληρωθεί ακριβά από την εργατική τάξη, κάθε φορά που αντί να βλέπει τον αντίπαλο στον καπιταλισμό, καλούνταν να διαλέξει κάποιον απ' όλους.

Και οι δυο εφημερίδες της «προοδευτικής διακυβέρνησης» προσβλέπουν σε καλύτερες μέρες εντός του συστήματος. Οπως, εξάλλου, το σύνολο του αστικού Τύπου: Από αυτούς που θέλουν να καθησυχαστεί η λαϊκή ανασφάλεια με κάθε τρόπο, ως εκείνους που δεν παύουν να τονίζουν την ανάγκη «εθνικής συστράτευσης» και τους πάντα πρόθυμους που σε τέτοιες ώρες βλέπουν κίνδυνο στο πολιτικό σύστημα από τα «ευρωφοβικά σύνδρομα» τα οποία προσφέρονται να πολεμήσουν με τη δική τους συμβολή στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Ακριβώς απέναντι, το ΚΚΕ έκανε, κάνει και θα κάνει καθαρό ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να έχει καμιά αγωνία για την έκβαση της καπιταλιστικής κρίσης, ότι οι ανάγκες των καπιταλιστών δεν είναι ανάγκες των εργατών, ότι όχι μόνο πρέπει οι εργάτες να αρνηθούν να πληρώσουν την κρίση, αλλά και να προβάλουν τις δικές τους ανάγκες διαμετρικά αντίθετες απ' αυτές των καπιταλιστών, ανάγκες που το σύστημα έχει ήδη αποδείξει ότι όχι μόνο δεν μπορεί να καλύψει, αλλά και ότι πλέον χρειάζεται σύγκρουση μαζί του για την απόσπαση και της πιο μικρής κατάκτησης.

Από αυτή τη γνώση και το γεγονός ότι το ΚΚΕ λέει καθαρά στην εργατική τάξη ότι πρέπει να οργανώσει έτσι τον αγώνα της που να μην αρκείται σε μια μίζερη διαχείριση της πραγματικότητας, αλλά να βάζει υψηλούς στόχους σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ κόντρα στη σωτηρία του κεφαλαίου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ 50 άρθρα - φωτιά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΕΙΩΣΗ ΕΩΣ ΚΑΙ 20% ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Κρίσιμες ώρες για τη χώρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ανάσα 80 δισ. για τρία χρόνια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αντίστροφη μέτρηση για ΔΝΤ - ΕΕ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ στο ΔΝΤ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΕ «ΚΥΚΛΟ ΘΑΝΑΤΟΥ» σπρώχνουν την Ελλάδα

Η ΑΥΓΗ: Από τον σοσιαλισμό του Παπανδρέου στη βαρβαρότητα του ΔΝΤ

ΤΑ ΝΕΑ: Το περίστροφο είναι 45άρι

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Το περίστροφο είναι τώρα γεμάτο»

ΕΘΝΟΣ: ΞΗΛΩΣΑΝ τον «Επαναστατικό Αγώνα»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ο «Επαναστατικός Αγώνας»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΤΗ ΦΑΚΑ ο «Επαναστατικός Αγώνας» ΣΕ ΚΛΟΙΟ Η «ΣΕΧΤΑ»

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ;

«Γνωρίζω ότι τα μέτρα που πήραμε είναι δύσκολα για πολλούς συμπολίτες μας. Είπα πολλές φορές πως οι αποφάσεις μας ήταν αναγκαιότητα και όχι επιλογή. Είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προϋπόθεση για να έχουν δικαίωμα αύριο όλοι οι έλληνες πολίτες σε ένα καλύτερο μέλλον είναι το ότι πρέπει σήμερα να σταθεί γερά στα πόδια της η πατρίδα μας. Σας διαβεβαιώνω ότι τα μέτρα που πήραμε θα είναι αποτελεσματικά. Αυτή τη φορά οι κόποι του λαού θα πιάσουν τόπο. Και θα βγούμε από αυτό το τούνελ όλοι μαζί» (ο Γ. Παπανδρέου στο «ΒΗΜΑ»).

Πριν ακόμα αναλάβει την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει καθαρό πως το πρόγραμμά του περιέχει και τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τις παραπέρα ανατροπές στα Εργασιακά και τις ιδιωτικοποιήσεις και τα νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Παραμύθι, λοιπόν, τα περί έκτακτης «αναγκαιότητας και όχι επιλογή». Οπως παραμύθι και τα περί κινδύνου της πατρίδας. Το σεντούκι των καπιταλιστών δεν είναι η πατρίδα των εργατών. Κι επειδή γνωρίζει πως αυτά τα παραμύθια έχουν ξεφτίσει μέσα από την επανάληψή τους, ο Παπανδρέου νιώθει την ανάγκη να βεβαιώσει πως «αυτή τη φορά» θα είναι διαφορετικά. Αλλά χρησιμοποιεί πάλι τα περί «τούνελ» που έλεγε και ο προηγούμενος Παπανδρέου. Ενα τούνελ που γίνεται όλο και πιο σκοτεινό για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

«Μειωμένες από 15% και πάνω και μάλιστα μετά από 40 χρόνια ασφάλισης θα είναι οι συντάξεις που θα εκδίδονται με τον νέο τρόπο υπολογισμού και τα περιορισμένα ποσοστά αναπλήρωσης τα οποία σκοπεύει να καθιερώσει η κυβέρνηση» (το θέμα στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

Η βεβαιωμένη απ' όλες τις στατιστικές τρομακτική αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο επιτρέπει σήμερα να δουλεύουν λιγότερο οι άνθρωποι έτσι που να αξιοποιούν περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους για πιο σπουδαία πράγματα από το να παραμένουν μισθωτοί σκλάβοι μέχρι να πεθάνουν. Μια τέτοια προοπτική όμως έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη του κεφαλαίου να καταναλώνει την εργατική δύναμη τόσο και έτσι που να αυξάνονται διαρκώς τα κέρδη του. Ετσι προκύπτουν και οι αυξήσεις στο χρόνο συνταξιοδότησης και οι μειώσεις των συντάξεων κοντά στη συμπίεση των μισθών, συνολικά στη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει από κει που σταμάτησαν οι προηγούμενοι. Για να αντιμετωπίσουν πραγματικά αυτήν ή όποια άλλη αστική κυβέρνηση, οι εργάτες πρέπει να αντιμετωπίσουν την πηγή του κακού: Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η ίδια η κυβέρνηση κάνει κάθε μέρα καθαρό πως έχει βάλει τη ρότα της στον αυτόματο:

«Ο πρωθυπουργός (...) θέλει να βγει στις αγορές προωθώντας μεταρρυθμίσεις έχοντας δηλαδή ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων (...) θέλει να κάνει ο ίδιος αυτά που ξέρει πως θα του ζητήσουν» (το θέμα στο «ΕΘΝΟΣ»).