«Γνωρίζω ότι τα μέτρα που πήραμε είναι δύσκολα για πολλούς συμπολίτες μας. Είπα πολλές φορές πως οι αποφάσεις μας ήταν αναγκαιότητα και όχι επιλογή. Είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προϋπόθεση για να έχουν δικαίωμα αύριο όλοι οι έλληνες πολίτες σε ένα καλύτερο μέλλον είναι το ότι πρέπει σήμερα να σταθεί γερά στα πόδια της η πατρίδα μας. Σας διαβεβαιώνω ότι τα μέτρα που πήραμε θα είναι αποτελεσματικά. Αυτή τη φορά οι κόποι του λαού θα πιάσουν τόπο. Και θα βγούμε από αυτό το τούνελ όλοι μαζί» (ο Γ. Παπανδρέου στο «ΒΗΜΑ»).

Πριν ακόμα αναλάβει την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει καθαρό πως το πρόγραμμά του περιέχει και τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τις παραπέρα ανατροπές στα Εργασιακά και τις ιδιωτικοποιήσεις και τα νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Παραμύθι, λοιπόν, τα περί έκτακτης «αναγκαιότητας και όχι επιλογή». Οπως παραμύθι και τα περί κινδύνου της πατρίδας. Το σεντούκι των καπιταλιστών δεν είναι η πατρίδα των εργατών. Κι επειδή γνωρίζει πως αυτά τα παραμύθια έχουν ξεφτίσει μέσα από την επανάληψή τους, ο Παπανδρέου νιώθει την ανάγκη να βεβαιώσει πως «αυτή τη φορά» θα είναι διαφορετικά. Αλλά χρησιμοποιεί πάλι τα περί «τούνελ» που έλεγε και ο προηγούμενος Παπανδρέου. Ενα τούνελ που γίνεται όλο και πιο σκοτεινό για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

«Μειωμένες από 15% και πάνω και μάλιστα μετά από 40 χρόνια ασφάλισης θα είναι οι συντάξεις που θα εκδίδονται με τον νέο τρόπο υπολογισμού και τα περιορισμένα ποσοστά αναπλήρωσης τα οποία σκοπεύει να καθιερώσει η κυβέρνηση» (το θέμα στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

Η βεβαιωμένη απ' όλες τις στατιστικές τρομακτική αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο επιτρέπει σήμερα να δουλεύουν λιγότερο οι άνθρωποι έτσι που να αξιοποιούν περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους για πιο σπουδαία πράγματα από το να παραμένουν μισθωτοί σκλάβοι μέχρι να πεθάνουν. Μια τέτοια προοπτική όμως έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη του κεφαλαίου να καταναλώνει την εργατική δύναμη τόσο και έτσι που να αυξάνονται διαρκώς τα κέρδη του. Ετσι προκύπτουν και οι αυξήσεις στο χρόνο συνταξιοδότησης και οι μειώσεις των συντάξεων κοντά στη συμπίεση των μισθών, συνολικά στη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει από κει που σταμάτησαν οι προηγούμενοι. Για να αντιμετωπίσουν πραγματικά αυτήν ή όποια άλλη αστική κυβέρνηση, οι εργάτες πρέπει να αντιμετωπίσουν την πηγή του κακού: Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η ίδια η κυβέρνηση κάνει κάθε μέρα καθαρό πως έχει βάλει τη ρότα της στον αυτόματο:

«Ο πρωθυπουργός (...) θέλει να βγει στις αγορές προωθώντας μεταρρυθμίσεις έχοντας δηλαδή ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων (...) θέλει να κάνει ο ίδιος αυτά που ξέρει πως θα του ζητήσουν» (το θέμα στο «ΕΘΝΟΣ»).