Με προκλητικό τρόπο ξεδιπλώνεται η προπαγάνδα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, που επιδιώκουν να παρουσιάζουν τη συμφωνία για το μηχανισμό δανεισμού της Ελλάδας ούτε λίγο ούτε πολύ ως απόδειξη ότι οι θυσίες του λαού «πιάνουν τόπο»! Δηλαδή, η συμφωνία για δυνατότητα δανεισμού με μικρότερο επιτόκιο έναντι του μεγάλου των αγορών, και η προσδοκώμενη αποκλιμάκωση των πιέσεων των αγορών, παρουσιάζεται ως θετικό αποτέλεσμα των θυσιών που κάνει ο λαός (των μισθών και των συντάξεων που μειώνονται, των επιδομάτων που κόβονται, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που αυξάνονται, των έμμεσων φόρων που αυξάνονται κλπ.).

Ο απόλυτος εμπαιγμός των εργαζομένων! Οχι μόνο προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι οι φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση είναι μονόδρομος, αλλά επιπλέον επιδιώκουν να τον πείσουν ότι πρέπει να υποστηρίξει με σθένος τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική γιατί τελικά είναι πρoς όφελός του... Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Γιατί, οι εργαζόμενοι δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα από το φθηνότερο δανεισμό χρημάτων υπέρ της πλουτοκρατίας. Τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας, σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζουν ότι θα παρθεί πίσω έστω και ένα γράμμα από τις θυσίες που επιβάλλουν στους εργαζόμενους.

Τι θα φέρουν τα μικρότερα επιτόκια; Μήπως αν η ελληνική κυβέρνηση δανειστεί με 5%, θα αναστείλει την εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων; Μα εδώ οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της ΕΕ και των αγορών δεν παραλείπουν να υπογραμμίζουν ότι εκείνο που είναι αναγκαίο είναι η πιστή και άμεση εφαρμογή των σκληρών μεταρρυθμίσεων. Μήπως αν η ελληνική κυβέρνηση δανειστεί με 3% πρόκειται να επιστρέψει στο λαό τα δικαιώματα που του αφαίρεσε; Θα αυξήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις; Θα μειώσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης; Θα επιστρέψουν το ποσοστό των επιδομάτων που έκοψαν; Θα μειώσουν το ΦΠΑ; Θα εξασφαλίσουν αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια; Θα μειώσουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησής; Οχι βέβαια. Αλλωστε όλα αυτά τα μέτρα κάνουν φτηνότερους τους εργάτες για το κεφάλαιο, αυξάνουν την εκμετάλλευση, είναι μόνιμα και αποσκοπούν στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν πια πείρα και μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα: Πως όταν η πλουτοκρατία επικαλείται θυσίες, εννοεί τις θυσίες του λαού για τη δική της κερδοφορία. Ο λαός το βιώνει καθημερινά, μέσα από την κλιμακούμενη επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων του, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Γι' αυτό και από τα ίδια τα πράγματα αποδεικνύεται ότι οι θυσίες που απαιτούν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας, δε θα «πιάσουν τόπο» για τον ίδιο το λαό, δε θα βελτιώσουν τη ζωή του. Το αντίθετο κάνουν, συνθλίβουν τη ζωή του. Η μόνη θυσία που μπορεί να πιάσει τόπο για τους εργατοϋπάλληλους, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία είναι η θυσία στο δρόμο του αγώνα. Οι θυσίες δηλαδή που γίνονται με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στο καμίνι της συλλογικής, οργανωμένης πάλης, με ριζοσπαστικά αιτήματα και στόχους κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων με κατεύθυνση την ανατροπή τους για να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος. Γιατί εκεί, ο λαός μπορεί να δει τις θυσίες του να καρπίζουν αποτελέσματα: Στην κατάκτηση των σύγχρονων δικαιωμάτων του στη δουλειά, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία, στη ζωή...