Αβυσος το μυαλό ορισμένων ανθρώπων. Την ώρα που το σύστημα τους λέει ότι σε κάθε εκδοχή του θα είναι όλο και πιο βάρβαρο, αυτοί ζητάνε προτάσεις για προοδευτική κοινωνικά δίκαιη φορολογία, εντός του συστήματος.

Είπαμε, η ήττα είναι κακός σύμβουλος, αλλά μην κάνεις τη δική σου ήττα πρόταση για τους άλλους. Ας κλάψουν οι ηττημένοι στη γωνιά τους. Οι άλλοι προχωράνε.

Διακρίνουμε μια «διαφοροποίηση» στην κεντροαριστερά; Η «ΑΥΓΗ» βλέπει βαρβαρότητα στο ΔΝΤ, η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ανάσα από την ΕΕ. Αν αλλάζανε μεταξύ τους τίτλους πάλι για τον καλό και κακό καπιταλιστή θα μίλαγαν. Ενα παιχνίδι με τις λέξεις, που όμως το αποτέλεσμά του έχει πληρωθεί ακριβά από την εργατική τάξη, κάθε φορά που αντί να βλέπει τον αντίπαλο στον καπιταλισμό, καλούνταν να διαλέξει κάποιον απ' όλους.

Και οι δυο εφημερίδες της «προοδευτικής διακυβέρνησης» προσβλέπουν σε καλύτερες μέρες εντός του συστήματος. Οπως, εξάλλου, το σύνολο του αστικού Τύπου: Από αυτούς που θέλουν να καθησυχαστεί η λαϊκή ανασφάλεια με κάθε τρόπο, ως εκείνους που δεν παύουν να τονίζουν την ανάγκη «εθνικής συστράτευσης» και τους πάντα πρόθυμους που σε τέτοιες ώρες βλέπουν κίνδυνο στο πολιτικό σύστημα από τα «ευρωφοβικά σύνδρομα» τα οποία προσφέρονται να πολεμήσουν με τη δική τους συμβολή στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Ακριβώς απέναντι, το ΚΚΕ έκανε, κάνει και θα κάνει καθαρό ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να έχει καμιά αγωνία για την έκβαση της καπιταλιστικής κρίσης, ότι οι ανάγκες των καπιταλιστών δεν είναι ανάγκες των εργατών, ότι όχι μόνο πρέπει οι εργάτες να αρνηθούν να πληρώσουν την κρίση, αλλά και να προβάλουν τις δικές τους ανάγκες διαμετρικά αντίθετες απ' αυτές των καπιταλιστών, ανάγκες που το σύστημα έχει ήδη αποδείξει ότι όχι μόνο δεν μπορεί να καλύψει, αλλά και ότι πλέον χρειάζεται σύγκρουση μαζί του για την απόσπαση και της πιο μικρής κατάκτησης.

Από αυτή τη γνώση και το γεγονός ότι το ΚΚΕ λέει καθαρά στην εργατική τάξη ότι πρέπει να οργανώσει έτσι τον αγώνα της που να μην αρκείται σε μια μίζερη διαχείριση της πραγματικότητας, αλλά να βάζει υψηλούς στόχους σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.