Η «ανάσα» που παίρνει η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία για τους όρους δανεισμού σε καμία περίπτωση δε συνεπάγεται βέβαια και ανάσα για τον εργαζόμενο λαό. Στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της παίρνουν ανάσα και κερδίζουν χρόνο, για να εφαρμόσουν ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά το πακέτο των διαρθρωτικών αλλαγών, δηλαδή το σάρωμα των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, ώστε να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Από την άποψη αυτή, θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι θα ελαττωθεί ή πολύ περισσότερο θα χαλαρώσει η ένταση της αντιλαϊκής λαίλαπας. Κανέναν δεν πρέπει να ξεγελάσει η υποκριτική δήλωση των κυβερνώντων ότι τάχα «η χώρα δεν αντέχει άλλα σκληρά μέτρα». Είναι πανέτοιμοι και ήδη έχουν δρομολογήσει νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων και διαρθρωτικών αλλαγών, αξιοποιώντας στο έπακρο τη «αβεβαιότητα» και τη διαρκή απειλή της χρεοκοπίας. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αν γίνει πράξη η δέσμευση των κυβερνώντων για «πιστή τήρηση του Προγράμματος Σταθερότητας», φτάνει και περισσεύει για να βυθιστεί ο λαός πιο βαθιά στην ανεργία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προκειμένου να θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Τα παζάρια, λοιπόν, μεταξύ των αγορών και της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ δεν αλλάζουν τίποτα για την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, που είναι καταδικασμένοι να ενισχύσουν αποφασιστικά τη συμμαχία τους για να αποκρούσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει. Τότε μόνο θα πάρει ανάσα ο λαός και θα ελπίζει βάσιμα σε καλύτερες μέρες.