ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Είναι πολλά τα λεφτά

που τους χαρίζεις με την ανοχή σου

Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

Ηταν Γενάρης του 1997. Το κουφάρι του τσιμεντάδικου «ΔΥΣΤΟΣ» συνέχιζε να επιπλέει - αναποδογυρισμένο, με τα ύφαλα έξω από το νερό - δίπλα στο λιμάνι της Κύμης. Ηταν η απόδειξη ότι το πλοίο δε βούλιαξε από έναν κακό χειρισμό, όπως έσπευσε να πει ο τότε υπουργός Στ. Σουμάκης. Οσο επέπλεε το πλοίο ήταν αδιάψευστος μάρτυρας κατηγορίας. Ε, αυτός ο μάρτυρας πήγε στον πάτο της θάλασσας αμέσως μετά την έλευση στην περιοχή ενός παράξενου αυτοδύτη και μια υπόκωφη έκρηξη στα σωθικά του σκάφους...

Στη Σαντορίνη, μέρες τώρα, οργώνουν υποβρύχια διάφοροι αυτοδύτες - και αυτός που ήταν στο «ΔΥΣΤΟΣ». Και χτες, ω του θαύματος, το κουτί που δε βρισκόταν τόσες μέρες, εντοπίστηκε! Κάπου εκεί, λέει, στη γέφυρα του πλοίου.

Ναι, πρόκειται για «θεωρίες συνωμοσίας». Οπως ακριβώς το λέει και ο Πρετεντέρης: Δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη! Ποτέ δε θα υπάρξει πολιτική ευθύνη όσο αυτοί που έχουν τα δεδομένα για τα σαπάκια στα χέρια τους κοιτάζουν στο στόμα τον εφοπλιστή πριν ανοίξουν το δικό τους...

Παπανδρέου - Φασίνο: Και μόνο ό,τι αντιπροσωπεύει - ως πολιτική απάτη σε βάρος των εργατών - ο καθένας τους, φτάνει για να τραβήξεις «μακριά κι αλάργα». Πόσο μάλλον που το σενάριο είναι διατλαντικό. Πώς λέμε θα φορεθεί πολύ φέτος η «Δημοκρατία»... Ακριβώς έτσι.

Μόλις προχτές το ΔΝΤ στην έκθεσή του ανέφερε πως η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Και καλή κατάσταση για την οικονομία σημαίνει τρελά κέρδη στα μονοπώλια - σφίξιμο στο ζωνάρι για τους εργάτες (όχι τους κάτω κάτω, αυτοί ήδη είναι κάτω από τη γη, αλλά οι λίγο παραπάνω είναι αυτοί που ζορίζονται τώρα).

Μια τέτοια οικονομία θέλει την επίσης πολύ καλή διακυβέρνησή της. Που σημαίνει πως όταν όχι μόνο οι κάτω κάτω εργάτες στενάζουν, αλλά αρχίζουν να έχουν πρόβλημα και οι λίγο παραπάνω και τα μεσαία στρώματα, ε, τότε είναι καιρός να έρθουν οι Δημοκρατικοί να εκτονώσουν την πίεση. Το λέει ωμά ο Βεργόπουλος: Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν μπορούν, ώρα για τους Δημοκρατικούς. Σε τι διαφέρουν; Ρώτα τον Ντ. Αλέμα και τον Κλίντον. Ασε που το 'λεγε από τον καιρό των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία και η Δαμανάκη.

Ασχετο: Η πρόταση ήρθε από το τηλέφωνο: Η εργατική τάξη πρέπει κάποτε να αντιλαμβάνεται το χώρο της σαν χώρα υπό κατοχή. Και τουλάχιστον να αντιστέκεται στον κατακτητή. Οσο τον βλέπει σα συνεργάτη θα πληρώνει το κόστος...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΟΥΒΡΕΣ

Η ΓΡΑΜΜΗ: «Ούτε για το "Σαμίνα Εξπρές" είχε ευθύνη η τότε κυβέρνηση Σημίτη, ούτε για το "Sea Diamond" έχει καμία ευθύνη σήμερα η κυβέρνηση Καραμανλή» (ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ «ΔΥΣΤΟΣ»; «Από τη Μ. Πέμπτη μέχρι και τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, που δεν είχαν απαγορευτεί με απόφαση του λιμενάρχη οι καταδύσεις, υπήρξε δυνατότητα για ανεξέλεγκτες βουτιές από όποιον το επιθυμούσε με κίνδυνο της αλλοίωσης στοιχείων. Για παράδειγμα, σχετικό βίντεο, που πήρε ιδιώτης δύτης, πουλήθηκε σε τηλεοπτικό κανάλι, γεγονός που δημιουργεί υπόνοιες και για βουτιές αυτοδυτών οι οποίοι πιθανόν να βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Εκεί εθεάθησαν και δύτες με βεβαρημένο παρελθόν» (η Π. Χριστοδουλίδου στο ΕΘΝΟΣ).

ΕΚΕΙ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, «ΜΙΛΑΝΕ»! «Χειρότερα δε θα μπορούσαν να είναι τα νέα που έφτασαν χτες στον Λευκό Οίκο από το Ιράκ: Το περίφημο σχέδιο ασφαλείας της Βαγδάτης, που έχει τεθεί σε εφαρμογή, κυριολεκτικά "τινάχτηκε στον αέρα". Ιρακινός καμικάζι κατόρθωσε να φτάσει στην πιο καλά φρουρούμενη περιοχή της ιρακινής πρωτεύουσας, τη λεγόμενη "Πράσινη Ζώνη" και να πυροδοτήσει τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος μέσα στην καφετέρια του ιρακινού κοινοβουλίου, σκοτώνοντας οκτώ Ιρακινούς, μεταξύ των οποίων τρεις βουλευτές (...) λίγες ώρες νωρίτερα ένα αυτοκίνητο γεμάτο εκρηκτικά εξερράγη στη γέφυρα Σαραφίγια, μια από τις βασικές αρτηρίες που ενώνει την ανατολική με τη δυτική Βαγδάτη, προκαλώντας το θάνατο δέκα ανθρώπων και προξενώντας σημαντικές ζημιές σε μια κομβική γέφυρα για την πρωτεύουσα του Ιράκ» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ: «Την προσπάθεια συνένωσης των κομμάτων της Αριστεράς που εξελίσσεται στην Ιταλία εξήρε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, σημειώνοντας ότι μπορεί να επηρεάσει και σε επίπεδο διεθνές τη συνένωση δυνάμεων προοδευτικών (...) πολύ φιλόδοξο χαρακτήρισε το σχέδιο ο κ. Φασίνο, το οποίο, όπως είπε, δεν έχει ενδιαφέρον μόνο για την Ιταλία, αλλά και ευρύτερα. Η προσπάθεια, τόνισε, είναι να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό το οποίο να αποτελέσει την πρώτη πολιτική αλλά και εκλογική δύναμη της χώρας» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Στήνουν ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ των πραγματικών αιτιών και ενόχων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΗΣΥΧΙΑ για τη ρύπανση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΦΤΑΙΕΙ ο Χατζηπετρής

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στο Λονδίνο ο μίτος του σκανδάλου των Ταμείων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κυνηγήστε τους άπληστους

ΤΑ ΝΕΑ: Ας πρόσεχαν τα Ταμεία, λέει ο υπουργός

Η ΧΩΡΑ: Αγωγές από τα ταμεία για τα χρήματα των ασφαλισμένων

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ για προσλήψεις... Πασόκων!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΚΑΝΕ ΦΤΕΡΑ 1,6 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ από τα Ταμεία επί ΠΑΣΟΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Διορισμένος συνήγορος» για τα ομόλογα ο κ. Αλογοσκούφης

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΚΟΥΠΑ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ

Η ΑΥΓΗ: Ο,τι χάσατε... χάσατε!

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 9 ΨΕΜΑΤΑ της «πράσινης» προπαγάνδας

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΕΚΛΟΓΩΝ Η ΡΗΓΙΛΛΗΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Συναγερμός για τον ΦΠΑ

ΕΘΝΟΣ: ΑΥΞΗΣΕΙΣ έως 50% στα δίδακτρα

Οταν πιέζονται και οι «μεσαίοι»...

«Στη μεταπολεμική περίοδο μέχρι το 1980, εφαρμόστηκαν τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη πολιτικές ελέγχου των εισοδηματικών ανισοτήτων και ιδιαίτερης επιτάχυνσης των χαμηλών εισοδημάτων, με αισθητές συνέπειες στο τελικό αποτέλεσμα. Ομως, από το 1981 με την έναρξη της προεδρίας Ρήγκαν δόθηκε το μήνυμα της εκ νέου απελευθέρωσης της δυναμικής των ανισοτήτων. Κατά την πρόσφατη 25ετία διαπιστώνει αμερικανός αρθρογράφος (ο Πωλ Κρούγκμαν) το μέσο εισόδημα της "μεσαίας" τάξης στην Αμερική αυξήθηκε σωρευτικά κατά 17% ενώ εκείνο του πλουσιότερου 0,1% του πληθυσμού κατά 400%.

...και ξυπνάνε δυσάρεστες μνήμες...

»Η εισοδηματική ανισότητα σήμερα στην Αμερική είναι οξύτατη και έχει επανέλθει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1920 - 1930 που είχαν αποτελέσει τη δομική προϋπόθεση για την παρατεταμένη οικονομική ύφεση κατά τη δεκαετία που ακολούθησε. Το φαινόμενο αυτό είχε θεωρηθεί τελικά "δυσλειτουργικό" και εξωθήσει την κίνηση του πολιτικού εκκρεμούς προς "διορθωτική" κατεύθυνση: τη συγκρότηση μετώπου των κοινωνικών δυνάμεων υπό την ηγεσία του Φραγκλίνου Ρούζβελτ με διακηρυγμένο στόχο τη δικαιότερη εισοδηματική κατανομή. Μια παρόμοια "διορθωτική" κίνηση στην κατανομή των εισοδημάτων στη σημερινή Αμερική κρίνεται πλέον ως αναγκαία και αναπόφευκτη.

...τότε σπεύδουν ως αμορτισέρ οι Δημοκρατικοί

»Ομως αυτή δεν μπορεί να προέλθει από τον συντηρητικό χώρο των Ρεπουμπλικάνων (...) το "καλό νέο" είναι ότι οι Δημοκρατικοί έχουν συνέλθει από το σοκ της εκλογικής ήττας: εγκαταλείπουν πλέον την άγονη και αντιπαραγωγική προσπάθεια να πείσουν τους πλούσιους ότι δεν είναι λαϊκιστές (...) ανέλαβαν ομόφωνη δέσμευση ότι θα προωθήσουν ένα νέο σύστημα υγείας για την Αμερική με καθολική πρόσβαση των κατοίκων της χώρας».

(τα αποσπάσματα από άρθρο του Κ. Βεργόπουλου στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).