Οι ιμπεριαλιστές, γνωρίζοντας πολύ καλά τη φύση και τα συμφέροντά τους, ξέρουν πως "δεν μπορούν να κρατηθούν" και πρέπει να γεννούν τον πόλεμο. Ξέρουν πως, όταν υπογράφουν για "ειρήνη", είναι γιατί προετοιμάζουν την επόμενη πολεμική σύγκρουση. Δεν υπάρχει καμιά άλλη προοπτική για τα θηρία, που "φουσκώνουν" από την εκμετάλλευση των λαών και του δικού τους λαού, παρά μόνο να αναζητούν καινούριο ζωτικό χώρο, συμφερότερες αγορές και μεγαλύτερο κέρδος. Σ' αυτήν την αντικειμενική διαδικασία, "τρακάρουν" ο ένας ιμπεριαλιστής πάνω στον άλλο και τότε αρχίζει σχεδόν πάντα το μακελειό σε βάρος των λαών.
*****
*****
Υπάρχουν εκείνοι, για παράδειγμα, που, ενώ καταδικάζουν την γκανγκστερική αμερικανοβρετανική επιδρομή, φαντασιώνονται για την ανάγκη, τάχα, της "ευρωπαϊκής συλλογικής φωνής". Τις τελευταίες ώρες, εκτός από τα στελέχη της ΝΔ, ακούσαμε και στελέχη του ΣΥΝ, που, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έστρεφαν εκεί την προσοχή, μοιράζοντας για άλλη μια φορά αυταπάτες. Στην ουσία δηλαδή, αυτές οι φωνές ταυτίζονται με τον "καημό" του Ευρωπαίου ιμπεριαλιστή, που ονειρεύεται να 'ρθει η εποχή, που θα επιτρέπει ο συσχετισμός, αυτός να είναι, που "θα προλαβαίνει" τέτοιες ανθρωπιστικές - δολοφονικές πρωτοβουλίες... Η, τουλάχιστον, να μη γίνεται το όποιο χτύπημα, χωρίς να τον έχουν καλέσει να πάρει μέρος στη μοιρασιά...
Αλλοι πάλι "καταριούνται" την Λεβίνσκι, τον "αδύνατο" χαρακτήρα του Προέδρου των ΗΠΑ, ή, ανάλογα την περίπτωση, την επιμονή των Ρεπουμπλικάνων να φέρνουν το θέμα της καθαίρεσης. Πρώτα από όλα, όλη αυτή η ιστορία των σκανδάλων στις ΗΠΑ δεν είναι άσχετη από τις συγκρούσεις κύκλων του μεγάλου κεφαλαίου και προώθησης - διαπραγμάτευσης ευνοϊκών συσχετισμών δύναμης για τα ξεχωριστά τους συμφέροντα. Τώρα, στη σχετική αυτοτέλεια, που έχει η διαμόρφωση συσχετισμών στο χώρο της πολιτικής και στα πλαίσια των όποιων ελιγμών, που επιτρέπονται στα ασφυκτικά πλαίσια των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, δεν αποκλείεται να έγινε από κάποιους ιθύνοντες του Λευκού Οίκου και ένας τέτοιος υπολογισμός. Δηλαδή, θα χτύπαγαν έτσι και αλλιώς, πειθαρχώντας στα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα, αλλά, όσον αφορά το χρόνο, ίσως να προτίμησαν να τον συνδυάσουν με μια επιδιωκόμενη καθυστέρηση της διαδικασίας στη Γερουσία, έχοντας κατά νου μια ευνοϊκότερη συγκυρία, που ίσως, με τις δικές τους αξίες, να διαμορφώνεται και με τις εξελίξεις που γεννά η καινούρια πραγματικότητα, που επιβάλλει η τρομοκρατική ενέργεια. Ας μαζέψουν, λοιπόν, τις κατάρες οι διάφοροι σχολιαστές και πολιτικοί, γιατί πήραμε είδηση ότι, αν οι φαρισαίοι περνούσαν καμήλα από τη βελόνα, ετούτοι επιχειρούν κοτζάμ ιμπεριαλισμό να μας τον περάσουν από την πίσω πόρτα...
*****
****
Τα "έξυπνα όπλα" τους σκόπιμα χάνουν το στόχο, γιατί αυτό που σημαδεύουν δεν είναι τον Σ. Χουσεϊν ή το στρατό του, αλλά σημαδεύουν επίτηδες, εκτός από αυτούς που δολοφονούν, το φρόνημα των λαών όλου του κόσμου. Θέλουν τους λαούς να παρακολουθούν "παγωμένοι" στις τηλεοράσεις τα κατορθώματά τους και, ακόμα και αν αγανακτούν, ή να ψάχνουν για αλλότρια άλλοθι και ερμηνείες των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, ή να νιώθουν ανήμποροι και μόνοι, για να αντιδράσουν.
Οι καιροί απαιτούν βαθιά γνώση, αλλά και σαφή οριοθέτηση του λαϊκού παράγοντα από τα όποια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και ξεχωριστές σκοπιμότητες. Δε φτάνει, επίσης, η ατομική αγανάκτηση, που, ουσιαστικά, μεταδίδει το συλλογικό φόβο, που επιδιώκουν εκείνοι που μας στέλνουν τις απ' ευθείας λογοκριμένες εικόνες του θανάτου που προκαλούν. Χρειάζεται η επικοινωνία της συλλογικής δράσης, που, στην πράξη, ανακαλύπτει πως η πραγματικότητα του τρόμου, που προσπαθούν να μας επιβάλουν, αλλάζει μόνο με τις ξεκάθαρες θέσεις και τη μαζική οργανωμένη πάλη.
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Δε φτάνει η ατομική αγανάκτηση, που, ουσιαστικά, μεταδίδει το συλλογικό φόβο, που επιδιώκουν εκείνοι που μας στέλνουν τις απ' ευθείας λογοκριμένες εικόνες του θανάτου που προκαλούν. Χρειάζεται η επικοινωνία της συλλογικής δράσης, που, στην πράξη, ανακαλύπτει πως η πραγματικότητα του τρόμου, που προσπαθούν να μας επιβάλουν, αλλάζει μόνο με τις ξεκάθαρες θέσεις και τη μαζική οργανωμένη πάλη
- Ο κλάδος σας κήρυξε απεργιακές κινητοποιήσεις, με αίτημα την πρόσληψη προσωπικού. Τι έλλειψη υπάρχει και ποιες παρενέργειες προκαλεί;
- Στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού, κυρίως στα περιφερειακά αεροδρόμια. Επακόλουθο των ελλείψεων, είναι η εντατικοποίηση της δουλιάς του υπάρχοντος προσωπικού, ώστε να καλυφθεί το έργο και να εξυπηρετηθούν οι αερομεταφορείς και το επιβατικό κοινό. Σημειώστε ότι περίπου το 60% του προσωπικού στα περιφερειακά αεροδρόμια εργάζεται εφτά μέρες τη βδομάδα, ενώ δεν κάνει χρήση της κανονικής του άδειας. Η κυβέρνηση κατά την προσφιλή της τακτική αντιμετωπίζει το πρόβλημα με μονομέρεια. Προσλαμβάνει επιλεκτικά ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, αγνοώντας την επιτακτική ανάγκη κάλυψης κενών οργανικών θέσεων άλλων κλάδων, εξίσου σημαντικών για την ομαλή λειτουργία των αεροδρομίων, όπως είναι, π.χ., οι τηλεπικοινωνιακοί. Η έλλειψη προσωπικού στην ΥΠΑ είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα, δεν είναι, όμως, το μείζον και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μετατραπεί σε κεντρικό ζήτημα διαπραγμάτευσης εργαζομένων και κυβέρνησης, ενόψει μάλιστα της αλλαγής του νομικού καθεστώτος της ΥΠΑ.
- Ποια είναι σήμερα τα μείζονα προβλήματα της ΥΠΑ;
- Η ΥΠΑ όπως και όλες οι δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις, έχουν κοινά προβλήματα, που απορρέουν από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, κατ' εντολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των μονοπωλίων. Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ΥΠΑ είναι το θέμα του νομικού πλαισίου, το οποίο φαίνεται ότι έχει περάσει από το προσκήνιο στο παρασκήνιο, όμως στην ουσία η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω από τα σχέδιά της για την κατάργηση της ΥΠΑ και τη σύσταση στη θέση της ανώνυμων εταιριών. Και αυτό φάνηκε καθαρά από τις θέσεις της διοίκησης και του υπουργού Μεταφορών σε πρόσφατο συνέδριο των συγκοινωνιολόγων. Εξάλλου, ολοφάνερη είναι η εμμονή της κυβέρνησης στις αποκρατικοποιήσεις, που εκφράζεται σε όλους τους τόνους απ' όλα τα μέλη της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες, αλλά να έχουν ξεκάθαρο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του δημόσιου πλούτου και των εργαζομένων.
- Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, ποια είναι η στάση της ηγεσίας της ΟΣΥΠΑ;
- Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας αντί να προβάλλει ως μοναδικό αίτημα τη διατήρηση του ενιαίου και δημόσιου χαρακτήρα της ΥΠΑ, προβάλλει επιμέρους ζητήματα, όπως είναι το θέμα των προσλήψεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμείς παραβλέπουμε την αναγκαιότητα πρόσληψης προσωπικού.
- Ποια είναι η θέση της ΕΣΚ;
- Εμείς επιμένουμε ότι πρέπει να μπει φραγμός σ' αυτή την τακτική που ακολουθεί η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας και έχουμε προτείνει κατ' επανάληψη μαζικούς αγώνες, με προβολή του κυρίαρχου αιτήματος και παράλληλη ενημέρωση των εργαζομένων και της κοινής γνώμης για το εθνικό έγκλημα που συντελείται. Το καθήκον για την αποτροπή αυτού του εγκλήματος, με δεδομένο το σημερινό συσχετισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα, "πέφτει" βασικά στους ίδιους τους εργαζόμενους. Για το λόγο αυτό είναι επιτακτική ανάγκη η συγκρότηση ενιαίου και αγωνιστικού μετώπου για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής στο σύνολό της.
Ν. Κ.