- Η απελευθέρωση της γυναίκας και η εργασία της έξω από το σπίτι είναι υπεύθυνη για την υπογεννητικότητα, αλλά και για την αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, ακόμα και γι' αυτό που ονομάζουν "νεανική βία και διαφθορά" και για τη στροφή πολλών νέων στα ναρκωτικά!

- Η χώρα (το έθνος, προτιμούν να λένε) γερνά: Εχουμε μεγάλο αριθμό υπερηλίκων (σε αυτό συντελεί και η αύξηση του μέσου όρου ζωής) και μικρό αριθμό γεννήσεων, ενώ "ο προαιώνιος εχθρός μας" αυξάνεται και πληθύνεται. Τι θα γίνει σε ένα μελλοντικό πόλεμο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία;- Ο αριθμός των αμβλώσεων κάθε χρόνο είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των γεννήσεων. Μήπως - λένε οι θιασώτες αυτής της λογικής - θα έπρεπε να περάσουμε πάλι σε μια πολιτική απαγόρευσης; Εδώ, βέβαια, συναινεί ολόψυχα και η Εκκλησία, που, ούτως ή άλλως, θεωρεί την άμβλωση φόνο.

- Τώρα τελευταία, μας προέκυψε και άλλη ηθικοπλαστική ανάλυση, από πλευράς πολυτέκνων αυτή τη φορά: Σύμφωνα με αυτήν, οι ανύπαντρες μητέρες δεν μπορούν να διεκδικούν τα ίδια δικαιώματα για τα παιδιά τους, που "είναι καρποί της ευκαιριακής σχέσης μιας νύχτας" (η διατύπωση, βέβαια, δική τους) με τα "νόμιμα" παιδιά των πολυτέκνων, "νομίμων" οικογενειών, που έχουν την ευλογία της Εκκλησίας και έχουν δώσει τόσους φαντάρους στο έθνος!

****

- Οταν οι άνθρωποι αυτοί αναφέρονται στη γυναικεία εργασία, "λησμονούν" ότι το βασικό καθήκον, αλλά και το βασικό δικαίωμα του ανθρώπου και των δύο φύλων, είναι η εργασία, η συμμετοχή του στην παραγωγή. Προβάλλοντας την άποψη ότι η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι, διευκολύνουν το πέρασμα αντιλήψεων περί "μερικής απασχόλησης" και "γυναικείων μορφών εργασίας", που τόσο πολύ προβάλλονται ως λύση στο πρόβλημα της ανεργίας από τις κατευθύνσεις της ΕΕ - από το σύγχρονο καπιταλισμό, γενικότερα. Πέραν τούτου, με τον τρόπο αυτό, ακυρώνεται και ο ρόλος του πατέρα και του διαπαιδαγωγητικού χαρακτήρα της παρουσίας του, μέσα στην οικογένεια. Οσον αφορά το πρόβλημα των ναρκωτικών, παραγνωρίζονται όλες εκείνες οι κοινωνικές αιτίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Η αντίληψη αυτή ακυρώνει, τέλος, το δικαίωμα του ανθρώπου να καταλύει με αξιοπρέπεια μια αποτυχημένη προσωπική σχέση - ή, πολύ απλά, να μεταβάλλεται σαν προσωπικότητα, μεταβάλλοντας και τα αισθήματά του απέναντι στον σύντροφό του.

*****

Από την άλλη, φαίνεται ότι, για τη δική τους λογική, δικαίωμα στην ύπαρξη έχουν μόνο τα βρέφη ...ακραιφνώς ελληνικής προέλευσης (οι ίδιοι κύκλοι παρουσιάζονται ανησυχούντες για την αύξηση των γεννήσεων στους μουσουλμάνους πολίτες της Θράκης). Και ακόμα, προτείνουν στις μητέρες - και εδώ ξεχνούν και το μητρικό φίλτρο και τα "φιλάνθρωπα" αισθήματά τους, να γεννήσουν παιδιά, ώστε στα 20 χρόνια τους να γίνουν "κρέας για τα κανόνια"! - Να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα: Η μητρότητα, η γονική ιδιότητα γενικά, είναι δυνατότητα που παρέχει η φύση. Επειδή όμως μιλάμε για ανθρώπους, κοινωνικά όντα, και όχι για ζώα που οι συμπεριφορές τους καθορίζονται μόνο από το ένστικτό τους, πάνω από όλα, η ιδιότητα του γονιού είναι επιλογή. Ιδιαίτερα, η γυναίκα, που υφίσταται και το βιολογικό βάρος της κύησης, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει πότε και αν θα γίνει μητέρα. Με το δικαίωμα σε αυτήν την επιλογή, συναρτώνται και τα παρακάτω: Το δικαίωμά της στην άμβλωση. Το δικαίωμά της στην επιλογή του ερωτικού συντρόφου. Το δικαίωμά της να επιλέξει το αν αυτό το παιδί θα προκύψει από μια σχέση εκφρασμένη και με τη νομική της μορφή, δηλαδή το γάμο, ή από μια σχέση χωρίς αυτή τη νομική έκφραση, χωρίς το γάμο, αλλά πάντως από μια σχέση ελεύθερα επιλεγμένη από την ίδια. Το δικαίωμα, τέλος, στην επιλογή του νομικού καθεστώτος, κάτω από το οποίο θα γεννήσει το παιδί της. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Η υποχρέωση, όμως, της πολιτείας να παρέχει απόλυτη εξασφάλιση σε οποιοδήποτε μέλος της, καθεστώς ισονομίας σε οποιοδήποτε παιδί, αλλά και παιδικούς σταθμούς, οικονομική κάλυψη, σωστή παιδεία, υγειονομική περίθαλψη, είναι ένα άλλο και είναι αδιαπραγμάτευτο. Κατά τη γνώμη μας δε, η ηθελημένη άρνηση του καπιταλιστικού κράτους να ανταποκριθεί σε αυτού του τύπου τις υποχρεώσεις, είναι η ουσιαστική αιτία που ωθεί τα νέα ζευγάρια στο να μη θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά και όχι τα ηθικοπλαστικά φληναφήματα των προαναφερθέντων κύκλων.

*****

Δώρα ΜΟΣΧΟΥ

Ιστορικός

Προβάλλοντας την άποψη ότι η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι, διευκολύνουν το πέρασμα αντιλήψεων περί "μερικής απασχόλησης" και "γυναικείων μορφών εργασίας", που τόσο πολύ προβάλλονται ως λύση στο πρόβλημα της ανεργίας από τις κατευθύνσεις της ΕΕ - από το σύγχρονο καπιταλισμό, γενικότερα

- Στο δρόμο προς το 23ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ, γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις στις γειτονιές. Ποια είναι τα μηνύματα που έρχονται από αυτές τις εκδηλώσεις;

- Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ βρίσκονται σε ένα μεγάλο άνοιγμα επικοινωνίας με τους νέους, κουβεντιάζοντας μαζί τους τα οξυμένα προβλήματα, απαντώντας στην υποκουλτούρα και τα τηλεκουφέτα, με τα τραγούδια μας, με την έκφραση και προβολή κάθε δημιουργικής προοδευτικής αναζήτησης. Ηδη, έχουν γίνει προφεστιβαλικές εκδηλώσεις σε 76 γειτονιές της Αθήνας και συνεχίζονται μέχρι το τέλος του Ιούλη. Εκδηλώσεις, που, σε πολλούς χώρους, είχαμε να διοργανώσουμε εδώ και 10 χρόνια.

Η προσέλευση είναι μεγάλη και αναδεικνύει την ανάγκη των νέων για μια άλλη στάση ζωής, αντίθετη με αυτήν που μας πλασάρουν με τις κατευθύνσεις της ΕΕ ή τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Παράλληλα, δείχνει την απήχηση της δράσης της ΚΝΕ και το ρίζωμα στις συνειδήσεις της νεολαίας του φεστιβάλ. Η συμμετοχή χιλιάδων νέων δεν περιορίζεται στο ρόλο του θεατή. Χαρακτηριστικό είναι το ενδιαφέρον στις συζητήσεις, αλλά πιο σημαντικό το ότι η επαφή αυτή μετριέται σήμερα με 560 νέους, που συμπλήρωσαν κάρτες γνωριμίας με την ΚΝΕ, με δεκάδες νέους, που έγιναν μέλη της Οργάνωσης αυτό το διάστημα.

- Μένουν δύο μόνο μήνες μέχρι το κεντρικό φεστιβάλ στα Ιλίσια. Πώς πάνε οι προετοιμασίες;

- Αυτοί οι μήνες μπροστά στο κεντρικό φεστιβάλ είναι περίοδος, που συνδυάζει με την προπαγάνδα την επαφή με τους νέους και την προετοιμασία για το στήσιμο και το καλλιτεχνικό του "ντύσιμο". Η επαφή μας έρχεται μέσα από τις ίδιες τις προφεστιβαλικές, μέσα από την αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση που έγινε στην αμερικανική βάση στη Σούδα, μέσα από την ανάδειξη του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στην Κούβα τον Αύγουστο, πρωτοβουλία που βοηθά στη συναδέλφωση και ανάπτυξη των αναζητήσεων με τους νέους όλου του κόσμου.

Η δεύτερη πλευρά είναι αυτή του στησίματος του Φεστιβάλ, μιας δύσκολης και μακρόχρονης δουλιάς, αφού βγαίνει απ' την εθελοντική προσφορά των συντρόφων μας, αλλά και ωραίας, μια και μέσα από τη συλλογική προσπάθεια, τον κόπο, το μεράκι, την ανάπτυξη της σκέψης κάθε Κνίτη, σε κατασκευή βγαίνει η δημιουργική έκφραση και πρόταση της ΚΝΕ.

- Με δεδομένες τις εξελίξεις που δρομολογούνται από την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν το χειμώνα, ποια είναι η ξεχωριστή σημασία που αποκτά αυτό το Φεστιβάλ;

- Η εμπειρία σήμερα από το κίνημα της νεολαίας και των εργαζομένων, η οποία έρχεται από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν φέτος είναι έντονη και πολύτιμη. Το Φεστιβάλ, αξιοποιώντας αυτή την εμπειρία, προβάλλοντας τις συζητήσεις για τα προβλήματα και την πρόταση του ΚΚΕ, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Μπορεί να δείξει τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης. Να αναδείξει την ανάγκη ανάπτυξης των αντιστάσεων, μέσα από την ενίσχυση της οργανωμένης πάλης και του κινήματος. Φιλοδοξούμε, αυτή η πλατιά επικοινωνία με χιλιάδες νέους να δώσει ώθηση, ενισχύοντας το μέτωπο του αγώνα, να δείξει την ανάγκη κοινής πάλης μαζί με την εργατική τάξη. Να βγει η νεολαία στην αντεπίθεση, να κοντράρει αυτούς και αυτά που πνίγουν τα όνειρά της, που χτυπούν τα δικαιώματά της.

Μ. Κ.