- Η λίστα των φαρμάκων είναι πλέον γεγονός. Τι σημαίνει αυτό για τη φαρμακευτική κάλυψη των πολιτών;

- Με τη λίστα η κυβέρνηση έχει τον εξής σαφέστατο στόχο: Να υποβαθμίσει τη φαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

- Πώς γίνεται η υποβάθμιση;

- Γίνεται με την εξαίρεση φαρμάκων καθημερινής χρήσης εκτός λίστας, τη στιγμή που ηχούν ακόμα οι θριαμβολογίες των κυβερνητικών παραγόντων για τη μείωση των τιμών των φαρμάκων με την πρόσφατη "ανακοστολόγηση".

- Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι στη λίστα έχει τα κατάλληλα φάρμακα - αντικαταστάτες

- Αυτό δεν ισχύει για όλα τα φάρμακα που είναι εκτός λίστας. Υπάρχουν φάρμακα που είναι εκτός λίστας - και ας μην αναφέρουμε ονόματα - όπως και τα αντίγραφά τους.

Αυτό είναι στην πράξη η υποβάθμιση που αναφέραμε στην αρχή.

- Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως με τη λίστα προφυλάσσει τον ασθενή απ' την πολυφαρμακία και ότι θα εξαλείψει τις περιττές δαπάνες. Είναι έτσι;

- Ο μύθος της πολυφαρμακίας έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον απ' την κυβέρνηση ως η κύρια αιτία για την αύξηση των φαρμακευτικών δαπανών.

Ομως τα νούμερα, που η ίδια έχει παρουσιάσει κατά καιρούς, αποδεικνύουν τα εξής: Ενώ έχουμε αύξηση των δαπανών δεν έχουμε αύξηση στα σκευάσματα - στα "κουτάκια" που λέει και ο κόσμος. Αρα πολυφαρμακία - με την έννοια της μεγάλης και υπερβολικής αύξησης των "κουτιών" - δεν υπάρχει.

Επομένως, του πρώτου μύθου έπεται και ο επόμενος. Οτι, δηλαδή με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση θα μειώσει τη φαρμακευτική δαπάνη.

- Πώς μπορεί να μειωθεί η φαρμακευτική δαπάνη;

- Η μείωση μπορεί να γίνει με ανακοστολόγηση από μηδενική βάση και με πραγματικά κοστολογικά στοιχεία για όλα τα φάρμακα. Ταυτόχρονα πρέπει να αναπτυχθεί και η Εθνική φαρμακοβιομηχανία.

Είμαστε η χώρα του παραλόγου, γιατί ενώ έχουμε την υποδομή - δηλαδή έτοιμα εργοστάσια και επιστημονικό δυναμικό - δεν τα θέτουμε σε λειτουργία, γιατί αυτές είναι οι απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα - κλειστά σήμερα - εργοστάσια σχεδιάστηκαν πριν μια δεκαετία με προοπτικές για πέραν του 2000.

- Η κυβέρνηση χαρακτηρίζει ετερόκλητη συμμαχία όσους τάσσονται κατά της λίστας.

- Σήμερα κατά της συγκεκριμένης λίστας τάσσονται οι φαρμακοβιομήχανοι απ' τη μια μεριά και απ' την άλλη τάσσονται οι φαρμακοποιοί, οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι.

Οι φαρμακοβιομήχανοι αντιτίθενται με γνώμονα το κέρδος τους - γιατί για αυτούς το φάρμακο είναι εμπόρευμα και πρέπει να υπακούει στους νόμους της αγοράς.

Οι υπόλοιποι - που αποτελούν και την πλειοψηφία - αντιτίθενται στη λίστα, ζητώντας αναβάθμιση της φαρμακευτικής περίθαλψής τους με βάση την εξής σκέψη: "Σωστό φάρμακο, σωστά κοστολογημένο για κάθε ασθενή".

- Ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουν οι φαρμακοποιοί για την αντιμετώπιση του προβλήματος στην πράξη;

-Οι φαρμακοποιοί είναι - σε σχέση με το φάρμακο - ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ασφαλισμένου και των ασφαλιστικών ταμείων.

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια ενημέρωσης των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων για το πού οδηγείται η φαρμακευτική τους περίθαλψη. Ταυτόχρονα θα πρέπει και οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες μέσω των σωματείων και των Ομοσπονδιών τους, ώστε το φάρμακο να μην είναι ένα δευτερεύον ζήτημα στις διεκδικήσεις τους από την κυβέρνηση, αλλά να πάρει τη θέση που του αξίζει μέσα στη γενικότερη διεκδίκηση για αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν υγεία.

Γ. Μ.

Και βέβαια, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν από καιρό την τύχη όλων εκείνων των αγνών συναθροίσεων, που πέρασαν στα χέρια των πολυεθνικών. Εχουν μετατραπεί σε ένα ανελέητο παζάρι εμπορευματοποίησης και σε φιέστα κερδοσκοπικής αδηφαγίας του μεγάλου κεφαλαίου, είτε αυτό δραστηριοποιείται στο χώρο του αθλητισμού, είτε των τσιμεντοκατασκευών, είτε των τηλεπικοινωνιών, είτε των ΜΜΕ κ.ο.κ. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια μάζωξη που διεξάγεται στο "παγκοσμιοποιημένο" καπιταλιστικό "χωριό" και εκείνοι που διευθύνουν το "χωριό" τους, αξιοποιούν τους Ολυμπιακούς σαν "γήπεδο", με στόχο να σπάσουν τα προηγούμενα ρεκόρ της κερδοφορίας τους.

***

Αλλά υπάρχει και η Ελλάδα του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα του υποβαθμισμένου, έως ανύπαρκτου, λαϊκού αθλητισμού, των ιδανικών της ευγενούς άμιλλας και της ομαδικής προσπάθειας για υψηλούς στόχους, που επιδιώκει οι Ολυμπιακοί να αξιοποιηθούν ως διεκδικητική αφετηρία για έναν αθλητισμό που δε θα ανήκει στην "Ιντρακόμ", στη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ ή στην πολυεθνική "ΕΝΙC" που αγόρασε την ΑΕΚ. Υπάρχει η Ελλάδα που θέλει να απλώσει το χέρι της στους άλλους λαούς, όχι για να "κονομήσει" μέσα από τους Ολυμπιακούς περισσότερα κέρδη για τα σεντούκια των ήδη κονομημένων, αλλά για να ακουστεί η φωνή της συναδέλφωσης, της φιλίας, της κοινής μοίρας, της κοινής αγωνίας και του κοινού αγώνα. Του αγώνα και της ελπίδας των λαών για το ύψιστο "μετάλλιο": Εναν κόσμο, όπου άσπροι, μαύροι, κίτρινοι και κόκκινοι, θα μπορούν να ζουν, χωρίς να χρησιμοποιούνται σαν θύματα μιας περίκλειστης αρένας, δε θα είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι των σύγχρονων "Κολοσσαίων", δε θα είναι οι δούλοι που επιθυμούν οι σύγχρονοι "αυτοκράτορες" της εκμετάλλευσης.

***

Ο Κ. Σημίτης πήγε την Παρασκευή στο Υπουργικό Συμβούλιο, για να πει ότι έγινε δέκτης "εισηγήσεων" από τις οποίες αντελήφθη ότι "κάποιοι" έχουν συγκεκριμένες "επιδιώξεις", σε σχέση με την Ολυμπιάδα! Αλλά, αυτός και η κυβέρνησή του, σωστοί... "κέρβεροι", κατέληξαν σε ένα οργανωτικό σχήμα για τη διεκπεραίωση της Ολυμπιάδας, επικεφαλής του οποίου τέθηκε ο διευθύνοντας σύμβουλος μεγάλης πολυεθνικής! Γιατί; Γιατί, όπως είπε ο πρωθυπουργός αυτός είναι "αντικειμενικός" και "ουδέτερος" έναντι εκείνων που πιέζουν και επιδιώκουν ίδια οφέλη...

Αλλά ποιοι είναι αυτοί που έχουν πρόσβαση στο γραφείο του πρωθυπουργού, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι εισηγήσεις και οι πιέσεις τους; Δεν έχουν ονόματα; Και, βεβαίως, διόλου ενδιαφέρουν τα εσωκομματικά "μαχαιρώματα" που κρύβονται μέσα από τέτοιες δηλώσεις, γιατί είναι γνωστό ότι εκτός των άλλων "εισηγήσεις" κατέθεσαν και οι υπουργοί του κ. Σημίτη. Ενδιαφέρει, κυρίως, η ουσία του πράγματος. Τι σημαίνει ότι απέναντι σε αυτή την "κούρσα για μάσες ολυμπιακών προδιαγραφών" η κυβέρνηση διαλέγει την "αντικειμενικότητα" και την "ουδετερότητα"; Και από πότε οι διευθύνοντες σύμβουλοι πολυεθνικών είναι "ανεπηρέαστοι"; Και τι σημαίνει ότι είναι "ουδέτεροι" και "αντικειμενικοί"; Μήπως ότι αυτοί που πιέζουν και "επιδιώκουν" θα έχουν απέναντί τους κάποιους που θα κάνουν "δίκαιη μοιρασιά"; Τελικά, κύριοι της κυβέρνησης, από πότε το να είσαι "τροχονόμος" στο μεγάλο αλισβερίσι των μεγαλοσυμφερόντων, όπως είναι η κυβέρνηση, αποτελεί ...εγγύηση για τα συμφέροντα της "άλλης", της πραγματικής Ελλάδας, της Ελλάδας του λαού της;

***

Το γεγονός ότι αυτή η επιτροπή, καθώς και η κυβέρνηση που την επέλεξε, λειτουργούν - και μάλιστα ομολογημένα - σε καθεστώς εποπτείας και πιέσεων εκείνων που έχουν ίδιες "επιδιώξεις", γίνεται επιμελώς προσπάθεια να περάσει σε δεύτερο φόντο... Αλλά για εκείνη την Ελλάδα που δεν αντιμετωπίζει την Ολυμπιάδα ως κατασκευαστικό θησαυριστήριο, αυτό είναι το ζήτημα. Οτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, έξι χρόνια πριν από την τέλεσή τους, έχουν γίνει "στίβος" μεγαλοκεφαλαιουχικών αρπακτικών επιδόσεων.

Η απάντηση σε αυτή την πραγματικότητα είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Και η υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού συνεπάγεται την υπεράσπιση μιας Ολυμπιάδας, όπου δε θα μεγαλουργούν οι αγοραπωλησίες των ιδεών, το εμπόριο των πολυεθνικών και των εγχώριων καπιταλιστών. Η απάντηση βρίσκεται στην πάλη για καταδίκη της πολιτικής που θέλει τους Ολυμπιακούς Αγώνες ιδιοκτησία των Σάμαρανκ, των Νεμπιόλο, των εγχώριων "αθανάτων" του ...φαταουλισμού και όσων βρίσκονται από πάνω και από κάτω τους. Σε αυτό το μέτωπο της "ολυμπιακής μάσας" με τις 2004 "μασέλες", ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να αντιτάξει το μέτωπο ενάντια στην κερδοσκοπία εις βάρος του αθλητισμού, του περιβάλλοντος, των λαϊκών αναγκών και αξιών.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να παραιτηθεί από την πάλη, ώστε οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη χώρα μας να γίνουν μήνυμα για έναν κόσμο όπου άσπροι, μαύροι, κίτρινοι και κόκκινοι, θα μπορούν να ζουν χωρίς να χρησιμοποιούνται σαν θύματα μιας περίκλειστης αρένας, δε θα είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι των σύγχρονων "Κολοσσαίων", δε θα είναι οι δούλοι που επιθυμούν οι σύγχρονοι "αυτοκράτορες" της εκμετάλλευσης, της "Κόκα - Κόλα", της "Αντίντας", ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και της ΠΕΤΡΟΛΑ