Προφανώς, η κινητοποίηση των οικοδόμων έδωσε την αφορμή να"ξυπνήσει" και η κυβέρνηση από τον αιώνιο λήθαργό της και να αρχίσει νέες διαπραγματεύσεις με τους εργολάβους, η συνέχιση των οποίων, όμως, παραπέμφθηκε και πάλι για μετά τις ...διακοπές! Τι περιθώρια, όμως, έχει η κυβέρνηση για να βγάλει το έργο από το τέλμα; Και με ποιες υποχωρήσεις; Θα προχωρήσει, άραγε, στην έκπτωση της κοινοπραξίας από το έργο και στην κατασκευή του από άλλους εργολάβους; Τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν προφανώς το Σεπτέμβρη. Για να δούμε, όμως, τι έφερε το έργο σ' αυτήν την κατάσταση.

Ολα αυτά, λοιπόν, άνοιξαν την όρεξη των εργολάβων για να προβάλλουν διαρκώς και με εκβιαστικό τρόπο όλο και νέες διεκδικήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την έναρξη της κατασκευής η κοινοπραξία των εργολάβων "Ολυμπιακό Μετρό" έχει υποβάλει πάνω από 220 ενστάσεις, που σχεδόν κάθε μια από αυτές σημαίνει διεκδίκηση πρόσθετης αμοιβής εκατοντάδων εκατομμυρίων έως και δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών. Μάλιστα, ορισμένες από αυτές υποβλήθηκαν το Νοέμβρη του 1994, πριν καν στεγνώσει, δηλαδή, το μελάνι της υπογραφής της συμπληρωματικής σύμβασης!

Κάθε άλλο, επομένως, παρά "κεραυνό εν αιθρία" αποτέλεσαν οι εκβιασμοί των εργολάβων πέρσι το καλοκαίρι, όταν σταμάτησαν ουσιαστικά το έργο διεκδικώντας νέα "πανωπροίκια", τα οποία κυμαίνονται από 145 δισ. δρχ. μέχρι και 200 δισ. δρχ. Και λέμε "κυμαίνονται", γιατί εκτός από τις διεκδικήσεις που προβάλλουν για διάφορες πρόσθετες, υποτίθεται, εργασίες αυτού καθαυτού του έργου - και τις οποίες με έγγραφο που απέστειλαν στο δημόσιο οι ίδιοι υπολογίζουν σε 102 δισ. σε σημερινές τιμές - επιρρίπτουν την ευθύνη όλων των καθυστερήσεων στο δημόσιο. Και οι καθυστερήσεις αυτές έχουν φτάσει αισίως τους 32 μήνες, με τίμημα τα 3 δισ. δρχ. για κάθε έναν από αυτούς!

Η κυβέρνηση, είτε ηθελημένα είτε αθέλητα, έκανε και πάλι το ίδιο λάθος με το 1994, όταν υπέγραψε τελικά τη συμπληρωματική σύμβαση, καταφεύγοντας σε φιλικές διαπραγματεύσεις μαζί τους. Και όταν αργότερα, με μία κίνηση λεονταρισμού, περιέκοψε το τεχνικό αντικείμενο της εργολαβίας ήταν μάλλον πολύ αργά. Οι εργολάβοι είχαν αποθρασυνθεί. Σε σημείο, μάλιστα, με επιστολή τους στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ στις 16 Απρίλη 1997 να επισείουν κινδύνους για το συνολικό έργο, απαιτώντας η περικοπή του τμήματος Σύνταγμα - Κεραμεικός να ανακληθεί. Με την ευκαιρία δε αυτή, θέτουν και καμιά δεκαριά πρόσθετες απαιτήσεις, σε περίπτωση που ισχύσει η απόφαση της περικοπής!

Δυστυχώς, εκεί που έφτασαν πλέον τα πράγματα, η κάθε επιλογή θυμίζει φαύλο κύκλο. Αν προχωρήσει στην έκπτωση των εργολάβων, τότε αυτό θα σημάνει τη διεκδίκηση τεράστιων αποζημιώσεων από αυτούς και, φυσικά, ακόμη περισσότερες καθυστερήσεις. Επιπλέον η επαναδημοπράτηση του υπόλοιπου έργου (ολόκληρου ή κατά τμήματα) συνεπάγεται - σύμφωνα με εκτιμήσεις τεχνικών - ίσως και αρκετά μεγαλύτερο κόστος (για μια τέτοια περίπτωση, άλλωστε, καραδοκούν αρκετοί εντός και εκτός Ελλάδας).

Αν επιλεγεί η δεύτερη λύση της άτακτης υποχώρησης, τότε η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί, εκτός από την άρση της περικοπής του τμήματος Σύνταγμα - Κεραμεικός, να ικανοποιήσει και ένα μεγάλο μέρος των οικονομικών απαιτήσεων των εργολάβων και να δεχτεί ένα "τρενάρισμα" της ολοκλήρωσης του έργου για μετά το 2000. Πολλοί λένε ότι το "σενάριο" αυτό είναι ήδη έτοιμο (θα γίνει μάλιστα ακόμη πιο επιτακτικό αν πάρουμε και τους Ολυμπιακούς του 2004) και οι εργολάβοι έχουν κάνει "έκπτωση", φτάνοντας τις απαιτήσεις τους γύρω στα 55 με 70 δισ. δρχ.!

Οποια, πάντως, "λύση" και αν επιλεγεί, ένα είναι το σίγουρο: Τη "νύφη" θα την πληρώσει, τελικά, πάλι ο ελληνικός λαός.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Το θεμέλιο των διάτρητων διακηρύξεων των διαγωνισμών, για το έργο του μετρό, μαζί με τις συμβάσεις - "κουρελούδες", που υπέγραψαν κατόπιν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μόνο σ' ένα φαύλο κύκλο μπορούσαν να οδηγήσουν, τις συνέπειες του οποίου πληρώνει, ήδη, ο ελληνικός λαός

- Τι σημαίνει η ομόφωνη απόφαση της Κυβερνητικής Επιτροπής για την προώθηση - μέχρι τέλος του 1997 - του νομοθετικού πλαισίου για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας για τη ΔΕΗ και τον ελληνικό λαό;

- Η απόφαση αυτή, όπως ομολόγησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σημαίνει την είσοδο των ιδιωτών σ' όλους τους τομείς δραστηριοτήτων της ΔΕΗ. Τόσο δηλαδή στην παραγωγή όσο και στη μεταφορά και τη διανομή ηλεκτρισμού. Στη λογική αυτή κινείται και η τροπολογία που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή και δίνει τη δυνατότητα παράδοσης στους ιδιώτες κερδοφόρων δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Η υπουργός Ανάπτυξης, μάλιστα, στην παρέμβασή της στη Βουλή, έκανε συγκεκριμένη αναφορά στη Διεύθυνση Ανάπτυξης Υδροηλεκτρικών Εργων, ενώ ήδη κυκλοφορούν ονόματα και άλλων διευθύνσεων.

Οι θιασώτες της απελευθέρωσης της αγοράς και της καθιέρωσης συνθηκών ανταγωνισμού ισχυρίζονται ότι θα μειωθεί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Ψεύδονται συνειδητά. Τυχόν μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ θα αφορά 300 μεγάλους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας που θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν από πού θα αγοράζουν ηλεκτρική ενέργεια.

Η ΔΕΗ, για να πουλήσει το ρεύμα σε τιμή φτηνή σ' αυτούς τους μεγάλους καταναλωτές, θα μεταφέρει το κόστος στη λαϊκή κατανάλωση. Αυτό έκανε και στο παρελθόν, π. χ. στην περίοδο '93 - '96 η τιμή της KWH στην οικιακή κατανάλωση αυξήθηκε κατά 21%, στους μεγάλους καταναλωτές 4% με βάση τα επίσημα στοιχεία.

- Τι επιπτώσεις θα έχουν όλα αυτά στη ΔΕΗ;

- Μεγάλες θα είναι οι συνέπειες στην εθνική οικονομία. Τα όποια αναπτυξιακά και κοινωνικά χαρακτηριστικά στη λειτουργία της ΔΕΗ θα δώσουν τη θέση τους σε ιδιωτικο - οικονομικο - κερδοσκοπικά κριτήρια. Είναι κι αυτός, εκτός των άλλων, απαραίτητος όρος για να γίνει ελκυστική η ΔΕΗ στο χρηματιστήριο σ' επόμενη φάση.

Τα κερδοσκοπικά κριτήρια θα επικρατήσουν και στην επιλογή καυσίμου με προοπτική τη σταδιακή υποκατάσταση του εγχώριου λιγνίτη από το εισαγόμενο φυσικό αέριο. Γίνεται αδύνατος ο μακροχρόνιος ηλεκτρενεργειακός σχεδιασμός. Αυτές οι επιλογές, που είναι κατευθύνσεις της ΕΕ, θα εξυπηρετήσουν τελικά τα μεγάλα μονοπώλια, είτε καταναλωτές είτε παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας.

- Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση του προσωπικού της ΔΕΗ στην έκκληση της κυβέρνησης να στηρίξουν την αναδιοργάνωση της επιχείρησης;

- Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής θα έχει σοβαρές συνέπειες στους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Από μια πρώτη εκτίμηση προκύπτει: Μείωση του προσωπικού κατά 30%. Αυτό σημαίνει απολύσεις, μεταθέσεις, κατάργηση ειδικοτήτων κλπ.Διάλυση εργασιακών σχέσεων (γενίκευση μερικής απασχόλησης). Κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μείωση μισθών, σύνδεση της αμοιβής μισθών - παραγωγικότητας, χτύπημα ασφαλιστικού συστήματος και ασφαλιστικών κατακτήσεων. Η απάντηση των εργαζομένων στην έκκληση της κυβέρνησης να στηρίξουν αυτή την πολιτική είναι η δημιουργία μετώπου πάλης, έτσι ώστε να μην περάσει αυτή η πολιτική.

Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να απομονώσουν όλους εκείνους (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ- ΣΑΔ) που τους καλούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Εμείς σαν ΕΣΚ καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν πρωτοβουλίες, να ξεπεράσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να αναπτύξουν δράση, να φτιάξουμε το δικό μας μονόδρομο, το μέτωπο πάλης που θα ανατρέψει αυτή την πολιτική.

Μ. Ζ.