ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δε χωράει η ζωή στη διαφήμιση

Του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Συμβαίνει και στην πολιτική ό,τι και στο εμπόριο. Ψωνίζεις ό,τι διαφημίζεται. Και διαφημίζεται ό,τι έχει κεφάλαιο πίσω του. Μετά τα πράγματα τραβάνε το δρόμο τους. Οι διαφημιστές παράγουν νέα περιτυλίγματα για το ίδιο παλιό προϊόν και οι πελάτες αγοράζουν το ένα άχρηστο μετά το άλλο. Αυτή η διαδικασία παράγει και τη «λαϊκή δυσφορία» που της αντιστοιχεί. Δε διαμαρτύρεσαι για το μεροκάματο που δε φτάνει, αλλά για το προϊόν που σε ξεγέλασε. Ετσι αντί να ψάξεις τρόπο οργάνωσης που να αντιστοιχεί στην ταξική σου θέση, ψάχνεις ΜΚΟ καταναλωτών. Που σε στέλνει πίσω στην αγκαλιά που σε πούλησε για να αγοράσεις το «άλλο, το καλό».

Βαριά η αρρώστια. Στο σύστημα είναι. Μόνο που το κακοφόρμισμα το πληρώνουν οι από κάτω. Που ενώ βλέπουν τα καπιταλιστικά κέρδη να αυγαταίνουν τρελά, - ακόμα και σε τομείς που θα 'πρεπε αυτοδίκαια να μην υπάρχει υποψία κέρδους (κι αυτό δεν μπορεί να γίνει στον καπιταλισμό)- κάθονται και χαζεύουν την παράσταση.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ παίζουν με τις λέξεις προσπαθώντας να πουλήσουν προϊόν στο ίδιο ακροατήριο. Με μια επικίνδυνη ομοιότητα. Στο κρίσιμο ζήτημα της τσέπης προσανατολίζουν την κουβέντα στα 300 - 700 ευρώ. Γιατί εκεί σταματά η πολιτική του φτωχοκομείου. Και κανένας τους δεν έχει σκοπό να ανοίξει μέτωπο με το κεφάλαιο. Αντίθετα, το πώς θα καθηλώσουν τον κόσμο είναι η αποστολή τους.

Η αστική τάξη αποφασίζει κι εσύ εκτελείς. Σα σκυλάκι στο πείραμα του Παβλόφ. Για να μπορείς να λες ότι ζεις στη «δημοκρατία» και να φοβάσαι «μην έρθουν οι κομμουνιστές». Ομως παραμένει σε ισχύ το παλιό: χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς. Και πάντα οδηγός είναι η ίδια η καθημερινότητα. Που ανάλογα την ανάγνωση οδηγεί σε υποταγή ή εξέγερση. Το χρέος δεν αντιμετωπίζεται με νέο χρέος και σίγουρα όχι με τον τραπεζίτη να διαχειρίζεται τον ήδη σφιχτό μισθό σου.

Ξεκίνα απ' τα απλά: οργάνωση, οργάνωση, οργάνωση. Στο σωματείο για τα οικονομικά, αλλά δε φτάνει. Θέλει πολιτική λύση το πρόβλημα κι αυτήν δεν μπορείς να την περιμένεις απ' όλα εκείνα τα κόμματα που ξανά και ξανά έδωσαν εξετάσεις στο κεφάλαιο και πέρασαν με επιτυχία: το βάθεμα της δικής σου δυστυχίας. Μπορείς να την επιβάλλεις με το κόμμα εχθρό του κεφαλαίου. Συσπείρωση και δράση με το ΚΚΕ ο δρόμος σου...

Επιμέλεια:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ: «Ενας δανειολήπτης που πλήρωνε στις αρχές του 2007 μηνιαία δόση 665 ευρώ για ένα στεγαστικό 100.000 ευρώ 20ετούς διάρκειας σήμερα η δόση για το ίδιο δάνειο έχει εκτιναχτεί στα 763 ευρώ. Η ετήσια επιβάρυνση έχει αυξηθεί δηλαδή κατά 15% ή κατά 1.200 ευρώ το χρόνο. Η πίεση για τους δανειολήπτες είναι πολύ μεγαλύτερη αν προστεθεί η αύξηση στις τιμές των βασικών ειδών διατροφής και διαβίωσης» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ ΠΑΡΑΠΟΝΟΥΜΕΝΟΙ: «Μας περιμένει ένα δύσκολο εξάμηνο με αναταράξεις στις τράπεζες και δυσάρεστες συνέπειες στην πραγματική οικονομία της ευρωζώνης. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρεθεί άμεσα αντιμέτωπο με την περαιτέρω αύξηση του κόστους χρήματος και με την έξαρση των μη εξυπηρετούμενων δανείων» (τραπεζίτης στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ: «Αποτελεί ασφαλώς ένα από τα θλιβερά παράδοξα της Ελλάδας το ότι είναι μία από τις τρεις πρώτες χώρες στον κόσμο με τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία. Κι αυτό παρά το ότι σε αντίθεση με πολλά άλλα εθνικά συστήματα υγείας στο ελληνικό ΕΣΥ μπορεί να νοσηλευτεί το σύνολο των Ελλήνων ασφαλισμένων με ελάχιστο κόστος - συγκριτικά - για τους πολίτες. Η βασική αιτία βέβαια είναι η χρόνια υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων με αποτέλεσμα κραυγαλέες ελλείψεις σε προσωπικό και ξενοδοχειακό εξοπλισμό. Σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές δημιουργείται εύλογα η απορία αν δε γίνεται μια συστηματική υπονόμευση του δημόσιου τομέα για να ευνοηθούν κάποιοι επιχειρηματίες. Το παράδειγμα των διαγνωστικών κέντρων που θησαυρίζουν επειδή στον δημόσιο τομέα τα μηχανήματα κάθονται είτε γιατί δε συντηρούνται είτε γιατί δεν επαρκούν οι βάρδιες είτε γιατί απλώς ακολουθούν το ωράριο εννιά - δύο, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής. 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Σχέδιο σύγκρουσης με «αντάρτες» και «προνομιούχους»

ΕΘΝΟΣ: ΜΠΟΝΟΥΣ σκάνδαλο στη ΔΕΗ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η ΚΡΙΣΗ χτυπάει την Ευρώπη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Η ΤΡΙΤΗ ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΑΜΕΙΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Περιμένοντας τον... Τατούλη

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Κάτσετε καλά!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Το στοίχημα Καραμανλή και το παρασκήνιο στη ΝΔ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΛΛΑΖΕΙ το κλίμα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ορντέβρ διαγραφών με κυρίως πιάτο τον Τατούλη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Δημοσκοπήσεις» και παραπολιτική πνίγουν την Πολιτική

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: 62,3% Φύγε Θόδωρε

Η ΑΥΓΗ: Ομηρος ο Καραμανλής

ΑΥΡΙΑΝΗ: Εκβιάζουν τον Καραμανλή οι Αμερικάνοι

ΤΑ ΝΕΑ: Τα ντοκουμέντα του σκανδάλου των δισ.

Η ΧΩΡΑ: Ο Εφραίμ ανατινάζει το πολιτικό σκηνικό

Ενα το μαγαζί, ένα το προϊόν

«"Εμείς δεν κάναμε τίποτε άλλο παρά να εκφράσουμε την πολιτική μας - η συζήτηση από εκεί και πέρα είναι γιατί το ΠαΣοΚ δε συνεργάζεται μαζί μας στα συγκεκριμένα ζητήματα" τόνιζε χαρακτηριστικά ο κ. Αλαβάνος σε συνομιλητές του. Το ίδιο αναρωτιούνται και στη Χαριλάου Τρικούπη για τον ΣΥΡΙΖΑ. "Γιατί ο κ. Αλαβάνος ασχολείται περισσότερο με τη Σούδα και δε συζητεί όσα έχουμε πει για τους ανασφάλιστους, για τα μπλοκάκια στο Δημόσιο ή για τη χρηματοδότηση της Παιδείας;" αντέτεινε ο κ. Ραγκούσης» (το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ).

Διαφορετική η διαφήμιση - δημοσκόπηση

«Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι μια ουδέτερη τεχνική διαδικασία. Οσο και αν λέμε ότι δεν τις παίρνουμε υπόψη μας γιατί είναι αναξιόπιστες (διαφορετικές δημοσκοπήσεις που διεξάγονται την ίδια χρονική περίοδο, στο ίδιο πολιτικό κλίμα συχνά εμφανίζουν μεταξύ τους σημαντικές αποκλίσεις), όσο και αν γνωρίζουμε ότι δεν περιορίζονται στο να μετρούν θέσεις, τάσεις, στάσεις, διαθέσεις, αλλά και ότι ενίοτε χαλκεύουν, χειραγωγούν τη λαϊκή βούληση, αναμειγνύοντας την "αλήθεια" και την πληροφορία με την προπαγάνδα, εντούτοις τροποποιούν σοβαρά τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, διαμορφώνοντας την πολιτική ατζέντα. Μετράει η επίφαση της εγγύησης της επιστήμης, το (όποιο) "φορτίο" πολιτικής πληροφορίας, το "ένδυμα" του μικρού δημοψηφίσματος, η "αλίευση" απευθείας μέσα από το σώμα των πολιτών, ο ευφημισμός "σύγχρονη έκφραση της άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας". Οσο για τον πολίτη, μολονότι υφίσταται πλύση εγκεφάλου (οι πεποιθήσεις του δεν προλαβαίνουν να ωριμάσουν ελεύθερα μέσα από ένα δημόσιο διάλογο, από την αντιπαράθεση ιδεών και προγραμμάτων), κολακεύεται. Οι δημοσκοπήσεις διαβεβαιώνουν για την ύπαρξη των πολιτών εν γρηγόρσει, την ύπαρξη της κοινής γνώμης. Ακόμη, η δημοσκόπηση, πειστική ή όχι, λειτουργεί λίγο σαν την εμπορική διαφήμιση. Ο πολίτης - καταναλωτής δεν πληροφορείται, δεν υποκινείται να ενδιαφερθεί, βομβαρδίζεται. Υπό τη συνεχή πίεση των επαναλαμβανόμενων προβλέψεων, νιώθει περιττή κάθε προσωπική του ανάμιξη. Ετσι, όχι μόνο δε συμμετέχει, αλλά και αδιαφορεί» (η Τ. Καραϊσκάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).