ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να 'τανε, λέει, Πρωταπριλιά...

Δυστυχώς, όμως, έρχεται πάντα και η ώρα για το πικρό ποτήρι. Χαιρέτα τη, λοιπόν, για τα καλά την Κερύνεια που γνώριζες, Μάριε, Μιχάλη, Ελένη... Εχουν μπίζνες αύριο στον τόπο σου τα «ευρωλιγούρια»

Του Γιάννη Ιωάννου από το «Εθνος»

Και να θες να μη γίνεις μάντης κακών, τα λένε όλα μόνοι τους. Μιλούν με όρους «ρεαλισμού» για τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης σαν να πρόκειται για οικόπεδα στα «μαγευτικά λιμανάκια της Κερατέας». Που κι αυτά ακόμα για να γίνουν «οικόπεδα άρτια-οικοδομήσιμα» χρειάστηκε να περάσει από πάνω τους ξανά και ξανά φωτιά, σ' ό,τι κάποτε ήτανε δάσος. Παράξενη σύμπτωση: Φωτιά και σίδερο διαμόρφωσε το σήμερα αυτού που χτες τραγουδήθηκε ως «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο».

Μιλούν για το κακό που έρχεται με όρους «μικρότερου κακού» κατά το «ολίγον έγκυος». Ας μην κουραστούμε, λοιπόν, να το επαναλαμβάνουμε με την «ξύλινη» γλώσσα μας: Στην Κύπρο έγινε εισβολή και κατοχή! Η νομιμοποίησή τους ανοίγει ασκούς που δε μαζεύονται.

Κι όσο κι αν αποφεύγουν κακές λέξεις όπως «ευρωδιχοτόμηση», αυτή είναι εδώ, παρούσα στις 10.000 σελίδες ενός σχεδίου που δε φέρει μόνο την υπογραφή του Ανάν.

Στα λοιπά: Και νέα λιτότητα θα έχουμε. Κι αγώνα για να κρατηθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί απ' τις συλλογικές συμβάσεις που απειλούνται ευθέως πλέον. Και το Ασφαλιστικό παραμένει ανοιχτό, «για την Τράπεζα της Ελλάδας δεν έκλεισε ποτέ» είπε προχτές ο διοικητής της.

Συνδικάτα ταξικά στην ποσότητα που απαιτείται δε φαίνεται να έχουμε άμεσα. Εχουν φροντίσει πριν από μας για μας και οι βιομήχανοι και το μέχρι πρόσφατα εκλεκτό τους Κίνημα, να κυριαρχούν στο δημόσιο χώρο οι Πολυζωγοκαλύβηδες.

Μην ξεγελιέστε από την άνοιξη. Αργεί ακόμα η ώρα που η ομορφιά του σημερινού απεργιακού ξημερώματος θα είναι διαρκής προτεραιότητα.

Εκτός κι αν ...ΠΑΜΕ μπροστά!

ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ: «Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια θα σκεφτείτε, αλλά το σημειώνουμε: στη χτεσινή δήλωση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, την οποία διάβασε ο ίδιος ενώπιον των αντιπροσωπειών, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσος Παπαδόπουλος αναφέρεται ως "ηγέτης των Ελληνοκυπρίων"...» (από τη στήλη «3η σελίδα» του «ΕΘΝΟΥΣ»)

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ: «Στο Κυπριακό η πλειονότητα των διαμορφωτών γνώμης της ελληνικής κοινής γνώμης επιζητεί με πάθος το "ρεαλισμό" της υποχώρησης και του συμβιβασμού. Εστω και αν αυτό προϋποθέτει ακόμα και τη μετατροπή της Κύπρου ανοιχτά σε προτεκτοράτο. Εδώ όλοι ξαφνικά "ξεχνούν" τις αρχές που επικαλούνται για όλους τους άλλους. Είναι αντιαμερικανοί σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός από το Κυπριακό, που είναι ελληνικό εθνικό θέμα. Εκεί, στο όνομα ενός ηττοπαθούς "ρεαλισμού" προτείνουν ακόμα και την αποδοχή του απαράδεκτου από κάθε άποψη σχεδίου του Κόφι Ανάν» (ανάλυση του Δ. Μπασάντη «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ: «Οι οποίες πραγματικότητες - έστω και ως παράγωγα παρανομίας - νομιμοποιούνται τελικά και αποτελούν θεμελιώδη συστατικά του σχεδίου που αυτή τη στιγμή προάγεται ως πλαίσιο ιστορικού συμβιβασμού. Που ακολουθεί γραμμή μείζονος εσωτερικής διχοτομήσεως εδαφικά και διαιρέσεως συνταγματικά» (άρθρο του Α. Λυκαυγή, συμβούλου επικοινωνίας της Κύπρου στην Ελλάδα, «ΤΟ ΒΗΜΑ»).

Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ: «Αν ο κυπριακός λαός φοβηθεί τους εκβιασμούς που καθημερινά εκτοξεύονται και υπερψηφίσει το σχέδιο Ανάν, η διχοτόμηση θα επέλθει άμεσα και θα συνοδεύεται από παντοτινή τουρκοβρετανική συγκυριαρχία επί ολοκλήρου της Κύπρου. Αν, όπως αναμένεται, ο κυπριακός λαός καταψηφίσει το σχέδιο Ανάν, η διχοτόμηση ενδεχομένως θα επέλθει σταδιακά» (άρθρο του Π. Ηφαιστου στα «ΝΕΑ»).

ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΤΑΦΩ: «Δεν μπορούμε να το κρίνουμε στατικά, καθώς λύση χωρίς υποχωρήσεις δεν υπάρχει. Το καθοριστικό κριτήριο είναι αν η λύση ενισχύει τις δυνάμεις της συμβίωσης, της συνύπαρξης, ανοίγει δυναμική ενοποίησης, επικοινωνίας, συμφιλίωσης στο νησί. `Η αν η ενασχόληση με τα θέματα ασφαλείας μπλοκάρει τις δυνατότητες του ειρηνικού μέλλοντος (από το κύριο άρθρο της «ΑΥΓΗΣ»).

ΤΑ ΝΕΑ: ΣΧΕΔΙΟ ΜΕ... ΦΕΣΙ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΟΙ ΜΠΟΥΣ - ΑΝΑΝ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΛΙΓΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΛΥΣΗ

ΕΘΝΟΣ: ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΜΕ ΠΑΓΙΔΕΣ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ - ΚΥΠΡΟ

Η ΝΙΚΗ: ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΣΧΕΔΙΟ ΟΗΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΝΤΕΚΤΑΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΛΟΥΚΕΡΝΗ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΓΚΑΘΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΣΧΕΔΙΟ... ΑΜΑΝ! ΤΑ 10 ΔΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

ΑΥΓΗ: ΝΥΧΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΤΟ ΒΗΜΑ: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΕΛΑΦΡΥΝΣΕΙΣ

ΑΥΡΙΑΝΗ: 3 ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΜΥΝΑΣ

Η ΧΩΡΑ: ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΩΝΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ: ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΒΡΗΚΕ Ο ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΙΟ ΦΤΗΝΑ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Ρόδινα χρόνια

«Τα επόμενα χρόνια δε θα είναι τόσο ρόδινα. Θα υπάρχει ανώμαλη προσγείωση στην αγορά εργασίας. Η "νάρκη" του ασφαλιστικού δύσκολα αντιμετωπίζεται και το πρόβλημα γιγαντώνεται» (δηλώσεις του Α. Μουρμούρα, στελέχους του ΔΝΤ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Το βίωμα

«Οι συστάσεις του κ. Γκαργκάνα για περιορισμένες αυξήσεις στα κατώτερα ημερομίσθια και γενικότερα στους μισθούς των εργαζομένων μπορεί να εξυπηρετούν δημοσιονομικές σκοπιμότητες, όμως έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το αίσθημα σκληρής λιτότητας που βιώνουν οι περισσότερες οικογένειες (του Πάνου Αμυρά, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

Τα κατσίκια

«Τελευταίο γκραν σουξέ, το θεσπέσιο επιχείρημα ότι επειδή φέτος το Καθολικό Πάσχα συμπίπτει με το ορθόδοξο, πλάκωσαν οι Ιταλοί στα ελληνικά αμνοερίφια και τα βούτηξαν σε υψηλές τιμές, οπότε εμείς θα τα αγοράσουμε σε... ακόμα υψηλότερες. Δεν είναι, μα πείτε μου, δεν είναι υπέροχο;» (Ρίκα Βαγιάννη, στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

Ω εταιρία!

«Σ' έναν κόσμο όπου ο κατάλογος των πολυκαταστημάτων ΙΚΕΑ έχει ξεπεράσει την κυκλοφορία της Βίβλου, με 115 εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν σταλεί ήδη στους υποψηφίους ανά τον κόσμο πελάτες, η κουλτούρα κι ο δημόσιος χώρος έχουν μεταμορφωθεί σε κάτι που δύσκολα προσδιορίζεται. Ο επονομαζόμενος κόσμος των πολυεθνικών εταιρειών έχει μεταβάλει, σ' ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όλες τις πολιτισμικές θέσεις, που ως χτες θεωρούνταν κατεστημένες σε καθαρά εταιρικά ζητήματα, εγκαθιδρύοντας μια νεοφανή εποχή, όπου το όνομα μιας πολυεθνικής σημαίνει σχεδόν ό,τι και το όνομα μιας χώρας - δεδομένου ότι ο κύκλος εργασιών των μεγαλύτερων επιχειρήσεων ξεπερνά κατά πολύ το ΑΕΠ πολλών χωρών μαζί» (άρθρο του Μ. Ανδριωτάκη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).