Associated Press

Την ίδια στιγμή, η εξάρθρωση του δικτύου των «αντιφρονούντων» κατά μια άλλη διαβολική «σύμπτωση» ή καλύτερα ως άμεση απάντηση για τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς Κάστρο» κατά την αμερικανική κυβέρνηση, συμπίπτει με σκλήρυνση του εμπάργκο. Μέτρων, όπως η περιστολή των οικονομικών οικογενειακών εμβασμάτων από τις ΗΠΑ προς την Κούβα, των απευθείας αεροπορικών πτήσεων τσάρτερ, μέτρων όμως που είχαν προαναγγελθεί από τα μέσα Μάρτη.

Το μέτωπο διττό. Νέος γύρος σκληρότερων κυρώσεων, πάντα μέρος του σαραντάχρονου εμπάργκο, και διεθνής εκστρατεία απομόνωσης, κυρίως μέσω των διεθνών «έγκυρων μέσων ενημέρωσης», περί «παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που οι ΗΠΑ θυμήθηκαν εκ νέου για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους αναφορικά με την πολυσχιδή επίθεση που έχουν εξαπολύσει κατά της Κούβας.

Χωρίς αμφιβολία ένα θέαμα αχαλίνωτης υποκρισίας, αφού πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση, που χωρίς φειδώ εξαπόλυσε έναν παράνομο πόλεμο κατά του Ιράκ, όταν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν ήταν συμβατές με τα σχέδια της πλανητικής κυριαρχίας της.

Associated Press

Είναι η κυβέρνηση υπό τον Τζορτζ Μπους, που ηγείται της εκστρατείας καταδίκης της Κούβας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραβιάζονται στις δίκες των «αντιφρονούντων» και τεχνηέντως αναμειγνύονται με τις εκτελέσεις των τριών πειρατών του φεριμπόουτ, όταν ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος ως κυβερνήτης του Τέξας, υπέγραψε 152 εντολές για εκτέλεση θανατικών ποινών στην πολιτεία του. Τις περισσότερες που έχουν λάβει χώρα ποτέ, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησής του, σε πολιτεία των ΗΠΑ! Ο Τζορτζ Μπους που διέταξε τη σφαγή χιλιάδων αθώων στο Αφγανιστάν και τώρα στο Ιράκ, υπό την προσχηματική «εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας», εξέφρασε σοκ και αποτροπιασμό για την εκτέλεση των τριών πειρατών που απειλούσαν να δολοφονήσουν δεκάδες επιβάτες μεταξύ αυτών και ξένους υπηκόους.

Φυσικά, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν, διαστρεβλώνοντας εννοείται, την εν λόγω «μετριοπαθή» απόφαση κατά το δοκούν και με σύμμαχο τα διεθνή ΜΜΕ. Στόχος, η προώθηση της εκστρατείας τους, υπό το πρίσμα της αναθεωρημένης πολιτικής έναντι της Κούβας, όπως παραδέχτηκε εμμέσως και ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ, σε πρόσφατες δηλώσεις του. Αποκρυπτογραφώντας την «ωμή», πλην όμως διπλωματική, γλώσσα, όπως επισήμανε σαφέστατα ο Φιντέλ Κάστρο, δύο φορές μάλιστα σε διάστημα πέντε ημερών, οι «ΗΠΑ δημιουργούν τεχνητή κρίση, προκειμένου να προκαλέσουν μια στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κούβας».

Υπερβολή; Διόλου. Αξίζει κανείς να επαναλάβει τις δηλώσεις Χανς Χέρτελ, του Αμερικανού πρέσβη στη Δομινικανική Δημοκρατία ότι ο πόλεμος κατά του Ιράκ θα αποστείλει ένα πολύ θετικό μήνυμα προς την Κούβα, συμπληρώνοντας ότι ο ευρύτερος πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι μόνο η αρχή «της σταυροφορίας απελευθέρωσης που θα συμπεριλάβει όλο τον κόσμο, της Κούβας περιλαμβανομένης». Ανάλογες δηλώσεις έκανε σε τηλεοπτικό σταθμό του Μαϊάμι και ο Τζεμπ Μπους αδελφός του Αμερικανού Προέδρου, κυβερνήτης της πολιτείας της Φλόριντα και ο άνθρωπος που έστειλε τον Τζορτζ Ουόκερ στο Λευκό Οίκο, «μαγειρεύοντας» τα εκλογικά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του 2000.

Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει ενταχθεί και η εξαιρετικά προκλητική εκστρατεία ανατροπής του επικεφαλής του Γραφείου αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα Τζέιμς Κέισον, κατά τον βετεράνο διπλωμάτη Γουέιν Σμιθ.

Σε μια δεύτερη, ή εκ των έσω ανάγνωση της πορείας των γεγονότων των τελευταίων μηνών, ο Γουέιν Σμιθ, που παραιτήθηκε το 1982, ως επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Αβάνα, διαφωνώντας με την πολιτική που χάρασσε έναντι της Κούβας ο τέως Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν, αναφέρει ότι η αμερικανική κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απέσπασε επιθυμητό αποτέλεσμα.

«Η κυβέρνηση Μπους μέχρι σήμερα δυσφορούσε, εξαιτίας της πολιτικής ανοχής της κουβανικής κυβέρνησης έναντι όλων των υπονομευτικών ενεργειών, αφού όχι μόνο δεν πετύχαινε το στόχο της αλλά λειτουργούσε προς όφελος της Κούβας, καθώς ενθάρρυνε όσους προωθούσαν την κατάργηση των εμπάργκο και την άρση των κυρώσεων ή των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων και την προοδευτική αποσύνθεση του εμπάργκο», αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του στους Los Angeles Times και προσθέτει ότι «αυτό που έπραξε η αμερικανική κυβέρνηση είναι πολύ απλό. Διέταξε τον Κέισον να ξεκινήσει μια σειρά υψηλού επιπέδου επαφών με αντιφρονούντες, προσπάθεια συντονισμού των ενεργειών, ακόμη και συναντήσεις και σεμινάρια εντός της κατοικίας του ή της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής, την ευρύτατη χρηματοδότηση αλλά και την τροφοδότηση με κάθε είδους συσκευές υψηλής τεχνολογίας.

Εδωσε ακόμη και συνεντεύξεις Τύπου με το πέρας αυτών των συναντήσεων. Η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά ότι αυτή η τακτική του "ταύρου εν υαλοπωλείω" είτε θα προκαλούσε εσωτερική αναταραχή και ανατροπή με μη-αντίδραση της κουβανικής κυβέρνησης είτε θα προκαλούσε αντίδραση ή ακόμη περισσότερο ήλπιζε σε υπερβολική αντίδραση εκ μέρους της κουβανικής κυβέρνησης». Κατά το σκεπτικό του Σμιθ το σχέδιο είχε πολλούς στόχους. Την ικανοποίηση της κουβανο-αμερικανικής κοινότητας του Μαϊάμι, που αναμένει την ανταπόδοση του «δώρου» των προεδρικών εκλογών του 2000 και θα αποτελέσει σε αντίθετη περίπτωση μέγιστο πρόβλημα για τους Ρεπουμπλικανούς στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του 2004.Την ικανοποίηση των αγροτικών λόμπι που δεν επιθυμούν άρση του εμπάργκο, την προσπάθεια επίλυσης της αλληλεξοντωτικής σύγκρουσης μεταξύ διαφόρων κέντρων συμφερόντων εντός του Λευκού Οίκου και του Κογκρέσου... φυσικά την προώθηση της εκστρατείας για την επιβολής της δημοκρατίας...

Αν και ο Κόλιν Πάουελ διευκρίνισε ότι, όταν οι ΗΠΑ μιλούν για δημοκρατία κάνουν λόγο για το αμερικανικό μοντέλο και πια εντάσσοντας και επισήμως την Κούβα μέσα στις πρώτες θέσεις των χωρών που προωθούν την τρομοκρατία, ο δρόμος για την εισβολή ανοίγει...

Ενώπιον περισσοτέρων του ενός 1 εκατομμυρίων Κουβανών και εκατοντάδων μελών αντιπροσωπειών από 47 κράτη του κόσμου, ο Μεξικανός κοινωνιολόγος Πάμπλο Γκονζάλες Κασανόβα, διάβασε την κοινή διακήρυξη στήριξης της Κούβας, εκ μέρους 165 διανοουμένων και καλλιτεχνών και δεν ήταν λίγες οι φορές που τα λιγοστά λόγια του, πνίγηκαν από τις φωνές και τα συνθήματα των Κουβανών.

Η κοινή διακήρυξη που συντάχθηκε στο Μεξικό την 30ή Απριλίου αποτέλεσε μαζί με την καταλυτική ομιλία - μήνυμα προς τον αμερικανικό λαό και τον κόσμο, του Φιντέλ Κάστρο, τις δύο σημαντικότερες στιγμές του γιορτασμού της εργατικής Πρωτομαγιάς

«Η επέμβαση στο Ιράκ είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση της διεθνούς έννομης τάξης. Μία και μόνο δύναμη αυτή τη στιγμή προκαλεί σοβαρή ζημία στο μοντέλο κατανόησης, διαλόγου και μεσολάβησης μεταξύ των λαών. Αυτή η δύναμη επικαλείται μη επαληθεύσιμες κατηγορίες προκειμένου να νομιμοποιήσει την επέμβασή της, προκαλώντας μαζικές απώλειες ανθρωπίνων ζωών, και ανέχτηκε την καταστροφή μίας από τις κυριότερες πολιτιστικές κληρονομιές της ανθρωπότητας.

Το μόνο που κατέχουμε είναι οι ηθικές μας αρχές, και από τη θέση αυτή καλούμε τη συνείδηση του κόσμου να αποτρέψει μία νέα εξοργιστική προσβολή των αρχών που μας διέπουν. Αυτή τη στιγμή εξαπολύεται μια σφοδρή εκστρατεία αποσταθεροποίησης εναντίον ενός Λατινοαμερικάνικου κράτους. Η εκστρατεία κατά της Κούβας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για εισβολή. Αντιτιθόμαστε σε αυτή την ενέργεια, και προτάσσουμε τις οικουμενικές αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας, του σεβασμού στην εδαφική ακεραιότητα και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αρχές ουσιώδεις για τη δίκαιη και ειρηνική συνύπαρξη των κρατών».

Τη διακήρυξη στήριξης υπέγραψαν αρχικά την 30ή Απριλίου, ο Λεοπόλδο Ζέα, Μεξικανός φιλόσοφος και οι Μεξικανοί διανοούμενοι Αντόλφο Σάντσες Βάσκες, Μιγκέλ Λεόν Πορτίγια, Αντρές Ενεστρόσα, Μαρία Ρόχο, Χάιμε Λαμπαστίδα, Βίκτορ Φλόρες Ολέα, Φεντερίκο Αλβάρες, Χιλμπέρτο Λόπες Ρίβας και ο κοινωνιολόγος - ερευνητές Πάμπλο Γκονζάλες Κασανόβα.

Επίσης, έχουν υπογράψει μεταξύ άλλων ο Κολομβιανός βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η Ριγκομπέρτα Μεντσού, ιθαγενής από τη Γουατεμάλα που της απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, όπως και στον Αργεντίνο γλύπτη και αρχιτέκτονα Αντόλφο Πέρες Εσκίβελ, για τους πολύχρονους αγώνες κατά των δικτατοριών στις χώρες τους καθώς και η Νοτιοαφρικανή συγγραφέας, επίσης βραβευμένη με Νόμπελ, Ναντίν Γκόρντιμερ, όπως ανακοίνωσε ο Μεξικανός κοινωνιολόγος Πάμπλο Γκονζάλες.

Τη διακήρυξη υπογράφουν επίσης ο Αμερικανός τραγουδιστής Χάρι Μπελαφόντε και ο ηθοποιός Ντάνι Γκλόβερ, οι Αμερικανοί διανοούμενοι Τζέιμς Πέτρας, Μάικλ Αλμπερτ, Γουίλιαμ Μπλουμ, οι Χιλιανοί συγγραφείς Λουίς Σεπούλβεδα και Αριέλ Ντόρφμαν, ο Ισπανός χορογράφος του φλαμένγκο και σκηνοθέτης Αντόνιο Γκάδες, οι Ουρουγουανοί συγγραφείς Μάριο Μπενεντέτι και Εδουάρδο Γκαλεάνο, ο διάσημος και πρωτοποριακός αρχιτέκτονας Οσκαρ Νιεμάγιερ, η επικεφαλής των αργεντίνικου κινήματος Μητέρες της Πλατείας Μαΐου, Ιβι ντε Μποναφίνι αλλά και ο ηγέτης του Κινήματος χωρίς Γη στη Βραζιλία Ζοάο Πέδρο Στεντίλε. Μέσα σε 24 ώρες είχαν υπογράψει επίσης οι Αλφόνσο Σάστρε, Βολόντια Τέιτλεμπόιμ, Χοσέ Μπαλμές, Χόρχε Ενρίκε Αντουμ, Τιάγκο δε Μέλο, Ντανθέλ Βιλιέτι, Πίνο Σολάνας, Χόρχε Σανχινές, Λουίσα Βαλενθουέλα, Αμπελάρδο Καστίγιο, Σίλβια Ιπαραγκουίρε, Φερνάντο Γκαρσία, Εδουάρδο Μινιόγνια, Τριστάν Μπάουερ, Εδουάρδο Παβλόφσκι, Νόρμαν Μπρίσκι Νοέ Γίτρικ, Τουνούνα Μερκάδο, Μπέμπο Τζιαρντινέλι, Μιγκέλ Μπονάσο, Αντρές Ριβέρα, Εμίρ Σάντερ, Ατίλιο Μπορόν, Αρκίρα Αργκουμέδο, Αρτούρο Αντρές Ρόιγκ, Τζιάνι Μινά, Κλοντ Κουφόν, Ρόι Μπράουν, Πολ Εστράδε, Σαντάγιο Γκαρσία, Κλόντια Κορόλ, Ρενάτο Πράδα Οροπέθα, Φερνάντο Μπουτατσόνι, Κιθ Ελις, Βίκτορ Ερέδια, Νέλσον Οσόριο, Χιλντεμπράντο Πέρες, Τζιούλιο Τζιράρντι, Ροδόλφο Λίβινγκστονγκ, Αλίσια Πεγίθα, Κάρλος Σμπρίλερ, Ανα Εσκουδέρο Μπαλτάσαρ, Πατρίσιο Α. Μπρόντσκι, Φρανσίσκο Καλδερόν Σάντσες δε Ρόχας, Κριστίνα Μπάρος Βαλέρο, Μάρκο Μπουενρόστο, Μπέιτια Ιντια, Σεσίλια Φρίντμαν, Ροξάνα Ντάνμπαρ Ορτίζ, Τζέιμς Κόκροφτ, Λέσι Χόαγκ Χόουπ, Κόριουν Αχαρόνιαν, Ουζμάν Ισλάμ Κχαν, Αλίσια Καστεγιάνο Γκερέρο, Μάριο Κασαρτέλι, Σιμόν Χ. Ορτίς, Αλεχάντρο Στιούαρτ, Ζοσεφίνα Μοράλες Ραμίρες, Φελίπε Λαμπαρέρο, Ραούλ Αρίσα, Ρενέ Μπενεντίκτο, Σέρχιο Κάρθας, Μπέινουζ Τσμούκλερ, Μπεατρίς Λαϊλάντ, Ντανιέλ Καμπιόνε, Χούλιο Γκαμπίνα, Μάρτα Αρνεκερ, Μάικλ Λίμποβιτς, Γκρασιέλα Ρόζενμπλουμ, Πέδρο Σαλασάρ, Γκιγιέρμο Μαριάτσα Ιτούρι, Ερνάν Λόπες Εουτσάγκουε, Μερσάντες Αλιφάνο Μπενίτες, Μιγκέλ Μπάιρες, Μάριο Μάεστρι, Φλορέντσε Καρμπόνι, Πάντσο Ναβαρέτε Γκονζάλες, Ροντόλφο Ντιάς Σαρβίντε, Μαρία Πιλάρ Ακίνο, Γκούνθερ Μπελτσάους, Μαρία Ντολόρες ντε λα Πένια, Κάτι Αϊμπενσούτζ, Αντόνιο Μιρό, Κάρλος Ασνάρες, Ρόσα Ριμπέιρο, Εφρέν Ορόσκο, Ελσα Φερέιρα Λόμπο, Ινές Βάσκες και Εμανουέλ Γκαγιάου.

Ο λόγος στον Φιντέλ Κάστρο, που πριν μερικές ημέρες «ανακρίθηκε» από δημοσιογράφους για τα τεκταινόμενα, τις τελευταίες εξελίξεις, αποκάλυψε πολλές άγνωστες μέχρι στιγμής πτυχές των πραγματικών περιστατικών και των δόλιων ενεργειών, που σχεδιάζονται από συγκριμένα κέντρα, με στόχο την ανατροπή του σοσιαλισμού στο Νησί της Επανάστασης, και τις συνεχώς αυξανόμενες επιθετικές ενέργειες των ΗΠΑ.

• «Τα πάντα ξεκίνησαν με την άφιξη του κ. Κέισον», θα τονίσει ο Φιντέλ αναφερόμενος στο πρόσωπο του επικεφαλής του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα, αφού επισήμως ΗΠΑ και Κούβα δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις, περισσότερο από 40 χρόνια. Στις 10 Σεπτέμβρη 2002 όμως η πηγή, κατά τον Κουβανό ηγέτη, βρίσκεται στην ίδια τη σύνθεση της κυβέρνησης Μπους, που κατ' αρχήν ξεπληρώνει το χρέος της εκλογής στην Προεδρία... στη μαφία του Μαϊάμι. Ενώ η προσπάθεια ανατροπής περιλάμβανε και το διορισμό του Οτο Ράιχ ως αναπληρωτή ΥΠΕΞ, υπεύθυνου για θέματα Λατινικής Αμερικής, που είχε κατηγορήσει την Κούβα για ηλεκτρονικό πόλεμο κατά των τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ, για κινεζικό πλοίο με φορτίο σύγχρονων όπλων που είχε προορισμό την Κούβα. Το Σεπτέμβρη του 2002, ο Οτο Ράιχ διορίζει τον Τζέιμς Κέισον, παλιό του συνεργάτη στις ανατροπές της Κεντρικής Αμερικής, επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής στην Αβάνα.
• Στις 16 Σεπτέμβρη, 4 μέρες μετά την άφιξή του στην Αβάνα, ο Κέισον δηλώνει αναφορικά με την εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας και τον ίδιο τον Μπους: «στόχος του η επιτάχυνση της διαδικασίας εκδημοκρατισμού της Κούβας». Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει τα συνεχή ταξίδια σε όλη την κουβανική επικράτεια, τις συναντήσεις, την υπονόμευση, στο πλαίσιο του σχεδίου που ονόμασε «σχέδιο των 6.000 μιλίων»...
• Από τις 17 έως και τις 30 Σεπτέμβρη, έχει αλλεπάλληλες συναντήσεις, ενώ στην έκθεση αγροτικών προϊόντων και τροφίμων στο ξενοδοχείο «Μέλια Κοχίμπα», επιτίθεται δριμύτατα κατά της κουβανικής κυβέρνησης, προειδοποιώντας και άλλες χώρες...«ότι η Κούβα θέλει πίστωση, αλλά δεν πληρώνει».
• Αρχές Οκτώβρη έντονη δράση στην Κεντρική Κούβα με αιχμή του δόρατος την επίσκεψη Κουβανών που στο παρελθόν είχαν ανεπιτυχώς προσπαθήσει να μεταναστεύσουν παρανόμως. Επίσης καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα γίνονται συνεχείς συναντήσεις και δείπνα με θέμα το «Σχέδιο Βαρέλα», αλλά και το συντονισμό του «Συμβουλίου για την προώθηση της Κοινωνίας των Πολιτών» την ομπρέλα των οργανώσεων των «αντιφρονούντων».
• Στις 11 Νοέμβρη, συνάντηση στην κατοικία του Κέισον με αντικείμενο τη συγκέντρωση των πληροφοριών και το συντονισμό των ενεργειών, όπου πήραν μέρος οι Οσβάλντο Πάγια Σαρντίνιας, Οσβάλντο Αλφόνσο Βαλντές, Βλαντιμίρο Ρόσα Αντούνιες, Οσκαρ Ελίας Μπισέτ Γκονσάλες, ενώ άλλη ειδική συνάντηση έγινε και με τη Μάρτα Μπεατρίς Ρόκε και άλλους 13 πράκτορες του Κέισον, τη στιγμή που αεροπειρατεία εκδηλωνόταν σε αεροσκάφος ψεκασμού «ΑΝ-2» και το οποίο τελικά κατευθύνθηκε στις ΗΠΑ.
• 19 Δεκέμβρη. Δεύτερη ευρείας σύνθεσης συνάντηση και ενώ το «σχέδιο των 6.000 μιλίων» συνεχίζεται, όπου έλαβαν μέρος 12 μέλη της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ, αλλά και διπλωματικοί εκπρόσωποι της Πολωνίας, της Βρετανίας, της Τσεχίας, της Χιλής και της Ελλάδας καθώς και 52 εκπρόσωποι διαφόρων ομάδων των «αντιφρονούντων».
• Στις 21 Δεκέμβρη ο Κέισον δίνει συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό του Μαϊάμι, «Channel 51», όπου επιβεβαιώνει ότι είναι σε συνεχείς επαφές με τις «οργανώσεις αντιφρονούντων» στην Κούβα αλλά και τις δύο κύριες οργανώσεις της μαφίας του Μαϊάμι, το Εθνικό Ιδρυμα Κουβανο-Αμερικανών και το Κουβανικό Συμβούλιο Ελευθερίας και τονίζει: «είναι μία μεταβατική κατάσταση τώρα, αλλά θα υπάρξει μία νέα Κούβα κάποια μέρα και όλοι αυτοί έχουν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στο μετασχηματισμό, αλλά και τις αποφάσεις για το μέλλον της Κούβας».
• Συνεχείς αποστολές στο Πινάρ δελ Ρίο, Λας Τούνας, Χολγκίν, Γκράνμα, Σαντιάγκο δε Κούμπα, Γκουαντανάμο, ενώ η δράση κορυφώνεται στις 29 του Γενάρη 2003, με την κατάληψη του φορτηγού πλοίου «Cabo Corrientes» από πειρατές στο Νησί της Νεολαίας με κατεύθυνση τις ΗΠΑ...
• Στις 6 Φλεβάρη 2003 περιπολικό σκάφος του Λιμενικού καταλήφθηκε. Προορισμός ΗΠΑ...
• Οι ανατρεπτικές ενέργειες θα κορυφωθούν το Μάρτη και στις 14 του μήνα συλλαμβάνονται οι πρώτοι 32 μισθοφόροι. Στις 18 συλλαμβάνονται άλλοι 33 και αμέσως εκδηλώνεται αεροπειρατεία σε αεροσκάφος «DC-3» που εκτελούσε εσωτερική πτήση από Νουέβα Χερόνα στην Αβάνα. Κατεύθυνση των αεροπειρατών οι ΗΠΑ...
• 25 Μάρτη και άλλες συλλήψεις μισθοφόρων. Στις 31 Μάρτη εκδηλώνεται νέα αεροπειρατεία σε αεροσκάφος «ΑΝ-24» που εκτελούσε εσωτερική πτήση από το Νησί της Νεολαίας στην Αβάνα. Κατεύθυνση ΗΠΑ...
• 2 Απρίλη και ενώ ξεκινούν οι δίκες των «αντιφρονούντων» εκδηλώνεται πειρατεία στο φεριμπότ «Μπαραγκουά». Χαρακτηριστικό της έκρυθμης κατάστασης που επικράτησε στα διεθνή ύδατα, 30 μίλια από τις ακτές της Κούβας, είναι ότι δύο Γάλλοι πολίτες, που ως τουρίστες επέβαιναν στο μοιραίο σκάφος, στην απόγνωσή τους και κατεχόμενοι από τρόμο επέλεξαν να πέσουν στη θάλασσα, σε μία περιοχή που είναι γεμάτη καρχαρίες! Αυτό το γεγονός προκάλεσε τελικά την επέμβαση της κουβανικής Ακτοφυλακής, τη λήξη της πειρατείας, την προσαγωγή των υπευθύνων (με το εξαιρετικά πλούσιο ποινικό μητρώο) στη δικαιοσύνη και τη θανατική τους καταδίκη.