Οι συνεχείς αεροπειρατείες και η κορύφωση των «παράδοξων» ενεργειών με πειρατεία σε φεριμπόουτ στο λιμάνι της Αβάνας, ακριβώς τις μέρες που εκ των προτέρων είχαν οριστεί να διεξαχθούν οι δίκες των «αντιφρονούντων», μόνο συμπτώσεις δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, όσο αφελής ή αθώος θα μπορούσε να είναι κάποιος.

Την ίδια στιγμή, η εξάρθρωση του δικτύου των «αντιφρονούντων» κατά μια άλλη διαβολική «σύμπτωση» ή καλύτερα ως άμεση απάντηση για τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς Κάστρο» κατά την αμερικανική κυβέρνηση, συμπίπτει με σκλήρυνση του εμπάργκο. Μέτρων, όπως η περιστολή των οικονομικών οικογενειακών εμβασμάτων από τις ΗΠΑ προς την Κούβα, των απευθείας αεροπορικών πτήσεων τσάρτερ, μέτρων όμως που είχαν προαναγγελθεί από τα μέσα Μάρτη.

Το μέτωπο διττό. Νέος γύρος σκληρότερων κυρώσεων, πάντα μέρος του σαραντάχρονου εμπάργκο, και διεθνής εκστρατεία απομόνωσης, κυρίως μέσω των διεθνών «έγκυρων μέσων ενημέρωσης», περί «παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που οι ΗΠΑ θυμήθηκαν εκ νέου για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους αναφορικά με την πολυσχιδή επίθεση που έχουν εξαπολύσει κατά της Κούβας.

Χωρίς αμφιβολία ένα θέαμα αχαλίνωτης υποκρισίας, αφού πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση, που χωρίς φειδώ εξαπόλυσε έναν παράνομο πόλεμο κατά του Ιράκ, όταν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν ήταν συμβατές με τα σχέδια της πλανητικής κυριαρχίας της.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που κρατά φυλακισμένους με τον πιο απάνθρωπο τρόπο περισσότερους των 600 κρατούμενους, παιδιών και εφήβων περιλαμβανομένων, στη ναυτική βάση του Γκουαντανάμο, χωρίς να τους έχει αποδοθεί κάποια κατηγορία, χωρίς να αναγνωρίζονται ούτε καν ως αιχμάλωτοι πολέμου, χωρίς να τυγχάνουν και των πιο βασικών δικαιωμάτων των κρατουμένων, καθώς οι ΗΠΑ προβάλλουν το επιχείρημα ότι αφού η κυβέρνηση της Κούβας δεν αναγνωρίζει τη συμφωνία για τη βάση του Γκουαντανάμο και δε θεωρείται αμερικανικό έδαφος, συνεπώς οι «μαχητές» αυτοί «υφίστανται» και δεν έχουν δικαιώματα.

Είναι η κυβέρνηση υπό τον Τζορτζ Μπους, που ηγείται της εκστρατείας καταδίκης της Κούβας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραβιάζονται στις δίκες των «αντιφρονούντων» και τεχνηέντως αναμειγνύονται με τις εκτελέσεις των τριών πειρατών του φεριμπόουτ, όταν ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος ως κυβερνήτης του Τέξας, υπέγραψε 152 εντολές για εκτέλεση θανατικών ποινών στην πολιτεία του. Τις περισσότερες που έχουν λάβει χώρα ποτέ, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησής του, σε πολιτεία των ΗΠΑ! Ο Τζορτζ Μπους που διέταξε τη σφαγή χιλιάδων αθώων στο Αφγανιστάν και τώρα στο Ιράκ, υπό την προσχηματική «εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας», εξέφρασε σοκ και αποτροπιασμό για την εκτέλεση των τριών πειρατών που απειλούσαν να δολοφονήσουν δεκάδες επιβάτες μεταξύ αυτών και ξένους υπηκόους.

Στο μεταξύ, όμως, οι ΗΠΑ είχαν προλειάνει το έδαφος με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο -εκτός φυσικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες- προσπάθησαν να καταδικάσουν την Κούβα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, προκειμένου να υπάρξει η νομιμοποίηση για μια μελλοντική ή άμεση επέμβαση. Η αποστολή με «σημαιοφόρο», την Κόστα Ρίκα απέτυχε, αφού υιοθετήθηκε μια άλλη πρόταση, που κατέθεσαν το Περού και η Ουρουγουάη. Χαρακτηρίστηκε μετριοπαθής, καθώς ζητά από την Κούβα να αποδεχτεί αποστολή του ΟΗΕ για τη διακρίβωση των καταγγελιών. Ομως, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αποφάσισε, έστω και με ισχνή πλειοψηφία, την αποστολή επιθεωρητή σιώπησε χαρακτηριστικά αναφορικά με τις προτάσεις καταδίκης των ΗΠΑ, τόσο για το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Γκουαντανάμο που αποτελεί όνειδος, αλλά και τις προτάσεις για τις παραβιάσεις και των πλέον βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτών της ανθρώπινης ζωής, στην περίπτωση του πολέμου του Ιράκ.

Φυσικά, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν, διαστρεβλώνοντας εννοείται, την εν λόγω «μετριοπαθή» απόφαση κατά το δοκούν και με σύμμαχο τα διεθνή ΜΜΕ. Στόχος, η προώθηση της εκστρατείας τους, υπό το πρίσμα της αναθεωρημένης πολιτικής έναντι της Κούβας, όπως παραδέχτηκε εμμέσως και ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ, σε πρόσφατες δηλώσεις του. Αποκρυπτογραφώντας την «ωμή», πλην όμως διπλωματική, γλώσσα, όπως επισήμανε σαφέστατα ο Φιντέλ Κάστρο, δύο φορές μάλιστα σε διάστημα πέντε ημερών, οι «ΗΠΑ δημιουργούν τεχνητή κρίση, προκειμένου να προκαλέσουν μια στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κούβας».

Υπερβολή; Διόλου. Αξίζει κανείς να επαναλάβει τις δηλώσεις Χανς Χέρτελ, του Αμερικανού πρέσβη στη Δομινικανική Δημοκρατία ότι ο πόλεμος κατά του Ιράκ θα αποστείλει ένα πολύ θετικό μήνυμα προς την Κούβα, συμπληρώνοντας ότι ο ευρύτερος πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι μόνο η αρχή «της σταυροφορίας απελευθέρωσης που θα συμπεριλάβει όλο τον κόσμο, της Κούβας περιλαμβανομένης». Ανάλογες δηλώσεις έκανε σε τηλεοπτικό σταθμό του Μαϊάμι και ο Τζεμπ Μπους αδελφός του Αμερικανού Προέδρου, κυβερνήτης της πολιτείας της Φλόριντα και ο άνθρωπος που έστειλε τον Τζορτζ Ουόκερ στο Λευκό Οίκο, «μαγειρεύοντας» τα εκλογικά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του 2000.

Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει ενταχθεί και η εξαιρετικά προκλητική εκστρατεία ανατροπής του επικεφαλής του Γραφείου αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα Τζέιμς Κέισον, κατά τον βετεράνο διπλωμάτη Γουέιν Σμιθ.

Σε μια δεύτερη, ή εκ των έσω ανάγνωση της πορείας των γεγονότων των τελευταίων μηνών, ο Γουέιν Σμιθ, που παραιτήθηκε το 1982, ως επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Αβάνα, διαφωνώντας με την πολιτική που χάρασσε έναντι της Κούβας ο τέως Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν, αναφέρει ότι η αμερικανική κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απέσπασε επιθυμητό αποτέλεσμα.

«Η κυβέρνηση Μπους μέχρι σήμερα δυσφορούσε, εξαιτίας της πολιτικής ανοχής της κουβανικής κυβέρνησης έναντι όλων των υπονομευτικών ενεργειών, αφού όχι μόνο δεν πετύχαινε το στόχο της αλλά λειτουργούσε προς όφελος της Κούβας, καθώς ενθάρρυνε όσους προωθούσαν την κατάργηση των εμπάργκο και την άρση των κυρώσεων ή των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων και την προοδευτική αποσύνθεση του εμπάργκο», αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του στους Los Angeles Times και προσθέτει ότι «αυτό που έπραξε η αμερικανική κυβέρνηση είναι πολύ απλό. Διέταξε τον Κέισον να ξεκινήσει μια σειρά υψηλού επιπέδου επαφών με αντιφρονούντες, προσπάθεια συντονισμού των ενεργειών, ακόμη και συναντήσεις και σεμινάρια εντός της κατοικίας του ή της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής, την ευρύτατη χρηματοδότηση αλλά και την τροφοδότηση με κάθε είδους συσκευές υψηλής τεχνολογίας.

Εδωσε ακόμη και συνεντεύξεις Τύπου με το πέρας αυτών των συναντήσεων. Η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά ότι αυτή η τακτική του "ταύρου εν υαλοπωλείω" είτε θα προκαλούσε εσωτερική αναταραχή και ανατροπή με μη-αντίδραση της κουβανικής κυβέρνησης είτε θα προκαλούσε αντίδραση ή ακόμη περισσότερο ήλπιζε σε υπερβολική αντίδραση εκ μέρους της κουβανικής κυβέρνησης». Κατά το σκεπτικό του Σμιθ το σχέδιο είχε πολλούς στόχους. Την ικανοποίηση της κουβανο-αμερικανικής κοινότητας του Μαϊάμι, που αναμένει την ανταπόδοση του «δώρου» των προεδρικών εκλογών του 2000 και θα αποτελέσει σε αντίθετη περίπτωση μέγιστο πρόβλημα για τους Ρεπουμπλικανούς στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του 2004.Την ικανοποίηση των αγροτικών λόμπι που δεν επιθυμούν άρση του εμπάργκο, την προσπάθεια επίλυσης της αλληλεξοντωτικής σύγκρουσης μεταξύ διαφόρων κέντρων συμφερόντων εντός του Λευκού Οίκου και του Κογκρέσου... φυσικά την προώθηση της εκστρατείας για την επιβολής της δημοκρατίας...

Αν και ο Κόλιν Πάουελ διευκρίνισε ότι, όταν οι ΗΠΑ μιλούν για δημοκρατία κάνουν λόγο για το αμερικανικό μοντέλο και πια εντάσσοντας και επισήμως την Κούβα μέσα στις πρώτες θέσεις των χωρών που προωθούν την τρομοκρατία, ο δρόμος για την εισβολή ανοίγει...