«Ετοιμάζεται νέο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία;». Το ερώτημα διατύπωσε στα τέλη της βδομάδας η εταιρία αναλύσεων «StratFor». Αφορμή ασφαλώς δεν αποτέλεσε ένα φυσικό φαινόμενο - ο σεισμός των 6,4 Ρίχτερ στο Μπινγκιόλ - όσο κι αν εξέθεσε για νιοστή φορά τη διαφθορά που διέθρεψε η πολυετής σχέση κράτους, παρακράτους και μαφίας (των κατασκευών, εν προκειμένω).

Ομως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο πρωθυπουργός του Λευκού κόμματος (AKP) δήλωσε πως οι ταραχές της Παρασκευής, ανάμεσα σε σεισμόπληκτους Κούρδους που διαμαρτύρονταν για την ανυπαρξία κρατικής βοήθειας και τους στρατιωτικούς που άνοιξαν πυρ στο ψαχνό για να τους διαλύσουν, δεν αποκλείεται να ήταν «προβοκάτσια».

Κατηγορεί ο Ερντογάν το μηχανισμό ασφαλείας ότι υποδαυλίζει ένταση για να τον ανατρέψει; Οχι ακριβώς. Ισχυρίζεται ο στρατός του Οζκιόκ ότι το ΑΚΡ επιχειρεί να καταστρατηγήσει το «κοσμικό κράτος»; Οχι ακριβώς. Αλλά τα πολιτικά υπονοούμενα πάντα είχαν σημασία στην Τουρκία.

Βέβαια, η ουσία της έντασης ανάμεσα στο νιόφερτο στην εξουσία AKP και τα κέντρα που συνθέτουν το υπεραπλουστευτικά καλούμενο «βαθύ κράτος» (στρατός, μυστικές υπηρεσίες, γραφειοκρατία, βιομήχανοι), που μόνο ενιαίο δεν είναι, έγκειται στις χαοτικές διαφορές απόψεων όσον αφορά τις επιλογές πολιτικής: πώς θα αντιμετωπιστεί το Κουρδικό (η επίλυση του οποίου έρχεται, μετά το Κυπριακό, να προστεθεί στους όρους ένταξης της χώρας στην ΕΕ), και πολύ περισσότερο ποια θα είναι η θέση της Τουρκίας στις νέες περιφερειακές ισορροπίες, καθώς η σταθερά της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ αμφισβητείται όλο και πιο έντονα.