Για ό,τι δεν μπόρεσαν οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές να πείσουν την εργατική τάξη, αναλαμβάνει να την πείσει κατ' ευθείαν πλέον ο αστικός Τύπος.

Περίσσεψαν - και ακόμα είμαστε στην αρχή - οι αναλύσεις στα κύρια άρθρα για το πώς το ευνοϊκό για τις επενδύσεις περιβάλλον που εξασφάλισε η κυβέρνηση (δηλαδή, η μέχρι τώρα αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων) έφερε αποτέλεσμα. Ποιο; Τις συμφωνίες με τους Κινέζους. Οπως και στο Ελληνικό τις επενδύσεις του Κατάρ...

Στα παραμέσα κείμενα, απ' όσα υπογράφηκαν, ο αστικός Τύπος εστιάζει σε ένα: Η Κίνα θα αγοράζει ελληνικά ομόλογα. Δηλαδή; Η Κίνα θα δίνει ζεστό χρήμα στο κρατικό ταμείο. Πού πάει αυτό το χρήμα; Οπου πήγαινε πάντα: Στο μεγάλο κεφάλαιο. Αναλύοντας μία μία τις αναγγελίες, όλες καταλήγουν σε ένα: Το μεγάλο κεφάλαιο έχει να παίρνει. Αλλωστε, εκθειάζουν τη δουλειά του Παμπούκη για τις επενδύσεις «φαστ-τρακ». Από την άλλη, οι εργαζόμενοι έχουν να χάνουν. Ακόμα κι εκεί που δηλώνεται ότι θα δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας, αυτές σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνουν αυτές που χάνονται. Το παράδειγμα του ΟΣΕ, όπου διώχνουν 3.200 εργαζόμενους με αντιστάθμισμα τις επενδύσεις στο Θριάσιο, είναι χαρακτηριστικό. Αντί για ένα μέσο μαζικής μεταφοράς που συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία, υπόσχονται μια αποθήκη κιβωτίων που η διακίνησή τους δεν έχει να αφήσει στον τόπο ούτε καν τα έξοδα για την καθαριότητα του σταθμού.

Την ίδια ώρα που πανηγυρίζουν για τις επενδύσεις, η πραγματικότητα της πολιτικής τους είναι ωμή: Οχι μόνο έξοδος από το τούνελ δεν υπάρχει για τα λαϊκά στρώματα, αντίθετα κάθε μέτρο που πάρθηκε είναι για να μείνει στο μακρύ μέλλον. Τα όρια στις συντάξεις δεν είναι για να ανακληθούν. Η συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος δεν είναι προσωρινή. Η αφαίρεση όσων η εργατική τάξη χρειάστηκε ποταμούς αίματος να κατακτήσει, δεν είναι προσωρινή. Τα επιδόματα φτωχοκομείου, σε αντιστάθμισμα όσων χάνονται, δεν μπορούν να αντιστρέψουν τη συνείδηση που διαμορφώνουν οι εργάτες, ότι τους έχουν στα γόνατα κι έχουν σκοπό να τους γονατίσουν κι άλλο.

Τα χτεσινά νέα από τη Βουλή όπου κατατέθηκε ο προϋπολογισμός έρχονται να επαναβεβαιώσουν ότι η ένταση της βαρβαρότητας είναι το μέτρο αυτής της πολιτικής. Γιατί αυτό σηματοδοτεί η νέα αύξηση στους φόρους σε ό,τι έχει ανάγκη για να ζήσει ο άνθρωπος (από τη θέρμανση, ως το κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι του). Παράλληλα, το γεγονός ότι μαζί με το γονάτισμα στους εργάτες έρχονται νέα κίνητρα για το μεγάλο κεφάλαιο, δείχνει το μέτρο αυτής της πολιτικής. Από τους πολλούς για τους λίγους.

Με αυτά τα δεδομένα η χαρά της αστικής τάξης για τις συμφωνίες με τους Κινέζους είναι λογικό να μην κρύβεται. Γιατί πολύ απλά έχουνε πια καθαρό πως το χρήμα που θα περάσει στις τσέπες τους, θα τους επιτρέψει να αξιοποιήσουν στο έπακρο όλο το νομοθετικό πλαίσιο για την ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργατών.

Αυτό είναι το σκηνικό που στήθηκε. Τόσο καιρό η κυβέρνηση δίνει εξετάσεις ότι διαθέτει μια γονατισμένη εργατική τάξη και με αυτό καλεί επενδυτές. Αυτό που μπορεί να της χαλάσει το σχέδιο είναι η ίδια η εργατική τάξη που δεν ταυτίζει τα δικά της συμφέροντα με αυτά της αστικής τάξης. Γι' αυτό και η προειδοποίηση για τις «αψυχολόγητες συνδικαλιστικές εκρήξεις».

Η εργατική τάξη να μετρήσει τα δολάρια -γουάν ή ευρώ, αλλά να δει και ποιος θα τα πάρει. Τα πλοία θα φτιαχτούν στην Κίνα, τα εμπορεύματα θα παραχθούν στην Κίνα. Τι θα μείνει εδώ; Ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργατών που το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει πετύχει ήδη στην Κίνα. Και μαζί με την Κίνα, θα «ευεργετηθούν» οι καπιταλιστές στην Ελλάδα. Θα βγάλουν φράγκα αυτοί. Πολλά...

Αυτή η πορεία δεν μπορεί να είναι περίπατος. Το άρθρο στην «Ημερησία» μιλάει καθαρά από τη σκοπιά της αστικής τάξης: Οτι η κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει τη στήριξη της κοινωνίας. Οτι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα άμεσα. Οτι όσα κεφάλαια κι αν πέσουν απ' έξω, το κρίσιμο είναι η άμεση ενίσχυση των ντόπιων καπιταλιστών. Οτι τα πάντα, τελικά, εξαρτώνται από την εφαρμογή των περίφημων διαρθρωτικών αλλαγών.

Αντιστρέφοντας τον λόγο τους: Λένε απλά ότι πρέπει διά πυρός να εφαρμοστεί η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ότι πρέπει δημόσιο χρήμα να πάει στις επιχειρήσεις και για να διασφαλιστούν αυτά πρέπει να μην κουνιέται φύλλο στην κοινωνία. Η κοινωνία που οραματίζονται παραπέμπει σ' ένα υψηλότερο επίπεδο βαρβαρότητας.

Αυτή την πορεία μπορεί να την αναστρέψει το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Με την πάλη του και με την ψήφο του. Την επομένη των εκλογών πρέπει η κυβέρνηση και η τάξη που υπηρετεί να έχουν νιώσει πως έχουν το λαό απέναντι. Αυτό θα σημάνει η υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΚΚΕ για μέτωπο λαϊκής πάλης που θα βάζει πλώρη για την αφαίρεση της ίδιας της εξουσίας από την αστική τάξη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ στο νέο νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΤΑ ΝΕΑ: Συμβάσεις εργασίας α λα καρτ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μειώσεις μισθών για να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στους «δρόμους του μεταξιού»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Συν Αθηνά και χείρα Κίνα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Βάζει πλάτη στην Ελλάδα η Κίνα

ΕΘΝΟΣ: ΚΙΝΕΖΙΚΗ απόβαση με μεγάλες συμφωνίες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΠΟ ΤΟ «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ» ΣΤΟ «ΦΕΡΤΕ ΟΛΟΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΑΣ»

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φορο-ανάκριση με τις δηλώσεις

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η ΧΩΡΑ: Πήρε βραβείο για τη στήριξη της γερμανικής οικονομίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ και ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ

ΑΥΓΗ: 2 εκατ. στη μέγγενη ανεργίας - μαύρης εργασίας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στο μικροσκόπιο της ΕΕ και πάλι τα στατιστικά στοιχεία

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μαγειρεύει ο Γιώργος

«Η ελληνική κυβέρνηση, οι εμπλεκόμενοι παράγοντες της ελληνικής οικονομίας, για να μην πούμε η ίδια η ελληνική κοινωνία, πρέπει να εκμεταλλευτούν δημιουργικά τα νέα δεδομένα που δημιουργούν η επέκταση της ελληνοκινεζικής συνεργασίας και ο θετικός αντικατοπτρισμός της στον υπόλοιπο κόσμο. Οπως λένε οι γνωρίζοντες, υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν σε αυτό το μέτωπο. Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο κακός εαυτός μας. Και δυστυχώς τον επιδεικνύουνε συχνά. Ο κίνδυνος δηλαδή να δυσκολευτεί στην πράξη η συνεργασία, από την αιώνια ραθυμία της κρατικής γραφειοκρατίας, από αψυχολόγητες συνδικαλιστικές εκρήξεις και από ατελή εσωτερικό συντονισμό. Εφόσον αυτά τα ξεπεράσουμε και μπει το νερό των Κινέζων στο ελληνικό αυλάκι, σε λίγο θα μπορούμε να μιλάμε για την πρώτη μεγάλη κίνηση προς το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Αυτή η κίνηση έχει όλες τις προϋποθέσεις να αποβεί στρατηγικά επωφελής για τη χώρα. Και δεν υπάρχει νοήμων πολίτης ο οποίος να μην εύχεται αυτήν τη στιγμή να επαληθευτεί η πρόβλεψη για το μέλλον της συνεργασίας της Ελλάδας με την ανερχόμενη οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

«Το καλάθι των συμφωνιών που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την κινεζική περιέχει χρυσάφι για ορισμένα τμήματα της πλουτοκρατίας και τίποτα παραπάνω. Τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πιστέψουν τίποτα από την κυβερνητική προπαγάνδα και τους πανηγυρισμούς της πλουτοκρατίας. Η περιβόητη κινεζική επένδυση 5 δισ. δεν είναι παρά ενίσχυση των Ελλήνων εφοπλιστών που δίνει η κινεζική κυβέρνηση προκειμένου αυτοί να κατασκευάσουν τα εκατοντάδες πλοία τους στην Κίνα, γεγονός που σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας. Η παραχώρηση υποδομών, λιμανιών, σιδηροδρόμων, ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών και η αξιοποίησή τους από τις κινεζικές πολυεθνικές για να μεταφέρουν εμπορεύματα θα δημιουργήσουν ελάχιστες θέσεις εργασίας μπροστά στην ανεργία που θα προκαλέσει ο μαζικός εκτοπισμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η επέκταση και ενίσχυση της δράσης του πολυεθνικού κεφαλαίου σε κρίσιμες υποδομές οδηγεί σε ακόμα φθηνότερους εργάτες χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με μισθούς Κίνας. Από τις όποιες εξαγωγές λαδιού ωφελημένοι θα είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίες που ελέγχουν τις εξαγωγές ελαιολάδου και όχι οι φτωχοί αγρότες, των οποίων η θέση διαρκώς θα επιδεινώνεται. Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα. Η ανάπτυξη που ωφελεί το μεγάλο κεφάλαιο, για το λαό φέρνει φτώχεια και ανεργία. Υπονομεύει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, τον εμπλέκει σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς» (το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ / ΑΠΕ).