Στα δικά μας: Πήγαν ξανά και ξανά με τη ΓΣΕΕ, υπερασπίζουν με νύχια και με δόντια αυτό που οι εργάτες καταγγέλλουν ως «πουλημένη ΓΣΕΕ», εφαρμόζουν πολιτικό πρόγραμμα που αφήνει στο απυρόβλητο τα καπιταλιστικά κέρδη που παράγονται από την αρπαγή της υπεραξίας στο χώρο παραγωγής, φάγανε πόρτα από τους αγωνιζόμενους εργάτες για μια ακόμα φορά, αλλά το θράσος θράσος.
Μιλάνε για διάσπαση αυτοί που ιστορικά επιδίωξαν ξανά και ξανά τη διάλυση του ΚΚΕ. Μιλάνε για διάσπαση αυτοί που δεν έκρυψαν ποτέ ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να έχει το δικό της κόμμα, ότι το όραμα των εργατών πρέπει να παραμείνει στριμωγμένο στα όρια της αστικής δημοκρατίας, αυτής που διασφαλίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Απέναντι στην όλο και πιο σκληρή πραγματικότητα που οικοδομεί ενάντια στους εργάτες ο καπιταλισμός, οι οπορτουνιστές έχουν αποστολή: Την παρεμπόδιση των εργατών να αποκτήσουν ταξική συνείδηση. Να μην παλεύουν, δηλαδή, μέσα από το ίδιο τους το κόμμα κατευθείαν για την ανατροπή του καπιταλισμού, να μη φτάσουν ποτέ να διεκδικούν - πέρα από τα στοιχειώδη της οικονομικής διεκδίκησης - όλο τον πλούτο που παράγουν και να το επιβάλλουν αυτό με τον μόνο τρόπο που μπορεί να γίνει, με μια άτεγκτη εργατική εξουσία.
Οι οπορτουνιστές γεννιούνται μέσα στο εργατικό κίνημα και συναντούν αναγκαστικά τη σοσιαλδημοκρατία ως και στις λεπτομέρειες της πολιτικής τους. Η παράλληλη ψηφοθηρική εξόρμηση για την ακρίβεια, χωρίς να θίγεται το θέμα των μισθών και της ιδιοκτησίας αυτών που θέλουν φτηνούς εργάτες και ακριβό το εμπόρευμα που πουλάνε, είναι αποκαλυπτική των ορίων τους.
Αποκαλυπτικός τόσο ο Χατζησωκράτης τους για την υπεράσπιση του ξεφωνημένου πλέον Μάαστριχτ, όσο και οι ιστοριοδίφες τους, που βλέπουν τη συμμετοχή τους στην ξεφτίλα της ΓΣΕΕ ως δικαίωση της διάσπασης του '68. Από τη σκοπιά τους έχουν δίκιο. Η επιμονή των κομμουνιστών να είναι κομμουνιστές τους εμπόδιζε και τότε και σήμερα.
Οσο ο καπιταλισμός αγριεύει, τόσο θα οξύνεται και η διαπάλη με τους οπορτουνιστές. Γιατί όσο τα περιθώρια για διαχείριση θα στενεύουν, τόσο θα οξύνουν οι ίδιοι την αντικομμουνιστική τους δράση. Και αντικομμουνιστική δράση σημαίνει δράση ενάντια σ' ό,τι οδηγεί στην εξουσία των εργατών.
Ασχετο: Μια καθαρή νότα ακόμα κι όταν χαρακτηρίζεται «μπλου» δεν μπορεί να συγκριθεί μ' έναν θόρυβο που παριστάνει τη μουσική.
ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΑΡΟ ΣΤΟΧΟ: «Η διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ το 1968 είχε θετικά αποτελέσματα για το συνδικαλιστικό κίνημα γενικά (...) γιατί έβαλε τα θεμέλια για τη στήριξη του κινήματος στις αρχές της αυτονομίας (...) που σήμερα κερδίζει γρήγορα έδαφος μετά από δεκαετίες κυριαρχίας της κομματικής και συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας» (ο Θ. Τσακίρης στην «ΕΠΟΧΗ»).
ΚΑΤΙ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ: «Και πάλι το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε ξεχωριστή πορεία διασπώντας το εργατικό κίνημα (...) η αριστερά παρ' όλα αυτά όρθωσε τα πολύχρωμα πανό της» (το ρεπορτάζ για τη φετινή Πρωτομαγιά στην «ΕΠΟΧΗ»).
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ «ΟΥΜΠΕΡ ΑΛΕΣ»: «Το 1992 ο Συνασπισμός ψήφισε κριτικά ΥΠΕΡ της επικύρωσης της Συνθήκης του Μάαστριχτ (...) μια αισχυντηλή άρνηση της τότε θέσης μας κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε λάθη ουσίας (...) πρέπει να επιμένουμε στη θέση μας (...) που σημαίνει συνεχής αγώνας για τη θεσμική και λειτουργική συγκρότηση και ολοκλήρωση της ΕΕ» (ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Χατζησωκράτης / «ΑΥΓΗ»).
ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ: «Το ΠΑΣΟΚ δε θα ασχοληθεί με τα μεγάλα πρότζεκτ της ΝΔ (...) για τον ΟΤΕ θα ρίξουν "λευκή πετσέτα" (...) τα "ρέστα" τους όμως θα τα παίξουν στην ακρίβεια, με ένα δεκατετράμηνο μπαράζ που "βλέπει" στις ευρωεκλογές (...) το πρώτο που θέλουν να κάνουν στο ΠΑΣΟΚ: να ξεκαθαρίσουν με το δικό τους παρελθόν ώστε να "φρενάρουν" τη συμψηφιστική επιχειρηματολογία (...) το ΠΑΣΟΚ έχει στα χέρια του ένα ένα τα στοιχεία των 30 εταιρειών που ελέγχουν την αγορά, αυξάνοντας τις τιμές κατά 15-20% σε σχέση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές (...) εκτός Βουλής ετοιμάζουν πολλά χάπενιγκ (...) "είναι εφικτό το κόστος αγαθών και υπηρεσιών να μειωθεί 5 έως 8% όπως έκανε κι ο Σαρκοζί" λέει ο Μ. Χρυσοχοΐδης» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).
ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: «Ατζέντα ΠΑΣΟΚ με διατυπώσεις ΣΥΝ θα ξεδιπλώσει το επόμενο διάστημα η Κουμουνδούρου επιμένοντας στην ανάδειξη θεμάτων οικονομίας και περιβάλλοντος» (το ρεπορτάζ επίσης στα ΝΕΑ).
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ η δική του συμμαχία για την εξουσία
ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Παρέμβαση Γ. Αλογοσκούφη
ΤΑ ΝΕΑ: Κάνουν πίσω για τις κατασχέσεις σπιτιών
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μαύρη εργασία για 1,2 εκ. Ελληνες
ΕΘΝΟΣ: ΤΣΙΜΠΙΔΑ για τη 2η δουλειά
ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ οι Ανεξάρτητες Αρχές
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τα «φρουτάκια» και πάλι ανάμεσά μας
ΤΟ ΒΗΜΑ: Παζάρι στο Κρεμλίνο
ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Περίεργα τουρκικά κονδύλια φθάνουν στη Θράκη
Η ΑΥΓΗ: Στης ακρίβειας τον καιρό
Η ΧΩΡΑ: Ο ALPHA στο Ναυτικό
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Το χωροταξικό διχάζει
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια της ΝΔ
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: 11 παιδεραστές στην Αρχιεπισκοπή
ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ σε «βαριά» ονόματα
«Κατάργηση φοροαπαλλαγών, αύξηση των φόρων στα καύσιμα στο πλαίσιο της επιβολής "πράσινης" φορολογίας, κατάργηση των χαμηλών συντελεστών ΦΠΑ, διεύρυνση της φορολογικής βάσης σε όλες τις φορολογίες και η χιλιοειπωμένη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής περιλαμβάνονται στις βασικές συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι οποίες υπάρχουν σε ειδική έκθεση για τη φορολογία στην Ελλάδα» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).
«Στο πρώτο τρίμηνο του 2008 η γνωστή πολυεθνική Mosanto υπερδιπλασίασε τα κέρδη της. Στο ίδιο χρονικό διάστημα η Cargill's σημείωσε αύξηση 86% και η Mosaic, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής λιπασμάτων στον κόσμο, κατέγραψε δωδεκαπλάσια κέρδη. Τον τελευταίο χρόνο η τιμή των λιπασμάτων τριπλασιάστηκε» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).
«Η Ασία - στην οποία κατοικεί το 66% των φτωχών του πλανήτη - κινδυνεύει να αντιμετωπίσει σοβαρές κοινωνικές αναταραχές καθώς ο διπλασιασμός των τιμών δημητριακών και ρυζιού το τελευταίο έτος, έχει εξαναγκάσει τους ανθρώπους να δαπανούν το 60% των εισοδημάτων τους σε τρόφιμα, δήλωσε ο Ιάπωνας υπουργός Οικονομικών» (το ρεπορτάζ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
«- Τι είναι μπλουζ; / - αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να ορίσω / - ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; / - στην ηλικία που είμαι... να παίζω μπλουζ έως την ημέρα που θα πεθάνω» (ο κάτι παραπάνω από κιθαρίστας, 64χρονος Τζόνι Γουίντερ / ΕΘΝΟΣ).