ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κανένας ουδέτερος

Εχουν πρόβλημα εντός των τειχών.

Και γνωρίζουν πως είναι εκτός των τειχών η λύση.

Ας αφήσουν, λοιπόν, το κλάμα για την κρίση. Αρνούνται να την πουν με το όνομά της (βαθιά καπιταλιστική κρίση). Τρέχουν και δε φτάνουν επειδή το πρόβλημά τους είναι το ποιος - ανάμεσα στους καπιταλιστές - θα χάσει. Η «επιθετικότητα των αγορών» ήταν αναμενόμενη. Οι πιο ισχυροί των καπιταλιστών απειλούν τους άλλους.

Για την εργατική τάξη το πρόβλημα είναι μόνο ένα: Να μην πληρώσει αυτή την καπιταλιστική κρίση, και για να μην πληρώσει (ήδη έχει πληρώσει ακριβά) πρέπει να τραβήξει σ' άλλο δρόμο, όπου δεν θα υπάρχει χώρος ούτε να σταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

***

Κανένας δεν κάλεσε σε «λευκή απεργία», ούτε σε «μη εκτέλεση καθηκόντων». Η κυβέρνηση, όμως, κατασκευάζει έναν ακόμα εχθρό στο πρόσωπο των δημοσίων υπαλλήλων για να τους αφοπλίσει πριν ακόμα έρθει η ώρα που και αυτοί αναγκαστικά θα κινητοποιηθούν ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής.

Η κυβέρνηση θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά της να απειλεί με απολύσεις και χαρακτηρίζει παρανομία την υποψία αντίστασης.

Τα άρθρα στον αστικό Τύπο παρουσιάζουν με λεπτομέρειες το σχέδιο για το τσάκισμα και των δημοσίων υπαλλήλων, βάζοντας τέλος στις αυταπάτες όσων πίστευαν πως αρκει η «μονιμότητα» για να καθαρίσουν.

Ισχύει και στους εργαζόμενους στο Δημόσιο ό,τι και για το σύνολο των εργαζομένων: Είναι η ώρα να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε, ποιον θα αφήσουν. Υπηρέτες δυο αφεντάδων δεν μπορούν να είναι. 'Η στο αστικό κράτος θα υποκλίνονται, ή θα ανακαλύψουν τον όρο αξιοπρέπεια και με βάση αυτήν θα βρουν και τη θέση τους στο πλευρό όσων εργατών ήδη έχουν βάλει πλώρη για την ανατροπή ενός συστήματος που τσακίζει και όσους στο εσωτερικό του εκτιμά ότι του είναι περιττοί...

***

Δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο στο Κέρας της Αφρικής διάφοροι που κλαίνε, δήθεν, για τα παιδιά που πεθαίνουν εκεί. Εχουν όμως συμφέρον από το θανατικό. Στο Κέρας της Αφρικής εξελίσσεται ένας ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος, με δραματικές επιπτώσεις στους λαούς της περιοχής. Κανείς δεν δικαιούται να κλαίει αν δεν έχει αποφασίσει να πάρει μέρος στη μάχη υπέρ των λαών της περιοχής, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αλλιώς είναι τουλάχιστον... κροκόδειλος.

***

Χτες το πρωί ένας «δημοσιογράφος» στο ΣΚΑΪ άφριζε γιατί - όπως έλεγε - οι ξενοχοϋπάλληλοι είναι κρατικοδίαιτοι! Για να το αποδείξει, τι είπε; «οκτώ μήνες το χρόνο παίρνουν επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, δηλαδή τους πληρώνει το κράτος»!..

Πάνω που πήγαμε να σαλέψουμε από την αυθαιρεσία του, ο ίδιος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «στις 23 Αυγούστου απεργούν», είπε, μ' ένα ύφος σα να 'λεγε ότι «είναι λεπροί».

Πες το από την αρχή, βρε «δημοσιογράφε»: ότι έχει τσούξει τ' αφεντικό σου το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα εργάτες που δεν συμμερίζονται την αγωνία των καπιταλιστών και παλεύουν να παραμείνουν οι ίδιοι... Ανθρωποι!

***

Το άρθρο στην «Ημερησία» δε θέλει ειδική μετάφραση. Λέει ευθέως, πως όλα μπορεί να τ' αντέξει το κεφάλαιο, ένα δεν αντέχει: Τους εργάτες που εκτός από το να ζητάνε ένα μεροκάματο, έχουν και άποψη για το σύστημα που τους κρατάει σκλάβους. Ετσι, την ώρα της καπιταλιστικής κρίσης, αυτοί οι εργάτες αρνούνται να βουλιάξουν για να σωθούν τα αφεντικά τους.

Το σωστό κάνουν. Ακριβώς τώρα, την ώρα της κρίσης, πρέπει οι εργάτες να σηκώνουν κεφάλι. Τώρα πρέπει να έχουν καθαρό πως όσο βουλιάζουν οι καπιταλιστές, τόσο καλύτερο για τους εργάτες. Να το έχουν καθαρό όχι σαν κάποιο γενικό συμπέρασμα, αλλά σαν αφορμή για να κάνουν το βήμα για μια κοινωνία που δε θα έχει αφεντικά.

***

Κάποιοι δύστυχοι, δεν μπορούν να χωνέψουν πως οι ηγέτες της ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο από εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Κι έτσι, «αριστεροί» τύπου «ΣΥΡΙΖΑ» και «δεξιοί» του στυλ «υπάρχουν και καλά αφεντικά», συγκλίνουν μέσα από την αρθρογραφία στον αστικό Τύπο στο ότι για όλο το κακό που συμβαίνει γύρω μας, δε φταίει τίποτα άλλο απο κάποιους κακούς ηγέτες...

Καταλαβαίνουμε την άρνησή τους να δεχτούν ότι έχουν απέναντι μια βαθιά καπιταλιστική κρίση που για να λυθεί υπέρ των λαών πρέπει να φύγει από τη μέση ο παράγοντας που τη γεννάει, ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αν είναι αθώοι του αίματος, προλαβαίνουν ν' αλλάξουν θέση, να πάρουν τη θέση τους στο μέτωπο της αντίστασης. Αν κοροϊδεύουν τον κόσμο (που είναι και το πιο πιθανό για τους πλέον επώνυμους από αυτούς), κανένα πρόβλημα. Θα χειροκροτούμε την πτώση τους μαζί με το σύστημα που υπερασπίζουν.

Αρκετά πια με το κλάμα, παρ' ότι καλοκαιρινή ραστώνη, οι καιροί επιβάλουν ανάληψη μάχιμης θέσης...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ: «Σε μια κρίσιμη περίοδο, που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στο έλεος των δανειστών, διάφοροι κλάδοι εργαζομένων και επαγγελματικών ομάδων προχωρούν σε ενέργειες που προκαλούν ασφυξία στην αγορά και την οικονομία (...) Παλαιότερα, τέτοιες μορφές πάλης είχαν εγκαινιάσει οι αγρότες με το κλείσιμο των δρόμων. Eκτοτε τη σκυτάλη πήραν σχεδόν όλοι οι διαμαρτυρόμενοι και τελευταία το φαινόμενο είναι τόσο συχνό που θεωρείται αυτονόητο (...) Τη λογική των ακραίων εκδηλώσεων αρχίζουν τώρα να συμμερίζονται και οι οργανώσεις που στο παρελθόν καταδίκαζαν τέτοιες ενέργειες (...) Oι προτροπές για λευκή απεργία στο Δημόσιο, για "εντολή" μη εκτέλεσης των καθηκόντων δημοσίων υπαλλήλων, για άρνηση παροχής υπηρεσιών και συστάσεις για "αργομισθία" κινούνται στη λογική του ετσιθελισμού» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΣΤΗ «ΦΟΥΝΤΑ» Η ΛΥΣΗ; «Το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι πολύ σοβαρό για να εξαντλείται σε απλουστευτικές προσεγγίσεις και πολεμικά ανακοινωθέντα. Τα ναρκωτικά δεν είναι "αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται", όπως διατείνεται το ΚΚΕ. Είναι πολύπλοκο, σχεδόν λαβυρινθώδες, και ακάνθινο. Δεν λύνεται με νόμους ούτε με απαγορεύσεις και διδακτισμούς» (το σχόλιο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ: «Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αντί να καθορίζουν τις εξελίξεις, τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από τις αγορές. Αντί να αναζητήσουν μία βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση συνολικά του προβλήματος χρέους, αρκούνται σε ημίμετρα, βάζοντας μπροστά, ως πειραματόζωο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τη χώρα μας (...) Η θέσπιση μίας συνολικής αντιμετώπισης του χρέους με την έκδοση ευρωομολόγων είναι πλέον αναγκαία, πριν η κατάσταση ξεφύγει από τα χέρια των πολιτικών και αναλάβουν δράση τα γεράκια των αγορών (...) Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οικονομική ανάλυση για να αποδειχθεί ότι εάν δεν υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου τότε η Ελλάδα θα βυθισθεί στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και των ελλειμμάτων» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ: «Επειτα από κάθε νέο πακέτο μέτρων η επιθετικότητα των αγορών κλιμακώνεται αντί να εκτονώνεται και νέα "θηράματα" στοχοποιούνται (...) Το παιχνίδι χοντραίνει και πλέον διακυβεύεται ανοιχτά η αντοχή της Ευρωζώνης και όχι η τύχη κάποιου από τα οικονομικά αδύναμα, περιφερειακά κράτη - μέλη της (...) Επανερχόμαστε, κατά συνέπεια, εκεί που βρισκόμασταν πριν από έναν μήνα» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συσκότιση του σκανδάλου για τις αμυντικές προμήθειες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Η αλήθεια πνίγηκε σε ύβρεις

ΤΑ ΝΕΑ: Βόμβα για απολύσεις στο Δημόσιο

ΕΘΝΟΣ: Πόλεμος για τη μονιμότητα στο Δημόσιο

Ο ΛΟΓΟΣ: Παράθυρο απολύσεων στο δημόσιο

Η ΝΙΚΗ: Ανοίγει μέτωπο με τους δημοσίους υπαλλήλους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Απειλές για απολύσεις στο Δημόσιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παράνομες οι προσλήψεις από την «πράσινη» ΜΚΟ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οργιο του ΠΑΣΟΚ με κομματικές προσλήψεις

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ταραχή στις διεθνείς αγορές

ΑΥΡΙΑΝΗ: Χρεωκοπεί η Ιταλία, διαλύεται η Ευρωζώνη

Η ΑΥΓΗ: Σύνδρομο Ελλάδας χτυπάει την Ευρώπη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Κλυδωνίζονται οι αγορές

Δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο

«Στον προσφυγικό καταυλισμό της Νταμπάαμπ στην Κένυα, μια Σομαλή μητέρα κρατάει σφιχτά τον μικρό της γιο στην αγκαλιά της. Σοκ προκαλούν τα στοιχεία έκθεσης της Αμερικανικής Υπηρεσίας για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), σύμφωνα με τα οποία ο λιμός έχει "θερίσει" μόνο στη Σομαλία περισσότερα από 29.000 παιδιά κάτω των 5 ετών. Τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στο Κέρας της Αφρικής έκρουσε χθες και ο ΟΗΕ, ο οποίος προειδοποιεί ότι ο λιμός θα συνεχίσει να εξαπλώνεται, προκαλώντας μία άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Εχουν συμφέρον απ' το θανατικό

«Παρά τον τρόμο που προκαλεί η σκέψη για τα χιλιάδες αθώα θύματα της πείνας όχι μόνον στη Σομαλία αλλά και ευρύτερα στο Κέρας της ανατολικής Αφρικής - όπου λιμοκτονούν 12.000.000 άνθρωποι - συνεχίζεται από τις διεθνείς οργανώσεις αρωγής το υποκριτικό παιχνίδι των εκκλήσεων "βοήθειας" (...) Οργανώσεις του ΟΗΕ και μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν "δεσμευτεί" ότι θα προσφέρουν ένα δισ. δολάρια, ωστόσο, ελάχιστα από αυτά τα χρήματα έχουν φθάσει στη Σομαλία (...) Η δραματική επιδείνωση του λιμού "συμφέρει", για παράδειγμα τις ΗΠΑ, που από καιρό προσπαθούν να επιβληθούν στο - σημαντικό γεωπολιτικώς - Κέρας της Αφρικής (που βρίσκεται σε ένα από τα πιο νευραλγικά σημεία της διεθνούς ναυτιλίας στον πλανήτη), πότε μόνες τους, πότε σε συνεργασία με χώρες της περιοχής (Αιθιοπία). Συμφέρει, επίσης, τη Γαλλία που διατηρεί τη στρατιωτική της βάση στο γειτονικό Τζιμπουτί και προσπαθεί να το παίξει μικρότερος, "εναλλακτικός" ιμπεριαλιστής ο υπουργός Εξωτερικών της οποίας, Αλέν Ζιπέ, εμφανίστηκε χτες πρόθυμος να "συμβάλει" στην αποστολή της "ανθρωπιστικής" βοήθειας με στρατιωτικά μέσα... Να είναι άραγε "τυχαίο" το γεγονός πως και οι προηγούμενοι λιμοί στη Σομαλία (1973, 1984, 1992) ακολουθήθηκαν από σφοδρές συγκρούσεις ή ξένες επεμβάσεις;» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).