Ομως, ο πόλεμος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ και χαράζει με τον μοναδικό του τρόπο την αλήθεια και το ψέμα. Δε σηκώνει τις γνωστές παραδοσιακές "τουρλού - τουρλού" συνταγές, όπου στα λόγια ανακατεύονται συμφέροντα και στόχοι των ιμπεριαλιστών με εκείνους των λαϊκών μαζών, για να προωθηθούν, τελικά, οι επιθυμίες του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Φυσικά, εκείνοι που έμαθαν μόνο αυτό τον τρόπο "μαγειρικής" - άσκησης πολιτικής, για να δηλητηριάζουν συνειδήσεις, τώρα μοιάζουν όλο και περισσότερο με υπέργηρο ηθοποιό, που πιστεύει, πως μπορεί να παίξει πρωταγωνιστής στο "Λεωφορείο ο πόθος"...

****

Επίσης, ο πρωθυπουργός, στην αρχική γραμμή των ψευδαισθήσεων, που έχει χαράξει για να φυλάξει, τάχα, την Ελλάδα σε "θερμοκοιτίδα", μακριά από την κρίση, μόνο που δε μας είπε πως συνορεύουμε με τη Μασαχουσέτη, που βρίσκεται ...όμορη με το Λονδίνο. Για παράδειγμα, στη λογική "Πρώτα η Ελλάδα", τόνιζε πως "πρέπει να λειτουργούμε σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ". Λες και δε γίνεται ο πόλεμος λίγες μόλις ώρες από τη Θεσσαλονίκη. Λες και δεν έχουν φουσκώσει τα σύνορα, όπως το νερό στο φράγμα, από τους πρόσφυγες που δημιούργησαν οι βομβαρδισμοί. Λες και δε μετέχει η χώρα, με επιλογή της κυβέρνησης, "με τα μπούνια" στο έγκλημα. Λες και δε φαίνεται μπροστά στα μάτια ολόκληρου του ελληνικού λαού ότι οι όποιες "πρωτοβουλίες", αλλά και "διαφοροποιήσεις" πηγάζουν ακριβώς στο διαφορετικό καταμερισμό - χειρισμό, που κάνει το ίδιο το ΝΑΤΟ, που, γνωρίζοντας τερτίπια και ιδιομορφίες (κοινή γνώμη, σύνορα κλπ.), κάνει τη δουλιά του, διευκολύνοντάς τους, ταυτόχρονα, να επιβιώνουν στην εξουσία για να κάνει ακόμα καλύτερα τη δουλιά του.

****

Οσο, όμως, απομακρύνεται η πολιτική της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της από το λαϊκό αίσθημα, τόσο προβάλλει η άμεση ανάγκη, αυτό το αίσθημα να μετατραπεί σε συνείδηση. Οσο τα τωρινά καθημερινά παραμύθια φαίνονται στα μάτια του κόσμου, σαν "κουκκίδες μακρινές", αφού κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση με τις αληθινές του επιθυμίες και πραγματικές ανησυχίες, τόσο πιο "αόρατα" - απειλητικά, σε σχέση με τα συμφέροντά του, φαίνονται τα άλλα, τα πάγια παραμύθια, που αποτελούν "μονόδρομους", "στόχους" και, κατά περίπτωση, μοναδικές ιδεολογίες.

Για παράδειγμα, με την ΕΕ να πρωταγωνιστεί στο έγκλημα, που γίνεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, στόχοι, όπως η ΟΝΕ σαν "μοναδική προοπτική" για το μέλλον της χώρας, ακούγονται πλέον το ίδιο απειλητικοί, όπως οι καθημερινοί απάνθρωποι βομβαρδισμοί τους. Με την ευκαιρία, είναι περιττοί πλέον οι όποιοι λογαριασμοί για το "πόσα δίνουμε και πόσα εισπράττουμε" από τον ιμπεριαλιστικό σχηματισμό, αφού ο ισολογισμός γίνεται πια καθημερινά σε νεκρούς, ερείπια και διαρκείς απειλές και εκβιασμούς. Κανένας Ελληνας δεν πρέπει πλέον να έχει τέτοιες απορίες. Λύθηκαν όλες μέσα σε δεκατέσσερις μέρες.

****

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Εκείνοι από το λαό, που αισθάνονται πως "για αλλού κινήσανε και αλλού η κυβερνητική πολιτική τούς πάει", πρέπει άμεσα να βρεθούν στο δρόμο, που κινήσανε... Πλέον δε φτάνει η σκέτη συναισθηματική καταδίκη των βομβαρδισμών. Χρειάζεται άμεση, συνειδητή, εφ' όλης της ύλης απόρριψη της πορείας, που εκείνοι που τη χάραξαν έφεραν τις σημερινές θλιβερές πραγματικότητες

- Πώς κινείται η πασχαλινή αγορά τόσο στην περιοχή των Ιωαννίνων όσο και στην υπόλοιπη χώρα;

- Η εικόνα που παρουσιάζει η αγορά αυτές τις μέρες δεν έχει αλλάξει καθόλου σε σχέση με την εικόνα που επικρατούσε το προηγούμενο τρίμηνο - τετράμηνο. Οπως όλο το προηγούμενο διάστημα ο τζίρος σημείωνε κατακόρυφη πτώση, κατά τον ίδιο τρόπο κι αυτές τις μέρες - παρόλο που είναι γιορτές και θα περίμενε κανείς να αναθερμανθεί κάπως το κλίμα - ο τζίρος εξακολουθεί να σημειώνει πτώση μέχρι και 40%. Το κλίμα και η εικόνα που επικρατεί κάθε άλλο παρά Πάσχα θυμίζει τόσο στον εμπορικό κόσμο όσο και στους καταναλωτές. Αγορές πραγματοποιούνται μόνο σε είδη που προορίζονται για το πασχαλινό τραπέζι και κάποιες στα παιδικά είδη, που αποτελούν κατά κάποιο τρόπο και "αναγκαίο κακό". Αυτή είναι η εικόνα που μεταφέρεται και από τους συναδέλφους όλης της χώρας.

- Πού οφείλεται αυτή η κατάσταση;

- Η συνεχόμενη πτώση του τζίρου στα μαγαζιά οφείλεται πρώτα και κύρια στη συνεχιζόμενη εισοδηματική πολιτική της άγριας μονόπλευρης λιτότητας. Κατά δεύτερο, οφείλεται στην ανακατανομή μεγάλου μεριδίου του τζίρου που πραγματοποιείται στην αγορά υπέρ των πολυκαταστημάτων και των σούπερ μάρκετ, που το αποσπούν με την πραγματοποίηση παραπλανητικών προσφορών και πολλών δόσεων. Επειτα, να μην ξεχνάμε ότι δεν είναι λίγοι οι καταναλωτές που τοποθετούν και τα ελάχιστα αποθέματα, που μπορεί να έχουν καταφέρει να έχουν με οικονομίες, στο χρηματιστήριο. Τέλος, δεν πρέπει να υποτιμούμε και την επίδραση που έχει στην ψυχολογία του κόσμου η άγρια ιμπεριαλιστική αμερικανοΝΑΤΟική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία. Φαίνεται στη συμπεριφορά των καταναλωτών αυτό που λέμε ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Ολα αυτά αποτελούν τελικά αποτελέσματα ακριβώς αυτής της ασκούμενης πολιτικής που υπαγορεύει η ΕΕ και τα συμφέροντα των μονοπωλίων στο όνομα της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ.

- Τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή κατάσταση;

- Κατ' αρχάς πρέπει να γίνει καθαρό στους χιλιάδες συναδέλφους μικρέμπορους ότι λύση, μέσα στα πλαίσια της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, δεν μπορεί να υπάρξει. Χρειάζεται μια άλλη, μια διαφορετική πολιτική που θα έρχεται σε ρήξη με την ασυδοσία των μονοπωλίων. Μια πολιτική, που θα ενισχύει τα λαϊκά εισοδήματα - δηλαδή την κύρια πηγή εσόδων για τα μαγαζιά - και θα στηρίζει τη συνεταιριστικοποίηση των μικρών επιχειρήσεων. Για κάτι τέτοιο, βέβαια, χρειάζεται να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης μέσα στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα για να μπορεί να διεκδικεί λύσεις και την αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής στην κατεύθυνση που είπαμε. Θα ήθελα εδώ να σημειώσω ότι στην τελευταία συνεδρίαση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) έγινε φανερό στους συναδέλφους προέδρους των εμπορικών συλλόγων απ' όλη τη χώρα ότι η παρούσα διοίκηση της Συνομοσπονδίας δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών συναδέλφων. Αντίθετα, όλες οι αποφάσεις και οι προτάσεις της στοχεύουν στην παραπέρα ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Πρέπει, επίσης, να γίνει καθαρό πως για να υπάρξουν αποτελέσματα, δεν αρκεί να παλεύουν μόνοι τους οι έμποροι, οι βιοτέχνες και η επαγγελματίες. Απαιτείται η στήριξη ενός ενιαίου μετώπου πάλης και αγώνα με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικροαγρότες, όλους αυτούς που αποτελούν θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Μ. Ζ.