Το πλαίσιο είναι δεδομένο και ο αστικός Τύπος φροντίζει να το κάνει ακόμα πιο καθαρό: Καθώς το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης οδηγεί σε διορθωτικές κινήσεις, η όποια νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να μετάσχει στη διαπραγμάτευση κάνοντας καθαρό πως αναγνωρίζει το χρέος και τις δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτό.

Από την πλευρά της αστικής τάξης γίνεται επίσης καθαρό πως δεν υπάρχει ανησυχία ως προς τη συνέχεια. Αναγνωρίζουν πως δεν έχει τεθεί σε αμφισβήτηση η παραμονή στην ΕΕ και με αυτό το δεδομένο καλούν σε ευρύτερες συναινέσεις. Διαπιστώνουν, μάλιστα, πως και με το νέο εκλογικό αποτέλεσμα το πολιτικό προσωπικό για κάτι τέτοιο υπάρχει. Παράλληλα, καλούν τις ηγεσίες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου έμπρακτα να στηρίξουν την προσπάθεια σωτηρίας του συστήματος. Σ' αυτή την κατεύθυνση συγκεκριμένος ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβάλει. Το δηλώνει και ο ΣΕΒ.

Εχει όλη αυτή η εξέλιξη σχέση με την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργατών;

Στο όνομα της σωτηρίας των καπιταλιστών επιβλήθηκαν στην εργατική τάξη μέτρα που αφαιρούν κατακτήσεις ενός αιώνα. Ζητάνε τώρα από τους εργάτες να πουν «ό,τι έγινε έγινε, πάμε για νέα αρχή». Ετσι που ο 21ος αιώνας να καταγραφεί σαν ο αιώνας της απόλυτης υποταγής των εργατών.

Το γεγονός ότι το εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει συσχετισμούς μιας συγκεκριμένης στιγμής που δεν είναι ευνοϊκοί για την πάλη της εργατικής τάξης, δεν οδηγεί αυτονόητα στο συμπέρασμα ότι η μάχη για την εργατική τάξη έχει χαθεί. Η μάχη συνεχίζεται μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, όπου παρά τη φαινομενική ηρεμία της εκλογικής περιόδου οι λογαριασμοί παραμένουν απλήρωτοι, η ανεργία τσακίζει, η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Για την εργατική τάξη είναι αναγκαίο να μετρήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζονται σ' αυτό. Το γεγονός ότι τμήματα εργαζομένων που πλήττονται αλλά με λειψή πείρα από τους αγώνες, που δεν έχουν απεγκλωβιστεί από την αντίληψη «αναθέτω σε ένα κόμμα να μου λύσει τα προβλήματα», έγειραν με την ψήφο τους την πλάστιγγα υπέρ της συνέχισης των προσπαθειών για να γίνει «ανθρώπινος» ο καπιταλισμός, μπορεί να δίνει χαρά στην αστική τάξη, μόνο δεινά, όμως, προαναγγέλλει για το σύνολο των εργαζομένων.

Παρά τις βεβαιώσεις ότι «ένας άλλος, ανθρώπινος καπιταλισμός είναι εφικτός», η ίδια η καπιταλιστική κρίση δείχνει τα δόντια της. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να φτάσει στο σημείο να δηλώνει για μια ακόμα φορά κοψοχέρης όταν θα διαπιστώνει ότι ακούμπησε και πάλι την ελπίδα του στο ταμείο του αντιπάλου του.

Για να μη συμβεί αυτό, το εργαλείο απόκτησης της αναγκαίας πείρας είναι η ακόμα πιο έντονη οργάνωση της ταξικής πάλης έτσι που να μην αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, να εκπαιδεύει την εργατική τάξη έτσι που να γίνεται ικανή να διεκδικήσει απευθείας τον πλούτο που παράγει.

Εγγύηση για έναν τέτοιο δρόμο παραμένει το ΚΚΕ, που και έγκαιρα έδειξε το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, έγκαιρα μπήκε μπροστά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, έγκαιρα προειδοποίησε για τις προσπάθειες αναπαλαίωσης του πολιτικού συστήματος.

Τόσο η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, όσο και η γρήγορη προσαρμογή των «αντιμνημονιακών» στις απαιτήσεις του κεφαλαίου μαρτυρούν ότι πολύ γρήγορα οι πανηγυρισμοί της αστικής τάξης για την ανάσα που πήρε, μπορούν να είναι παρελθόν.

Οι χιλιάδες των μελών, φίλων και οπαδών του ΚΚΕ που έδωσαν τη μάχη αταλάντευτα προβάλλοντας την πολιτική του Κόμματος για την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, είναι η μαγιά για τους αγώνες που έρχονται.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΚΕ: ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ από σήμερα κόντρα στη νέα αντεργατική θύελλα

ΤΑ ΝΕΑ: Εφιάλτης ακυβερνησίας και στο βάθος... νέες κάλπες

ΕΘΝΟΣ: Ψήφος οργής ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Οργή λαού αλλάξτε το μνημόνιο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Εκλογές της μεγάλης οργής

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μετέωρη, τώρα η χώρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ηττα της λιτότητας σε Ελλάδα και Γαλλία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σε αναζήτηση κυβέρνησης

ΑΥΡΙΑΝΗ: Κυρίαρχος ο λαός

Η ΑΥΓΗ: Εντολή Αριστερά

Ο ΛΟΓΟΣ: Νέα μεταπολίτευση

Το αποτέλεσμα, πράγματι, κατέγραψε τεράστιες απώλειες των δύο αστικών κομμάτων που κυβερνούσαν εναλλάξ τη χώρα για σχεδόν 40 χρόνια και συγκυβέρνησαν τους τελευταίους μήνες (...) Το φαινόμενο της απώλειας δεν είναι νέο. Αρχισε να γίνεται ορατό στις εθνικές εκλογές του 2007 (...) επαναλήφθηκε και στις εθνικές εκλογές του 2009 (...) τους αστούς πολλά χρόνια πριν τους απασχολούσε η αναζήτηση εφεδρειών (...) Βασικό κριτήριό τους η αποδοχή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ και η μη αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας (...) ζητούμενο πάντα ήταν η εξασφάλιση της δυνατότητας εγκλωβισμού και χειραγώγησης της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων στα πλαίσια του συστήματος που διαφαίνονταν ότι θα αποδράσουν από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

Σ' αυτές τις εκλογές (...) εμφανίστηκε ως δυνατότητα μια διαφορετική κυβερνητική λύση. Αυτή του ΣΥΡΙΖΑ (...) η σταθερή βάση ήταν η υπεράσπιση της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του ευρώ με υπερβάλλοντα ζήλο από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τη μη αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας (...) Πρόβαλε τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ (...) καλλιέργησε αυταπάτες για δυνατότητα ανακούφισης του λαού χωρίς συγκρούσεις με τις δυνάμεις που τον στέλνουν στην κόλαση, το κεφάλαιο, αλλά και την εξουσία του, όπως και την ΕΕ (...) Το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει πως έχει μπει σε μια μεταβατική περίοδο το αστικό πολιτικό σύστημα, περίοδο αναζήτησης της διαμόρφωσής του, έτσι που να μπορεί να λειτουργεί χειραγωγώντας λαϊκές δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας από τους μοχλούς που προσφέρει σ' αυτήν την αναμόρφωση. Επομένως, θα υπάρχουν αλλαγές και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, αλλά όχι ανατροπές σε όφελος του λαού. Είναι πολύ πιθανόν να δούμε νέους σχηματισμούς(...) νέες συμμαχίες στη λογική «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά» (...) αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει τα μέγιστα σπέρνοντας αυταπάτες.

Η επόμενη μέρα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, από άποψη ταξικού περιεχομένου, δεν έχει αλλάξει. Συνεχίζουν να υπάρχουν όλα τα προβλήματα, η κρίση είναι βαθιά και γενικευμένη, νέα θύελλα μέτρων ετοιμάζεται, οι καπιταλιστές είναι έτοιμοι για νέο αντεργατικό πόλεμο σε μισθούς, απολύσεις, συμβάσεις, ασφάλιση κλπ., ενώ τα 11,5 δισ. ευρώ αντιλαϊκά μέτρα πρέπει άμεσα να παρθούν. Οι κομμουνιστές θα είναι μαζί με το λαό, στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης της αντίστασης, της πάλης, στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, για να μπουν εμπόδια στα χειρότερα, για την αποκάλυψη των αυταπατών, για την οργάνωση της αντεπίθεσης» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).