Οι ίδιοι, μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου και συλλογικών αποφάσεων, καθορίζουν και το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ και τις ΜΟΡΦΕΣ του αγώνα τους. Και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους, επιδεικνύοντας μια ωριμότητα που προκαλεί το θαυμασμό του λαού μας και τον εκνευρισμό της κυβέρνησης και των κάθε λογής υποστηρικτών της.
Η εξέλιξη του αγώνα των μαθητών δίνει συντριπτικό χτύπημα και στους φανερούς και «καθαρούς» αντιπάλους του μαθητικού κινήματος, αλλά και στους κρυφούς και «βρώμικους» αντιπάλους, που καμώνονται πως, δήθεν, καταλαβαίνουν την αντίδραση των μαθητών κι αναγνωρίζουν το δίκιο του αγώνα τους, αλλά διαφωνούν με κάποιες, «ακραίες» μορφές της πάλης τους. Τώρα, ξεσκεπάζεται όχι μόνο το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πρόσωπο της κυβέρνησης, αλλά και το προσωπείο εκείνων που επιχειρούν, κουτοπόνηρα, να μεταφέρουν τη συζήτηση από την ΟΥΣΙΑ του μαθητικού ξεσηκωμού, σε ΑΝΟΥΣΙΕΣ κι επικίνδυνες, εκφοβιστικές διαλέξεις και απειλές περί νομιμότητας της πάλης, για να δικαιολογήσουν τη δική τους ΑΠΟΥΣΙΑ από τις αγωνίες και τους αγώνες των νέων και γενικότερα του λαού μας.
***
***
Επομένως, «εξ όνυχος του λέοντα» και «ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί!»
***
Αν το αγροτικό κίνημα παραχωρούσε το δικαίωμα της επιλογής των μορφών πάλης του στον... Τσουκάτο και στον... Γιαννόπουλο, το πολύ πολύ να βλέπαμε τους αγρότες να αγωνίζονται... κουνώντας άσπρα μαντίλια προς τους διερχομένους της Εθνικής Οδού, μέσα από τα χωράφια τους.
Αν το μαθητικό κίνημα παραχωρούσε το δικαίωμα της επιλογής των μορφών πάλης του, το πολύ πολύ να επιτρεπόταν στους μαθητές να πηγαίνουν στις εκκλησίες, φορώντας τα σκουλαρίκια τους, όπως τους καλεί ο Αρχιεπίσκοπος και να φυτεύουν χασίς, προς ιδίαν κατανάλωση, στα περβάζια των σπιτιών τους, όπως τους προτρέπει ο υπουργός Εξωτερικών.
Αν το φιλειρηνικό κίνημα παραχωρούσε το δικαίωμα επιλογής των μορφών πάλης του, το πολύ πολύ να βλέπαμε χιλιάδες συγκεντρωμένους στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούν, «μετά βαΐων και κλάδων» και ομού μετά την εξ Αμερικής ερχόμενης και εν Ελλάδι άδουσας κυρίας Υβέτ, τον Κλίντον.
***
Ας απαντήσουν ΤΩΡΑ για την ουσία των λαϊκών αγώνων, για τα δίκαια αιτήματά τους και αργότερα, όταν οι αγώνες ολοκληρωθούν, έχουμε καιρό να μιλήσουμε και για τις μορφές πάλης. Οχι, βεβαίως, στη βάση των απαγορεύσεων, της νομιμότητας και της κρυφής ελπίδας ν' αποτύχουν οι αγώνες, αλλά για το κατά πόσο οι μορφές πάλης συνδυάζονται με την έκταση και την οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα και πόσο είναι αποτελεσματικές...
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
ΣΠΟΤ
Ας απαντήσουν οι διάφοροι καλοθελητές ΤΩΡΑ για την ουσία των λαϊκών αγώνων, για τα δίκαια αιτήματά τους και αργότερα, όταν οι αγώνες ολοκληρωθούν, έχουμε καιρό να μιλήσουμε και για τις μορφές πάλης. Οχι, βεβαίως, στη βάση των απαγορεύσεων, της νομιμότητας και της κρυφής ελπίδας ν' αποτύχουν οι αγώνες, αλλά για το κατά πόσο οι μορφές πάλης συνδυάζονται με την έκταση και την οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα και πόσο είναι αποτελεσματικές...
- Το Σάββατο συνεδριάζει η Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ. Ποια είναι τα ζητήματα που θα εξετάσει;
- Η Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ στην πρώτη, από την ίδρυσή της, συνεδρίαση θα κάνει έναν απολογισμό της πλούσιας μέχρι τώρα δράσης του, θα εξετάσει τη σημερινή πολιτική, οικονομική και συνδικαλιστική κατάσταση και κυρίως θα θέσει τους στόχους για το επόμενο χρονικό διάστημα. Τα ζητήματα τα οποία θα την απασχολήσουν ιδιαίτερα είναι, κατά πρώτον η οργανωτική του ανάπτυξη, η διεύρυνσή του και η πορεία ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεύτερον, η αλληλεγγύη στο μαθητικό κίνημα και η κρατική τρομοκρατία και τρίτον, η ανεργία, η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ο προϋπολογισμός και οι ιδιωτικοποιήσεις.
- Ποιες θα είναι οι παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ το επόμενο διάστημα;
- Οι παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ σήμερα, πρέπει να είναι κινηματικές και όχι γραφειοκρατικές, να ζουν και να εξελίσσονται μέσα στο εργοστάσιο μαζί και από τους εργαζόμενους και όχι στα «σαλόνια» των ξενοδοχείων και στα τραπέζια του δήθεν «κοινωνικού διαλόγου». Κατά σειρά σημασίας στόχοι των παρεμβάσεών μας πρέπει να είναι: Πρώτον, η κρατική τρομοκρατία και ο αυταρχισμός. Είδαμε τις τελευταίες μέρες συνδικαλιστές, μαθητές και γονείς να συλλαμβάνονται, να διαλύονται με χημικά ειρηνικές συγκεντρώσεις χιλιάδων πολιτών, να παραβιάζονται γραφεία πολιτικών οργανώσεων (ΑΚΟΑ, ΝΑΡ και νεολαία ΣΥΝ) και να ελέγχονται τα μητρώα μελών τους. Ολα αυτά θέτουν μείζον πρόβλημα δημοκρατίας στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε με συγκεκριμένη δράση. Δεύτερον, η ανάπτυξη της αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, των συνδικάτων αλλά και μεταξύ του εργατικού κινήματος και των άλλων κινημάτων (ειρήνης, μαθητών, οικολογίας). Είναι το πεδίο στο οποίο κυρίως θα κριθεί και η επιτυχία των στόχων του ΠΑΜΕ. Τρίτο, συγκεκριμένη δράση για την ανεργία. Τέταρτο, συγκεκριμένη δράση για τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Πέμπτο, συγκεκριμένη δράση _ απάντηση στη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με την επικουρία της ΝΔ μέσω του φορολογικού νόμου, του προϋπολογισμού και της παράδοσης του εθνικού πλούτου στις τσέπες των εκπροσώπων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
- Πώς κρίνετε την αποδοχή του ΠΑΜΕ από τους εργαζόμενους;
- Η αποδοχή του ΠΑΜΕ είναι από θετική έως ενθουσιώδης. Για πρώτη φορά είδαν συναδέλφους τους εργαζόμενους και συνδικαλιστές από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό, την αγωνιστική και ταξική τους στάση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα να ενώνουν τις δυνάμεις τους και με τη φράση «δεν πάει άλλο», να δημιουργούν νέα δεδομένα στη συνδικαλιστική πραγματικότητα της χώρας μας. Οι εργαζόμενοι θεωρούν το ΠΑΜΕ πως είναι μέτωπο μακράς πνοής που σιγά αλλά σταθερά θα ενώσει όλες τις ταξικές και αγωνιστικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, δημιουργώντας μέσα στο εργατικό κίνημα, το κύμα εκείνο που θα ανατρέψει τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου στη χώρα μας. Πιστεύω πως το ΠΑΜΕ έχει τις δυνατότητες να διαγράψει ιστορική πορεία στη συνδικαλιστική και πολιτική «σκακιέρα» προς όφελος των εργαζομένων και της δημοκρατίας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοιχτεί και να στηριχτεί χωρίς φόβους και δισταγμούς με δημοκρατικές διαδικασίες και με φαντασία στη δράση του, σε όλες τις ταξικές και αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος.