Στα «παρακάρλια» χωριά (δίπλα στη λίμνη Κάρλα) του νομού Λάρισας, που βρέθηκε ο «Ρ», σχεδόν, κάθε χρόνο, χιλιάδες στρέμματα αγροτικών καλλιεργειών «καίγονται» από τη λειψυδρία. Και φέτος, πολλοί έχουν να ποτίσουν πάνω από ένα μήνα και οι κόποι μιας χρονιάς πάνε στράφι. Και πολλοί άλλοι ποτίζουν με το «σταγονόμετρο» παλεύοντας να σώσουν ό,τι μπορούν. Ομως, ο αγώνας επιβίωσής τους, είναι άνισος αφού τ' αποθέματα νερού εξαντλούνται. Εχουν, δε, και τη θηλιά των χρεών, που θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη αφού μια άλλη χρονιά λειψυδρίας τους «βάζει μέσα» οικονομικά.

Στα καφενεία των χωριών Μελία και Γλαύκη, το πρόβλημα της λειψυδρίας μονοπωλεί τη συζήτηση των κατοίκων, που αγωνιούν για το μέλλον τους. «Είμαστε βαμβακοπαραγωγοί χρεωμένοι στις τράπεζες και τα νοικοκυριά μας υποφέρουν» λέει ο Φ. Αγγελακόπουλος, αγρότης από τη Μελία. «Νερό υπάρχει, αλλά δεν έρχεται αφού δε γίνονται έργα. Κι εμείς καταστρεφόμαστε» προσθέτει ο συγχωριανός του Δ. Καλογερόπουλος.

Το λόγο παίρνει στη συνέχεια ο Χρ. Παραπανίσιος για να πει: «Κάθε χρόνο είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μας δίνουν από καμιά ψευτοαποζημίωση, ελεημοσύνη. Βάζεις τα χρήματα και δεν τα ξαναπαίρνεις πίσω. Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα. Ο στόχος τους είναι να μειωθεί ο αγροτικός πληθυσμός».

Μετά τριάντα χρόνια στη γεωργία ο Θ. Κοτσαμπασούλης, από τη Γλαύκη, θυμάται τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων τότε, που είναι ίδιες μ' αυτές που δίνουν τώρα για να αρπάξουν την ψήφο των αγροτών. «Βαρεθήκαμε - λέει - ν' ακούμε τα "θα", της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οπως και τα "θα" των τοπικών εκπροσώπων τους. Ο απερχόμενος δήμαρχος Θ. Κοκκινούλης έταζε, ότι θα γίνουν μελέτες για να ποτίζονται 280.000 στρέμματα με κλειστό κύκλωμα. Ηταν υποσχέσεις που έμειναν στα καφενεία. Υποφέρουμε από την πολιτική του δικομματισμού. Να τον καταψηφίσουμε».

Ο Δ. Τζιότζιος, νέος αγρότης, λέει: «Σπέρνουμε χωρίς να ξέρουμε αν θα θερίσουμε. Οι κυβερνήσεις, είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, δε θέλουν την πρόοδο στην αγροτιά». Νέος αγρότης και ο Δ. Τζινούλης, που σημειώνει: «Μας λένε περιμένουμε νερό από την Καρδίτσα. Γιατί, η Καρδίτσα έχει νερό; Αυτά είναι για κατανάλωση να τα ακούν αυτοί που δεν ξέρουν. Αφού δεν υπάρχει κανένα έργο να κρατηθεί το νερό. Ολο το χειμώνα φεύγει».

Ο Β. Μπιμπίλης, επικεφαλής της «Δημοτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» Πλατυκάμπου, τονίζει ότι «εκτός από τις κυβερνήσεις, ευθύνες έχουν και η Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι σημερινές και οι προηγούμενες διότι δε διεκδίκησαν να γίνουν αυτά τα μεγάλα έργα. Οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να καταδικάσουν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να δυναμώσουν με την ψήφο τους το ΚΚΕ που είναι το μοναδικό κόμμα που οι προτάσεις του δείχνουν τη λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας».

Με υπερβάλλοντα ζήλο και πίστη στην εισπρακτική αρχή της ΕΕ, ο «χρήστης πληρώνει», η κυβέρνηση της ΝΔ ανοίγει το δρόμο της πλήρους ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του νερού, από το θεσσαλικό κάμπο, που δοκιμάζεται από τη λειψυδρία. Υστερα από την τοποθέτηση υδρομετρητών στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις που ανακοινώθηκαν πριν από λίγο καιρό, τα μεγάλα και εξοντωτικά χαράτσια για τη μικρομεσαία αγροτιά ξεκινούν από το Σμόκοβο, όπου, όπως ανακοινώθηκε από τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Φ. Γκούπα, βρίσκεται στα «σκαριά» η δημιουργία φορέα διαχείρισης των έργων του, με τη μορφή Ανώνυμης Εταιρείας, η οποία θα έχει οικονομική αυτοτέλεια, με βάση την κοινοτική οδηγία 2000/60. Πρόκειται για την οδηγία που η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ παρουσιάζουν ως πανάκεια του υδατικού προβλήματος, όταν γνωρίζουν ότι μέσω αυτής επιχειρείται η επιβολή μιας εισπρακτικής πολιτικής και εμπορευματοποίησης του νερού.

Στην ουσία, με τη δημιουργία του φορέα διαχείρισης Σμοκόβου, δημιουργείται μια επιχείρηση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η οποία θα εκμεταλλεύεται και θα πουλά το νερό για «χρυσάφι», στους αγρότες και γενικότερα στους χρήστες. Στη διαδικασία συμμετέχουν οι Περιφέρειες Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, οι Νομαρχιακές Αρχές Λάρισας (ΝΔ), Καρδίτσας (ΠΑΣΟΚ) και Φθιώτιδας (ΝΔ) και οι αντίστοιχες Τοπικές Ενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων, διάφοροι ΤΟΕΒ και η ΔΕΗ.

Οι εμπλεκόμενοι φορείς, εκπρόσωποι και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίζονται ότι η σύσταση της Ανώνυμης Εταιρείας «ικανοποιεί τρία βασικά κριτήρια, που είναι η ευελιξία, σχετικά με τις αποφάσεις που θα παίρνονται, το εύρος των αρμοδιοτήτων, καθώς και η δυνατότητα συμμετοχής του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα και της τοπικής κοινωνίας».

Τη μελέτη για τη σύσταση του διαβόητου φορέα, η Ειδική Υπηρεσία Επιχειρησιακού Προγράμματος Θεσσαλίας ανέθεσε στον Τομέα Υδατικών Πόρων Υδραυλικών και Θαλάσσιων Εργων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με επιστημονικό υπεύθυνο τον αναπληρωτή καθηγητή Δ. Κουτσογιάννη.

«Γίνεται μία σημαντική προσπάθεια, η πρώτη πανελλαδικά με βάση τη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία, για να συσταθεί φορέας που θα διαχειρίζεται τα ύδατα και τα έργα του φράγματος Σμοκόβου», δήλωσε σχετικά ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, προσθέτοντας ότι «υπάρχει η στήριξη από την κυβέρνηση για τη λειτουργία μίας τόσο σημαντικής πρωτοβουλίας». Οσον αφορά δε για το κόστος που καλούνται να πληρώσουν οι χρήστες, είπε ότι «εξαρτάται από τον τρόπο που θα διαχειριστούν το έργο». Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, ξεκαθάρισε ότι όσο περισσότερο νερό θα χρησιμοποιούν οι χρήστες, όπως οι αγρότες για την άρδευση των καλλιεργειών τους, τόσο πιο ακριβά θα πληρώνουν το νερό!

Η δημιουργία της Ανώνυμης Εταιρείας στο Σμόκοβο, αλλά και γενικότερα η πολιτική εμπορευματοποίησης του νερού πατούν στο πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν νερά. Κάτι που είναι ψευδέστατο, καθώς η Ελλάδα είναι η δεύτερη μεσογειακή χώρα, μετά την Πορτογαλία, που έχει πλούσιους υδάτινους πόρους.

Η μη αξιοποίηση των πλούσιων υδάτινων πόρων αποτελεί συνειδητή πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δεν κάνουν τα αναγκαία έργα, με αποτέλεσμα να εντείνεται το πρόβλημα της λειψυδρίας, το οποίο αξιοποιούν, από τη μια, για την προώθηση της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και την οριστική εξόντωση της μικρομεσαίας αγροτιάς και, από την άλλη, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των διάφορων αετονύχηδων επιχειρηματιών που θα λυμαίνονται το νερό, για να κερδοσκοπήσουν.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες και ο λαός έχουν την ευκαιρία στις ερχόμενες εκλογές να καταδικάσουν τους «γαλαζοπράσινους νεροκουβαλητές» της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού κι όσους τους στηρίζουν και να ενισχύσουν το ΚΚΕ, για να βγουν, την επομένη των εκλογών, στο δρόμο της πάλης και της προοπτικής, ακόμα πιο δυναμικά και αποφασιστικά, γιατί και το νερό είναι δικός τους πλούτος και πρέπει να το διεκδικήσουν.