Με την εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ και των αντιπροσώπων των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην ΑΔΕΔΥ έληξαν οι εργασίες του 12ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ την Παρασκευή 1 Ιούλη. Στις εκλογές για το νέο ΔΣ της ομοσπονδίας, η ΕΣΑΚ ΔΕΕ έλαβε 48 ψήφους και 1 έδρα (στο 11ο Συνέδριο είχε 41 ψήφους και 1 έδρα), η ΔΑΚΕ 172 ψήφους και 4 έδρες (είχε 106 ψήφους και 3 έδρες), η ΠΑΣΚ 84 ψήφους και 2 έδρες, η ΠΑΣΚ - ΚΔΕ 50 ψήφους και 1 έδρα (η ΠΑΣΚ είχε 131 ψήφους και 4 έδρες), οι «Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις» 80 ψήφους και 2 έδρες (είχαν 86 ψήφους και 2 έδρες), οι «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις» 43 ψήφους και 1 έδρα (είχαν 37 ψήφους και 1 έδρα).

Στο νέο ΔΣ εκλέγονται οι Δ. Πεππές, Δ. Γιώργας, Δ. Γκίνης και Ανδρ. Καλδής από τη ΔΑΚΕ, οι Κ. Μπόικος και Κ. Μανιάτης από την ΠΑΣΚ, οι Γρ. Καλομοίρης και Θ. Κοτσιφάκης από τις «Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις», ο Θ. Ακρίτας από την ΠΑΣΚ - ΚΔΕ, ο Κ. Σμπόνιας από την ΕΣΑΚ ΔΕΕ και ο Θ. Τσιριγώτης από τις «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις».

Το Συνέδριο έγινε μέσα σε περίοδο που οι μηχανές της επίθεσης είναι στο φουλ. Τα αντιλαϊκά νομοσχέδια διαδέχονται το ένα το άλλο.

Ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με πρόσχημα την ποιότητά της και εργαλείο την «αξιολόγηση», που θα έχει συνέχεια στις κατώτερες βαθμίδες, κατάργηση του 8ωρου και δουλιά ήλιο με ήλιο για όλους τους εργαζόμενους και κατά πώς θέλουν τα αφεντικά, δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα, γιατί ζούμε πολύ, κατά πώς δηλώνουν οι εκπρόσωποί τους, με μια σύνταξη - βοήθημα για όσους αντέξουν.

Παράγοντας και μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στις χώρες της ΕΕ είναι η ΣΕΣ και στη χώρα μας οι πλειοψηφίες στα ανώτατα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, σε αρκετές Ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Θέσεις και προτάσεις που τοποθετούνται μετά αυτούσιες στο πρόγραμμα της ΝΔ. Απεργίες τουφεκιές, διαλυτικές, μέτρα επίθεσης και υπονόμευσης κάθε αντεπίθεσης που ξεκινούσε από τη βάση των καθηγητών ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Πέρσι, δειλά στην αρχή, ξεκίνησε η σύγκλιση της ΠΑΣΚ και της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, με την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, καινοφανές για το χώρο των καθηγητών, αλλά φυσιολογικότατο για όλες σχεδόν τις Ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Σ' αυτό οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ δε συμμετείχαν μια και είχαν οι άλλοι (ΠΑΣΚ-ΣΥΝ) την απαιτούμενη πλειοψηφία.

Στο 12ο Συνέδριο επετεύχθη η σύμπλευση αυτή με μια συμφωνία, μια magna - χάρτα των δυνάμεων της «Κεντροαριστεράς», στην οποία αυτοτοποθετήθηκαν και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Αυτό που εκυοφορείτο εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά δεν έβγαινε στην επιφάνεια, επειδή έβρισκε αντιστάσεις από τα κάτω, τελικά βγήκε με ένα κείμενο πλατφόρμα, που τα έχει όλα και για κάθε χρήση. Θέσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, αλλά και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Εξυπηρετεί όλα τα γούστα και η καινούρια πλειοψηφία της συναίνεσης μπορεί να τσαλαβουτά μέσα στο βρώμικο καζάνι της συναλλαγής, να παίρνει όποιο αίτημα θέλει με πολιτικό σκεπτικό διαχείρισης της καπιταλιστικής εκπαιδευτικής πολιτικής, για να το παρουσιάσει σαν θέσεις της στους εργαζόμενους. Οταν εδώ και έναν αιώνα ο Λένιν χαρακτήρισε τις τότε δυνάμεις του οπορτουνισμού (δεξιού και αριστερού) πράκτορες της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα, δε θα μπορούσε να φανταστεί πόσο επίκαιρος θα ήταν και σήμερα.

Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, εκείνες που υπηρετούν και προπαγανδίζουν με «προοδευτικό προσωπείο» την «αξιολόγηση», τον ταξικό διαχωρισμό των παιδιών στους 2 τύπους σχολείων, τα Λύκεια και τα ΤΕΕ, το άθλιο ολοήμερο και τα ευρωπαϊκά προγράμματα εξαγοράς των συνειδήσεων, βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού (ΣΥΝ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), να ψηφίζουν αυτό το έκτρωμα, την πολιτικο-συνδικαλιστική πλατφόρμα της κεντροαριστερής υποταγής που θα την πηγαινοφέρνουν για 2 ακόμη χρόνια στα σχολεία, μέχρι το επόμενο Συνέδριο.

Εννοείται ότι τις 3 μέρες του Συνεδρίου έκοβαν και έραβαν για να φτιάξουν τον καινούριο «εκπαιδευτικό Φρανκενστάιν», συμβάλλοντας οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, του Μ-Λ ΚΚΕ, αλλά και του ΝΑΡ (πάντα οι τελευταίοι με τις «αντιστάσεις» τους). Αυτός θα είναι και ο κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο θα κινηθούν και οι 3 του ΠΑΣΟΚ, οι 2 του ΣΥΝ και ο 1 της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, είτε το θέλουν ατομικά είτε όχι. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και για να κοροϊδεύουν τους αφελείς.

Πρέπει να αναφέρουμε για την ιστορία ότι στα γεννητούρια αυτής της πλατφόρμας της «Εκπαιδευτικής Κεντροαριστεράς» βοήθησε και η «μαμή» ΝΔ, παράξενο, αλλά οδυνηρό για τη «μεγάλη αριστερά», γιατί διαφορετικά δεν τους έβγαινε με τίποτα.

Αρχικά από το απερχόμενο ΔΣ υπήρχε ένα κείμενο θέσεων (ΠΑΣΚ και ΣΥΝ) που στην πρώτη ψηφοφορία καταψηφίζεται παταγωδώς.

Κατόπιν ξαναφέρνουν το ίδιο κείμενο, το παρουσιάζει ο απερχόμενος πρόεδρος (ΣΥΝ) με κάνα δυο φραστικές αλλαγές και καταψηφίζεται και αυτό, γιατί δεν το ψηφίζει το ΠΑΣΟΚ.

Μετά από όλα αυτά, σαν τα δημοψηφίσματα της ΕΕ, φέρνουν την πλατφόρμα της «εκπαιδευτικής κεντροαριστεράς» που δεν έχει ουσιαστικές αλλαγές με τα προηγούμενα, με δήλωση της ΠΑΣΚ ότι θα το ψηφίσει, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι χωρίς αυτούς, οι δυνάμεις του ΣΥΝ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ δεν μπορούν να βγάλουν τίποτε, ενώ συγχρόνως «διώχνει» η ΔΑΚΕ τους αντιπροσώπους της, που από 160 και κάτι στην 1^η ψηφοφορία κατεβαίνουν τώρα στους 114 στην 3^η μέσα σε μισή ώρα. Χωρίς τη «βοήθεια» της ΔΑΚΕ διακήρυξη δεν έβγαινε με τίποτα.

Με αυτούς τους τρόπους γίνονται πρακτικά άλλοθι οι δυνάμεις του οπορτουνισμού στην αστική πολιτική που εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, βάζουν πλάτη στον εξωραϊσμό και την υλοποίηση της αντεργατικής - αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Το 12ο Συνέδριο ήρθε να επιβεβαιώσει πανηγυρικά τη θέση πως η διέξοδος βρίσκεται στην ανάπτυξη του ΠΑΜΕ, τοπικά και πανελλαδικά. Που θα συνδέσει τον κόσμο της εκπαίδευσης με τον εργατικό συνδικαλισμό μέσα από τη συνειδητοποίηση των κοινών προβλημάτων και των ταξικών συμφερόντων με έναν τέτοιο τρόπο και σε ένα τέτοιο βαθμό, που να μπορεί να δίνει άμεσες απαντήσεις με όρους λαϊκού κινήματος και ρήξης στην άγρια αυτή συνολική επίθεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή.