Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στο ίδρυμα Coeurspour Tous Hellas για τα παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια, ενώ οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς.

«Ο Δημήτρης Λάγιος πέρασε από το ελληνικό στερέωμα σαν ένας μετεωρίτης, φωτίζοντας με δύναμη τον ουρανό και σβήνοντας παράδοξα και αιφνίδια. Η εφηβική ανυπότακτη ψυχή του, το μελωδικό ένστικτο, η πίστη στο υψηλό τον χαρακτήρισαν σε όλη τη διάρκεια της αστραπιαίας σταδιοδρομίας του», γράφει ο ποιητής Στρατής Πασχάλης.

«Θα 'ταν πιο καλά αν έμενα κι εγώ στο περίγραμμα των λίγων τραγουδιών σου που άκουσαν οι πολλοί και μέσα από αυτά σε έκριναν. Θα 'ταν πιο καλά αν δεν είχα νιώσει την αγωνία της μοναχικής σου περιπλάνησης σε δρόμους αυτογνωσίας και πληρότητας μακριά από την μετριότητα των καιρών. Θα 'ταν πιο καλά αν δεν ήξερα ότι μ' αγάπησες άδολα όσο λίγοι, γι' αυτό που κάνω και γι' αυτό που είμαι. Θα 'ταν πιο καλά να μην σ' είχα ακούσει να τραγουδάς μ' αυτή τη σπαρακτική φωνή που δεν λέει να φύγει από τ' αυτιά μου. Θα 'ταν πολύ καλύτερα αν δεν σε γνώριζα για να μη νιώθω το βάρος της απουσίας σου», σημειώνει ο Γιώργος Νταλάρας.

Ο Δημήτρης Λάγιος «έφυγε» στην ακμαιότατη στιγμή της δημιουργικής του πορείας, σε ηλικία 39 ετών, το 1991. Υπήρξε γέννημα θρέμμα της Ζακύνθου, ποτισμένος από τον μουσικό πλούτο του νησιού του και σοβαρός γνώστης της επτανησιακής κουλτούρας που υπηρέτησε με το έργο του. Παράλληλα, ήταν ένας άρτιος μουσικός με ακαδημαϊκές σπουδές στην Ελλάδα και την Αμερική. Η βαθιά καλλιέργεια και η ευαισθησία του τον οδήγησαν πολύ νωρίς στη μελοποίηση μεγάλων ποιητών με πρώτη κατάθεση τον «Ηλιο τον Ηλιάτορα» του Οδυσσέα Ελύτη το 1982.

Το 1985 γνώρισε τη δεύτερη «Ομορφη και παράξενη πατρίδα» της ζωής του, την Κύπρο. Από τη μέρα εκείνη και μέχρι το θάνατό του αφιερώθηκε στον τόπο αυτό και έδωσε την ψυχή και το ταλέντο του για τους αγώνες του Κυπριακού λαού. Μελοποίησε Κυπρίους ποιητές, συνεργάστηκε με το φωνητικό σύνολο «Διάσταση».

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Απορρίφθηκε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έτσι το 1956 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Από τότε ζούσε και εργαζόταν στην Ιταλία. Δήλωνε Ιταλός ελληνικής καταγωγής. Την πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποίησε στην ιταλική πρωτεύουσα το 1960. Αργότερα έγινε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ.

Ηδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Γιάννης Kουνέλλης εμφανίστηκε στο χώρο της σύγχρονης τέχνης με ένα ιδιότυπο, πολύ προσωπικό πλαστικό λεξιλόγιο, αρχικά προβάλλοντας μια κωδικοποιημένη γραφή, υπό τη μορφή γραμμάτων και εξισώσεων, ενώ στη συνέχεια με τη δημιουργία εικόνων αποτελούμενων από στοιχεία του πιο πρόσφατου βιομηχανικού - αστικού παρελθόντος. Εχει παρουσιάσει πλήθος εκθέσεων, από την Ευρώπης έως το Σικάγο, το Πεκίνο κ.α.

Επιστράτευε ακόμη και ζωντανά ζώα, όπως στη γνωστή εγκατάσταση με άλογα που παρουσίασε στη Ρώμη το 1969, επιχειρώντας να αμφισβητήσει το κατεστημένο καλλιτεχνικό στερέωμα, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητήθηκε κι εκείνος γι' αυτές τις επιλογές. Χρησιμοποιούσε φωτιά, χώμα και χρυσό για τον αλχημιστικό τους συμβολισμό ή καφέ και κάρβουνο ως αναφορές στο εμπόριο, αλλά και ως χαρακτηριστικά στοιχεία του λιμανιού της πόλης που γεννήθηκε.

Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ντίσελντορφ, όπου δίδαξε μέχρι το 2001. Το 2005 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον τίμησε αναγορεύοντάς τον επίτιμο διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών.

Τα θερμά της συλλυπητήρια για το θάνατό του εκφράζει η ακαδημαϊκή κοινότητα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ανακοινώνει ότι σε ένδειξη πένθους θα παραμείνει κλειστή τη Δευτέρα 20 Φλεβάρη.

Γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας στις 20 Ιούνη 1939. Στον κινηματογράφο συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στις ταινίες: «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο» (1970), «Ο Αστραπόγιαννος» (1970), «Μέρες του '36» (1972), «Ο Θίασος» (1975), «Οι Κυνηγοί» (1977), «Ο Ανθρωπος που το 'παιζε πολύ» (1983) «Εδώ είναι Βαλκάνια» (1984), «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), «Η κάθοδος των εννιά» (1985), «Ο Αδέξιος Εραστής» (1985), «Made in Greece» (1988), «Και δειλός και τολμηρός» (1989), «Μπίζνες στα Βαλκάνια» (1996), «Το Παιχνίδι της Σκιας» (2001), «Uranya» (2006), «Ο γιος του φύλακα» (2006), «Καντίνα» (2009).

Στην τηλεόραση συμμετείχε, στις τηλεοπτικές σειρές: «Παράξενος ταξιδιώτης» (1972), «Βεντέτα» (1986), «Οι φωτογράφοι» (1998), «Το παιχνίδια της σκιάς» (2001), «Μυστικά και λάθη» (2003), «Αν θυμηθείς το όνειρό μου» (2003), «Θανάσιμες πεθερές» (2004), «Στο παρά πέντε» (2005), κ.ά.

Το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔΗΘΕΜΑ) ξεκίνησε τις δραστηριότητές του το 1989 με την προτροπή και καθοδήγηση του καταξιωμένου ηθοποιού και σκηνοθέτη. Προς τιμήν του, το θερινό θέατρο του δημοτικού θεάτρου Μαραθώνα φέρει την επωνυμία «Βασίλης Τσάγκλος».