ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 20 Μάρτη 2019
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του ΚΘΒΕ

Από παλιότερη κινητοποίηση
Από παλιότερη κινητοποίηση
Τη διαμαρτυρία τους για την απουσία Σύμβασης στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας εκφράζουν άνθρωποι του πολιτισμού, σε κείμενο που υπογράφουν. Παράλληλα, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους ηθοποιούς του ΚΘΒΕ, που μαζί με το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αγωνίζονται εδώ και μήνες.

Στο κείμενο υπογραφών σημειώνεται μεταξύ άλλων:

«Η κυβέρνηση και η διορισμένη απ' αυτήν διοίκηση του Κρατικού απαξιώνουν την ίδια την τέχνη του ηθοποιού, το θέατρο και τελικά το ίδιο το κοινό, όταν αρνούνται με κάθε τρόπο, με απειλές, με συκοφαντίες, να προσφέρουν στους ηθοποιούς τη δυνατότητα να δουλεύουν και να παράγουν τέχνη με αξιώσεις. Είναι φανερή η κατεύθυνσή τους, όχι μόνο για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας αλλά συνολικά για τον πολιτισμό, που το μόνο που τους απασχολεί είναι αν θα είναι ένα αξιόλογο εμπόρευμα, ώστε να μπορεί να αγοραστεί.

Ομως εμείς, που χωρίς εμάς δεν γίνεται τέχνη, δεν είμαστε εμπορεύματα σε ράφια σούπερ μάρκετ. Είμαστε άνθρωποι. Και έχουμε την ανάγκη μέσα από τη δουλειά μας να ζούμε. Και έχουμε την ανάγκη να αφοσιωνόμαστε στη δουλειά μας και να γινόμαστε όλο και καλύτεροι σ' αυτήν. Εχουμε ανάγκη να προσφέρουμε στο κοινό κάθε μέρα τον καλύτερό μας εαυτό. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο αν εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας μέσα από τη δουλειά μας.

Μέσα από τον αγώνα μας διεκδικούμε κρατικά θέατρα που να μπορούν να παράγουν έργο για όλους τους εργαζόμενους, για όλο το λαό. Που δεν θα λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος, που θα μορφώνουν και θα εκπαιδεύουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων στα κρατικά θέατρα είναι αυτονόητη, κι όμως αυτήν τη στιγμή κυβέρνηση και διοίκηση αρνούνται να υπογράψουν μια ανόθευτη Σύμβαση. Ζητούν από τους ηθοποιούς να παραχωρήσουν δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με μεγάλους αγώνες, με πολύ κόπο.

Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε».

Το ΣΕΗ δημοσίευσε και τις πρώτες υπογραφές στήριξης από ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ανάμεσα σε άλλους το κείμενο αλληλεγγύης υπογράφουν από το χώρο των εικαστικών οι Αγγελος Βλάσσης, Αντώνης Μυρωδιάς, Ευθύμιος Σιάτρας και Μπάμπης Δαραδήμος, από το χώρο της μουσικής οι Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιώτα Βέη και Σοφία Καμαγιάννη, και από το χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου οι Γιώργος Κιμούλης, Γιάννης Καλατζόπουλος, Νίκος Καβουκίδης, Τάσος Ψαρράς, Ακης Αποστολίδης, Δημήτρης Μακαλιάς, Παύλος Κοντογιαννίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Ελένη Φιλίνη και Ράνια Σχίζα.

Τη στήριξή τους δηλώνουν ομόφωνα και τα ΔΣ του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του ΣΕΗ και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ
«Για ένα Θέατρο της αφήγησης και της επινόησης»

Ενας από τους στόχους του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, που συμπλήρωσε φέτος 30 χρόνια ζωής και αδιάλειπτης καλλιτεχνικής δημιουργίας, ήταν η ουσιαστικότερη σύνδεσή του με τον λαό της πόλης των Πατρών και η προσέγγιση ενός καινούργιου θεατρικού κοινού. Σε αυτό το πλαίσιο, εγκαινίασε μια νέα δράση με τον τίτλο «Για ένα Θέατρο της αφήγησης και της επινόησης».

Για αυτήν τη νέα δράση, του τι σηματοδοτεί, αλλά και τα έργα που έχουν επιλεγεί, πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές μέρες συνέντευξη Τύπου. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ, Σταύρος Τσακίρης, στην εισηγητική του τοποθέτηση θέλησε να δώσει το στίγμα αυτής της προσπάθειας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:

«Οι εποχές αλλάζουν. Ο κόσμος αλλάζει. Το Θέατρο σαν ο πιο αρχαίος και αναλλοίωτος τόπος συναθροίσεων γίνεται ο ευαίσθητος δέκτης των αλλαγών και τις καταγράφει με τα μέσα του, ώστε να διατυπωθεί μέσα από καινούργιες φόρμες το "επερχόμενο". Ελπιδοφόρο ή ζοφερό. Κάθε καινούργιο στο Θέατρο είναι μια επιτακτική ανάγκη για την αποτελεσματικότερη επικοινωνία των "από σκηνής" με τους "από την πλατεία". Βαθιά μυστική σχέση που καταλήγει σε κραυγή».

Ανέφερε ακόμα ότι «για πρώτη έκφραση αυτού του εγχειρήματος επιλέξαμε το θέμα μας να είναι η ίδια μας η πόλη, ο δικός μας περίγυρος, οι δικοί μας άνθρωποι. Αναθέσαμε τις τρεις παραστάσεις σε καλλιτέχνες που γεννήθηκαν και δημιουργούν σ' αυτήν την πόλη.

Πλαισιώνουμε αυτές τις παραστάσεις με εκδηλώσεις που προέρχονται από άλλους χώρους έκφρασης, αλλά που επιδιώκουν την ίδια ελπιδοφόρα ανανέωση.

Ολη η Πάτρα μαζί μια κιβωτός πολιτισμού που ταξιδεύει για το μέλλον».

Αναμνήσεις από την Πάτρα

Θα παρουσιαστούν επί σκηνής τρία λογοτεχνικά κείμενα καταξιωμένων συγγραφέων του 20ού αιώνα, που συνδέθηκαν με την Πάτρα: «Οι τόποι είναι ήχοι» του Γιάννη Ζουγανέλη, «Ερόικα» του Κοσμά Πολίτη και «Πριμαρόλια» της Αθηνάς Κακούρη. Τη σκηνοθεσία υπογράφουν τρεις νέοι Πατρινοί σκηνοθέτες: Η Μαρία Φλωράτου, ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας και ο Φάνης Δίπλας, αντίστοιχα.

«Οι τόποι είναι ήχοι» συνεχίζονται στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» στις 21 - 24 Μάρτη. Η παράσταση επικεντρώνεται στην παραμονή του διάσημου τουμπίστα Γ. Ζουγανέλη στην Πάτρα στα τέλη του 1950.

Ερμηνεία: Γεράσιμος Γεννατάς. Στην παράσταση συμμετέχει η μπάντα του δήμου Πατρέων.

Η «Ερόικα» του Κ. Πολίτη εκδόθηκε το 1938 και τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο. Αποτελεί έργο - σταθμό της ελληνικής λογοτεχνίας, θέτοντας για πρώτη φορά τους προβληματισμούς της εφηβικής ηλικίας στη νεοελληνική λογοτεχνία και μπολιάζοντας την πεζογραφία με λυρισμό και ποίηση. Οι νεαροί ήρωες ισορροπούν στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την αναπόφευκτη ενηλικίωση. Το έργο γράφτηκε στην Πάτρα και τη «φωτογραφίζει» χωρίς όμως να την κατονομάζει.

Η παράσταση θα ανέβει στις 26 - 31 Μάρτη και 1 Απρίλη στο Δημοτικό Θέατρο.

Το τελευταίο έργο είναι το «Πριμαρόλια», όπου καταπιάνεται με την Πάτρα του τέλους του 19ου αιώνα. Το θέατρο «Απόλλων», οι παραστάσεις όπερας, οι καλλιτεχνικές βραδιές στα μεγαλοαστικά σαλόνια και τα «νοικιασμένα» παιδιά, τα έκθετα μωρά, οι αγρότες - εργάτες της σταφίδας. Η σκληρή δουλειά στην κατάφυτη από αμπέλια Δυτική Ελλάδα και οι πολυτελείς χοροί. Οι δραστήριοι έμποροι και η τοκογλυφία...

Παραστάσεις: 4 - 11 Απρίλη

«Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του» στο θέατρο

Στο αντιπολεμικό αριστούργημα του Ντάλτον Τράμπο «Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του», που γράφτηκε το 1939 και μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971, βασίζεται ο θεατρικός μονόλογος που υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου και παρουσιάζεται από τις 5 Απρίλη, στο θέατρο «Altera Pars» (Μεγ. Αλεξάνδρου 123, τηλ: 210 3410011), με τον Τάσο Ιορδανίδη στον ομώνυμο ρόλο. Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Σκηνογραφία - Κοστούμι: Ηλένια Δουλαδήρη. Μουσική: Τάσος Σωτηράκης.

«Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του», μια αμείλικτη κριτική στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ, ενώ η ταινία, που σκηνοθέτησε ο συγγραφέας, πήρε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών.

Ο Τζο, ένας νεαρός Αμερικανός στρατιώτης, τραυματίζεται φρικτά κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από μια οβίδα. Ακρωτηριασμένος στα χέρια και τα πόδια, χωρίς όραση και ακοή, με διαλυμένο πρόσωπο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, με κατεστραμμένο εγκέφαλο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο. Ωστόσο, ο Τζο, καταδικασμένος σε μια ολοκληρωτική σιωπή, αρχίζει ξαφνικά να σκέφτεται, να αισθάνεται, να ονειρεύεται και να θυμάται, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της επιστήμης...

Η Θάλεια Ματίκα σημειώνει ότι «ο Τζο, όπως κάθε άνθρωπος, το μόνο που ήθελε ήταν να ζήσει. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια όμορφη χώρα. Δεν έχει σημασία σε ποια. Ολες οι χώρες είναι όμορφες. Ο πόλεμος όμως ακύρωσε τη ζωή του. Δεν ήταν δικός του αυτός ο πόλεμος. Ποτέ δεν έμαθε κι ούτε θα μάθει για ποιο λόγο πραγματικά έγινε αυτός ο πόλεμος, για ποιο λόγο γίνονται οι πόλεμοι. Το μόνο που νιώθει είναι το αίμα του να χτυπάει στα μηνίγγια του. Αλλά δεν πονάει. Είναι ένας ζωντανός που είναι νεκρός. Ενας νεκρός που είναι ζωντανός. Μπορεί να μην έχει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε ακοή, ούτε φωνή, να μην έχει πρόσωπο, να είναι ένα κομμάτι κρέας που το τρέφουν με σωληνάκια, αλλά χτυπάει η καρδιά του και το κυριότερο σκέφτεται. Εχει μνήμη. Θυμάται, σκέφτεται, θυμώνει, επιθυμεί, παλεύει για επικοινωνία. Δεν θέλει να συνεχίσει να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες αν δεν μπορεί να είναι χρήσιμος για τον άνθρωπο. Αναζητά ευήκοα ώτα. Αλλά μάταια. Η αντιπολεμική φωνή του γίνεται μια φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Γενική είσοδος: 12 ευρώ. Ισχύει η προνομιακή τιμή των 10 ευρώ για όποιον προβεί στην αγορά εισιτηρίου μέχρι και την παραμονή της πρεμιέρας μέσω της viva.gr: https://www.viva.gr/ tickets/ theatre/ theatro - altera - pars/ o-tzoni- phre-to- oplo-tou.

«Το Ανάκτορο στην Ανω Τούμπα» για λίγες παραστάσεις

«Το Ανάκτορο στην Ανω Τούμπα» του Παναγιώτη Μέντη, με την Ελένη Γερασιμίδου, ανεβαίνει κάθε Κυριακή στις 20.00 και Δευτέρα στις 21.00 - για λίγες παραστάσεις - στο «Από Κοινού Θέατρο» (Ευπατριδών 4, Γκάζι).

Μια παράσταση που συνδυάζει το χιούμορ με την πίκρα... Μια παράσταση για τη ματαιότητα του μικροαστικού ονείρου. Στην ιστορία που κρύβει το «Ανάκτορο στην Ανω Τούμπα», τρεις γενιές καταθέτουν τις οικονομίες και τη λαχτάρα για να χτιστεί. Πόλεμοι, ανακατατάξεις και ανταλλαγές πληθυσμών θα φέρουν την πρώτη γενιά στις προσφυγικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Τα σχέδια για μια καλύτερη ζωή θα οδηγήσουν τους απογόνους της στην κατάθεση κόπων και οικονομιών για να στηθεί ένα νοικοκυριό που θα τους δίνει την ασφάλεια μιας ιδιοκτησίας για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Θα χτιστεί το «Ανάκτορο» της λαχτάρας τους, μα δεν θα υπάρχει ποτέ ο χρόνος να το χαρούν ξέγνοιαστοι. Να περπατήσουν στα δωμάτιά του, να απολαύσουν τη βεράντα του.

Η κυρία Αγάπη, η τελευταία κάτοικος του σπιτιού, μας ξεναγεί στο μικρό παλάτι της, ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην ιστορία μιας πόλης και μιας χώρας που - τι παράξενο - τα μυστικά τους κρύβονται μέσα στις κάμαρες και τα ντουλάπια ενός σπιτιού με όλα τα κομφόρ και την ηχώ μιας «μοναξιάς».

Συγγραφέας: Παναγιώτης Μέντης. Ερμηνεία: Ελένη Γερασιμίδου. Σκηνοθεσία: Αγγελική Ξένου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ