Η εμπορευματοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας που ξεκίνησε με το νόμο 1914/1990 ολοκληρώνεται με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και υπογράφεται από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου.

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα που κατατέθηκε στο Ε' Τμήμα του ΣτΕ, η ΑΤΕ μετά τη μετατροπή της σε ανώνυμη τραπεζική εταιρεία εξέρχεται από όλες τις δεσμεύσεις του δημόσιου τομέα, εκτός από θέματα που αφορούν προσλήψεις προσωπικού.

Η έξοδος της Αγροτικής Τράπεζας από τις δεσμεύσεις που ισχύουν για τις άλλες δημόσιες επιχειρήσεις θεωρήθηκε απαραίτητη με το σκεπτικό πως έτσι θα μπορεί να ανταγωνιστεί τις τραπεζικές εταιρίες της ελεύθερης αγοράς!

Τέλος, με άλλο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο υπογράφεται από τους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, Γεωργίας και τον υφυπουργό Ανάπτυξης, η Αγροτική Τράπεζα εξαιρείται ολικά από τις διατάξεις του νόμου 2286/1995 που αφορά τις προμήθειες του δημόσιου τομέα.

• Οι τράπεζες δεν μπορούν να επιτάσσουν από τον οφειλέτη την απόδοση ανατοκισμού των τόκων (τόκοι υπερημερίας), εφόσον τα δικαστήρια κατά την έκδοση διαταγών πληρωμής δεν επιδικάσουν τόκους υπερημερίας. Σε περίπτωση που οι τράπεζες ζητήσουν τόκους υπερημερίας η διαταγή πληρωμής είναι άκυρη για το ποσό εκείνο των τόκων που προήλθε από τον ανατοκισμό. Αυτό έκρινε το Α' Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, όπου είχε προσφύγει ιδιώτης εναντίον της Εθνικής Τράπεζας.

Την τάση για παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής στον κλάδο της τυροκομίας επισημαίνει σχετική κλαδική μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ). Πρόκειται για παραδοσιακό κλάδο στον οποίο δραστηριοποιούνται κυρίως μικρομεσαίες και οικογενειακού τύπου επιχειρήσεις, τις οποίες με γρήγορους ρυθμούς αλλώνουν δυό- τρεις μεγάλες επιχειρήσεις. Ενδεικτικά ως προς αυτό είναι τα στοιχεία της έρευνας του ΙΟΒΕ που αναφέρουν ότι το 1% των μονάδων που δρασηριοποιούνται στον κλάδο της τυρικομίας συγκεντρώνει το 27% της συνολικής παραγωγής.

Ειδικότερα, όπως προκύπτει απ' την σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ, ο παραδοσιακός κλάδος της τυροκομίας στηρίζεται στη λειτουργία μικρομεσαίων επιχειρήσεων με χαρακτηριστικά οικοτεχνιών. Πάνω απ' το 62% των μονάδων αυτών έχουν ετήσια δυναμικότητα που δεν ξεπερνά τους 100 τόννους και σύμφωνα με τις τάσεις που υπάρχουν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έχουν πολλά περιθώρια ζωής, αφού ο μέσος κοινοτικός όρος είναι δέκα φορές υψηλότερος.

Το εμπορικό ισοζύγιο του κλάδου συνεχώς δυσχεραίνει, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια οι εισαγωγές να ξεπερνούν το τετραπλάσιο των αντίστοιχων εξαγωγών. Ωστόσο παρά το γεγονός ότι ο κλάδος δεν είναι κορεσμένος και προσφέρεται για ανάπτυξη, η πολιτική των ποσοστόσεων της Ευρωπαίκής Ενωσης δεν ευνοεί κάτι τέτοιο.